Peter Balm (1943- Jos Diekstra Peter Balm, geboren in Spaarndam (1943), is na een gedegen opleiding aan de Amsterdamse Gra fische School gedurende zijn gehele loopbaan werkzaam geweest in de grafische industrie. Later volgde hij de schildersopleiding aan de Kunstacademie Haarlem. Als kind reeds maakte hij vele tekeningen en daar is hij vervolgens nooit meer mee gestopt. Zijn recente werk bestaat vooral uit acrylschilderijen, meestal op doek en soms op paneel. Hoewel zijn aandachtsveld breed is, wordt hij toch vooral aangetrokken door het landschap: een klassiek thema in de schilderkunst. Het bijzondere in zijn werk is, dat hij niet zozeer fraaie idyllische plekjes schildert, maar een voor keur heeft voor de sfeer van gebieden in onze woon- en werkomgeving. Een zekere fascinatie voor architectonische en industriële onderwerpen is duidelijk zichtbaar. Bouwkundige 'kunstwerken' als bruggen en viaducten maar ook de werkgebieden in havens en op werven zijn voor hem impulsen tot het maken van schilderijen. "Een mooi plekje dat slecht geschilderd is blijft toch nog steeds een behoorlijk mooi plekje. Maar een minder mooi plekje moet wel verdraaid goed geschilderd zijn om toch nog een mooi schilderij op te leveren." In zijn directe omgeving vindt Peter voldoende boeiende zaken die hem verleiden tot het maken van soms snelle schetsmatige, dan weer stevig doorwrochte kunstwerken. Als de weersomstandig heden het toelaten, schildert hij het liefst in de buitenlucht want dan is het waarnemen het meest di rect en volmaakt. Maar ook gedurende reizen noteert hij sfeer, vorm en kleur om vervolgens in zijn atelier te komen tot een weergave van de door hem beleefde werkelijkheid. Door veel te tekenen beschikt hij over een grote vormenrijkdom die nodig is voor zijn overwegend figuratieve schilderij en. Het steeds weer ontdekken van nieuwe mogelijkheden, zowel figuratief als abstract, blijft hem boeien. Spoorwegovergang Santpoort-Zuid P)it schilderij biedt een blik op de spoorwegovergang in Santpoort-Zuid, richting Wüstelaan en Wynoldy Daniëlslaan. Links, buiten beeld, ligt het stationsgebouw. Vanuit de schaduwpartij met overwegboom, knipperlichten en andreaskruis, wordt onze blik naar het in zon badende huis getrokken, dat zich hult in groen. De rijbaan, in snelle stevige streken neergezet, geeft een gevoel van snelheid weer. Het huis bevindt zich aan de Wüstelaan 3. Het ontwerp is van de architect C.G. Schüller, die het in 1917 in opdracht van vereniging Het Witte Kruis liet bouwen. Tot 1933 deed het pand dienst als wijkgebouw. Opmerkelijk is, dat het dak bestaat uit verschillende topgevels. In de zestiger en zeventigerjaren was in dit huis een ijssalon gevestigd met een buitenterras. Santpoort-Zuid zag zijn eerste station in 1867 verrijzen: een klein houten gebouw langs een enkel- spoor. Het kreeg de naam station Zandpoort. In 1887 werd de naam veranderd in Santpoort-Mee- renberg. Niet verwonderlijk, omdat -tot 1954- vanaf dit spoor een aftakking naar het toenmalige krankzinnigengesticht Meerenberg liep, vnl. bedoeld voor goederenvervoer (o.a. kolen). Er was op het perron in die tijd een aparte wachtkamer voor patiënten van Meerenberg. Het station Santpoort-Zuid, zoals wij dat nu kennen, werd in 1898 gebouwd, -nu met dubbele spoorlijn- en een jaar later in gebruik genomen. Tot 1957 bleef het station Santpoort-Meerenberg en later Santpoort heten. Pas in het jaar van de opening van de Velsertunnel kreeg het zijn huidige naam Santpoort-Zuid. De architect D.A.N. Margadant ontwierp naast dit station ook die van Zandvoort en Haarlem. Het gebouw is een voorbeeld van een klein landelijk station in laat-Engelse landhuisstijl, met een markante dakconstructie. Op de perrons staan wachtlokalen, versierd met jugenstilmotieven. In het stationsgebouw zijn mo menteel een dokterspraktijk en 't Praethuys gevestigd. 47

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2011 | | pagina 24