Groote sorteering Clubmeubelen. PEULVRUCHTEN ALBERT HEIJN B. A. CASSEE ZONEN Radio Showroom „VALKENBURG" f 395-- onze modern ingerichte CiEHOORZAAL, waar U de grootste sorteering in Radiotoestellen en Luidsprekers vindt. VAN HUIS JANSEN Burgerlijke Stand. PREDIKBEURTEN. Zijlstraat 83. Ostadestraat 3. prima Eiken SLAAPKAMER, HEEMSTEDE, Raadhuisstraat 14. Telef. 28538. PENNEKRASSEN. VALKENBURGERSTRAAT 55 - TEL. 28567 AANNEMERS BEËED. MAKELAARS. Nieuwbouw, Verbouwingen Onderhoudswerken. zR. F. R00lJERS,Gedipl. particulier verpleegster. FEUILLETON. „SPLENDEUR". 2 DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT. INBRAKEN. De vorige week, in den nacht van Vrijdag op Zaterdag is hier op drie verschillende plaatsen ingebroken. Bij den heer N., wonende alhier Heerenweg is men door een keukenraam binnen gekomen. Het geheele huis is doorzocht. De dieven hebben zich tegoed gedaan aan verschillende eet- en drinkwaren en hebben een flinke hoeveel heid gouden en zilveren sieraden buit gemaakt. Bij den heer T., aan de Van Merlenlaan heeft men aan de achterzijde een deur geforceerd. Doordat in de hal de deur toegang gevende tot het overige gedeelte van het huis goed was ge sloten is men niet verder kunnen komen. Ver moedelijk is aldaar niets ontvreemd. Bij den heer Van den H., wonende Nicolaas Beetsstraat heeft men zich door verbreking van een glasruit aan de achterzijde den toegang verschaft. Ook daar is de woning doorzocht, doch is nog niet kunnen blijken of er iets wordt vermist. Van alle drie perceelen waren de bewoners afwezig, zoodat eerst na thuiskomst van de bewoners zal kunnen worden vastgesteld of iets is ontvreemd. Ondertrouwd: G. de Roder en W. Verhoef; A. J. Christiaanse en C. M. Vosse. Bevallen: J. H. BrouwerKooyman d., W. A. BrouwerPrins z.C. C. v. Dijkde Groot d. H. Moorenv. Gertruy z.; D. M. Huysmans Schenroth z. Overleden: A. Verdonkschot 59 j. ZONDAG 9 SEPTEMBER. NED. HERV. KERK (Wilhelminaplein). Voorm. 10 uur: Ds. Briët. KAPEL NIEUW-VREDENHOF (Johan van Oldenbarneveldtlaan). Voorm. 101/2 uur: Ds. T. Postma, Precl.-Directeur van het Diaconessenhuis te Haarlem. In beide diensten zal bij het uitgaan gecollec teerd worden voor het Schulddelgingsfonds Nieuw- Vredenhof. GEREFORMEERDE KERK aan de Koediefslaan. Voorm. 10 uur: Dr. J. H. Bavinck. Nam. 5 uur: Dezelfde. Bediening H. Avondmaal. Collecte voor hulpbehoevende Kerken in de provincie. NEDERL. PROTESTANTENBOND. Afd. HeemstedeBennebroek. Voorm. l01/2 uur: Ds. A. Klaver, uit Hoorn. Met medewerking van het Dameskoor en Zang van Mej. Zust. L. de Feijfer uit 's-Bosch. Telefoon 11307 HEDEN GEËTALEERD bestaande uit: LITS-JUMEAUX SPIEGELKAST TOILET 2 NACHTKASTJES 2 STOELEN TAFEL Compleet NIEUWE OOGST 27 19 DE ECHTE NOORD-HOLLANDSCHE GROENE ERWTENp. pond 14-16 CAPUCIJNERS extra grove. p. pond CAPUCIJNERS18-20 SPLITERWTEN SPLITERWTEN extra grovep. pond 22 PUIK VAN KOOK. HEERLIJK VAN SMAAK. HOOGE VOEDINGSWAARDE. HAARLEM. SANTPOORT. ZANDVOORT. HET ADRES VOOR ALLEEN PRIMA KWALITEIT Wachten. „Geduld is zulk een schoone zaak Als men zich spitst op leedvermaak!" De onsterfelijke Hieronymus van Alphen moge mij deze mishandeling van zijn dichtwerk ver geven, nu de waarheid van het bovenstaande j.l. Vrijdag zoo duidelijk werd gedemonstreerd in ons onvolprezen Groenendaal. Zou u het geloofd hebben, waarde lezeres of lezer, als ik u de vorige week had voorspeld dat op Koninginnedag vijfduizendmenschen vijf