gemeente Velsen, samen groot 2 ha 93 are en 40 ca. voor
de som van f. 75000,-, inclusief inventaris. Een verliespost
dus.
\Tanaf dat moment maken hotel Velserend en het natuur
bad deel uit van een familiebedrijf. En dat zal de ko
mende 30 jaar zo blijven.
C erst drijven de ouders het geheel. Rudolph Jacques
neemt het bad voor zijn rekening, Geertruida het ho
tel. Het laatste wordt in de jaren daarna vergroot met een
dagverblijf en uitgebreid met een bergplaats.
Vader Van Deurzen overlijdt echter na ruim vierenhalf jaar
op 2 september 1954. Zijn zoon Ruud is dan bijna drieën
twintig.
A oeder Van Deurzen drijft nadien vooral het hotel sa
men met haar andere zoon Jacques, halfbroer van
Ruud, maar is ook overdag vaak te vinden in het natuur
bad, waarover Ruud de scepter gaat zwaaien.
C n dan begint een uniek tijdperk dat bij vele Santpoor
ters tal van herinneringen zal achterlaten (zie hoofd
stuk "Herinneringen aan Velserend" elders in dit blad).
TT alverwege de jaren '50 wordt het restaurantje met ter
ras beheerd door Annie en Willem Koelma uit IJmui-
den. Het draagt dan de naam "De Ruif".
Annie en Willem Koelma, uitbaters
van restaurantje "De Ruif" (S.
Stavinga)
ZA nder het bewind van Ruud van
Deurzen worden drie pompin-
stallaties aangelegd, omdat er steeds
meer bezoekers komen en het wa
ter sneller ververst moet worden.
Halverwege de jaren '60 kan men
al vanaf het begin van de ochtend
drommen badgasten op de fiets of
te voet vanaf het station in Sant
poort naar het bad zien stromen.
Reiniging van het bad
\T an groot belang was het bad zo schoon en hygiënisch
mogelijk te houden. Tijdens de warme zomermaan
den kon echter veel alg ontstaan, dat het water ernstig ver
troebelde en een onfrisse aanblik gaf. Om het bad algvrij
Kanovijver 1939 (J. Diekstra)
te maken werd in de namiddag tot in de avond een zak
met kopersulfaat systematisch door het water getrokken.
Na een aantal uren kwam de dode alg als drab bovendrij
ven. Met een drijvende houten plank, voorzien van twee
touwen werd de drab als het ware van het wateroppervlak
afgeschuimd en in de langsliggende goten getrokken,
waarna het vuil werd afgevoerd. De volgende ochtend was
het water weer helder.
TA e noodzaak bestond eens in de zoveel tijd het bad vol
ledig te reinigen. Men liet het water uit de bassins lo
pen, waarna de drab (zand, modder, en soms zelfs kadavers
van vogels) werd verwijderd. Niet alleen de bodem moest
schoon, ook de oplopende wanden van de bassins dienden
van alg en kalkaanslag ontdaan te worden. Dit gebeurde
door te schrobben met een mengsel van water en zoutzuur.
Als uiteindelijk alle vuil verwijderd was, werden bodem
en wanden weer met zeegroene verf behandeld. Ook al het
hekwerk, de metalen kano's, kantelboeien en speelwerk-
tuigen kregen eens per jaar een beurt.
Familiebassin met glijbaan 1959 (J. Diekstra)
20
R. Huizebosch tracht het
natuurbad nog een impuls
te geven. Hij vervangt de
zandstranden die het lijf zo
vuil konden maken, door
grasvelden, wat tevens het
voordeel heeft dat minder
zand in de baden belandt.
De metalen glij baan in het
familiebassin maakt in 1985
plaats voor een lange boch
tige kunststof baan, waaraan
de jeugd veel plezier beleeft.
De bochtige en spannende kunststof glijbaan, 1985 (Noord-Hollands Archief)
Glijvlucht naar verval
TA e oorzaken die het verval van natuurbad Velserend in
werking zetten, zijn wellicht divers te noemen. Aan
gescherpte milieuverordeningen zullen ongetwijfeld een
belangrijke rol gespeeld hebben.
Daarnaast beginnen het bad en de opstallen tekenen van
achterstallig onderhoud te vertonen. Bovendien geeft het
geheel een gedateerde indruk.
Als men daar nog bij optelt de steeds zwaardere eisen die
men aan comfort en hygiëne gaat stellen, dan zullen extra
investeringen nodig zijn geweest om Velserend aan deze
eisen van de moderne tijd tegemoet te laten komen.
En dan te weten dat het bad alleen in het zomerseizoen op
volle toeren draait, 's Winters biedt het nagenoeg geen inkom
sten.
Hoe het ook zij, de exploitatie op de huidige manier, blijkt
niet langer haalbaar.
TA e heer R. Huizebosch ontdekt een gat in de markt:
een sauna, ruim van opzet en gelegen t.o. de Ruïne
van Brederode. Hij dient daartoe in 1990 een aanvraag in.
Er komen bezwaren van diverse kanten. De bouw wordt
uiteindelijk in 1994 toch gerealiseerd.
Bij de bouwwerkzaamheden wordt het voormalige toe
gangshuisje met kassa van zijn fundering gelicht en links
van de sauna geplaatst om als berging te dienen.
TT et bad verandert door de jaren heen langzaam van
aanzien.Er komen meer speeltoestellen, waaronder
trampolines. Op bepaalde plekken mogen tenten worden
opgezet voor dagkamperen.
Er worden bij de gemeente diverse aanvragen ingediend
voor o.a. het oprichten van een consumptiegebouw (1960),
het plaatsen van 6 extra kleedcabines 1963) en het vergro
ten van een kantine (1968).
T n 1968, het jaar dat hotel Velserend door de fam. Van
Deurzen wordt verkocht aan J. Lourens en vergroting
van een kantine wordt aangevraagd, doen de eerste cara
vans hun intrede. Dat levert meer inkomsten op. Het zijn
er weliswaar nog niet veel, want Ruud van Deurzen heeft
vergunning gekregen voor maximaal 20 caravans. In de
jaren '70 breidt het aantal zich gestaag uit en komt op een
gegeven moment uit op uit op wel 50 caravans, voorname
lijk opgesteld aan de randen van Velserend. Gaat het in het
begin nog om dagkamperen, later mag men ook 's nachts
in de caravans verblijven en krijgt Velserend meer het ka
rakter van een camping.
Ook op het eilandje in de kanovijver zijn optrekjes te vinden.
Zelfs de kleedlokalen worden op een gegeven moment
omgebouwd tot vakantiehuisjes.
ZAp 23 november 1981 overlijdt Ruud van Deurzen.
Op 7 december datzelfde jaar verkoopt moeder Van
Deurzen het natuurbad aan R. Huizebosch. Deze datum is
opmerkelijk te noemen, aangezien men zo'n complex als
Velserend toch niet in 14 da
gen van de hand doet! Moge
lijkerwijs had de familie Van
Deurzen reeds in een eerder
stadium plannen om Velse
rend te verkopen en waren
er besprekingen met partijen
gaande.
21
