Een sterk groeiend ledenbestand
Een luxeprobleem: teveel belangstelling
Een sociaal ondersteunende functie
Stichting Santpoort najaar 2020
39
Maar het jaar daarna was de schuld al verdwenen, dank
zij een eenmalige subsidie van het Julianafonds en van
de voormalige Oranjevereniging. Van het begin af was de
opvatting: wij willen een vereniging zijn van vrijwilligers,
dus geen beroepskrachten, en we willen zo min mogelijk
afhankelijk zijn van subsidies. Ook moesten de kosten
van het lidmaatschap laag zijn, want die moesten geen
drempel vormen om lid te worden.
Men was vooral heel zuinig. Zoveel mogelijk zelf doen
en heel voorzichtig met uitgaven. Zo werd de aankoop
van een computer en printer aanvankelijk uitgesteld,
omdat deze toch duurder waren dan geraamd. Ook als
er naaimachines gekocht moesten worden voor een cur
sus kocht men er niet teveel tegelijk: laten we eerst maar
eens met één of twee machines beginnen.
Men deed het niet helemaal zonder subsidie. Zo was er
vanaf het begin subsidie van het COB voor bepaalde acti
viteiten, waardoor Santpoorts Belang een aantal cursus
sen aan 60+ers goedkoper kon aanbieden.
De vereniging gaf ook invulling aan haar sociale rol. Er
kwam een ‘rijdienst’ voor ouderen die slecht ter been wa
ren, zodat ook zij aan de activiteiten konden deelnemen.
In november 1981 werd een eerste gezamenlijke maal
tijd georganiseerd. Aanvankelijk werd er gekookt op een
tweepitsgasstelletje, later kwam er een tweedehands
gasfornuis met oven. Hoe provisorisch het er aan toe
ging, laat het verhaal over een boerenkoolmaaltijd zien.
De boerenkool werd in ‘t Praethuys klaargemaakt; pre
cies op tijd kwam een van de echtgenoten van de vrijwil
ligers met een wasketel vol thuis opgewarmde worsten.
De gasten moesten een eigen bord en bestek meene
men. Later werd er bestek voor ‘t Praethuys aangeschaft.
De zorg van het bestuur ging zo ver dat in de Duivels-
steen meerdere malen oproepen stonden om te bellen
naar het bestuur, als men iemand kende die ziek was en
aandacht of verzorging te kort kwam. Het bestuur zou
dan zijn best doen snel behulpzaam te zijn.
In het Praethuis was ook het wekelijkse spreekuur van
een maatschappelijk werkster.
Wijkagent Wellink, die zo nauw betrokken geweest was
bij de start, hield er eveneens spreekuur. En dat niet al
leen. Hij schreef ook regelmatig een stukje in ‘Rond de
Duivelssteen’. Daarin vertelde hij over zijn werk als wijk
agent, gaf tips bijvoorbeeld voor de begeleiding van een
paardrijdend kind, schreef over geluidshinder, preventie
van diefstal en fietsverlichting. Toen in 1987 het insti
tuut wijkagent door de overheid werd afgeschaft (“een
hoogst ongelukkig besluit”, aldus De Duivelssteen), nam
Santpoorts Belang feestelijk afscheid van hem.
De oproep begin 1980 om lid te worden was niet zonder
gevolg gebleven. In november 1980 waren er al 200 leden.
In juni 1981 waren het er 300 en in december 1986 700.
Men was trots, “bijna nergens in den lande wordt zo’n
aantal gehaald door een ‘dorpsclubje’“3, maar toch...
het boekje werd bezorgd op 2300 adressen, een aantal
van 1200 leden zou ook mogelijk moeten zijn, vond men.
Dat werden het er niet, maar wel werd in 1994 het 1000e
lid verwelkomd.
Santpoorts Belang richtte zich op de woongemeenschap
Santpoort-Zuid. Maar wie precies behoorden tot die
woongemeenschap? De grens tussen Bloemendaal en
Santpoort-Zuid was (en is) ingewikkeld; kronkelig, soms
dwars over straten en door percelen heen. Maar dat niet
alleen: een deel van Bloemendaal-Noord behoorde voor
de postbezorging bij Santpoort. Voor de initiatiefnemers
was het duidelijk: het ging niet alleen om Santpoort-Zuid,
maar ook om een deel van Bloemendaal-Noord. Dat stuk
hoorde ook bij de Woongemeenschap Santpoort-Zuid.
Toen de vereniging haar activiteiten startte, wist men nog
niet hoeveel belangstelling er zou zijn. Voor de zekerheid
werden de activiteiten opengesteld voor iedereen. De le
den hadden geen voorrang bij de aanmelding voor een
cursus. Ze hadden inspraak, dat was alles.
Maar al gauw bleek dat er voldoende, vaak zelfs te veel
inschrijvingen waren. Nu ontstond er een probleem: het
kwam voor dat een cursus vol was met deelnemers die
geen lid waren en ook niet uit Santpoort afkomstig wa
ren. Daarom werden in de zomer van 1983 de Statuten
gewijzigd. In ‘Rond de Duivelssteen’ werden de nieuwe
regels als volgt voorgesteld:
“Dat een Santpoorter, die ook nog lid is: a.h.w. in de gou
den koets zit, en dat niet-Santpoorters, die ook nog geen
lid zijn, bij wijze van spreken in de bezemwagen zitten.
Blijft over: wél Santpoorter en géén lid en niet-Santpoor-
3 Rond de Duivelssteen 26 (april 1985) 4