kwartier zouden staan wachten aan den kant van een sloot, alleen om het buitengewone genot te smaken, er een jongen in te zien vallen Ik zou het zelf voor een leugenachtig krantenpraatje hebben gehouden. Maar u weet, dat het waar is. U was er zelf bij. Ik ook trouwens, dus we hebben elkaar niets te .verwijten Rustig staat het publiek de verrichtingen van de wielrijdende ringstekers aan te zien. Belang- rijk onderdeel van het feestprogramma, ook al door de costumeering, die beurtelings bewondering j en hilariteit wekt. De belangstelling is groot, ongetwijfeld grooter dan voor het terzelfder tijd gegeven feestconcert in de Kerk aan de Koediefs laan. Het meerendeel van de menschen zoekt op Koninginnedag liefst plaatsen „waar je hossen mag Maar .voorloopig valt er nog niets te hossen. Het ringsteken is nog in vollen gang en geamuseerd kijkt groot en klein naar de verpleegster, die een „hij" is, en die juist een houten degen uit de handen van het Hoofd van Openbare Werken ontvangt. De andere commissieleden vergelijken ijverig hun lijsten, en voorzien van potlooden en sigaren zijn zij ook tot de tanden gewapend. De verpleegster schuift zijn bril-met-mtDu^ad^ schrik-aanjagende-oogen wat verder op zip! ntfisT en loenscht er over heen naar het doelwit, het j kleine zwarte cirkeltje onder aan de langwerpige j bus met ringen, opgehangen aan min of meer slingerende touwen. Precies door het middelpunt i heen te boren met de punt van den houten degen. het lijkt niet makkelijk als je blik telkens ver duisterd wordt door bordpapieren glazen. Maai bij lapt 't-em! Dan, hoewel het ringsteken nog lang niet afgeloopen is, krijgt een van de toeschouwers het in zijn hoofd, alvast een goed plaatsje uit te zoeken voor het touwtrekken over de sloot. Hij rent weg en alsof plotseling de grond onder ieders voeten begint te branden, zoo holt de gansche schare mee. Groot en klein, jong en oud, alles rept zich of er goud te halen ismoeders met kinderwagens plus inhoud hobbelen in een hand zaam galopje over het ongelijke terrein, vaders met zuigelingen strompelen in den stormpas over boomwortels, het opgeschoten goed neemt sportief alle hindernissen in een sneltrein vaartje, kortom, het is een oogenblik of er een paniek is uitgebroken. De massa golft en deint ten deele over het smalle bruggetje en legert zich tenslotte dicht opeen aan weerszijden van de breede sloot waar men een goed gezicht heeft op den paal, die er over is gelegd, en waarop aanstonds een aantal jongelui hun zeer gewaardeerde kunsten zullen vertoonen. De hoop des vaderlands zit natuurlijk vlak vooraan en is voortdurend op het punt in het water te vallen, tot groote bezorgdheid van diverse op- heete-kolen-staande mama's en een voorzichtig welmeenend dienaar van Hermandad. Aan weerskanten amphitheatersgewijs om de breede sloot geschaard, zitten en staan hier zeker vier a vijfduizend toeschouwers, dicht opeen gepakt, wachtend op de dingen die komen zullen. Maar voorloopig komen die dingen nog niet. Men is nog dapper aan het ringsteken en als dat afgeloopen is volgt eerst nog het stroopop onthoofden. Dit alles laat de menigte bij de sloot ijskoud. Aanstonds een jongen in het water te zien vallen is grooter genot, en hoewel het wachten langer duurt dan men zich voorstelde, troost men zich met de gedachte, dat het spel weldra een aanvang zai nemén. Links en rechts hooren we aanmoedi gende opmerkingen, „dat ze nou wel