Nu nog een klein stukje wat ik zelf, Cees heb meegemaakt. U zult het waarschijnlijk niet willen geloven. Er waren dames bij die vies waren van de caddies. Ik heb het zelf meegemaakt: 'Caddie loop niet zo dicht bij mij'. Nou, dat is zo erg niet. Maar nu wat anders: 'Kom niet met je handen aan mijn grips'. Men kon vroeger zelden stokken koopen bij de pro of men moest ze eerst een maand vooruit bestellen. Die stokken moesten met de hand gemaakt worden. De houten stokken kwamen uit Engeland. De kop een dik stuk hout. Model van de kop met gat er in. De shaft een houten stok van boven iets dikker. De ijzers losse kop pen en dikke shaft. Dus u begrijpt wel hoeveel werk er aan was eer die klaar waren. Dan komt pas koppen bijwerken, de shaft afschrapen, de houten iets wippie, de ijzeren iets stijver, grips omleggen, mooi vakwerk. Vaste betrekking in 1916 In het jaar 1916 kreeg ik een vaste betrekking. Op zekere dag moest ik als jongen bij het Bestuur komen. Nou, dat was wat. Ik erheen. Even gepraat, wat te drinken, dat was een kogelflesje. Toen alles besproken was, werd ik aangesteld voor vast. Het was 17 juni 1916. Toen begon ik te werken voor halve dagen 's-morgens en de namiddag caddie. Ik begon in de morgen om 7 uur: bunkers harken, gras ophalen met kruiwagen, koemest ophalen van banen en greens. Dat heb ik 2 jaar gedaan. Het was aardig werk en het werd nog goed betaald. Ook voor de ochtenden in de week 1 gulden. Dat was het werk in die 2 jaar. Nu iets over de middaguren caddie zijnde. In de middag moest ik dan tassen dragen. Dat noemde men vroeger zoo. Het was in de oorlog van 1917. Toen speelden op de Kennemer heel veel officieren uit Enge land. Zeker wel zo'n 30 man. De meesten waren beste klanten. Die kwamen elke middag op de flets uit Sant poort. Dat was een twintig minuten fletsen. Daar lagen zij in kosthuizen. Dan kregen zij hun broodje mee naar de golf. Het eerste wat zij deden was het brood aan de caddie geven. Dat was al heel wat. Daar zat je al op te spinnen, want je barstte van de honger. Wij hadden toen ook heel weinig te eten. Voor je de baan opging, kon je eerst je broodje opeten, de heren een kop koffie drinken. Dat duurde een half uurtje en dan gingen wij naar de baan. Het waren meestal 2 x 9 holes. Meest een vierbal. Dat duurde 2 uur. Er waren hele beste spelers bij. Wel een man of 10 tusschen 2-8 handicap. Dus dat ging nog al. Toch speelden zij allemaal met houten shafts, dus daar heb ik nog wel een beetje van geleerd. Zo liepen we dan zo'n 18 holes, nu en dan een sigaretje en zoo waren die twee en een half uur weer voorbij. Nu nog afrekenen. Als je van de laatste hole kwam, kreeg je twee rose bonnen a 1 kwartje per stuk voor 18 holes. Dan Op de zesde tee was het eerste woord: 'you clean the clubs'. De heren naar binnen, verkleden, daarna een biertje drinken of zoo iets en de caddies dan maar schuren. Daar had je wel een kwartiertje overwerk aan, want het waren allemaal ijzeren koppen. En de houten moest je met een natte spons schoonmaken. Want vlak bij de kop zaten meestal ingezaagde veeren en dan met een beetje vet inwrijven. Was dit gebeurd, stokken wegzetten en dan maar wachten tot de heeren eindelijk eens zouden komen. Dat duurde wel eens een uurtje. Dat was niet zoo erg. Dan stond je zo een half uur met je flets in je handen bij de hoofddeur te wachten. Dan kreeg je meestal 25 a 30 cent fooi. Daar was het natuurlijk om te doen." Bron: Het jubileumboek 1910-2010, 100 jaar Kennemer Golf Country Club 60

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2017 | | pagina 62