Annie Hermine Hogan (1854-1924) trouwde in 1873 met Jan Theodoor Cremer. Jan Theo- door woonde toen in Nederlands-Indië, waar hij fortuin maakte bij de Deli-Maatschappij. In 1883kwam het paar terug naar Nederland. Van 1884-1897 was Jan Theo door lid van de Tweede Kamer (Liberale Unie) en van 1897-1903 was hij Minister van Koloniën. Daarna was hij nog enkele jaren Kamerlid. In 1895 kocht het paar Duin en Kruidberg, vanaf1905 woonden zij er permanent. Annie Cremer-Hogan was maatschappelijk actief en betrokken bij de vrouwenbeweging. Bij de tentoonstel ling Vrouw 1813-1913 was zij Erelid van het Comité voor het Indisch Huis. Zij was ook lid van het Comité van Aanbeveling voor deze tentoonstelling. Zij spande zich tijdens en na de Wereldoorlog in voor slachtoffers van de oorlog in België en voor Belgische oorlogswezen. Ook lokaal zette zij zich in, naast haar activiteiten voor de Af- deeling Santpoort van de Bond, was zij bijvoorbeeld ook Beschermvrouwe van de Velsense koren 'Zang Veredelt' en 'VoxHumana'. Annie Cremer-Hogan speelde een ondersteunende rol bij de Afdeeling Santpoort. Zij was Ere-presidente en stelde de tuinen van Duin en Kruidberg open voor jaarlijkse feestelijke bijeenkomsten. Beeldbank Noord Hollands Archief Op de avond sprak Gravin Philippine van Heerdt tot Eversberg-Quarles van Ufford, de presiden te van de Afdeeling Bloemendaal. Zij schreef re gelmatig voor het blad van de Bond, de Ploeger. In januari 1916 werd een Bestuur gekozen met als voor zitster Jeannette van den Bergh van Eysinga-Elias en als penningmeester Henriëtte de Clercq-Teding van Berk hout. Deze twee dames zouden de jaren daarna een vooraanstaande rol blijven spelen. De Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht wordt gezien als een wat deftiger vereniging dan de Ver- eeniging voor Vrouwenkiesrecht. Voor de Afdeeling Santpoort van de Bond gaat die inschatting zeker op, tenminste als men kijkt naar degenen die de leiding hadden. Zij waren afkomstig uit een kring van dames uit gegoede kringen, die nauw contact met elkaar had den. Nu zouden we het een sociaal netwerk noemen. Ze dronken koffie bij elkaar, vormden leesclubjes, gin gen samen naar lezingen, verrichtten sociaal werk en zetten zich dus in voor emancipatie van de vrouw. Over de achtergrond van de leden van de Af- deeling is geen informatie beschikbaar. In 1916 heeft de Afdeeling 78 leden, meer dan het aantal leden dat uit Bloemendaal overgestapt was. Dit ledental blijft vrij stabiel tot in 1919. Of deze leden allen of voor het grootste deel uit het huidige Santpoort-Noord en Sant poort-Zuid afkomstig waren is niet na te gaan. De meeste leden waren vrouwen. In 1919 waren van de tachtig le den, vier mannen.17 In de verslagen van de ledenverga deringen is het opvallend dat één heer, de heer Slinger enkele malen expliciet vermeld wordt, terwijl in deze verslagen verder nooit leden bij name genoemd worden. Naast de leden worden ook jaarlijks negen 'voor standers' vermeld. Deze voorstanders hadden schriftelijk instemming met het vrouwenkiesrecht betuigd en betaalden slecht 0,10 ct. in plaats van de 0,50 ct. contributie, die de leden betaalden. Op de huishoudelijke vergadering waren naast het be stuur meestal weinig leden aanwezig. Als er vijftien waren was het een goed bezochte bijeenkomst; een vergadering met vier leden komt ook voor. De propagan- da-bijeenkomsten en de bijeenkomsten die aan een be paald thema gewijd waren werden beter bezocht. Deze waren vaak ook toegankelijk voor niet-leden. Educatie en voorlichting Zoals eerder vermeld had de Bond ook als doel stelling voorlichting van vrouwen "ten aanzien van alle vraagstukken die met het oog op haar toe komstige burgerschapsrechten van belang zijn.'"8 17 Gedenkboek Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht (Amsterdam, 1919) 59 18 BvVK, IAV 00000295, inv.nr.38, Statuten Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht. najaar 2018 Stichting Santpoort

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Zandpoort | 2018 | | pagina 10