Groote sorteering Clubmeubelen.
PEULVRUCHTEN
ALBERT HEIJN
B. A. CASSEE ZONEN
Radio Showroom „VALKENBURG"
f 395--
onze modern ingerichte
CiEHOORZAAL, waar U
de grootste sorteering in Radiotoestellen en Luidsprekers vindt.
VAN HUIS JANSEN
Burgerlijke Stand.
PREDIKBEURTEN.
Zijlstraat 83. Ostadestraat 3.
prima Eiken SLAAPKAMER,
HEEMSTEDE, Raadhuisstraat 14.
Telef. 28538.
PENNEKRASSEN.
VALKENBURGERSTRAAT 55 - TEL. 28567
AANNEMERS
BEËED. MAKELAARS.
Nieuwbouw, Verbouwingen
Onderhoudswerken.
zR. F. R00lJERS,Gedipl. particulier verpleegster.
FEUILLETON.
„SPLENDEUR".
2
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT.
INBRAKEN.
De vorige week, in den nacht van Vrijdag op
Zaterdag is hier op drie verschillende plaatsen
ingebroken. Bij den heer N., wonende alhier
Heerenweg is men door een keukenraam binnen
gekomen. Het geheele huis is doorzocht. De
dieven hebben zich tegoed gedaan aan verschillende
eet- en drinkwaren en hebben een flinke hoeveel
heid gouden en zilveren sieraden buit gemaakt.
Bij den heer T., aan de Van Merlenlaan heeft
men aan de achterzijde een deur geforceerd.
Doordat in de hal de deur toegang gevende tot
het overige gedeelte van het huis goed was ge
sloten is men niet verder kunnen komen. Ver
moedelijk is aldaar niets ontvreemd.
Bij den heer Van den H., wonende Nicolaas
Beetsstraat heeft men zich door verbreking van
een glasruit aan de achterzijde den toegang
verschaft. Ook daar is de woning doorzocht, doch
is nog niet kunnen blijken of er iets wordt vermist.
Van alle drie perceelen waren de bewoners afwezig,
zoodat eerst na thuiskomst van de bewoners
zal kunnen worden vastgesteld of iets is ontvreemd.
Ondertrouwd: G. de Roder en W. Verhoef;
A. J. Christiaanse en C. M. Vosse.
Bevallen: J. H. BrouwerKooyman d., W. A.
BrouwerPrins z.C. C. v. Dijkde Groot d.
H. Moorenv. Gertruy z.; D. M. Huysmans
Schenroth z.
Overleden: A. Verdonkschot 59 j.
ZONDAG 9 SEPTEMBER.
NED. HERV. KERK (Wilhelminaplein).
Voorm. 10 uur: Ds. Briët.
KAPEL NIEUW-VREDENHOF
(Johan van Oldenbarneveldtlaan).
Voorm. 101/2 uur: Ds. T. Postma,
Precl.-Directeur van het Diaconessenhuis
te Haarlem.
In beide diensten zal bij het uitgaan gecollec
teerd worden voor het Schulddelgingsfonds Nieuw-
Vredenhof.
GEREFORMEERDE KERK
aan de Koediefslaan.
Voorm. 10 uur: Dr. J. H. Bavinck.
Nam. 5 uur: Dezelfde.
Bediening H. Avondmaal.
Collecte voor hulpbehoevende Kerken in de
provincie.
NEDERL. PROTESTANTENBOND.
Afd. HeemstedeBennebroek.
Voorm. l01/2 uur: Ds. A. Klaver, uit Hoorn.
Met medewerking van het Dameskoor en Zang
van Mej. Zust. L. de Feijfer uit 's-Bosch.
Telefoon 11307
HEDEN GEËTALEERD
bestaande uit:
LITS-JUMEAUX
SPIEGELKAST
TOILET
2 NACHTKASTJES
2 STOELEN
TAFEL
Compleet
NIEUWE OOGST
27
19
DE ECHTE NOORD-HOLLANDSCHE
GROENE ERWTENp. pond 14-16 CAPUCIJNERS extra grove. p. pond
CAPUCIJNERS18-20 SPLITERWTEN
SPLITERWTEN extra grovep. pond 22
PUIK VAN KOOK. HEERLIJK VAN SMAAK.
