tiebedrijf Radio Holland). Haar vader was officier bij de
Marine. Na zijn pensionering verhuisde het gezin naar
Apeldoorn.
Tot haar zeventiende bezocht ze de school, waar ze een
goede opleiding kreeg. In haar gezin kreeg ze veel lief
de, wat de kiem legde voor de liefde die zij later aan an
deren schonk. Haar ouders waren zeer begaan met men
sen die onder de armoede te lijden hadden. Met het hele
gezin deden ze van alles om deze mensen te helpen.
Toen ze achttien was besloot ze verpleegster te worden.
Aanvankelijk meende zij haar bestemming te zien in de
verzorging van zieken. Na het overlijden van haar ou
ders werd ze ziekenverzorgster in het Diaconessenhuis
te Haarlem. Ze trad daar toe tot de Johanniter Orde.
Later veranderde haar interesse. In plaats van verzor
ging van lichamelijk zieken begon zij zich steeds meer
te richten op geestelijke verzorging. Ze trad toe tot de
"Vergadering der Gelovigen", een evangelisch-christe-
lijke beweging, en ze voelde steeds sterker de drang om
haar geloof naar anderen uit te dragen.
De Johanniter Orde
De orde vindt haar oorsprong in de bijna 1000 jaar ge
leden door kruisvaarders opgerichte Orde van het Hos
pitaal van Sint-Jan. Momenteel is het een orde op pro
testants-christelijke grondslag.
Deze orde houdt zich ook nu nog bezig met hulpverle
ning aan ouderen, zieken, sociaal zwakkeren en ge
handicapten. Ze zijn actief in onder meer de thuiszorg,
ziekenhuizen, inloophuizen, hospitiums en woonzorg
centra.
De Vergadering der Gelovigen
De Vergadering der Gelovigen is een gemeenschap
van christenen zonder vaste voorganger of predikant.
De gemeenschap wil geen kerkgenootschap zijn, maar
wordt wel tot de evangelische beweging in het protes
tantisme gerekend.
Men hanteert geen geschreven geloofsbelijdenis of
kerkorde naast de Bijbel. De liturgie (de inrichting en
het verloop van de gemeentelijke samenkomsten) is
minimaal en bijbels georiënteerd. De samenkomst op
zondag door de 'broeders en zusters' bestaat gewoon
lijk uit een eredienst met avondmaalsviering, gevolgd
door een dienst van het woord. Daarbij is meestal veel
vrijheid om, geleid door de Heilige Geest, zelf een in
breng te leveren. Doop vindt plaats door onderdompe
ling op grond van een persoonlijke belijdenis van ge
loof.
2^ maakte plannen om dat te verwezenlijken, maar om
dat ze het niet alleen aandurfde wachtte ze op de juis
te persoon om haar te helpen. Deze persoon werd Antoi
nette Verkerk. Samen begonnen ze het kindertehuis aan
de Kweekerslaan.
Zr. Kuyck werd directrice. Door haar talenten op het ge
bied van organisatie, leidinggeven, presenteren en
schrijven, groeide het kindertehuis uit tot een professio
nele organisatie. Door de kinderen werd ze aangespro
ken met "tante Jacq".
Zuster Verkerk
Antoinette Verkerk werd geboren op 10 juni 1884 in
Utrecht als dochter van Arie Anthonie Johannes Ver
kerk en Willemina Hendrika van Heezik. Ze was de der
de van acht kinderen. Haar vader was directeur van een
Internationaal Transportbedrijf met vestigingen in
Utrecht, Roozendaal, Brussel en Parijs. De familie ver
huisde naar Haarlem, waar ze de HBS voor meisjes be
zocht. Ze verloofde zich met een katholieke jongeman,
maar de verloving was van korte duur en werd verbro
ken, omdat de geloven onverenigbaar bleken. Ze bleek
echter al zwanger. Op 13 januari 1916 werd in Haarlem
haar dochter Cornelia Antoinette (roepnaam Cox) Ver
kerk, geboren.
Door haar status van ongehuwde moeder verslechterde
de relatie met haar familie.
Ze ging als verpleegster werken om in haar levenson
derhoud te voorzien.
Zuster Verkerk aan haar bureau.
\foor het kindertehuis deed Zr. Verkerk veel werk op
de achtergrond. Ze vervulde de functies van ad
junct-directrice, secretaresse en penningmeesteres.
