Verhalen van Cees Twisk over de Kennemer in Santpoort 'Cees, graag eerst dat beest daar weg' Greenkeeper Cees Twisk begon zijn ruim 50-jarige loop baan bij de Kennemer Golf Country Club in 1913 als tienjarige caddie. In 1916 kreeg hij een vaste aanstelling. Zijn herinneringen aan Santpoort schreef hij later met de hand op. heer of dame een hooge tee, de andere een spitse of een platte. Daar raakte je langzamerhand wel aan gewend. Maar het was niet gauw goed. Ik zie me nog op m'n knieën en je deed extra je best en nog niet goed. Dan weer te hoog en dan weer te laag en jij maar op je knietjes. Caddies Aad Schipper en Betje Twisk bij de afslag op de zesde tee En daar gingen we dan. Tee 1: "Zal je goed uitkijken dat je geen bal kwijt raakt. Anders wil ik je nooit meer hebben". De eerste holes gingen goed. Op de 2e hole moest ik vooruit lopen. N.N. moest met zijn drive over het aard- appelenveld met daarachter een strook Bosch. N.N. slaat af: pats tegen een boom aan. Ik had hem niet gezien. Nu was de boot aan. 'Heb je de bal gezien?' Ik niet. Nou, toen had je 'm moeten horen. De eene knoop over de anderen. Mooi was nog niet genoeg. 'Neem ik je daarvoor mee? Dan kan ik die tasch zelf wel sjouwen'. Hij terug en een tweede bal slaan. Dat liep goed af en wij verder en hij maar vloek en dat die bal weg was. Cees Twisk, midden tussen zijn greenkeepers, in Zandvoort. Hij was toen al benoemd tot hoofd-greenkeeper, vele jaren nadat hij in Santpoort als 10-jarige als caddie was begonnen "Als kleine jongen begon ik als caddie tassen te dragen. Het was iedere avond, zaterdags, zondags. De meeste keer 9 holes. Het viel nooit mee, maar het was vroeger heel anders dan vandaag, want nu zijn er tassen bij van 20 kg. En vroeger waren het kleine tassen met een stok of wat, 6-7 stuks. Het waren toen meestal driver, spoon, mashie, mashie niblick, niblick en putter. Dus dat kon je zoo dragen. Ik zal nooit vergeten de eerste keer dat ik het veld opging met iemand van het bestuur. Ik had erg mijn best gedaan, zei N.N. en ik kreeg toevallig een rose bonnetje omdat meneer geen ander had. Ik dolgelukkig want dat bonnetje was 25 cent en het blauwe bonnetje 20 cent. Zo ging dat vroeger: betalen met bonnen. Op die bonnen stond: rose bonnen, 9 holes, 25 cent, bon aan de caddie geven, zoo gezegd vaste caddie. Blauwe bonnen 20 cent, losse caddies. Van mijn 10e tot mijn 13e jaar heb ik zoo aardig wat mee gemaakt. Om een goede caddie te worden moest je eerst leren hoe je een tee moest maken. Dat ging zoo makkelijk niet: op je knietjes liggen en dan maar proberen. De eene 58

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2017 | | pagina 60