HOOGE VOEDINGSWAARDE.
HAARLEM. SANTPOORT.
ZANDVOORT.
HET ADRES VOOR ALLEEN PRIMA KWALITEIT
Wachten.
„Geduld is zulk een schoone zaak
Als men zich spitst op leedvermaak!"
De onsterfelijke Hieronymus van Alphen moge
mij deze mishandeling van zijn dichtwerk ver
geven, nu de waarheid van het bovenstaande
j.l. Vrijdag zoo duidelijk werd gedemonstreerd in
ons onvolprezen Groenendaal.
Zou u het geloofd hebben, waarde lezeres of
lezer, als ik u de vorige week had voorspeld dat
op Koninginnedag vijfduizendmenschen vijf
kwartier zouden staan wachten aan den kant van
een sloot, alleen om het buitengewone genot te
smaken, er een jongen in te zien vallen Ik zou
het zelf voor een leugenachtig krantenpraatje
hebben gehouden.
Maar u weet, dat het waar is. U was er zelf bij.
Ik ook trouwens, dus we hebben elkaar niets te
.verwijten
Rustig staat het publiek de verrichtingen van
de wielrijdende ringstekers aan te zien. Belang-
rijk onderdeel van het feestprogramma, ook al
door de costumeering, die beurtelings bewondering j
en hilariteit wekt. De belangstelling is groot,
ongetwijfeld grooter dan voor het terzelfder tijd
gegeven feestconcert in de Kerk aan de Koediefs
laan. Het meerendeel van de menschen zoekt
op Koninginnedag liefst plaatsen „waar je hossen
mag
Maar .voorloopig valt er nog niets te hossen.
Het ringsteken is nog in vollen gang en geamuseerd
kijkt groot en klein naar de verpleegster, die
een „hij" is, en die juist een houten degen uit
de handen van het Hoofd van Openbare Werken
ontvangt. De andere commissieleden vergelijken
ijverig hun lijsten, en voorzien van potlooden en
sigaren zijn zij ook tot de tanden gewapend.
De verpleegster schuift zijn bril-met-mtDu^ad^
schrik-aanjagende-oogen wat verder op zip! ntfisT
en loenscht er over heen naar het doelwit, het
j kleine zwarte cirkeltje onder aan de langwerpige
j bus met ringen, opgehangen aan min of meer
slingerende touwen. Precies door het middelpunt
i heen te boren met de punt van den houten degen.
het lijkt niet makkelijk als je blik telkens ver
duisterd wordt door bordpapieren glazen. Maai
bij lapt 't-em!
Dan, hoewel het ringsteken nog lang niet
afgeloopen is, krijgt een van de toeschouwers
het in zijn hoofd, alvast een goed plaatsje uit
te zoeken voor het touwtrekken over de sloot.
Hij rent weg en alsof plotseling de grond onder
ieders voeten begint te branden, zoo holt de
gansche schare mee. Groot en klein, jong en oud,
alles rept zich of er goud te halen ismoeders met
kinderwagens plus inhoud hobbelen in een hand
zaam galopje over het ongelijke terrein, vaders
met zuigelingen strompelen in den stormpas over
boomwortels, het opgeschoten goed neemt sportief
alle hindernissen in een sneltrein vaartje, kortom,
het is een oogenblik of er een paniek is uitgebroken.
De massa golft en deint ten deele over het smalle
bruggetje en legert zich tenslotte dicht opeen
aan weerszijden van de breede sloot waar men een
goed gezicht heeft op den paal, die er over is
gelegd, en waarop aanstonds een aantal jongelui
hun zeer gewaardeerde kunsten zullen vertoonen.
De hoop des vaderlands zit natuurlijk vlak vooraan
en is voortdurend op het punt in het water te
vallen, tot groote bezorgdheid van diverse op-
heete-kolen-staande mama's en een voorzichtig
welmeenend dienaar van Hermandad.
Aan weerskanten amphitheatersgewijs om de
breede sloot geschaard, zitten en staan hier zeker
vier a vijfduizend toeschouwers, dicht opeen
gepakt, wachtend op de dingen die komen zullen.
Maar voorloopig komen die dingen nog niet.
Men is nog dapper aan het ringsteken en als
dat afgeloopen is volgt eerst nog het stroopop
onthoofden.
