Het kon voorkomen dat het bad 's avonds weer open
ging, dit keer niet voor zwem- en duikplezier, maar
voor een openluchtfilm. Een groot scherm werd aan de
overkant van het familiebassin, aan de kant van het Pro
vinciaal Ziekenhuis, opgesteld. Tegen dat de scheme
ring inviel, konden de mensen op hun zelf meegenomen
klapstoelen in een wel heel bijzondere ambiance hun fa
voriete film bijwonen.
Het bad werd ontdaan van bladeren en de wanden wer
den met zoutzuur (tweederde water en eenderde zout
zuur) geschrobd en met de waterslang schoongespoten,
waarbij Ruud het spuitstuk richtte en het hulpje de
slangtoevoer soepel moest laten verlopen.
Muntstukken die tijdens de schoonmaak werden gevon
den mochten de kinderen houden. Ook het kunstgebit
dat een van hen trots uit de drab opviste.
De nawinterse periode werd tevens gebruikt om de
kleedruimtes, glijbaan, duikplankstellage, kano's en alle
hekken rond het bad te schilderen.
Avondactiviteiten
]\/jen hoefde echter niet vreemd op te kijken, als tijdens
een dergelijke grote schoonmaak het lege bassin op
eens werd omgetoverd tot dansvloer, waar groepen be
zoekers in de open lucht naar hartenlust konden swingen
op de muziek van een dansorkestje dat Ruud had inge
huurd. Een bijzondere ervaring.
Voor de jarige
Qegin jaren'70 repeteerde drumband Wilhelmina in
een gebouwtje achter Velserend, gelegen op het ter
rein van het voormalige Provinciaal Ziekenhuis.
Zo kon het gebeuren, dat op een avond Ruud van Deur
zen plots in de deuropening verscheen met het verzoek
stante pede een optreden te verzorgen op Velserend,
want zijn moeder was jarig en er waren genodigden.
Moeder Van Deurzen was aangenaam verrast, toen de
muzikanten later op de avond in een stoet het terrein op
kwamen en musicerend een ronde om het bad maakten,
om uiteindelijk bij de aanwezige gasten plaats namen en
het optreden voort te zetten.
]\/[uziek klonk wel vaker over het terrein van Velse
rend. Op zondagmiddag konden de jongeren naar de
"discotheek", waar de "Sjaak-draai-maar-raakshow" de
muziek verzorgde.
Hangplek
gen van de trouwe badgasten uit die tijd typeert Velse
rend misschien nog wel het beste. In feite was het na
tuurbad tijdens het zomerseizoen in de goede zin van het
woord de hangplek bij uitstek voor de Santpoortse
jeugd, die daar alle vertier kon vinden die het nodig had.
Om maar niet te spreken van alle vriendschappen die
ontstonden, al eerder genoemde prille liefdes ook.
Voor velen een goudomrande periode in de jeugd, zeker
niet in de laatste plaats door de bijzondere wijze, waar
op eigenaar Ruud van Deurzen het natuurbad Velserend
beheerde.
Qp 23 november 1981 overleed hij, 10 dagen voor zijn
50e verjaardag. Zijn overlijden sloeg in als een bom.
Tot op heden hangt er een zweem van raadselachtigheid
rond zijn dood. Hij werd bijgezet in het graf van zijn ou
ders op het Sint-Barbarakerkhof te Haarlem.
Juffrouw Rina
Maast Ruud van Deurzen genoot badjuffrouw Rina gro
te bekendheid: een gezette dame met een stentorstem
die naast geliefd ook gevreesd was. Allen die bij haar de
eerste zwemlessen in het instructiebad kregen, herinne
ren zich dat nog. Hangend aan de hengel, zwevend in
het koude duinwater oefende men het openen en sluiten
van armen en benen op de cadans die juffrouw Rina
aangaf. Deze hengel aan
de rand van het instructie-
bad rustte op een rail. En
terwijl deze badjuffrouw
langzaam lopend de hen
gel over de rail liet gaan,
riep ze haar commando's
luid en duidelijk. Over
temperatuur of het schu
ren van het zwemtuigje
langs de borstkas viel niet
te discussiëren: er moest
gezwommen worden,
koud water of niet. Maar
met eenmaal het zwemdi
ploma op zak waardeerde
men toch de rechttoe
rechtaanstijl van juffrouw
Rina. 's Avonds hielp zij,
als het nodig was, in het
restaurant van het hotel.
Als juffrouw Rina geen
zwemles gaf, werd zij
vervangen door mevrouw
Rie van Bakel, die tevens
beheerster was van de
kleedcabines.
Mevr. Besse-van der Helm
Qe caissière was de voor velen bekende mevrouw Bes
se-van der Helm, gezellig en bijzonder vriendelijk.
Zij werd regelmatig bijgestaan door de oude mijnheer
Van Haken.
Wat rest...
Qp termijn nog zullen de laatste sporen van Velserend
definitief worden uitgewist. Wat blijft zijn, zoals
tekstschrijver Lennart Nijgh het zo treffend weergeeft in
het nummer Testament: "de jeugdherinneringen, die
neem je mee, zo lang je verder leeft."
Juffrouw Rina, zwemin-
structrice
28
Met dank aan:
R. Cornelisse (oud-slotbewaarder Ruïne van Brederode)
J. van Gooi
E. Nesseier
P. Arisz
R. van Vliet
B. K. Lammens
M. Kuntz-Redelijkheid
A. Oud- van der Vliet
G. Snip
T. Weber
J. Nijssen
S. Stavinga
e.a.
Juffrouw Rina geeft zwemles en laat de zwemhengel
over de rails rollen. Zwevend in een tuigje doet een
leerling ijverig zijn best.
Personeel van Velserend: mevr. Besse-van der Helm,
caissière, en de heer Van Haken, kassa en kaartcontro-
le. Links staat Willem Koelma, uitbater "De Ruif'.
(NHA)
De klimboei houdt zichzelf
standvastig overeind en
trotseert, tegen beter weten
in, de tijd. (J. Diekstra)
"Zij die regelmatig bij ons zwemmen, worden zeker wel 100 jaar!" Een deel van het
bord bleek verwerkt in een tussenwand van een van de vakantiehuisjes. Op de achter
grond het vervallen kleedgebouw met de vakantiehuisjes. (J. Diekstra)
29
n BIJ ONS ZWEMMI
k WEL 100 jaar: