De gereformeerde kerk in gebruik tot 2003. men vraagt de bisschop toestemming een eigen parochie te stichten. De pastoor van Driehuis is hier tegen want hij ziet zijn parochie en inkomsten in dat geval gehal veerd; hij vraagt de bisschop om inspraak. Op dezelfde dag dat hij van de bisschop antwoord krijgt, staat de kersverse pastoor A. Goossens met zijn benoemings brief in de hand op de stoep van de Driehuizer pastorie! In 1932 wordt de eerste steen gelegd van de door J. Bekkers ontworpen Onze Lieve Vrouw van Altijdduren- De Hoeksteen uit 1961. Archief Protestanse Kerk Ne derland gemeente Santpoort. de Bijstand, in de dorpsmond "De Naald" genoemd, aan de Frans Netscherlaan, honderd zeventig meter van de Bethelkerk verwijderd. De gereformeerden moeten toe stemming geven voor de bouw omdat de wettelijke af stand tussen twee kerken tweehonderd meter moet zijn en zij doen dat, hopend op een langdurige vriendschap pelijke verhouding. In Santpoort begint de oecumene in 1931! De eerste pastoor is dus de kleurrijke Bram Goossens, over wie in De Zandpoort nr. 17, p.30 vlg. meer te lezen valt. In 1937 komt aan de Wulverderlaan het klooster gereed voor de nonnen. Dochters van O.L. Vrouw van het Heilig Hart. |n 1942 eisen de bezetters het klooster op en vinden bo vengenoemde zusters onderdak in Santpoort-Zuid, waar de Duitsers een joods kindertehuis hebben "ont ruimd". In verband met de Festung IJmuiden moeten in 1942 ook de zusters van de Voorzienigheid hun klooster of rusthuis naast de kerk in Driehuis verlaten. Pastoor Bik vindt voor hen onderdak in Duin en Kruidberg, dat hij van de Duitsers huurt. In februari 1945 eist de bezetter ontruiming van Duin en Kruidberg. Later dat jaar volgt de evacuatie van Driehuis, ook de r.k. kerk moet dicht. Men vindt een noodkerk in de meubelzaak van Obbes aan de Hagelingerweg, waar nu de Rabobank is. In 1943 vallen de kerkklokken aan de bezetter ten prooi als kanonnenmateriaal. Bij de kerk hangt daarna het op schrift: "Wie met gewijde kogels schiet, die wint de oor log niet." Na Dolle Dinsdag (1944) moet praktisch heel Santpoort evacueren; de zusters moeten het voormalige Joodse kindertehuis verlaten en vinden onderdak in de Deo (r.-k. ziekenhuis in Haarlem) en pastoor Goossens in de pastorie aan de Paul Krugerstraat in Haarlem. De kape laans gaan inwonen bij parochianen. de oorlog groeit de hervormde gemeentemede door de terugkeer van de Evangelisatievereniging 't Mosterdzaadje. Vanaf 1946 houdt men om de veertien dagen een kerkdienst in het voormalige verenigingsge bouwtje De Toorts, Duinweg 32 te Santpoort-Station, zoals Santpoort-Zuid dan nog heet. In dit pand huisde voor de oorlog de SDAP (voorgangster van de PvdA), tijdens de oorlog de NSB, daarna de PvdA). Na 1957 gebruikt men De Toorts niet langer voor het houden van kerkdiensten. Men wijkt eerst uit naar de Advents-kerk van het Provinciaal ziekenhuis in Bloemendaal. In 1961 wijdt men een nieuwe kerk in, De Hoeksteen, op de hoek van de Duinweg (of Duivelslaan!) en de Willem de Zwijgerlaan. Het ontwerp van J. Kruger krijgt internati onaal veel waardering o.a. omdat hij gebruik heeft ge maakt van de geaccidenteerdheid van het bouwterrein. De Hoeksteen is gebouwd met de gedachte aan de hier eerder genoemde hagepreken: de pilaren met het pla fond van geschaafde planken stellen bomen met loof voor en de TL-lampen zijn geplaatst in de vorm van een vlucht vogels; het zwevende dak suggereert het contact met de lucht. Een Amerikaanse architect schrijft in zijn boek over de Nederlandse kerkbouw dat De Hoeksteen een van de mooiste hedendaagse kerken is. Het boven- 8 Jn 1955 vestigt zich in Santpoort-Zuid, Anna van Saksenlaan 3, het Lectorium Rosicrucia- num, ofwel de Interna tionale School van het Gouden Rozenkruis. Dit