-In een in 1847 verschenen "Wegwijzer in Haarlems omstreken" was
te lezen (over een wandeling naar "De ZandpoortOm zich naar het
"aangenaam gelegen en uitmuntende logement De Weyman in de Zand-
"poort te begeven wandelt men achter het stationsgebouw de Ken-
"nemer-of Nieuwpoort door, waar Gij U dadelijk op een straatweg
"bevindt, dien Gij slechts behoeft te volgen om ter begeerde plaat-
"se te komen en waartoe een klein uur wandelen langs een zeer be-
"valligen weg vereischt wordt." En:"als men in plaats van die wan
deling zou wenschen naar de Zandpoort te rijden", dan werd aan
geraden "een paar dagen tevoren te schrijven naar: Schneiders,
"Kastelein, in De Weyman, aldaar."
In de Weijman kwamen door de jaren heen ettelijke clubs en ver
enigingen bijeen. De Santpoortse Kegelclub, de Sociëteit, de
Schaakclub, de Harddraverijvereniging en vele comité's hebben er
hun vergaderingen en besprekingen gehouden en er zijn vaak par
tijen en feesten geweest. De Schaakvereniging Santpoort vierde er
feest en de Stichting Santpoort hield er kort na haar oprichting
in 197 6 een eerste openbare informatie-avond, met overweldigend
succes: in de pers heette hetSantpoort zegt "Ja!" tegen de stich
ting;
De herberg, het hotel-pension-restaurant en café met stalhouderij
uitspanning De Weijman heeft in de loop van zijn lange bestaan veel
veranderingen ondergaan en veel bazen gehad. De paarden en rijtui
gen, de stal en de kegelbaan zijn verdwenen, de stoomtram van Haar
lem naar Alkmaar, die vóór De Weijman, waar een vaste halte was,
wisselde (de tram uit Haarlem wachtte op die uit Velsen of omge
keerd) behoort sinds 1924 tot het verre verleden. De oppervlakte
van het perceel waarop De Weijman stond is door wegverbredingen
en andere oorzaken sterk ingekrompen.
En al is het prachtige uitzicht over de groene polders naar
Spaarndam en verder door de aanleg van de verhoogde Rijksweg
verdwenen, nog altijd ligt daar het "land van Nijssen" met
zijn bloemenweelde in voorjaar en zomer!
Tenslotte nog enkele gegevens over de herbergiers of "waarden"
die in de loop der jaren De Weijman onder hun hoede hebben gehad
en zijn goede naam hebben hooggehouden.
Tot 3 november 1887 stond de vergunning voor de verkoop van
sterke drank op naam van logementhouder F.J.H. Schneider. Deze
werd toen overgeschreven ten name van R. Bakker. De vergunning
heeft vervolgens nog gestaan op naam van de echtgenote van
S.H. Booiman en kwam op 12 april 1901 op naam van Johan Limbach.
Deze "Jan" Limbach verwierf als hotelier en stalhouder, later ook
als fouragehandelaargrote bekendheid en het bedrijf beleefde in
die jaren een grote bloeitijd. In 1915 deed Limbach het bedrijf
over aan de heer G. Vellinga,die op zijn beurt gedurende lange
jaren De Weijman beheerde. Omstreeks 1955 trok hij zich terug en
deed hij De Weijman over aan een zekere heer Vessies, die om
streeks 1960 door Jan Smit als eigenaar werd opgevolgd. Nadat
deze het een aantal jaren had verpacht, waarbij de zaak er niet
20
op vooruit ging, nam hij deze zelf in handen en maakte er weer
een goed bruin café en restaurant van. In 1978 kwam het in an
dere handen en tot de brand (het einde van de Weijman) werd de
zaak gedreven door "waard" Mooy en chef-kok de Vries.
In december 1982 is het Café Restaurant "De Weijman" aan de Hoofd
straat -hoek Wüstelaan- door brand zo ernstig beschadigd dat het
moest worden gesloopt.
2. De Wildeman.
Als men verder het dorp ingaat ziet men tegenover de plaats waar
nog een restant van de Slaperdijk is te vinden twee witte huisjes,
de nummers 240 en 242. Beide huisjes zijn beschermde monumenten.
Hier was tot omstreeks 1930 de Wildeman gevestigd, een wat "duis
ter" aandoend café, eigenlijk een echte dorpskroeg, (zie foto)
Aanvankelijk maakten beide huisjes deel uit van een soort hofje;
het "hofje van Rijke" werd het genoemd. Nicolaas Rijke had voor
de Wildeman op 10 februari 1882 vergunning gekregen. Hij overleed
in april 1914, waarna de vergunning op naam van zijn weduwe werd
overgeschreven. Toen zij in 1929 in Den Haag overleed, werd haar
naam uit het register geschrapt en zat Gerrit van Tunen, die voor
dien de zaak onder haar naam had gedreven, zonder vergunning.
De zaak werd gesloten. Maar Van Tunen, die in het pand bleef wonen
nam een nieuw initiatief: ongeveer recht tegenover de oude Wilde
man, op de plaats waar de toen nieuw aangelegde Rijksweg de Slaper
dijk kruiste, liet hij op een verhoogd stuk grond een nieuw hou
ten café bouwen: De Viersprong.
Het uithangbord van de Wildeman, waarop een soort Batavier met
vervaarlijk uiterlijk en een dikke houten knots in de hand was
afgebeeld is nog uiterst rechts op de foto zichtbaar.
21