Tijdens de Tweede Wereldoorlog is een groot aantal leden
niet in staat te trainen, maar de atletiekvereniging weet
zich staande te houden. Na de bevrijding start het vereni
gingsleven weer op. Het bestuur van Suomi wil graag een
eigen sintelbaan op Watervliet aanleggen. Met man en
macht werken vrijwilligers en een aantal wachtgelders van
Hoogovens aan de klus, met de slogan 'Pak nog even aan
voor de Sintelbaan'.
Op vrijdag 31 mei 1946 wordt een mijlpaal bereikt. Om
20.00 uur gaat op Watervliet de nationale driekleur in top
en leegt drs. A. Demmers, voorzitter van Hoogoven-
Staten, de laatste kruiwagen voor de toplaag van de
sintelbaan! Na zware arbeid en met hulp van veel vrijwil
ligers heeft Suomi op haar accommodatie een heuse eigen
sintelbaan. Het clubblad schrijft: 'Dit is een feit, dat met
gouden letters in de Suomi-annalen geboekstaafd dient te
worden, want hierdoor is onze vereniging een der weini
gen geworden, die over een eigen sintelbaan kan beschik
ken! Denkt Ueens goed in, waarde lezer, wat een genot
het voor een athleet moet zijn, de sport, waarin je opgaat,
die een onmisbaar deel van je jonge leven is geworden, te
kunnen beoefenen op een baan, die aan alle eisen voldoet,
en waarvan gebleken is, dat zij de meest geschikte is, om
de resultaten van je sportbeoefening zo goed mogelijk te
doen zijn.'
Op 2 juni wordt de openingswedstrijd gehouden. De
publieke belangstelling blijft beneden de maat. Geluk
kig komt dat niet door de atleten, maar vanwege het
slechte weer. Het is bar en boos; het regent dat het giet
en er waait een koude, sterke wind en dat beïnvloedt de
loopprestaties zeer. Over slecht weer gesproken: voor
indoortraining kan Suomi terecht in de school aan de Van
Langeveldstaat (die gelegen was in de "Rooie Buurt" in
Velsen-Noord, tegen het Noordzeekanaal aan en gesloopt
in 1976/77).
In 1953 is de sintelbaan aan groot onderhoud toe. Over
een lengte van 400 meter is de baan ingeklonken en moet
13 cm worden opgehoogd. Ook dat doen de Suomi-leden
grotendeels zelf. De ingebruikname van de opgehoogde
baan staat gepland op zondag 9 mei, maar dat wordt net
niet gehaald. Daarom besluit de leiding van de sintel-
baanophoogploeg 'het nachtfeest van de arbeid' in te
lassen: werken van zaterdag 8 mei 08.00 uur tot midder
nacht. Om het uur wordt de ploeg afgelost en zo ontstaat
er een soort estafette; dat is sporters niet onbekend.
PEN groeit
De PEN-Centrale in Velsen-Noord breidt in 1962 uit;
Suomi moet het (trainings)veld ruimen. Suomi is rade
loos, maar niet reddeloos of redeloos. De atleten mogen
op Sportpark Rooswijk een paar hoekjes gebruiken. Er
druppelen berichten binnen over een toekomstige plek in
het IJmuidense Zeewijk. De vereniging wordt een beetje
een nomadenclub: dan hier en dan daar trainen. Suomi
probeert een terrein in Wijk aan Zee te gebruiken, maar
het blijft, zo schrijft De Sintelbaan, knudde met de vereni
ging. De ijzer- en staalmakers schieten te hulp en bieden
gratis accommodatie aan, maar de gemeente Velsen heeft
kennelijk een vinger in de pap en weigert medewerking
want: de teamsporten staan voorop.
Suomi besluit in 1963 als Velsense gast naar Beverwijk
te verhuizen, maar kan in de aardbeienstad niet aarden.
Ondertussen vergrijst Suomi. Als het tij keert, moeten de
bakens verzet: met hulp van leden aan de noordkant van
het Noordzeekanaal probeert de club een jeugdgroep te
starten aan de zuidkant. Daarvoor moet de gemeente
Velsen toestemming geven om een hoekje van Sportpark
Schoonenberg te mogen gebruiken, waar een springbak
ligt.
Ondertussen wordt de situatie in Beverwijk triester, maar
de opzet in Velsen-Zuid slaat aan. Dat is reden voor Olga
Commandeur om niet in Haarlem, maar in Velsen te
gaan trainen. Suomi groeit en het hoekje, een bijveld, op
Schoonenberg wordt te klein. In 1974 verleent de gemeen
te Velsen toestemming om het sportveld van de Vissering-
school aan de Briniostraat in IJmuiden te gebruiken. Het
ontbreken van was- en kleedruimte neemt de vereniging
voor lief.
Briniostraat
Suomi bouwt in 1975 een hoogspringbak met rijdende
overkapping. Nog hetzelfde jaar trappen vandalen het
bouwsel in elkaar. De vereniging laat zich niet kennen en
bouwt een jaar later een nieuwe bak, waar 1,5 ton staal
in is verwerkt. Het unieke geval krijgt landelijke bekend
heid; een atletiekvereniging in Den Helder vraagt om de
constructietekeningen.
In 1977 houdt de gemeente Velsen vast aan het aanleggen
van een sportpark op de Hofgeest, in het te bouwen dorp
Velserbroek. Suomi vreest dat de situatie in de Briniostraat
een semi-permanent karakter krijgt.
Vanaf die periode is het Suomi-bestuur druk in de weer
24