Tijdens de Tweede Wereldoorlog is een groot aantal leden niet in staat te trainen, maar de atletiekvereniging weet zich staande te houden. Na de bevrijding start het vereni gingsleven weer op. Het bestuur van Suomi wil graag een eigen sintelbaan op Watervliet aanleggen. Met man en macht werken vrijwilligers en een aantal wachtgelders van Hoogovens aan de klus, met de slogan 'Pak nog even aan voor de Sintelbaan'. Op vrijdag 31 mei 1946 wordt een mijlpaal bereikt. Om 20.00 uur gaat op Watervliet de nationale driekleur in top en leegt drs. A. Demmers, voorzitter van Hoogoven- Staten, de laatste kruiwagen voor de toplaag van de sintelbaan! Na zware arbeid en met hulp van veel vrijwil ligers heeft Suomi op haar accommodatie een heuse eigen sintelbaan. Het clubblad schrijft: 'Dit is een feit, dat met gouden letters in de Suomi-annalen geboekstaafd dient te worden, want hierdoor is onze vereniging een der weini gen geworden, die over een eigen sintelbaan kan beschik ken! Denkt Ueens goed in, waarde lezer, wat een genot het voor een athleet moet zijn, de sport, waarin je opgaat, die een onmisbaar deel van je jonge leven is geworden, te kunnen beoefenen op een baan, die aan alle eisen voldoet, en waarvan gebleken is, dat zij de meest geschikte is, om de resultaten van je sportbeoefening zo goed mogelijk te doen zijn.' Op 2 juni wordt de openingswedstrijd gehouden. De publieke belangstelling blijft beneden de maat. Geluk kig komt dat niet door de atleten, maar vanwege het slechte weer. Het is bar en boos; het regent dat het giet en er waait een koude, sterke wind en dat beïnvloedt de loopprestaties zeer. Over slecht weer gesproken: voor indoortraining kan Suomi terecht in de school aan de Van Langeveldstaat (die gelegen was in de "Rooie Buurt" in Velsen-Noord, tegen het Noordzeekanaal aan en gesloopt in 1976/77). In 1953 is de sintelbaan aan groot onderhoud toe. Over een lengte van 400 meter is de baan ingeklonken en moet 13 cm worden opgehoogd. Ook dat doen de Suomi-leden grotendeels zelf. De ingebruikname van de opgehoogde baan staat gepland op zondag 9 mei, maar dat wordt net niet gehaald. Daarom besluit de leiding van de sintel- baanophoogploeg 'het nachtfeest van de arbeid' in te lassen: werken van zaterdag 8 mei 08.00 uur tot midder nacht. Om het uur wordt de ploeg afgelost en zo ontstaat er een soort estafette; dat is sporters niet onbekend. PEN groeit De PEN-Centrale in Velsen-Noord breidt in 1962 uit; Suomi moet het (trainings)veld ruimen. Suomi is rade loos, maar niet reddeloos of redeloos. De atleten mogen op Sportpark Rooswijk een paar hoekjes gebruiken. Er druppelen berichten binnen over een toekomstige plek in het IJmuidense Zeewijk. De vereniging wordt een beetje een nomadenclub: dan hier en dan daar trainen. Suomi probeert een terrein in Wijk aan Zee te gebruiken, maar het blijft, zo schrijft De Sintelbaan, knudde met de vereni ging. De ijzer- en staalmakers schieten te hulp en bieden gratis accommodatie aan, maar de gemeente Velsen heeft kennelijk een vinger in de pap en weigert medewerking want: de teamsporten staan voorop. Suomi besluit in 1963 als Velsense gast naar Beverwijk te verhuizen, maar kan in de aardbeienstad niet aarden. Ondertussen vergrijst Suomi. Als het tij keert, moeten de bakens verzet: met hulp van leden aan de noordkant van het Noordzeekanaal probeert de club een jeugdgroep te starten aan de zuidkant. Daarvoor moet de gemeente Velsen toestemming geven om een hoekje van Sportpark Schoonenberg te mogen gebruiken, waar een springbak ligt. Ondertussen wordt de situatie in Beverwijk triester, maar de opzet in Velsen-Zuid slaat aan. Dat is reden voor Olga Commandeur om niet in Haarlem, maar in Velsen te gaan trainen. Suomi groeit en het hoekje, een bijveld, op Schoonenberg wordt te klein. In 1974 verleent de gemeen te Velsen toestemming om het sportveld van de Vissering- school aan de Briniostraat in IJmuiden te gebruiken. Het ontbreken van was- en kleedruimte neemt de vereniging voor lief. Briniostraat Suomi bouwt in 1975 een hoogspringbak met rijdende overkapping. Nog hetzelfde jaar trappen vandalen het bouwsel in elkaar. De vereniging laat zich niet kennen en bouwt een jaar later een nieuwe bak, waar 1,5 ton staal in is verwerkt. Het unieke geval krijgt landelijke bekend heid; een atletiekvereniging in Den Helder vraagt om de constructietekeningen. In 1977 houdt de gemeente Velsen vast aan het aanleggen van een sportpark op de Hofgeest, in het te bouwen dorp Velserbroek. Suomi vreest dat de situatie in de Briniostraat een semi-permanent karakter krijgt. Vanaf die periode is het Suomi-bestuur druk in de weer 24

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2017 | | pagina 26