gauw zullen beginnen". Evenwel, „ze" beginnen niet gauw; de commis sieleden hebben geen haast, het programma wordt volgens recht en regel afgewerkt, en willen de BEZOEKT Meesterlottelaan 12. Telefoon 15468 menschen zich in dien'tijd vermaken met naar stilstaand water te kijken, dan moeten ze dat zelf weten. X X Men staat een half uur en verandert eens van houding, voor zoover dit mogelijk is op twee voet grond, die min of meer steil afhelt. Men verveelt zich. Een jongen zorgt voor eenige variatie door met handen en voeten aan den paai hangende, als een Tweevingerige Luiaard in Artis, van den eenen oever naar den anderen te schuiven. Hij komt er, tot groote teleurstelling van de vergadering, die hem gaarne kopje onder had zien gaan, maar toch applaudisseert, wat nieuwe drommen toeschouwers van het restje ringsteken of het pop-onthoofden weglokt. Zij worden met hoongelach ontvangen en verdwijnen met hangende pootjes, onbewust, dat zij de wij sten zijn. Men wacht drie kwartier en vertelt zijn buurman, dat staan op den duur vermoeiend is, wat deze volmondig beaamt. Drie jongens zitten tegelijk op den balk. Kornuiten aan den kant gooien met klitjes aarde naar de paalkunstenmakers in de hoop dat er een af zal vallen. „Jasses", zegt de juffrouw naast me, „dat moeten ze nou niet doen Maar haar stem is als die eens roependen in de woestijn. Men wacht een uur en voelt zich één bonk spierpijn. De zittenden zijn bijkans ingedut en de staanden vechten wanhopig tegen hun neiging, om ze een klein maar afdoend zetje te geven, om zelf hun moede ledematen eens te kunnen uitstrekken. Vijf jongens beproeven tegelijk de draagkracht van den paal, die bedenkelijk door buigt. Zij worden thans gebombardeerd met zoden. Het stuift en spat. De juffrouw naast me heeft den strijd opgegeven en is verdwenen. Stereotiepe vertroosting iedere twee minuten ,,'t Zal nu zoo lang niet meer duren". Als je 't vaak genoeg herhaalt, geloof je 't op 't laatst zelf. A la Coué. Men wacht vijf kwartier en zakt door z'n knieën. Coué helpt niet meer. De menigte houdt zich slechts nog op de been met de opwekkende gedachte: „Straks zien we er een te water vallen!" Als de nood het hoogst is, is dé redding nabij. Tegen dat we allemaal een ons wegen verschijnt de commissie benevens de behulpzame Peters in pyama, benevens het margarinevaatje zonder bodem en deksel, dat op den paal wordt geschoven en waarop de deelnemers hun rijkunst zullen beproeven. En eindelijk, zooals gezegd na vijf eindelooze kwartieren, zag de schare haar geduld beloond en den eersten deelnemer kopje-duikelen. Je moet er wat voor over hebben! J. PÉDICURE, MANICURE, MASSAGE. BRONSTEÊWEG 52 HEEMSTEDE. Hij kon hard schreeuwen. Tenorzanger (die bij een familie gezongen heeft, huiswaarts keerend) Waarom hebt u juist mij als begeleider gevraagd om u door dit eenzame bosch te brengen? Vond u mij den moedigste van het gezelschap? Juffrouw: Neenmaar u kunt toch het hardst om hulp roepen. Toen Constant Rayère dien middag zijn boeken gesloten had, was dat geschied met de wetenschap, dat hij aan 't eind van 't loopende kwartaal precies alles kon betalen, wat hij zijn leveranciers en dien zijner dochter schuldig was en dan nog 4 francs 53 centimes overhield, om zijn loopbaan in dit aardsche tranendal voort te zetten. Alsof hij verwachtte, nog iets uit de zak ken van zijn nette, gekleede jas te voorschijn te zullen halen, bevoelde hij zijn