Beschavingsmissie
Instrucbespreking Zandvoort.
Deel van intern memo van Frans bij voorbereiding wielerwedstrijd in 1961.
Van huis uit is het wielrennen een katholieke sport. De kostbare aanschaf van een racefiets is vaak een familiezaak. Ook
de straat, de buurt of de dorpskerk is er soms bij betrokken. Na de koers kunnen de renners zich opfrissen bij gastgezin
nen, die hun huis daarvoor openstellen.
Maar voor wat hoort wat: Als de renner in de prijzen rijdt, wordt hij geacht de gastheer daarin te laten delen. Bij een
wat minder gunstig verloop, is er het alternatief van de kippenbout en de potentiële kippenbouten lopen vrij rond in de
tuinen van de katholieke gastgezinnen. Een gebraden kippetje is in die dagen een traktatie, die zelden op het menu staat.
Maar men gunt de renner meestal dit troostprijsje en doet er niet moeilijk over.
Als de wielersport zijn opmars begint naar de noordelijker contreien stuit dat op culturele problemen. De reputatie van
de wielersport is decennialang ronduit slecht. Het kost daar veel meer tijd en inspanning om gastadressen te vinden,
want de renners maken er regelmatig een potje van.
Spulletjes ‘meenemen’ van de gastheer is zo’n punt waar men zich buiten bestuurskringen niet erg druk over maakt. Zo
als hierboven vermeld: In grote delen van ‘het Roomse rijk’ ziet men ‘koers en kip’ als een ondeelbaar geheel. In de meer
calvinistische regio’s ziet men dat anders: het wederrechtelijk toe-eigenen van een kip wordt daar als strafbaar gezien.
Dit soort praktijken zijn Frans als erelid onder de calvinistische ordebewaarders een doorn in het oog en hij spreekt de
renners aan op zowel hun uiterlijk als hun gedrag.
Als Caballero marktleider wordt - doordat er 25 sigaret
ten in een pakje gaan voor de prijs van 20, exploderen de
verkoopcijfers - besluit het moederbedrijf dat er een pro
fessionele wielerploeg kan worden geformeerd.
Het geheel komt onder de leiding van Frans, die eindelijk
zijn wens in vervulling ziet gaan. Na de tweede verbou
wing in 1965 heeft hij het kappersvak definitief vaarwel-
gezegd en in datzelfde jaar krijgt hij een officiële aan
stelling als manager bij het moederbedrijf Ed. Laurens
Sigarettenfabriek in Den Haag.
In de jaren zestig zijn er in Nederland drie bekende wieler
ploegen: De Televizierploeg onder leiding van Kees Pel
lenaars, de ploeg van Willem II uit Tilburg onder leiding
van Toon Vissers en de Caballero Wielerploeg met Frans
van den Enden. De Brabanders regeren met de ‘Brabant
se slag’ en hebben weinig op met die in hun ogen saaie,
overdreven correcte collega uit het westen van het land.
Het leidt regelmatig tot het nodige spektakel in de vader
landse sportpers. Nadien wordt Peter Post ploegleider.
Hij treedt daarmee in de voetsporen van Rons vader.
Er komt veel kijken bij de organisatie. Hoewel het om
de sport gaat en niet om reclame voor Caballero, moet
er strikt in de bedrijfskleuren worden gereden. Elke uit-
Ploeg voorstellen aan afg. Caballero.
Wijzen op slechte prof ronde. Mee lopers gaan naar huis.
Geen kippen pikken wangedrag word niet geduld
Censumtie 's buiten de ploegleider om besteld zijn vvor
eigen rekening Vooralles ploegleider inschakelen.
Prijzen worden gedeeld t/m dag van meerijden, uitvallers
delen niet in de eiïid prijzen. Een ieder is verantwoordilijk
voor zijn kleding. Mede nemen alleen het aller noodzakelijkste
Geen koffer gesleep. Toiletben. apart in kleine tas.
Eerste dag eten voor onderweg
Bespr reserve mat.
Metz mat. meegeven.
Vertrek en samenkomst bepalen.
Masseur niet met stink olie.
najaar 2022 Stichting Santpoort
38
