Het einde van de Bewaarschool
Hoe het verder ging....
herbergen. Bij het initiatief was onder andere mevrouw.
J.v.d.Bergh van Eysinga betrokken wier man, G.A. v.d.
Bergh van Eysinga in het bestuur van de stichting zat die
tot sluiting van de Bewaarschool had besloten. Ook me
vrouw Akkerman, voormalig hoofd van de Bewaarschool
zat in het voorbereidend comité.
Het lokaal werd ingericht met het schoolmeubilair en
de inventaris van de oude Bewaarschool en de Vereni
ging voor Volksonderwijs deed haar best voor financiële
bijdragen uit de Santpoortse gemeenschap. De school
voldeed inderdaad aan een behoefte, er stroomden aan
meldingen binnen.
En dan krijgt de geschiedenis ‘een eigenaardig verloop’
aldus het Haarlem’s Dagblad. Omdat de omstandighe
den in de ‘school’ vrij primitief waren en er veel meer aan
meldingen dan plekken waren, probeerde de Vereniging
voor Volksonderwijs een echte school met een eigen ge
bouw te realiseren. Maar het lukte niet om het benodig
de gelden bijeen te sprokkelen. Toen kwam de ‘Stichting
Toen in 1978 een deel van het gebouw ingericht werd als
wijkbureau voor de gemeentepolitie ontdekte de Santpoortse
wijkagent BW Wellink in een kast op zolder een aantal papie
ren en foto’s die betrekking hadden op de Bewaarschool in de
periode 1885-1931. Deze worden nu bewaard als het archief
‘BewaarschoolSpaarnberg’in het Noord-Hollands Archief.
Er was nu geen bewaarschool meer, maar er waren wel
kleuters. Al snel bleek dat de Bewaarschool node gemist
werd. De Vereniging voor Volksonderwijs die zich fel ver
zet had tegen de sluiting, nam al in december 1932 het
initiatief om tot een oplossing te komen. In maart 1933
kreeg de vereniging van de gemeente de beschikking
over één lokaal in de Openbare Lagere school F (de hui
dige Bosbeekschool), dat veertig kleuters zou kunnen
6 Haarlem’s Dagblad 20 juni 1932
In de loop van 1931 zag de gemeente Velsen zich vanwege
de economische crisis genoodzaakt om te bezuinigen.
Het voorbereidend lager onderwijs of bewaarschoolon-
derwijs was een van de eerste slachtoffers. Aanvan
kelijk ging het om een gedeeltelijke bezuiniging, maar
vervolgens werd vrijwel alle financiële steun voor het
bewaarschoolonderwijs, ook voor de gemeentelijke be
waarscholen ingetrokken. De gemeente deed dat met be
zwaard hart: de waarde van het bewaarschoolonderwijs
werd alom erkend. De meeste Velsense scholen wisten
zich staande te houden, de bijzondere door ondersteu
ning van particulieren, de openbare werden voortgezet
door de Vereeniging voor Volksonderwijs (een vereniging
die zich inzette voor de bevordering van het openbaar on
derwijs). De scholen werden ook geholpen door collectes
in de kerken en door bazars, die georganiseerd werden
ten behoeve van het bewaarschoolonderwijs.
De Stichting Bewaarschool ‘Spaarnberg’ trok echter al
heel snel de stekker eruit. In januari 1932 werd aangekon-
digd dat de school ging sluiten. Wel verbazingwekkend,
omdat er in Santpoort-Dorp en -Station geen andere
bewaarschool was. Het bestuur kondigde aan de school
te willen verbouwen tot badhuis (zie het artikel elders in
dit blad). Het zorgde voor veel commotie en ingezonden
brieven in de krant. Men sprak van een ‘ondoordach
te daad’. Een voormalige onderwijzeres van de school
schreef: “Waar moeten de kinderen heen? De straat op?
Verongelukken, verwilderen? Als ze op straat vies zijn ge
worden, kan men ze meteen naar het badhuis sturen.”6
Maar het voorgenomen besluit werd werkelijkheid. Op 1
april 1932 sloot de Bewaarschool Spaarnberg, in de volks
mond nog steeds de Bewaarschool van mevrouw Wüste,
de deuren.
Stichting Santpoort najaar 2022
9
Beeldbank Noord-Hollands Archief