In het kindertehuis werd ze door de kinderen aangespro
ken met "tante Net"
Het ontstaan van De Lichthoeve
Kuyck ontmoette Zr. Verkerk voor het eerst toen ze
bij haar oudste zuster in Overveen logeerde. Ze werk
ten allebei nog als verpleegster.
Op 27 september 1922 gaf een opmerking van Zr. Ver
kerk de doorslag, zo schrijft Zr. Kuyck in haar boek
"Van Gods wondere wegen": "Zullen wij samen een
werk beginnen, waarmee we de Heer kunnen dienen
In 1923 "Op een druilige middag in maart met zonne-
4
schijn en regenbuien, keurig netjes om en om" zochten
de zusters Kuyck en Verkerk in de omgeving van Sant
poort een huis. Zr. Verkerk verpleegde een zenuwpati
ënte en had om vrijaf te krijgen gelogen dat ze voor een
ver familielid een garage zochten.
"We zochten een garage en vonden een armoedige boer
derij, die te koop stond. In de stal konden wel drie au
to 's staan, en in eens wilden we het huis zien, door niets
waren we er van af te brengen. We waren jong genoeg
om alleen al uit brooddronkenheid zo iets te willen en
hoe minder bereid de vrouw des huizes was ons binnen
te laten, hoe vaster wij besloten waren, dat wij naar bin
nen wilden. En we zagen het huis!
Een smal weggetje met lage huisjes, als laatste een ver
waarloosd boerenhuis, een massa schreeuwende kinde
ren, een mestvaalt en vluchtende, kakelende kippen.
Drie grote en ettelijke kleine kamers, een fijne keuken,
twee ruime zolders, een koe- en een paardenstal had dat
huis. Dat was het wat we zagen op die middag in maart.
De zon scheen door het zolderraam, toen we wat verlo
ren in de grote ruimte stonden. De sneeuw en de regen
vielen op ons neer, toen we stil terugliepen naar de
tram, die ons weer naar Haarlem zou brengen. Toen we
uit het oude, krakende trammetje terug keken naar Sant
poort, brak juist de zon weer door en hield een scherp
getekende regenboog het dorpje omvat.
"gwee dagen later kocht
Zr. Kuyck het huis aan
de Kweekerslaan, een ver
waarloosde boerderij ge
bouwd in 1904, van het
geld dat ze van haar ou
ders had geërfd.
De Kweekerslaan droeg
toen nog niet de huidige
naam, maar Zijtak Biezen-
weg (tot 27 juli 1926).
Momenteel beslaat het
pand de nummers 13 t/m
17.
baren, opdat we, met belijdenis van schuld, de weg te
rug zouden zoeken.
"lets van licht", fluisterde ik, "de naam van het huis
bedoel ik".
"Licht, licht. Ik weet het .Lichthoeve'", fluisterde Zuster
Verkerk terug en zo kreeg ons huis een naam.
gr moest eerst nog een ander huis worden gevonden
voor de toenmalige bewoners.
Op 11 augustus 1923 kwam het huis leeg en op 12 au
gustus gingen de zusters er wonen.
Aanvankelijk hadden de zusters nog geen idee wat ze
moesten doen om in hun levensonderhoud te voor
zien.
"Wij hadden een huis en dat huis had een naam, alleen
wat we in dat huis moesten gaan doen om er ons brood
in te verdienen, dit wisten we niet.
Onze kennissen vonden ons dwaas, onzakelijk, over-
geestelijk. Dat zijn zij nu al lang vergeten, maar wij, die
toen verontwaardigd waren over hun oordeel, denken
nu wel eens, dat we in hun ogen toch ook dwazen moe
ten hebben geleken.
gr werd begonnen met het opnemen van twee jonge
weesmeisjes, die voor vakantie naar buiten wilden.
Een van hen, Greet Berghuys, was leerling-verpleegster
"De volgende dag was het
Zondag, ik had heerlijk
geslapen en ging blij op
ter kerke, bij het eerste
lied schoot me echter iets
te binnen en wilde me niet
meer loslaten: "Het huis
moest een naam hebben
Bij het laatste lied wist ik
het, het moest naar Gods
licht heten. Zijn licht
moest het huis doorstra
len, moest er de warmte
brengende kracht van zijn,
moes, Godsnaar DE LICHTHOEVE - SANTPOORT
voren brengen en zo wij
verkeerd mochten gaan, Oude gedeelte van "De Lichthoeve" rond 1925. Boven de deur en op de dakrand staan
moest dat licht het open- borden met daarop vermeld "De Lichthoeve
1M
5