Dit alles laat de menigte bij de sloot ijskoud.
Aanstonds een jongen in het water te zien vallen
is grooter genot, en hoewel het wachten langer
duurt dan men zich voorstelde, troost men zich
met de gedachte, dat het spel weldra een aanvang
zai nemén. Links en rechts hooren we aanmoedi
gende opmerkingen, „dat ze nou wel gauw zullen
beginnen".
Evenwel, „ze" beginnen niet gauw; de commis
sieleden hebben geen haast, het programma wordt
volgens recht en regel afgewerkt, en willen de
BEZOEKT
Meesterlottelaan 12. Telefoon 15468
menschen zich in dien'tijd vermaken met naar
stilstaand water te kijken, dan moeten ze dat
zelf weten.
X
X
Men staat een half uur en verandert eens van
houding, voor zoover dit mogelijk is op twee
voet grond, die min of meer steil afhelt. Men
verveelt zich. Een jongen zorgt voor eenige
variatie door met handen en voeten aan den
paai hangende, als een Tweevingerige Luiaard
in Artis, van den eenen oever naar den anderen
te schuiven. Hij komt er, tot groote teleurstelling
van de vergadering, die hem gaarne kopje onder
had zien gaan, maar toch applaudisseert, wat
nieuwe drommen toeschouwers van het restje
ringsteken of het pop-onthoofden weglokt. Zij
worden met hoongelach ontvangen en verdwijnen
met hangende pootjes, onbewust, dat zij de
wij sten zijn.
Men wacht drie kwartier en vertelt zijn buurman,
dat staan op den duur vermoeiend is, wat deze
volmondig beaamt. Drie jongens zitten tegelijk
op den balk. Kornuiten aan den kant gooien met
klitjes aarde naar de paalkunstenmakers in de
hoop dat er een af zal vallen. „Jasses", zegt de
juffrouw naast me, „dat moeten ze nou niet
doen Maar haar stem is als die eens roependen
in de woestijn.
Men wacht een uur en voelt zich één bonk
spierpijn. De zittenden zijn bijkans ingedut en
de staanden vechten wanhopig tegen hun neiging,
om ze een klein maar afdoend zetje te geven,
om zelf hun moede ledematen eens te kunnen
uitstrekken. Vijf jongens beproeven tegelijk de
draagkracht van den paal, die bedenkelijk door
buigt. Zij worden thans gebombardeerd met
zoden. Het stuift en spat. De juffrouw naast me
heeft den strijd opgegeven en is verdwenen.
Stereotiepe vertroosting iedere twee minuten
,,'t Zal nu zoo lang niet meer duren". Als je
't vaak genoeg herhaalt, geloof je 't op 't laatst
zelf. A la Coué.
Men wacht vijf kwartier en zakt door z'n
knieën. Coué helpt niet meer. De menigte houdt
zich slechts nog op de been met de opwekkende
gedachte: „Straks zien we er een te water vallen!"
Als de nood het hoogst is, is dé redding nabij.
Tegen dat we allemaal een ons wegen verschijnt
de commissie benevens de behulpzame Peters in
pyama, benevens het margarinevaatje zonder
bodem en deksel, dat op den paal wordt geschoven
en waarop de deelnemers hun rijkunst zullen
beproeven.
En eindelijk, zooals gezegd na vijf eindelooze
kwartieren, zag de schare haar geduld beloond
en den eersten deelnemer kopje-duikelen.
Je moet er wat voor over hebben!
J.
PÉDICURE, MANICURE, MASSAGE.
BRONSTEÊWEG 52 HEEMSTEDE.
Hij kon hard schreeuwen.
Tenorzanger (die bij een familie gezongen
heeft, huiswaarts keerend) Waarom hebt u
juist mij als begeleider gevraagd om u door dit
eenzame bosch te brengen? Vond u mij den
moedigste van het gezelschap?
Juffrouw: Neenmaar u kunt toch het
hardst om hulp roepen.
