hulppostkantoor PTT. Er lag al een door de directeur
Ir. D.N. Dammers van Openbare Werken aangedragen
schetsje met een verbindingsweg dwars door Vlugthoven
(onze huidige groene long), die volgens hem nodig
was om vanaf de Burgemeester Enschedélaan naar de
Hoofdstraat bij het voorgestelde politie/posthuis te
kunnen komen. Van Tijen en Maaskant geven geen
goedkeuring voor de weg en komen er in een van de
volgende vergaderingen van de Commissie voor de
Wederopbouw van Velsen op terug. Op 17 juni 1946
licht Van Tijen dan het uitbreidingsplan voor Santpoort
toe aan de Commissie. Men gaat akkoord met de
voorgestelde plaats van het politiebureau op de plaats
aan de Hoofdstraat waar nu een tandartsenpraktijk
gevestigd is, vlak bij het begin van de Wüstelaan, maar
zonder weg dwars door Vlugthoven. De aansluiting van
de Terrasweg met de Hoofdstraat is op dat moment wel
voorzien maar nog niet gerealiseerd, "omdat men nog
met sanering van enkele panden aan de Hoofdstraat
bezig is om de doorbraak mogelijk te maken" (deze tekst
komt woordelijk voor in de verslagen van de Commissie
Wederopbouw. Noot van de schrijvers van dit artikel: de
doorbraak van Terrasweg naar Hoofdstraat is al veel eerder
mogelijk geworden door het in 1909 afbranden van de
herberg "De Groene Valck", en ook gerealiseerd in of vlak
na de Eerste Wereldoorlog. Fotoansichtkaarten uit 1931
uit de ansichtenverzameling van Willem Metselaar laten
dit duidelijk zien. Waarom de Commissie Wederopbouw in
1945 van de veronderstelling uitging dat deze doorbraak nog
gerealiseerd moest worden is volkomen onduidelijk).
m
jmririmin
Gelukkig hebben Van Tijen en Maasland besloten de
weg door Vlugthoven niet toe te staan. De heer Dammers
ligt nog anderhalve maand dwars maar trekt uiteindelijk
eind juli 1946 zijn bezwaar tegen het niet-aanleggen van
de weg door Vlugthoven in, waardoor er niets meer in
de weg staat de politiepost te bouwen. Deze is overigens
pas in 1959 gereedgekomen. De architect was de heer H.
Peters, zie publicatie in het Bouwkundig Weekblad 1960,
nr. 17., afb. 5 en 6.
En dan de tweede uitzondering: de ondernemers
Tabernal en Schuit hebben plannen voor het ontwikkelen
van een theater op hun grondgebied, op de locatie
aan de Hagelingerweg waar nu de Dekamarkt is. De
stedenbouwkundigen en de gemeente vinden het een
mooi plan, namelijk een monumentale afsluiting van
het Burgemeester Weertsplantsoen kijkend vanaf de kant
van het huidige station. Maar ze moeten het wel zelf
ontwikkelen en van financiële hulp van de gemeente is
geen sprake. Er is niets van gekomen.
12
Grootschalige sociale woningbouw in Santpoort-Noord
In Santpoort-Noord gaat het om twee grote projecten,
het bouwen van de West-Indische buurt tussen 1949
en 1951 (zie afb. 7 en achterkant omslag) en het
bouwen van etagewoningen aan het Burgemeester
Weertsplantsoen van 1959 tot 1961 (zie afb.8 en 9),
onder directe verantwoordelijkheid van de gemeente
Velsen.
De West-Indische buurt
Voorbereiden en aanbesteden van de bouw van 142
montagewoningen te Santpoort (complex XVII), 1949
1951, in de Antillenbuurt: Curacaostraat, Arubastraat,
Bonairestraat, Surinamestraat. Oorspronkelijk plan 154
woningen (nov./dec. 1949), teruggebracht via 143 2
juni 1950) naar 142 woningen
Architect: P. van der Wart, Utrecht
Aannemer N.V. Aanneming-Maatschappij v/h Fa.
J.Krap, Utrecht
Offerte totaal ca. f.1.700.000,- voor 154 woningen,
daarna f.1.594.774,-voor 143 woningen (76 Duplex
67 Simplex) systeem: Elementenbouw Krabo
De woningen in de Indische buurt aan de Sabastraat
en omgeving in Santpoort-N zijn in opdracht van de
gemeente Velsen ontworpen in een traditionele baksteen
architectuur met kleine ramen, maar wel al in een
systeembouw, het elementenbouwsysteem Krabo. De
woningen liggen evenwijdig aan de straten veelal met
de achtertuinen tegen elkaar aan. De koppen van de
woningblokken zijn met elkaar verbonden met een
Afb. 9 Burg. Weertsplantsoen, achterkant étagewoningen, 1959
1961. Foto: M.G. de Groot, 2015
tuinmuur, wat het idee van een gesloten blok benadrukt.
Aan de Curacao-Paramaribo- en een gedeelte van
de Bonairestraat zijn duplexwoningen -inhoud 292
m3- gebouwd. De overige woningen aan de Saba-
Suriname-, Aruba- en een gedeelte aan de Bonairestraat
zijn eengezinswoningen -inhoud 259 m3- van het z.g.
"doorzon type".
Vanaf de prijsaanbieding in 1949 door N.V. Aanneming
Maatschappij v/h Fa. J. Krap is er nogal geschoven met
aantallen, omdat uit twee verschillende toegewezen
jaarcontingenten voor woningen moest worden geput en
dezelfde woningen ook in IJmuiden werden gebouwd.
De prijsonderhandelingen namen zeer veel tijd in beslag.
Uiteindelijk moest de Gemeente Velsen de schuren bij
de woningen uit eigen portemonnee betalen, zonder
rijkssubsidie.
De woningen waren "sober en doelmatig", zoals dat werd
genoemd. Gemetselde gevels van bakstenen met vuren
houten kozijnen en ramen, voorzien van enkel glas.
Achter de gevels ging wel een elementenbouw van het
systeem Krabo van de aannemer schuil.
De eengezinswoning had een douche, wat bij
soortgelijke woningen voor de oorlog niet het geval zou
zijn geweest. De indeling van de eengezinswoning was
als volgt: drie slaapkamers boven met overloop en een
badkamertje. Op de begane grond een woonkamer, een
aparte keuken, gangetje, kelderkast onder de trap en een
wc. Veelal werd in de woonkamer nog een glazen wand
geplaatst om een extra slaapkamer aan de achterzijde te
creëren. Uit de geraadpleegde stukken is niet helemaal
duidelijk of dat in deze woningen is gebeurd.
De afwerking van het onderste gedeelte van de wanden
13
Afb.5 Plattegrond politiepost (links)/hulppostkantoor
(rechts), Santpoort-Noord,1959. Bron: Bouwkundig Week
blad 1960
tg;
Afb.6 Politie/postkantoor, foto 1959. Bron: Bouwkundig Weekblad
1960
Afb.7 Montagewoningen West-Indische buurt, 1949-1951. Foto:
M.G. de Groot, 2015
Afb.8 Burg. Weertsplantsoen, woningwetwoningen, 1959-1961.
Foto: M.G. de Groot, 2015
