Peter Balm (1943-
Jos Diekstra
Peter Balm, geboren in Spaarndam (1943), is na een gedegen opleiding aan de Amsterdamse Gra
fische School gedurende zijn gehele loopbaan werkzaam geweest in de grafische industrie. Later
volgde hij de schildersopleiding aan de Kunstacademie Haarlem.
Als kind reeds maakte hij vele tekeningen en daar is hij vervolgens nooit meer mee gestopt.
Zijn recente werk bestaat vooral uit acrylschilderijen, meestal op doek en soms op paneel. Hoewel
zijn aandachtsveld breed is, wordt hij toch vooral aangetrokken door het landschap: een klassiek
thema in de schilderkunst.
Het bijzondere in zijn werk is, dat hij niet zozeer fraaie idyllische plekjes schildert, maar een voor
keur heeft voor de sfeer van gebieden in onze woon- en werkomgeving. Een zekere fascinatie voor
architectonische en industriële onderwerpen is duidelijk zichtbaar. Bouwkundige 'kunstwerken' als
bruggen en viaducten maar ook de werkgebieden in havens en op werven zijn voor hem impulsen
tot het maken van schilderijen.
"Een mooi plekje dat slecht geschilderd is blijft toch nog steeds een behoorlijk mooi plekje. Maar
een minder mooi plekje moet wel verdraaid goed geschilderd zijn om toch nog een mooi schilderij
op te leveren."
In zijn directe omgeving vindt Peter voldoende boeiende zaken die hem verleiden tot het maken
van soms snelle schetsmatige, dan weer stevig doorwrochte kunstwerken. Als de weersomstandig
heden het toelaten, schildert hij het liefst in de buitenlucht want dan is het waarnemen het meest di
rect en volmaakt. Maar ook gedurende reizen noteert hij sfeer, vorm en kleur om vervolgens in zijn
atelier te komen tot een weergave van de door hem beleefde werkelijkheid. Door veel te tekenen
beschikt hij over een grote vormenrijkdom die nodig is voor zijn overwegend figuratieve schilderij
en. Het steeds weer ontdekken van nieuwe mogelijkheden, zowel figuratief als abstract, blijft hem
boeien.
Spoorwegovergang Santpoort-Zuid
P)it schilderij biedt een blik op de spoorwegovergang in Santpoort-Zuid, richting Wüstelaan en
Wynoldy Daniëlslaan. Links, buiten beeld, ligt het stationsgebouw.
Vanuit de schaduwpartij met overwegboom, knipperlichten en andreaskruis, wordt onze blik naar
het in zon badende huis getrokken, dat zich hult in groen.
De rijbaan, in snelle stevige streken neergezet, geeft een gevoel van snelheid weer.
Het huis bevindt zich aan de Wüstelaan 3. Het ontwerp is van de architect C.G. Schüller, die het in
1917 in opdracht van vereniging Het Witte Kruis liet bouwen. Tot 1933 deed het pand dienst als
wijkgebouw. Opmerkelijk is, dat het dak bestaat uit verschillende topgevels.
In de zestiger en zeventigerjaren was in dit huis een ijssalon gevestigd met een buitenterras.
Santpoort-Zuid zag zijn eerste station in 1867 verrijzen: een klein houten gebouw langs een enkel-
spoor. Het kreeg de naam station Zandpoort. In 1887 werd de naam veranderd in Santpoort-Mee-
renberg. Niet verwonderlijk, omdat -tot 1954- vanaf dit spoor een aftakking naar het toenmalige
krankzinnigengesticht Meerenberg liep, vnl. bedoeld voor goederenvervoer (o.a. kolen). Er was op
het perron in die tijd een aparte wachtkamer voor patiënten van Meerenberg.
Het station Santpoort-Zuid, zoals wij dat nu kennen, werd in 1898 gebouwd, -nu met dubbele
spoorlijn- en een jaar later in gebruik genomen. Tot 1957 bleef het station Santpoort-Meerenberg
en later Santpoort heten. Pas in het jaar van de opening van de Velsertunnel kreeg het zijn huidige
naam Santpoort-Zuid.
De architect D.A.N. Margadant ontwierp naast dit station ook die van Zandvoort en Haarlem.
Het gebouw is een voorbeeld van een klein landelijk station in laat-Engelse landhuisstijl, met een
markante dakconstructie.
Op de perrons staan wachtlokalen, versierd met jugenstilmotieven. In het stationsgebouw zijn mo
menteel een dokterspraktijk en 't Praethuys gevestigd.
47
