'li I y* I SI
!r hr-j*' Jf.»,#f
'I
ft
Kit*
B KB
1
Brederoodseweg. In 1970 werden de melkwijken waar de
verschillende handelaren hun melk uitventten gesa
neerd. Ingezien werd dat het niet praktisch was dat de
melkhandelaren in dezelfde straten hun producten
uitventten. Zes dagen in de week liep men langs de
deuren om de melkproducten bij de woningen langs te
brengen. Dat gebeurde met paard en wagen en bakfiet
sen. Piet van der Vlugt ventte vanaf het begin zijn melk
uit met een Volkswagenbusje. Eén van de bijzondere
klanten die de vader van Piet van der Vlugt in zijn melk-
wijk had was mevrouw Guépin, de laatste particuliere
eigenaresse van Spaarnberg. Tijdens strenge winters met
sneeuw waren de inspanningen nog groter om de melk
langs de deuren te brengen. De openbare wegen werden
nagenoeg niet sneeuwvrij gemaakt. Het kwam voor dat
de melk in de melkbussen en de flessen bevroor. De
melkbussen werden voor kachels gezet om het weer
vloeibaar te maken. Flessen melk knalden geregeld uit
elkaar omdat zij de spanning van de bevroren melk niet
meer aan konden. In het dorp Santpoort-Zuid (toen
heette het Santpoort-Station waren er meerdere melk
handelaren: J. Hes (Bloemendaalsestraatweg 165, voor
heen heette dat adres Jan Gijzenvaart 153), J. Sintenie
(Zinneveltlaan 38), N. Sintenie (Bloemendaalsestraat
weg 87), Rutte (Bloemedaalsestraatweg 21) Brouwer
(Huize Clara Wüstelaan 36) en tenslotte Van der Vlugt.
In de oorlogstijd mocht de familie in principe niet in de
woning Wüstelaan 3 blijven wonen. Als door de familie
Van der Vlugt werd toegestaan dat in het huis een Duitse
beambte werd gehuisvest werd dit verbod opgeheven. De
familie heeft tenslotte hiervoor gekozen. Anders was het
pand tijdens de oorlogsjaren misschien wel voor een deel
onbeheerd gebleven en hadden zij naar andere huis
vesting moeten uitzien. Ook wisten zij niet in welke staat
zij het huis weer terug zouden krijgen als zij het pand
verlieten.
Naast de verkoop van melkproducten ging de heer F.A.
van der Vlugt vanaf 1 april 1934 ijs verkopen. Hij maakte
het ijs zelf. Hij kwam op dat idee omdat het geregeld
voorkwam dat hij melk over had. Daarvoor zocht hij een
bestemming. Hij was een vooruitstrevende man en zo
schafte hij een grote koelinstallatie aan, waarin hij melk
producten kon bewaren. Hij had een centrifuge om slag
room te maken en een elektrische karn voor het maken
van boter en karnemelk. Daarom stond er ook op de
gevel "electrische melkinrichting". Na de aanschaf van
een stel klapstoeltjes a 50 cent per stuk kon het terras in
gebruik worden genomen. Uit de wijde omgeving
kwamen de mensen naar Van der Vlugt om ijs te kopen.
Daar waren veel trouwe klanten bij, waaronder bijvoor
beeld veel patiënten en hun bezoek van het Provinciaal
Ziekenhuis.
50
Toen de heer Piet van der Vlugt zich later alleen bezig
hield met de ijssalon, ging hij voor de wintermaanden
ander werk zoeken. Zo kwam hij in dienst van Sony, een
grote muziekplatenmaatschappij in Haarlem. Hij zat
daar aanvankelijk in het transport, maar hield zich later
bezig met de interne verkoop aan het personeel. Hij is er
25 jaar gebleven.
In 1999 is hij gestopt met werken en ging ook de ijssalon
dicht.
Eén ding moeten de heer en mevrouw Van der Vlugt
tijdens ons gesprek nog kwijt. Vanaf hun pand even
voorbij de spoorwegovergang aan de linkerzijde was een
grote ronde klok op een paal aangebracht. "Santpoorts
Bloei" stond er op de klok, die er vele jaren heeft gestaan.
Bij het ingaan van de zomertijd en wintertijd werd de
klok door de gemeente gelijkgezet. "Santpoorts Bloei" was
een vereniging, die zich tussen 1930 en de vijftiger jaren
van de vorige eeuw heeft ingezet voor de leefkwaliteit,
behoud van het culturele erfgoed, lokaal toerisme en
economische bloei in de beide woonkernen van Sant
poort. De klok, een kenmerkend onderdeel van onze
woonomgeving op een functionele plek (namelijk bij het
station, de school, de winkels, de spoorwegovergang) is
jaren geleden weggehaald. De paal waarop hij was beves
tigd staat er nog. De heer en mevrouw Van der Vlugt
hopen dat die klok weer wordt teruggeplaatst. Zij hebben
wel eens actie ondernomen. Het heeft niets uitgehaald.
Zij vinden dat die klok op die plek hoort.
De heer en mevrouw Van der Vlugt horen ook op hün
plek, hun woning op de Wüstelaan nummer 3. Een
beeldbepalend pand op een schitterende locatie. Zij
willen er nooit meer weg.
Cerrit Jonker
51
j
Afb. 7.
Verlegd tracé van de Wüstelaan, die nu met een bocht op de spoorwegovergang toeloopt. Links is nog de garage Van
der Velden, het spoorwachtershuisje is inmiddels verdwenen. Op de achtergrond een deel van de Finse School, na de
oorlog gebouwd als eerste voorziening voor de Brederode Dalton School
Afb. 008.
Het terras in vol bedrijf.