centrum voor spiri tuele verdieping, De Rozenhof, staat het oorspronkelijke chris tendom voor, zoals dat o.a. in de geschriften van de gnostieken godsdienstig-wijsgeri- Gebouw Beréa in de Patriciuslaan uit 1972. Originele foto uit Noord-Holands Archief. ge denkers uit de eerste eeuwen van het christendom) tot uitdrukking komt. Respect voor het leven in het alge meen en de mening van anderen, ongeacht afkomst of ras, is een wezenlijk onderdeel, evenals het gelijkge rechtigd zijn van mannen en vrouwen. De Rozenhof is een klein maar bij de leden van de School wereldwijd bekend centrum, dat enkele malen per week door kleine groepen bezocht wordt. De "tempel" is de centrale plaats van samenkomst. Jn 1957 koopt de kloostercongregatie Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria van notaris Dolleman het huis Spaamheuvel, Wüstelaan 59. De naam van het huis verandert in Maris Stella (=ster van de zee). In de Mid deleeuwen was Stella Maris een eretitel van Maria: Sterre der Zee, een mariacongregatie, gelegen niet ver van zee. De congregatie is in 1816 gesticht door Eugène de Mazenod, een Frans priester. De Oblaten doen veel aan missiewerk, vooral in zeer moeilijke gebieden, bijv. onder de Indianen in de VS en de Eskimo's. Behalve missiewerk verrichten de paters ook gespecialiseerde zielzorg, dus niet basiszielzorg in de parochies maar in het Provinciaal ziekenhuis, het woonwagenkamp, het huis van bewaring en men geeft godsdienstonderwijs. Het huis, waarin in de eerste jaren twaalf priesters woonden, dient nu o.a. als thuisbasis voor missionaris sen en als woning en vergaderruimte voor de enig over gebleven pater, die nu pastoor is van de parochies Bloe mendaal en Overveen. Hij maakt deel uit van een reli gieuze leefgroep van drie personen. Op de bovenste eta ge is een eenvoudige kapel ingericht voor intern ge bruik. gedeelte is de kerkzaal, in het onderste deel, De Duin pan geheten, komen de jongeren bij elkaar: de jeugdka- pel. Wegens ruimtegebrek gaat de jeugdkapel nog in 1961 terug naar De Toorts, waar inmiddels een christe lijke school is gevestigd. Eindjaren '60 maakt de jeugd kapel een korte tijd gebruik van het eerder genoemde Bethel aan de Wüstelaan. Als pastorie van de hervormde kerk van Santpoort-Zuid wordt tot ongeveer 1960 het pand Vinkenbaan nr. 16 ge bruikt. Jn 1948 koopt de Sint Charles Stichting der Witte Pa ters van Kardinaal Lavigerie uit Boxtel het monu mentale pand Huize Spaamberg aan de Wüstelaan te genover het "chalet". De stichter van deze congregatie is de Fransman Lavigerie, bisschop van Algiers. Hij wilde in de 19e eeuw het evangelie prediken aan de moslims en hulp verlenen aan het door honger geteisterde Afrika. Aangezien deze missionarissen witte pijen dragen, kre gen ze de naam Witte Paters. In Spaamberg wil de Sint Charles Stichting een kleinseminarie (gymnasium voor priesterstudenten) huisvesten voor toekomstige missio narissen. In 1950 maakt het historische Spaamberg plaats voor het Lavigerie College, waar plaats is voor zo'n 100 studenten. Omdat in de zestiger jaren het aan tal studenten sterk terugloopt, zien de Witte Paters zich genoodzaakt in 1971 de school te sluiten. Een deel van het complex blijft in handen van de Sint Charles Stichting en dient met een tweetal aan de zuid rand staande woningen als rustpunt voor Afrikaanse missionarissen van de Witte Paters. De rest van het ge bouw is dan o.a. nog een paar jaar in gebmik als retrai tehuis. In 1990 sloopt men het gebouw en be gint de bouw van een appartementencom plex. Het aangrenzende ter rein met de twee wo ningen wordt in '97/'98 verkocht en de vijftien overgebleven Witte Paters vertrekken naar een msthuis in Leidschendam. 9

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2005 | | pagina 6