m s
de ritmische gymnastiek (met hoepel en knotsen), mu
zikaal omlijst door een pianist.
TVS gebruikte in de periode 1925-1966 uitsluitend de
gymzaal van school F, de latere Adolf van Nassau school,
thans de Bosbeekschool. Tweemaal per jaar gaven de
leden een uitvoering in de buitenlucht en later in de zaal
van Zomerlust. Alle leden, van jong tot oud liepen door
het dorp achter de vaandeldrager. De organisatie was een
zware bevalling. In die jaren moesten de vele toestellen
-brug, rek, piano, loodzware kokosmatten, (turn)paard-
vervoerd worden met paard en wagen van de gymzaal
naar (o.a.) het terrein van Terrasvogels.
Namen uit het (verre) verleden:
Gerrit Hop (33 jaar voorzitter, zijn broer J. Hop was destijds
vice-voorzitter van het KNGV), fam. Vogel (ere-voorzitter
Joop bekleedde decennia lang vele bestuursfuncties), Arie
Volmer (30 jaar secretaris, zijn opvolger was zijn zoon Joop
die 14 jaar lang die betrekking bekleedde). Piet Gaasbeek,
jarenlang voorturner en "tante" Toos Mosmans-de Jonge,
die altijd bereid was in te vallen als een leider onverhoopt
verhinderd was.
De leiding bestond tot ca. 1960 uit één persoon, de tech
nisch directeur. De laatste was Henk Bruns, een stoïcijns
figuur die aanvankelijk wat stug overkwam, maar naast
een bekwaam en allround turnleider ook een geliefd
en beminnelijk mens bleek te zijn. Hij kwam eind jaren
vijftig van de vorige eeuw jammerlijk om het leven bij een
verkeersongeluk.
Een hoogtepunt eind jaren zestig was de organisatie van
de Bondswandeldag van het KNGV. Wij hadden een opti
mistische schatting gemaakt van het aantal deelnemers:
700. Het werden er 1200!, een absoluut record.
Het hechte bolwerk van tradities begon echter te kraken.
Kentering (1965-1985)
De tweede feministische golf, opkomend in de jaren zestig
van de vorige eeuw, overspoelde ook TVS. Het (bestuur
lijke) mannenbolwerk verdween achter de golftoppen. De
dames Tineke Flooren, Elly Groot, Riena Janning, Ank de
Hoog, Rinske Smit en Joke Schriever werden de nieuwe
roergangers die met gedrevenheid en noeste arbeid de
vereniging tot nieuwe bloei brachten. En last but not least:
Netty Babeliosky die voor invallers zorgde bij calamiteiten.
Zij wisten de bakens tijdig te verzetten, ook in sportief
opzicht. Door de vermeerdering van het aantal gymzalen
(1963: 1, 1980: 6, o.a. de Waterloozaal in Driehuis, gebouwd
1966) kon TVS vele nieuwe vreugdevolle bewegingsvor
men aanbieden zoals blijffitgym, moeder- en peutergym,
volksdansen, recreatief volleybal, jazzdans. Dit laatste
onderdeel bleek een vangnet voor vele bakvisjes.
Maar niets is wispelturiger dan de massa. Een oude
bewegingsvorm trekt soms weer nieuw publiek als je er
een modieuze naam aanhangt. Pilates is "hot" momen
teel (2016) maar verschilt weinig van fitness dat weer een
elegantere benaming was van blijffit.
Ook de traditie van één leider bij TVS liep op 't laatst der
dagen. De rekrutering van nieuwe leiding leverde een
jonge lichting op: Melda Wals-Dekker, Marijke Pans-van
Heijnsbergen, Monique Schriever, Pita Heeremans, Dunja
Schaap, Mien van de Werf,...
De recreatiesport bloeide en hoe paradoxaal het ook moge
klinken: uit deze gelederen ontstond een ploeg volleybal
lers, een dreamteam, dat op nationaal niveau excelleerde.
Het team won goud op de nationale kampioenschappen
recreatievolleybal van het KNGV (Utrecht 1978).
Vele jeugdleden (en senioren!) hebben een onvergete
lijke herinnering aan het folkloristische kinderfeest op 5
december. Een Sint in vol ornaat, Pieten zo zwart als roet,
en lenig van lijf en leden. De bakermat van dit spectacu
laire feest was de Waterloozaal in Driehuis. De zaal met
zijn platte dak en vele turntoestellen leende zich uitste-
Technisch directeur van TVS in de jaren vijftig, Henk Bruns, met
Jo Beun, 1953
12
