spinazie en aardbeien. Groente verbouwen was goedko
per. De aankoop van bollen was duur, zaad was goedko
per. Daarnaast paste men met de groente en de bollen
wisselteelt toe.
Er werd op een stuk grond nooit twee jaar hetzelfde gewas
geteeld om ziekten te voorkomen.
Werknemers
Als tuinbouwer had het bedrijf van van Duijn één werkne
mer en af en toe losse werkkrachten. Er waren altijd veel
seizoenwerkers. Zo kwamen er bijvoorbeeld loonspitters.
Dat was heel zwaar werk. Casper herinnert zich dat zij een
fles jenever bij zich hadden. Die gooiden ze weg, tot zover
moesten ze dan spitten en vervolgens gingen ze aan de
jenever. In de winter hadden die mensen vaak geen werk.
Het tuincentrum had op zijn toppunt 50 werknemers.
Problemen in de omgeving
Er waren geen problemen met vraat door bij voorbeeld
hazen en konijnen. Wel was er een kweker bij de Duin en
Kruidbergerweg die veel last van herten had.
Toen er meer bebouwing kwam, zoals in de Velserbroek,
kwamen er wel meer problemen met buurtbewoners.
Bijvoorbeeld over het verbranden van afval of over lawaai
van ventilatoren.
Mechanisatie
De mechanisatie in de bollenteelt kwam maar langzaam
op gang. Vroeger werd het bollen rooien met de hand
gedaan: met een troffel omhoog halen, rapen en dan
spoelen. Men moest heel goed oppassen, want er werden
snel ziektes verspreid.
Later kwam er een bollenrooimachine. Een soort rijdende
schep met daarachter een zeef. Bij redelijk weer ging het
goed, maar met slecht weer kwam er teveel zand mee.
Vroeger was bollenteelt op zandgrond een voordeel. Nu
kan het net zo goed op andere grond.
Bestrijdingsmiddelen
De bollenteelt was altijd een kwetsbare teelt. Er werd veel
gespoten. Wel alleen wat nodig was, want het was zeer
kapitaalintensief. Er gebeurden wel allerlei dingen die nu
niet meer zouden kunnen. Soms was je de hele dag aan
het spuiten. Of men kookte narcissen in een kwikbak en
stond er met zijn hoofd gewoon boven. Er is nu veel meer
aandacht voor de gevaren voor mens en milieu.
De handel
De verkoop ging meestal via de veiling. Er waren naast
'droge veilingen' ook 'groene veilingen'. De bollen werden
dan gekocht als ze stonden te bloeien op het veld. Dat
was geen probleem, aldus Casper van Duijn, "een echte
bollenkweker kan aan de stand van het gewas zien of het
een goede opbrengst gaat geven."
De verkoop ging ook wel via commissionairs. Meerdere
commissionairs kwamen in opdracht van exporteurs naar
een bedrijf toe dat een groene veiling hield. Deze commis
sionairs boden tegen elkaar op. De kweker moest zorgen
dat hij een goed gewas had, dat betekende een hoge prijs.
Als je kocht moest je betalen op 15 oktober. Je kreeg het
geld op 1 november. De Boerenleenbank speelde daarbij
een belangrijke rol.
Voor groente en fruit ging men in Santpoort Zuid naar de
veiling aan de Koudenhorn in Haarlem en vanuit Sant
poort Noord naar de veiling Kennemerland in Beverwijk.
Voor bollen ging men naar een exporteur of een veiling in
Lisse, voor bloemen naar de veiling in Beverwijk.
De veiling verbood om groente aan de particulier of direct
aan de groenteman te verkopen. In de praktijk gebeurde
het natuurlijk wel.
De Algemene Vereniging voor Bloembollen
cultuur - Afdeling Santpoort
Casper is ook secretaris geweest van de Afdeling Sant
poort van de Algemene Vereniging voor Bloembollencul
tuur. De vergadering begon altijd om 20.00 uur precies
en duurde tot zo laat als de cafébaas open wilde blijven.
In het begin waren er wel 50 man, maar dat werd steeds
minder. Op een bepaald moment is men nog samen
gegaan met de afdeling Bloemendaal-Overveen, maar ook
dat mocht niet baten. Op het laatst kwamen er nog maar
10 - 14 man. In 1983 heeft de Afdeling zichzelf opgeheven.
De sfeer was altijd erg goed. Er was wel eens wat, maar
dat duurde nooit lang. De samenwerking in de regio was
eigenlijk altijd goed.
Het Scheidsgerecht
Vanaf 1966 was Casper gedurende vijf jaar correspondent
van het Scheidsgerecht.
Hij had een eigen rayon, Haarlem, Bloemendaal, Overveen
en Velsen. Als er een melding was van een probleem
tussen een koper en een verkoper, ging hij ter plekke
kijken. Soms was het wel lastig: "dan probeerde kweker
71