Oude deel van de Lichthoeve met doorkijk naar de Kweekerslaan in zuidelijke richting.
en werd later ziekenverzorgster en onderwijzeres in het
tehuis. Haar zusje Maartje was leerling-onderwijzeres
kwam ook in dienst bij het tehuis. Helaas werd ze niet
lang na haar komst ziek en overleed ze 8 maanden daar
na.
£)e zusters leerden langzaamaan de kunst van het pen
sion houden. Toen bekend werd dat zij kamers hiel
den, begon het Provinciaal Ziekenhuis Santpoort, maar
gelegen in Bloemendaal, steeds vaker een beroep te
doen op beide oud-verpleegsters. Aan hen werd regel
matig gevraagd zieken (o.a. tuberculosepatiënten) op te
nemen en te verplegen.
Van rusthuis tot kindertehuis
J)e werkzaamheden van de zusters breidden zich uit.
Kinderen die door verschillende omstandigheden niet
meer bij hun vader of moeder terecht konden werden
opgenomen.
O.a. dakloze kinderen, wezen, kinderen van ongehuwde
moeders, kinderen waarvan beide ouders moesten wer
ken, werden ter oppas naar het tehuis gebracht.
Ongehuwde moeders werden er tijdelijk opgenomen om
te bevallen. Indien gewenst konden ze na de bevalling
hun kind in het tehuis achterlaten.
Het huis werd van een rusthuis steeds meer een kinder
tehuis.
twaalf de moeder ziek.
Van achttien zijn de ou
ders gescheiden. Van ze
ven de ouders uit de rech
terlijke macht ontzet en
van zes de moeder on-ge-
huwd. Maatschappelijk
varieeren ze van eenvou
dige burgerstand tot de al
lerhoogste elite van onder
af gerekend. Godsdienstig
zijn ze van alle mogelijke
richtingen, kleuren en
kleurtjes. Joodsch, protes
tant, katholiek, S. D.A.P.,
communist, en geheel
kleurloos. Ze hebben allen
de zelfde rechten en krij
gen de zelfde liefde.
Voorrang wordt er alleen
gegeven aan Velsensche
kinderen boven kinderen
uit andere gemeenten;
maar als er plaats vrij is
worden zonder onder
scheid ook kleintjes uit andere plaatsen en zelfs uit an
dere landen opgenomen en zoo spelen de kleine Duit-
sche jongen en het Belgische meisje eensgezind met el
kaar.
T)e verandering tot een kindertehuis vereiste aanpas
singen in de voormalige boerderij en daardoor volg
den enkele noodzakelijke verbouwingen. Door de grote
behoefte begon het tehuis steeds meer kinderen en pati
ënten op te nemen. De verblijfsduur werd ook langer,
wat een aanslag op de financiële buffer betekende.
"Ons huis was veel te klein voor zoveel kinderen en veel
te oud, we moesten ons met alles behelpen. Alleen in de
keuken was waterleiding en voor het werk een pomp op
de welput. In de grote zaal, eerder koestal, stond een
hoge (met cokes gestookte) kachel, die altijd een neiging
£)e diversiteit van de opgenomen kinderen blijkt uit
een antwoord van Zr. Kuyck:
"Mevr. V. te S. vraagt, welk soort kinderen op 'de Licht
hoeve verpleegd worden.
Op het oogenblik verzorgen wij, over onze beide huizen
verdeeld, in het geheel zeven en zestig kinderen. Van
vier en twintig kinderen zijn de moeder overleden. Van
Kinderen in de box (1934.)
6
Lichthoeve rond 1925 na de verbouwing.
tot roken vertoonde. Er
was geen denken aan ver
beteren, we waren al blij,
dat we het hoofd boven
water konden houden. En
toch was het zo heel nood
zakelijk dat het huis wat
opgeknapt en als het kon
ook wat vergroot werd.
Dat waren echter zulke
rijkelui 's wensen, daar
durfden we niet eens aan
te denken.
En toen onverwachts
kwam er een briefje of we
Zondagmorgen tegen
twaalf uur even daar en
daar wilden komen, op
een buiten dicht bij ons.
We gingen er snel heen,
niet wetend wat ons te
wachten stond. We werden
allervriendelijkst ontvang
en, kregen een lekker
kopje koffie en babbelden
over ditjes en datjes tot in eens de heer des huizes
vroeg; "Zusters, ik kom dikwijls langs Uw huis en zie
dan Uw kindertjes spelen, maar is dat huis niet veel te
klein? Wat zou het kosten moeten als U het zo verbouw
de, dat het aan de eisen, die aan zo 'n tehuis gesteld mo
gen worden, zou voldoen? Hoeveel dat zou kosten? Het
huis, ons huis maken tot iets goeds? De kamer begon om
me heen te draaien, mijn half lege koffie kopje zette ik
maar gauw neer.
"Ziet U" zei een stem ergens ver weg, "als U er iets
aan veranderde, een vleugel er aan, of zo, zou dat toch
veel beter zijn
Beter zijn? Ja natuurlijk
zou dat beter zijn, hoeveel
dat echter kosten moest,
wist ik in de verste verte
niet en ik volgde alleen
maar een soort ingeving
toen ik ogenschijnlijk vol
komen rustig antwoordde:
"Och zo ongeveer vijftien
duizend gulden, denk ik".
"Ja zoiets had ik ook ge
dacht", zei de stem.
Ver weg en tussen dansen
de stoelen en tafels door,
zag ik iemand naar een
schrijftafel gaan een boek
je te voorschijn halen en
iets opschrijven. Er werd
nog iets gezegd, ik ver
stond het niet, ik stond
midden in de kamer en
hield een papiertje in mijn
hand en glimlachte en
drukte handjes. Een ogen
blik later liepen we samen weer buiten en de beukenbo
men boven ons hoofd hadden zich in een extra mooi len
tekleed gestoken, nog nooit had de zon zo heerlijk ge
schenen, en was de wereld zo mooi geweest.
In mijn hand hield ik een cheque, daar stond op
f15.000,- in letters en in cijfers en in eens greep ik tante
Net 's hand: "Ik heb er de Heer nog niet voor gedankt
Voor ons hekje bleven we staan en knikten tegen de
oude deur en tegen het kleine dakvenster, waar eens de
zon door had geschenen, toen we voor het allereerst
daarboven op de grote zolder hadden gestaan, "Huis we
gaan je uitbouwen toen gooide ik de deur open, "kin-
Robby, ingeschreven als het duizendste kind, op de armen van Zr. Kuijck
7
[QEUCHTHDtVt.
