spinazie en aardbeien. Groente verbouwen was goedko per. De aankoop van bollen was duur, zaad was goedko per. Daarnaast paste men met de groente en de bollen wisselteelt toe. Er werd op een stuk grond nooit twee jaar hetzelfde gewas geteeld om ziekten te voorkomen. Werknemers Als tuinbouwer had het bedrijf van van Duijn één werkne mer en af en toe losse werkkrachten. Er waren altijd veel seizoenwerkers. Zo kwamen er bijvoorbeeld loonspitters. Dat was heel zwaar werk. Casper herinnert zich dat zij een fles jenever bij zich hadden. Die gooiden ze weg, tot zover moesten ze dan spitten en vervolgens gingen ze aan de jenever. In de winter hadden die mensen vaak geen werk. Het tuincentrum had op zijn toppunt 50 werknemers. Problemen in de omgeving Er waren geen problemen met vraat door bij voorbeeld hazen en konijnen. Wel was er een kweker bij de Duin en Kruidbergerweg die veel last van herten had. Toen er meer bebouwing kwam, zoals in de Velserbroek, kwamen er wel meer problemen met buurtbewoners. Bijvoorbeeld over het verbranden van afval of over lawaai van ventilatoren. Mechanisatie De mechanisatie in de bollenteelt kwam maar langzaam op gang. Vroeger werd het bollen rooien met de hand gedaan: met een troffel omhoog halen, rapen en dan spoelen. Men moest heel goed oppassen, want er werden snel ziektes verspreid. Later kwam er een bollenrooimachine. Een soort rijdende schep met daarachter een zeef. Bij redelijk weer ging het goed, maar met slecht weer kwam er teveel zand mee. Vroeger was bollenteelt op zandgrond een voordeel. Nu kan het net zo goed op andere grond. Bestrijdingsmiddelen De bollenteelt was altijd een kwetsbare teelt. Er werd veel gespoten. Wel alleen wat nodig was, want het was zeer kapitaalintensief. Er gebeurden wel allerlei dingen die nu niet meer zouden kunnen. Soms was je de hele dag aan het spuiten. Of men kookte narcissen in een kwikbak en stond er met zijn hoofd gewoon boven. Er is nu veel meer aandacht voor de gevaren voor mens en milieu. De handel De verkoop ging meestal via de veiling. Er waren naast 'droge veilingen' ook 'groene veilingen'. De bollen werden dan gekocht als ze stonden te bloeien op het veld. Dat was geen probleem, aldus Casper van Duijn, "een echte bollenkweker kan aan de stand van het gewas zien of het een goede opbrengst gaat geven." De verkoop ging ook wel via commissionairs. Meerdere commissionairs kwamen in opdracht van exporteurs naar een bedrijf toe dat een groene veiling hield. Deze commis sionairs boden tegen elkaar op. De kweker moest zorgen dat hij een goed gewas had, dat betekende een hoge prijs. Als je kocht moest je betalen op 15 oktober. Je kreeg het geld op 1 november. De Boerenleenbank speelde daarbij een belangrijke rol. Voor groente en fruit ging men in Santpoort Zuid naar de veiling aan de Koudenhorn in Haarlem en vanuit Sant poort Noord naar de veiling Kennemerland in Beverwijk. Voor bollen ging men naar een exporteur of een veiling in Lisse, voor bloemen naar de veiling in Beverwijk. De veiling verbood om groente aan de particulier of direct aan de groenteman te verkopen. In de praktijk gebeurde het natuurlijk wel. De Algemene Vereniging voor Bloembollen cultuur - Afdeling Santpoort Casper is ook secretaris geweest van de Afdeling Sant poort van de Algemene Vereniging voor Bloembollencul tuur. De vergadering begon altijd om 20.00 uur precies en duurde tot zo laat als de cafébaas open wilde blijven. In het begin waren er wel 50 man, maar dat werd steeds minder. Op een bepaald moment is men nog samen gegaan met de afdeling Bloemendaal-Overveen, maar ook dat mocht niet baten. Op het laatst kwamen er nog maar 10 - 14 man. In 1983 heeft de Afdeling zichzelf opgeheven. De sfeer was altijd erg goed. Er was wel eens wat, maar dat duurde nooit lang. De samenwerking in de regio was eigenlijk altijd goed. Het Scheidsgerecht Vanaf 1966 was Casper gedurende vijf jaar correspondent van het Scheidsgerecht. Hij had een eigen rayon, Haarlem, Bloemendaal, Overveen en Velsen. Als er een melding was van een probleem tussen een koper en een verkoper, ging hij ter plekke kijken. Soms was het wel lastig: "dan probeerde kweker 71

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2017 | | pagina 73