zette. "Fijn, he?" "Ja fijn, "en ik dacht aan de woorden van den dokter: "Ik vrees vooreen ontsteking in de her
senen, en dacht aan het lijden dat nog komen ging.
Twee weken later kreeg ik het doodsbericht, een kort briefje van den vader volgde. "Als ik denk, dat we een
heel jaar om haar gestreden hebben zonder het te merken, dat zij ondertusschen verging, van verlangen
naar een leven met ons beiden samen..."
Ik ging naar de begrafenis en zag de twee menschen, die samen het kleine kistje volgden. Bij het weggaan
wankelde zij, hij gaf haar toen een arm. Och, waarom ook niet. De redenen waarom ze begonnen waren te
kibbelen, waren zoo onnoozel geweest, die waren ze al lang vergeten. En het kind, waarom ze daarna ge
streden hadden, was er nu immers niet meer, dat hadden ze samen naar de laatste rustplaats gebracht.
Waarom doen menschen elkaar toch zooveel moeite aan, om o, zulke dwaze dingen, het leven is maarzoo
kort, de dingen waarover we strijden meestal de moeite niet waard. Dwazen, die we zijn!
Ik voelde me moe, toen ik thuis kwam, maar er was geen tijd voor moe zijn, ik moest de kleine dikzak in ont
vangst nemen, wier moeder voor een paar weken in het ziekenhuis werd opgenomen, de kleine dikzak, die
gilde en schopte met de korte beentjes en niet bij ons blijven wilde en wier blonde hoofdje 's avonds rusten
zou in hetzelfde ledikantje, waarin Emmie's zwarte krullebol gelegen had.
J. Th. K.
Reacties van de gemeenschap
Jj)e reacties op het pro Deowerk van beide zusters wa
ren vaak positief. Veel Santpoorters leefden mee met
het kindertehuis. Lokale boeren en tuinders gaven regel
matig groenten en zuivelproducten aan het tehuis. Kle
ding, schoenen, beddegoed, speelgoed, zeep, boeken
enz. werden door meelevende personen geschonken.
Nutsbedrijven stelden zich clement op bij het veelvuldig
voorkomend geldgebrek. Menigmaal brachten kleine en
grote giften een tijdelijke oplossing. Soms ontving men
een legaat en één keer zelfs een villa in Wassenaar.
Het goede werk van "De Lichthoeve" werd warm aan
bevolen door verschillende bekende personen uit
Velsen en omstreken.
Het mooie en sympathieke werk van Zuster Kuyck voor
ziet in een bepaalde behoefte en het zou zeer te betreu-
Zr. Greet Berghuys aan het werk op de slaapzolder van de kleintjes.
ren zijn wanneer dit werk om financieele redenen zou
moeten worden gestaakt of zelfs maar ingekrompen. Ik
aarzel geen oogenblik het werk van "De Lichthoeve"
warm aan te bevelen in de welwillendheid van allen die
dit werk op eenigerlei wijze zouden kunnen steunen.
(Ir. G.A. Kessler, direct. Kon. Ned. Hoogovens, IJmui-
den)
"De waarachtige Christelijke naastenliefde, die het
werk der zusters van "de Lichthoeve" draagt - de geest
ook van gezond realisme, waarin zij den strijd tegen de
maatschappelijke euvelen en misstanden, waaraan zoo-
velen onzer medemenschen dreigen tegronde te gaan,
doen - naar het mij voorkomt - den arbeid dezer Instel
ling behooren tot het schoonste en vruchtbaarste dat er
in onze dagen op het gebied van maatschappelijk hulp
betoon verricht wordt".
Mr. A. Stoop, Bloemendaal).
Jn 1932 bezocht de toen
malige burgemeester van
Velsen samen met een arts
het kindertehuis. Vanwege
verbouwingswerkzaamhe
den moesten zij door de
staldeuren naar binnen.
Door hun langdurige be
zoek en het contact met de
kinderen konden zij na af
loop niet dezelfde weg te
rugnemen, doordat de
gang was geblokkeerd
door werkzaamheden van
de granietwerker. De eni
ge uitgang naar buiten was
het raam van de linnenk
amer. Even na hun vertrek
kwam een zuster buiten
adem melden dat ze twee
inbrekers uit het raam had
zien klimmen...
Op 13 juni 1935 bezocht
ook burgemeester Mr. M.
