zette. "Fijn, he?" "Ja fijn, "en ik dacht aan de woorden van den dokter: "Ik vrees vooreen ontsteking in de her senen, en dacht aan het lijden dat nog komen ging. Twee weken later kreeg ik het doodsbericht, een kort briefje van den vader volgde. "Als ik denk, dat we een heel jaar om haar gestreden hebben zonder het te merken, dat zij ondertusschen verging, van verlangen naar een leven met ons beiden samen..." Ik ging naar de begrafenis en zag de twee menschen, die samen het kleine kistje volgden. Bij het weggaan wankelde zij, hij gaf haar toen een arm. Och, waarom ook niet. De redenen waarom ze begonnen waren te kibbelen, waren zoo onnoozel geweest, die waren ze al lang vergeten. En het kind, waarom ze daarna ge streden hadden, was er nu immers niet meer, dat hadden ze samen naar de laatste rustplaats gebracht. Waarom doen menschen elkaar toch zooveel moeite aan, om o, zulke dwaze dingen, het leven is maarzoo kort, de dingen waarover we strijden meestal de moeite niet waard. Dwazen, die we zijn! Ik voelde me moe, toen ik thuis kwam, maar er was geen tijd voor moe zijn, ik moest de kleine dikzak in ont vangst nemen, wier moeder voor een paar weken in het ziekenhuis werd opgenomen, de kleine dikzak, die gilde en schopte met de korte beentjes en niet bij ons blijven wilde en wier blonde hoofdje 's avonds rusten zou in hetzelfde ledikantje, waarin Emmie's zwarte krullebol gelegen had. J. Th. K. Reacties van de gemeenschap Jj)e reacties op het pro Deowerk van beide zusters wa ren vaak positief. Veel Santpoorters leefden mee met het kindertehuis. Lokale boeren en tuinders gaven regel matig groenten en zuivelproducten aan het tehuis. Kle ding, schoenen, beddegoed, speelgoed, zeep, boeken enz. werden door meelevende personen geschonken. Nutsbedrijven stelden zich clement op bij het veelvuldig voorkomend geldgebrek. Menigmaal brachten kleine en grote giften een tijdelijke oplossing. Soms ontving men een legaat en één keer zelfs een villa in Wassenaar. Het goede werk van "De Lichthoeve" werd warm aan bevolen door verschillende bekende personen uit Velsen en omstreken. Het mooie en sympathieke werk van Zuster Kuyck voor ziet in een bepaalde behoefte en het zou zeer te betreu- Zr. Greet Berghuys aan het werk op de slaapzolder van de kleintjes. ren zijn wanneer dit werk om financieele redenen zou moeten worden gestaakt of zelfs maar ingekrompen. Ik aarzel geen oogenblik het werk van "De Lichthoeve" warm aan te bevelen in de welwillendheid van allen die dit werk op eenigerlei wijze zouden kunnen steunen. (Ir. G.A. Kessler, direct. Kon. Ned. Hoogovens, IJmui- den) "De waarachtige Christelijke naastenliefde, die het werk der zusters van "de Lichthoeve" draagt - de geest ook van gezond realisme, waarin zij den strijd tegen de maatschappelijke euvelen en misstanden, waaraan zoo- velen onzer medemenschen dreigen tegronde te gaan, doen - naar het mij voorkomt - den arbeid dezer Instel ling behooren tot het schoonste en vruchtbaarste dat er in onze dagen op het gebied van maatschappelijk hulp betoon verricht wordt". Mr. A. Stoop, Bloemendaal). Jn 1932 bezocht de toen malige burgemeester van Velsen samen met een arts het kindertehuis. Vanwege verbouwingswerkzaamhe den moesten zij door de staldeuren naar binnen. Door hun langdurige be zoek en het contact met de kinderen konden zij na af loop niet dezelfde weg te rugnemen, doordat de gang was geblokkeerd door werkzaamheden van de granietwerker. De eni ge uitgang naar buiten was het raam van de linnenk amer. Even na hun vertrek kwam een zuster buiten adem melden dat ze twee inbrekers uit het raam had zien klimmen... Op 13 juni 1935 bezocht ook burgemeester