toe met tanks op geoefend. De financiële nood stijgt en een extra tegenslag moet worden verwerkt als iemand die de contributie bij de leden ophaalt 23 gulden in eigen zak steekt. Maar: het eerste team wordt in het seizoen 1940 1941 kampioen van de eerste klasse afdeling Haarlem, dus in alle somberheid valt er ook te genieten. Hein Röbken is trainer en speler tegelijk (dezelfde Hein Röbken, die 14 jaar later de beste slagman van de honkballers is). Op eerste Paasdag worden de kampioenen met bloemen gehuldigd en op een daarop volgende feestavond, die tevens dient om de sfeer in de club te verbeteren, krijgen alle spelers een worst van een donateur-slager. In 1943 heeft Terrasvogels 114 leden en financieel gaat het ook niet slecht, maar toch blijft het moeizaam. De proble men nog maar eens op een rijtje gezet: Duitse soldaten die doordeweeks van de velden gebruik maken en het een en ander aan schade veroorzaken; Stormvogels, verdreven uit het geëvacueerde IJmuiden, speelt tijdelijk op de velden aan de Terrasweg; een consumptietent zonder consump ties; gebrek aan ballen en voetbalschoenen; leden die in Duitsland te werk worden gesteld. Kleine problemen in vergelijking met het wereldleed, maar desalniettemin problemen. Het terrein van Terrasvogels aan de Terrasweg, met de Naaldkerk op de achtergrond De voetbalafdeling krijgt haar eigen bestuur en blijkt 95 leden te hebben en geen jeugdelftal. Van alles te wensen op de nieuwe Elta! Een clubhuis en kleed- andere elftallen gaan spelen op sportpark Schoonenberg en op een noodveld van Waterloo in Driehuis. Ondanks het feit dat de voetballers vanaf 1950 dus speelden op allerlei "geleende" velden, was het aantal leden na de oorlog fors gestegen. Maar in 1954 komt de klad er in, terwijl juist op dat moment de eerste honkbal wedstrijd werd gespeeld. En in oktober 1956 heeft Terrasvogels weer onder de 200 leden (en daar zijn de honkballers in meegeteld). Crisis begint zich af te tekenen. "Hoe kan een goede en hechte clubgeest worden gescha pen, als her en der verspreid wordt gespeeld?". Maar dit emotionele pleidooi om een eigen thuisbasis blijkt bij de gemeente alleen tot beloftes te leiden die niet worden waargemaakt, althans niet eerder dan 7 jaar later, in 1963. Dan krijgen de voetballers eindelijk hun eigen velden aan de Elta (de honkballers en de in 1958 opgerichte softbalaf- deling konden pas in 1978 op de Elta terecht en bleven dus op andere sportparken spelen). Op 26 november van hetzelfde jaar 1963 besluiten alle leden tot een principieel andere opzet van de organisatie. Tot dat moment heeft het algemene bestuur de verant woordelijkheid gehad, niet alleen over het voetbal, maar ook over de honkbal- en softbalafdelingen. Het viel niet meer te behappen. Te veel werk. De bestuurlijke scheiding wordt een feit: geen commissies honkbal en softbal meer, maar aparte besturen met een overkoepelend "omni"- hoofdbestuur. Een paar jaar na de oorlog laat de gemeente Velsen weten, dat de speelvelden aan de Terrasweg zullen moeten verd wijnen om plaats te maken voor woningen (een fenomeen dat zich tot op heden blijft herhalen, met genoeg voor beelden in de gemeente Velsen, redactie). RKVV Velsen biedt in 1950 haar velden aan de Kweekerslaan aan voor het eerste elftal, hetgeen in dank wordt aanvaard. De kamers i.p.v. omkleden in caravans. Hein Röbken, daar is ie weer, beheert de "kantine", de achterbak van een Opel Kadett stationcar Maar tenslotte worden op 2 oktober 1965 zowel clubhuis als kleedkamers opgeleverd. De kantine- vloer bestaat uit een "kunstmarmeren tapijt", afkomstig van Bouwes Palace in Zandvoort. Hein Röbken promoveert en wordt de uitbater van de kantine. 22

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2017 | | pagina 24