Verhalen van Cees Twisk over de
Kennemer in Santpoort
'Cees, graag eerst dat beest
daar weg'
Greenkeeper Cees Twisk begon zijn ruim 50-jarige loop
baan bij de Kennemer Golf Country Club in 1913 als
tienjarige caddie. In 1916 kreeg hij een vaste aanstelling.
Zijn herinneringen aan Santpoort schreef hij later met
de hand op.
heer of dame een hooge tee, de andere een spitse of een
platte. Daar raakte je langzamerhand wel aan gewend.
Maar het was niet gauw goed. Ik zie me nog op m'n knieën
en je deed extra je best en nog niet goed. Dan weer te
hoog en dan weer te laag en jij maar op je knietjes.
Caddies Aad Schipper en Betje Twisk bij de afslag op de zesde
tee
En daar gingen we dan. Tee 1: "Zal je goed uitkijken dat je
geen bal kwijt raakt. Anders wil ik je nooit meer hebben".
De eerste holes gingen goed. Op de 2e hole moest ik
vooruit lopen. N.N. moest met zijn drive over het aard-
appelenveld met daarachter een strook Bosch. N.N. slaat
af: pats tegen een boom aan. Ik had hem niet gezien. Nu
was de boot aan. 'Heb je de bal gezien?' Ik niet. Nou, toen
had je 'm moeten horen. De eene knoop over de anderen.
Mooi was nog niet genoeg. 'Neem ik je daarvoor mee? Dan
kan ik die tasch zelf wel sjouwen'. Hij terug en een tweede
bal slaan. Dat liep goed af en wij verder en hij maar vloek
en dat die bal weg was.
Cees Twisk, midden tussen zijn greenkeepers, in Zandvoort. Hij
was toen al benoemd tot hoofd-greenkeeper, vele jaren nadat
hij in Santpoort als 10-jarige als caddie was begonnen
"Als kleine jongen begon ik als caddie tassen te dragen.
Het was iedere avond, zaterdags, zondags. De meeste keer
9 holes. Het viel nooit mee, maar het was vroeger heel
anders dan vandaag, want nu zijn er tassen bij van 20 kg.
En vroeger waren het kleine tassen met een stok of wat,
6-7 stuks. Het waren toen meestal driver, spoon, mashie,
mashie niblick, niblick en putter. Dus dat kon je zoo
dragen. Ik zal nooit vergeten de eerste keer dat ik het veld
opging met iemand van het bestuur. Ik had erg mijn best
gedaan, zei N.N. en ik kreeg toevallig een rose bonnetje
omdat meneer geen ander had. Ik dolgelukkig want dat
bonnetje was 25 cent en het blauwe bonnetje 20 cent.
Zo ging dat vroeger: betalen met bonnen. Op die bonnen
stond: rose bonnen, 9 holes, 25 cent, bon aan de caddie
geven, zoo gezegd vaste caddie. Blauwe bonnen 20 cent,
losse caddies.
Van mijn 10e tot mijn 13e jaar heb ik zoo aardig wat mee
gemaakt. Om een goede caddie te worden moest je eerst
leren hoe je een tee moest maken. Dat ging zoo makkelijk
niet: op je knietjes liggen en dan maar proberen. De eene
58
