Het kon voorkomen dat het bad 's avonds weer open ging, dit keer niet voor zwem- en duikplezier, maar voor een openluchtfilm. Een groot scherm werd aan de overkant van het familiebassin, aan de kant van het Pro vinciaal Ziekenhuis, opgesteld. Tegen dat de scheme ring inviel, konden de mensen op hun zelf meegenomen klapstoelen in een wel heel bijzondere ambiance hun fa voriete film bijwonen. Het bad werd ontdaan van bladeren en de wanden wer den met zoutzuur (tweederde water en eenderde zout zuur) geschrobd en met de waterslang schoongespoten, waarbij Ruud het spuitstuk richtte en het hulpje de slangtoevoer soepel moest laten verlopen. Muntstukken die tijdens de schoonmaak werden gevon den mochten de kinderen houden. Ook het kunstgebit dat een van hen trots uit de drab opviste. De nawinterse periode werd tevens gebruikt om de kleedruimtes, glijbaan, duikplankstellage, kano's en alle hekken rond het bad te schilderen. Avondactiviteiten ]\/jen hoefde echter niet vreemd op te kijken, als tijdens een dergelijke grote schoonmaak het lege bassin op eens werd omgetoverd tot dansvloer, waar groepen be zoekers in de open lucht naar hartenlust konden swingen op de muziek van een dansorkestje dat Ruud had inge huurd. Een bijzondere ervaring. Voor de jarige Qegin jaren'70 repeteerde drumband Wilhelmina in een gebouwtje achter Velserend, gelegen op het ter rein van het voormalige Provinciaal Ziekenhuis. Zo kon het gebeuren, dat op een avond Ruud van Deur zen plots in de deuropening verscheen met het verzoek stante pede een optreden te verzorgen op Velserend, want zijn moeder was jarig en er waren genodigden. Moeder Van Deurzen was aangenaam verrast, toen de muzikanten later op de avond in een stoet het terrein op kwamen en musicerend een ronde om het bad maakten, om uiteindelijk bij de aanwezige gasten plaats namen en het optreden voort te zetten. ]\/[uziek klonk wel vaker over het terrein van Velse rend. Op zondagmiddag konden de jongeren naar de "discotheek", waar de "Sjaak-draai-maar-raakshow" de muziek verzorgde. Hangplek gen van de trouwe badgasten uit die tijd typeert Velse rend misschien nog wel het beste. In feite was het na tuurbad tijdens het zomerseizoen in de goede zin van het woord de hangplek bij uitstek voor de Santpoortse jeugd, die daar alle vertier kon vinden die het nodig had. Om maar niet te spreken van alle vriendschappen die ontstonden, al eerder genoemde prille liefdes ook. Voor velen een goudomrande periode in de jeugd, zeker niet in de laatste plaats door de bijzondere wijze, waar op eigenaar Ruud van Deurzen het natuurbad Velserend beheerde. Qp 23 november 1981 overleed hij, 10 dagen voor zijn 50e verjaardag. Zijn overlijden sloeg in als een bom. Tot op heden hangt er een zweem van raadselachtigheid rond zijn dood. Hij werd bijgezet in het graf van zijn ou ders op het Sint-Barbarakerkhof te Haarlem. Juffrouw Rina Maast Ruud van Deurzen genoot badjuffrouw Rina gro te bekendheid: een gezette dame met een stentorstem die naast geliefd ook gevreesd was. Allen die bij haar de eerste zwemlessen in het instructiebad kregen, herinne ren zich dat nog. Hangend aan de hengel, zwevend in het koude duinwater oefende men het openen en sluiten van armen en benen op de cadans die juffrouw Rina aangaf. Deze hengel aan de rand van het instructie- bad rustte op een rail. En terwijl deze badjuffrouw langzaam lopend de hen gel over de rail liet gaan, riep ze haar commando's luid en duidelijk. Over temperatuur of het schu ren van het zwemtuigje langs de borstkas viel niet te discussiëren: er moest gezwommen worden, koud water of niet. Maar met eenmaal het zwemdi ploma op zak waardeerde men toch de rechttoe rechtaanstijl van juffrouw Rina. 's Avonds hielp zij, als het nodig was, in het restaurant van het hotel. Als juffrouw Rina geen zwemles gaf, werd zij vervangen door mevrouw Rie van Bakel, die tevens beheerster was van de kleedcabines. Mevr. Besse-van der Helm Qe caissière was de voor velen bekende mevrouw Bes se-van der Helm, gezellig en bijzonder vriendelijk. Zij werd regelmatig bijgestaan door de oude mijnheer Van Haken. Wat rest... Qp termijn nog zullen de laatste sporen van Velserend definitief worden uitgewist. Wat blijft zijn, zoals tekstschrijver Lennart Nijgh het zo treffend weergeeft in het nummer Testament: "de jeugdherinneringen, die neem je mee, zo lang je verder leeft." Juffrouw Rina, zwemin- structrice 28 Met dank aan: R. Cornelisse (oud-slotbewaarder Ruïne van Brederode) J. van Gooi E. Nesseier P. Arisz R. van Vliet B. K. Lammens M. Kuntz-Redelijkheid A. Oud- van der Vliet G. Snip T. Weber J. Nijssen S. Stavinga e.a. Juffrouw Rina geeft zwemles en laat de zwemhengel over de rails rollen. Zwevend in een tuigje doet een leerling ijverig zijn best. Personeel van Velserend: mevr. Besse-van der Helm, caissière, en de heer Van Haken, kassa en kaartcontro- le. Links staat Willem Koelma, uitbater "De Ruif'. (NHA) De klimboei houdt zichzelf standvastig overeind en trotseert, tegen beter weten in, de tijd. (J. Diekstra) "Zij die regelmatig bij ons zwemmen, worden zeker wel 100 jaar!" Een deel van het bord bleek verwerkt in een tussenwand van een van de vakantiehuisjes. Op de achter grond het vervallen kleedgebouw met de vakantiehuisjes. (J. Diekstra) 29 n BIJ ONS ZWEMMI k WEL 100 jaar:

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2010 | | pagina 16