M. Kwint het tehuis. Hij
14
werd verwelkomd met onderstaand lied:
Wij zingen U een welkom toe
O burgemeester Kwint.
Eén wensch slechts leeft er in ons hart;
Och, zie in ons Uw vrind.
Wij houden Santpoort 's naam graag hoog,
Al zijn we nog maar klein.
Wij kunnen toch gehoorzaam ook
En trouw en eerlijk zijn. (Bis)
Wij zijn zoo blij U hier te zien,
Hier in ons oude huis.
En oogt het huis zelf al niet veel,
't Is toch ons veilig thuis.
Wij leerden ordelijk te zijn,
En vrienden voor elkeen.
Wij willen ook Uw helper zijn.
Al zijn wij zwak en kleen. (Bis)
Wij leven in ons oude huis,
Ook naar een oud gebod;
Wij vreezen hier saam bovenal:
Den aller-hoogsten God.
Wij eeren daarnaast 't allermeest;
De vorstelijke vrouw;
En U, die hier haar dienaar is,
U bieden w 'onzen trouw. (Bis)
Financiële zorgen
Voortdurend waren er financiële zorgen. Steeds was er
tijdig een oplossing, die door Zr. Kuyck telkens aan
"de Heer" werd toegeschreven. Soms lijkt het erop alsof
Zr. Kuyck in haar godsdienstige bevlogenheid de waar
heid af en toe lichtelijk naar haar hand zette. Dit blijkt
uit het volgende verhaal waarbij de financiële situatie zo
penibel is, dat wordt gedreigd met afsluiting van elektri
citeit. Zr. Kuyck schrijft:
"Op een morgen kwam onze buurman, loper van het
electriciteitsbedrijf met een kwitantie van het electrische
licht. Zeven gulden vijftig. We hadden het niet in huis
en we stuurden hem door. Hij kwam weer en we hadden
het nog niet, hij maakte een vriendelijk praatje en ging
weer weg. Hij kwam voor de derde maal en het geld
was er niet.
"Ik kan niet nog eens komen zuster, als U niet betaalt,
wordt u afgesneden.
"Ja man, ik heb het niet
"Nou misschien lukt het, het is vandaag Zaterdag, dan
zijn de heren wel eens haastig, dan zeggen ze: "leg het
geld maar in de brandkast, we tellen het Maandag wel.
Dan kom ik Maandagmorgen vroeg nog even en an
ders
Hij kwam 's maandagsmorgens vroeg met de kwitantie
van zeven gulden vijftig en onze hele bezitting was vijf
en zeventig cent. Ik zag hem komen en nam de kwitantie
aan, waarmee ik naar de achterkamer ging waar tante
Net bezig was.
't Electra.
wii/r u KKS UF MBKIt IJACiKN
MIJN VADER OF MOEDER ZIJN
ss as as as 55253555 as 25 as as bs as es 55 as e5s.gass
Bij de inzamelacties is deze afbeelding een keer gebruikt
met de tekst: Wilt u één of meer dagen mijn vader of
moeder zijn?
"Maar ik heb geen geld.
Dat weet ik wel, maar we zullen het de Heer vragen.
Samen knielden we neer en ik legde onze zorgen neer
voor de troon der genade: Vader we moeten zeven gul
den vijftig betalen voor het licht en we hebben maar vijf
en zeventig cent in huis. Nu is de weg van hier tot de
voordeur niet ver, maar ik verwacht van U, dat U op die
weg mij het geld zult geven. Dank U wel. Amen.
Om van de achterkamer bij de voordeur te komen,
moest men de keuken door en in die keuken stond een
boer.
"Och Zuster kunt U mij een paar witte leghorns verko
pen, ik moet ze aan iemand leveren en heb er geen een
meer. Hier hebt U tien gulden.
"Ik moet even deze kwitantie betalen, dan kom ik U hel
pen vangen.
Zeven gulden vijftig voor het licht en nog een rijksdaal
der over voor brood en melk. Wel, ik heb nog nooit met
zo 'n plezier kippen gevangen en 's avonds draaide ik in
ons huis, met twintig kinderen en een arm kraamvrouw
tje, vol dankbaarheid het licht aan.
Vereniging "De Lichthoeve"
gr kwamen door de jaren heen steeds meer giften bin
nen. Met die donaties kwam ook steeds vaker de eis
om een vereniging op te richten om de financiële situa
tie te verantwoorden.
15
17555553555555555555555555535555555555555555