Toen Constant Rayère dien middag zijn
boeken gesloten had, was dat geschied met de
wetenschap, dat hij aan 't eind van 't loopende
kwartaal precies alles kon betalen, wat hij zijn
leveranciers en dien zijner dochter schuldig was
en dan nog 4 francs 53 centimes overhield, om
zijn loopbaan in dit aardsche tranendal voort te
zetten. Alsof hij verwachtte, nog iets uit de zak
ken van zijn nette, gekleede jas te voorschijn te
zullen halen, bevoelde hij zijn kleeding werk
tuiglijk. Een programma van de course, waar hij
dien middag was geweest, was 't eenige, dat hij
opdiepte. Hij betuurde de opgave in 't smalle
boekje. Daar stond dat peerd, dat verdah,
drommels, daar had hij bijna gevloekt, maar was
't niet om te razen? En alsof de lettertjes in de
opgave 't gedaan hadden, zóó kwaad keek hij 't
programma in. Daar stond 't immers: Lili, rood
buis met witte pet. Lili, 't favorite paard, dat
hoeveel al niet gewonnen had, waar en wanneer
ook, hoe zwaar ook een steeple chase of horden-
ren mocht zijn. En nu bij dit eenvoudige num
mer, waarin Lili één móést aankomen, had daar
waarlijk een onbeduidende knol, Bet genaamd,
met een neuslengte gewonnen. 0, hoe veraf
schuwde Rayère dat beest en zijn berijder, die
door 'n stelletje vrienden nog in zijn grijs-groen
buis (Rayère vond die kleur bepaald gemeen) op
de schouders van de baan was gedragen. Hoe 't
zij, dat nummer beteekende voor Rayère 't ver
lies van een kleine 25000 francs en hij was ge
lukkig nog verstandig genoeg geweest om niet in
te gaan op aanbiedingen van zoetsappige book
makers, die hem hadden willen leenen. Hij had
zijn dochter uit 't paddock gehaald. Zij was met
haar verloofde, die juist een „panje met tik"
naar binnen sloeg, aan de taart geraakt en na
een vrij haastig afscheid was hij met haar in
een huurauto naar huis gereden. Er. waren ei-
trouwens dien dag meer, die eerder vertrokken,
dan 't hun gewoonte was.
En thans, na 't diner, dat spoediger dan ge
woonlijk geëindigd was, had Rayère zich opge
sloten in zijn eenvoudig vertrek en zijn rekening
opgemaakt. Hij keek op zijn horloge. Zeven uur.
Over een kwartier moest hij weg en deze korte
tijdruimte besteedde hij, om zijn dochter,
Juliette, te laten roepen.
Het meisje kwam, nogal benieuwd naar wat
Papa zou hebben. Ze ging naast hem zitten. Niet
te dicht bij, daar ze op haar kamer bonbons had
zitten snoepen en uit dien hoofde naar likeur
rook en daar hield Papa niet van.
„Juliette," begon Rayère, „wat ik je te zeggen
heb, heeft weinig tijd noodig. Ik dacht van
middag op de baan een klein vermogen te win
nen, om den winter onbezorgd tegemoet te gaan,
en had daarvoor alles, wat ik te missen had, op
Lili gezet, en je zult wel gehoord hebben, hoe
die vanmiddag geloopen heeft, 't Beteekent voor
mij 't verlies van vijf en twintig duizend franc
en 't zal je duidelijk zijn, dat ik op die manier
ons leven niet kan voortzetten. Je was altijd eën
verstandig meisje en zult de omstandigheden
dus begrijpen en je daarnaar richten. Aan je
tegenwoordig leventje zal een einde komen,
kindje, hoe zwaar 't mij ook valt. Was er kans
op, dat je gauw trouwen zoudt, dan stonden de
zaken anders, maar over den financieelen toe
stand van Fred's vader heb ik al heel verschil
lend hooren spreken, zoodat hij misschien wel
gedwongen zal worden, 't een of ander zelf aan
te pakkenwat per slot van rekening voor
een jongmensch als hij ook heelemaal niet
schadelijk zal zijn."
Juliette was geen meisje, dat bij de minste
tijding van een onaangename gebeurtenis haar
gemoed in allerlei vertwijfelde uitroepen lucht
geeft. Ze dacht zich even den toestand in: dus
dezen winter geen bals, geen schouwburg, geen
opera, maarze kon de tegenstelling nog
niet in baar vollen omvang overzien„Weet
u misschien iets voor me?" vroeg ze.