Mr. M. M. Kwint het tehuis. Hij 14 werd verwelkomd met onderstaand lied: Wij zingen U een welkom toe O burgemeester Kwint. Eén wensch slechts leeft er in ons hart; Och, zie in ons Uw vrind. Wij houden Santpoort 's naam graag hoog, Al zijn we nog maar klein. Wij kunnen toch gehoorzaam ook En trouw en eerlijk zijn. (Bis) Wij zijn zoo blij U hier te zien, Hier in ons oude huis. En oogt het huis zelf al niet veel, 't Is toch ons veilig thuis. Wij leerden ordelijk te zijn, En vrienden voor elkeen. Wij willen ook Uw helper zijn. Al zijn wij zwak en kleen. (Bis) Wij leven in ons oude huis, Ook naar een oud gebod; Wij vreezen hier saam bovenal: Den aller-hoogsten God. Wij eeren daarnaast 't allermeest; De vorstelijke vrouw; En U, die hier haar dienaar is, U bieden w 'onzen trouw. (Bis) Financiële zorgen Voortdurend waren er financiële zorgen. Steeds was er tijdig een oplossing, die door Zr. Kuyck telkens aan "de Heer" werd toegeschreven. Soms lijkt het erop alsof Zr. Kuyck in haar godsdienstige bevlogenheid de waar heid af en toe lichtelijk naar haar hand zette. Dit blijkt uit het volgende verhaal waarbij de financiële situatie zo penibel is, dat wordt gedreigd met afsluiting van elektri citeit. Zr. Kuyck schrijft: "Op een morgen kwam onze buurman, loper van het electriciteitsbedrijf met een kwitantie van het electrische licht. Zeven gulden vijftig. We hadden het niet in huis en we stuurden hem door. Hij kwam weer en we hadden het nog niet, hij maakte een vriendelijk praatje en ging weer weg. Hij kwam voor de derde maal en het geld was er niet. "Ik kan niet nog eens komen zuster, als U niet betaalt, wordt u afgesneden. "Ja man, ik heb het niet "Nou misschien lukt het, het is vandaag Zaterdag, dan zijn de heren wel eens haastig, dan zeggen ze: "leg het geld maar in de brandkast, we tellen het Maandag wel. Dan kom ik Maandagmorgen vroeg nog even en an ders Hij kwam 's maandagsmorgens vroeg met de kwitantie van zeven gulden vijftig en onze hele bezitting was vijf en zeventig cent. Ik zag hem komen en nam de kwitantie aan, waarmee ik naar de achterkamer ging waar tante Net bezig was. 't Electra. wii/r u KKS UF MBKIt IJACiKN MIJN VADER OF MOEDER ZIJN ss as as as 55253555 as 25 as as bs as es 55 as e5s.gass Bij de inzamelacties is deze afbeelding een keer gebruikt met de tekst: Wilt u één of meer dagen mijn vader of moeder zijn? "Maar ik heb geen geld. Dat weet ik wel, maar we zullen het de Heer vragen. Samen knielden we neer en ik legde onze zorgen neer voor de troon der genade: Vader we moeten zeven gul den vijftig betalen voor het licht en we hebben maar vijf en zeventig cent in huis. Nu is de weg van hier tot de voordeur niet ver, maar ik verwacht van U, dat U op die weg mij het geld zult geven. Dank U wel. Amen. Om van de achterkamer bij de voordeur te komen, moest men de keuken door en in die keuken stond een boer. "Och Zuster kunt U mij een paar witte leghorns verko pen, ik moet ze aan iemand leveren en heb er geen een meer. Hier hebt U tien gulden. "Ik moet even deze kwitantie betalen, dan kom ik U hel pen vangen. Zeven gulden vijftig voor het licht en nog een rijksdaal der over voor brood en melk. Wel, ik heb nog nooit met zo 'n plezier kippen gevangen en 's avonds draaide ik in ons huis, met twintig kinderen en een arm kraamvrouw tje, vol dankbaarheid het licht aan. Vereniging "De Lichthoeve" gr kwamen door de jaren heen steeds meer giften bin nen. Met die donaties kwam ook steeds vaker de eis om een vereniging op te richten om de financiële situa tie te verantwoorden. 15 17555553555555555555555555535555555555555555

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2009 | | pagina 9