„Op 't oogenblik niet, Julie," antwoorde hij.
,,'k Heb er niet over nagedacht trouwens, maar
probeer zelf maar eens wat te bedenken. Je
speelt uitmuntend piano. Natuurlijk hoef je niet
dadelijk aan de kinderen van een rijken slager
les te geven, maar wellicht zou je bij families,
die ons niet kennen, op de een of andere wijze
geïntroduceerd kunnen worden. Je doet aan
cartonnagewerk en speelt guitaar, enfin, waarom
zou je niet trachten iets te verdienen met wat
je zelf spelenderwijze hebt aangeleerd?"
Juliette had medelijden met haar vader en gaf
hem de hand. ,,'k Zal er dadelijk over denken,"
beloofde ze vriendelijk en vertrok.
Ook Constant Rayère zelf stond op en liet
een auto komen, die hem naar de Rue Florial
bracht, waar hij op eenigen afstand van 't Hotel
Empire uitstapte en een huis binnenging. Hij
bleek er bekend te zijn. In een kamertje op de
bovenverdieping verwisselde hij zijn kleeding
met een onberispelijk zittend kellnerscostuum,
streek nog eens door zijn bakkebaarden en keek,
of zijn scheiding wel onberispelijk zat.
Even later flaneerde hij, als 't type van den
Parijschen kellner door de restauratiezalen van
't groote hotel.
Er was in heel Parijs niemand, buiten Rayère
zelf, die daarvan iets afwist. Men beschouwde
Constant Rayère als een man van bescheiden
middelen, die aan zijn eenige dochter, vooral na
den dood van zijn vrouw, nogal wat geld ten
koste had gelegd en die aan de courses een bij-
verdienstetje had, maar overigens een bedaarde,
fatsoenlijke man, die bitter weinig om conver
satie scheen te geven, nooit des avonds iemand
bij zich had, doch zelf dan ook nooit gevraagd
werd, eens ergens te komen dineeren of 'n
avondje te komen gokken.
Maar als zijn kennissen vermoedden, dat
Rayère thuis zat in de stille avonduren, dan
stapte door de zalen van 't hotel Empire een
deftig kellner rond, die den afstand, die hem
van de gasten scheidde, altijd met angstvallig
heid bewaarde en zelfs tegenover de enkele ver
dwaalde bonvivants, die in 't restaurant van 't
deftig hotel kwamen uitfuiven, zich nooit een
enkele aardigheid veroorloofde. Dat gaf niet
weinig cachet, ofschoon hij niettemin een zeer
gedienstig man was, die kon tafeldienen als de
beste en die aan 't gezicht der bezoekers scheen
te raden, of 't dien middag 'n sterk bittertje zou
zijn of een puntje chartreuse. Zijn gereserveerde
houding had het voordeel, dat niemand hem met
een kleinigheid durfde afschepen en wat Con
stant Rayère in de vele jaren, dat hij iederen
avond zijn kellnersbaantje vervulde, wel zoo ver
diend had, als deftig garcon in een groot hotel
eenige uren gaans van zijn woonplaats verwij
derd, vormde een kapitaaltje, waarvan, als hij
de som had gehoord, menigeen verbaasd zou
hebben gestaan.
Juliette was op haar kamer gekomen. Zooals
reeds opgemerkt is, had ze medelijden met haar
vader, die zulk een tegenslag had gehad. Hoe
weinig ervaren ze op 't gebied van geldzaken
ook was, had ze toch wel begrepen, dat haar
opvoeding zoowel als haar tegenwoordig leven
haar vader heel wat gekost had, geld en opoffe
ring misschien wel óp 't een of ander gebied.
Toen ze in haar lief boudoirtje zat, begreep ze
dan ook, dat 't feitelijk niets anders dan 'n kleine
compensatie van haar kant was, wanneer ze
trachtte, nu zijn zorgen wat te verlichten. Zoo
even was de krant gebracht en Juliette, die zich
vaag herinnerde, wel eens gehoord te hebben,
hoe naaistertjes en dienstboden zonder betrek
king op iedere courant aanvliegen, hopende op
een mooie advertentie, greep ook 't avondblad
en keek de advertentiekolommen eens na.
(Wordt vervolgd.)