kleeding werk tuiglijk. Een programma van de course, waar hij dien middag was geweest, was 't eenige, dat hij opdiepte. Hij betuurde de opgave in 't smalle boekje. Daar stond dat peerd, dat verdah, drommels, daar had hij bijna gevloekt, maar was 't niet om te razen? En alsof de lettertjes in de opgave 't gedaan hadden, zóó kwaad keek hij 't programma in. Daar stond 't immers: Lili, rood buis met witte pet. Lili, 't favorite paard, dat hoeveel al niet gewonnen had, waar en wanneer ook, hoe zwaar ook een steeple chase of horden- ren mocht zijn. En nu bij dit eenvoudige num mer, waarin Lili één móést aankomen, had daar waarlijk een onbeduidende knol, Bet genaamd, met een neuslengte gewonnen. 0, hoe veraf schuwde Rayère dat beest en zijn berijder, die door 'n stelletje vrienden nog in zijn grijs-groen buis (Rayère vond die kleur bepaald gemeen) op de schouders van de baan was gedragen. Hoe 't zij, dat nummer beteekende voor Rayère 't ver lies van een kleine 25000 francs en hij was ge lukkig nog verstandig genoeg geweest om niet in te gaan op aanbiedingen van zoetsappige book makers, die hem hadden willen leenen. Hij had zijn dochter uit 't paddock gehaald. Zij was met haar verloofde, die juist een „panje met tik" naar binnen sloeg, aan de taart geraakt en na een vrij haastig afscheid was hij met haar in een huurauto naar huis gereden. Er. waren ei- trouwens dien dag meer, die eerder vertrokken, dan 't hun gewoonte was. En thans, na 't diner, dat spoediger dan ge woonlijk geëindigd was, had Rayère zich opge sloten in zijn eenvoudig vertrek en zijn rekening opgemaakt. Hij keek op zijn horloge. Zeven uur. Over een kwartier moest hij weg en deze korte tijdruimte besteedde hij, om zijn dochter, Juliette, te laten roepen. Het meisje kwam, nogal benieuwd naar wat Papa zou hebben. Ze ging naast hem zitten. Niet te dicht bij, daar ze op haar kamer bonbons had zitten snoepen en uit dien hoofde naar likeur rook en daar hield Papa niet van. „Juliette," begon Rayère, „wat ik je te zeggen heb, heeft weinig tijd noodig. Ik dacht van middag op de baan een klein vermogen te win nen, om den winter onbezorgd tegemoet te gaan, en had daarvoor alles, wat ik te missen had, op Lili gezet, en je zult wel gehoord hebben, hoe die vanmiddag geloopen heeft, 't Beteekent voor mij 't verlies van vijf en twintig duizend franc en 't zal je duidelijk zijn, dat ik op die manier ons leven niet kan voortzetten. Je was altijd eën verstandig meisje en zult de omstandigheden dus begrijpen en je daarnaar richten. Aan je tegenwoordig leventje zal een einde komen, kindje, hoe zwaar 't mij ook valt. Was er kans op, dat je gauw trouwen zoudt, dan stonden de zaken anders, maar over den financieelen toe stand van Fred's vader heb ik al heel verschil lend hooren spreken, zoodat hij misschien wel gedwongen zal worden, 't een of ander zelf aan te pakkenwat per slot van rekening voor een jongmensch als hij ook heelemaal niet schadelijk zal zijn." Juliette was geen meisje, dat bij de minste tijding van een onaangename gebeurtenis haar gemoed in allerlei vertwijfelde uitroepen lucht geeft. Ze dacht zich even den toestand in: dus dezen winter geen bals, geen schouwburg, geen opera, maarze kon de tegenstelling nog niet in baar vollen omvang overzien„Weet u misschien iets voor me?" vroeg ze. „Op 't oogenblik niet, Julie," antwoorde hij. ,,'k Heb er niet over nagedacht trouwens, maar probeer zelf maar eens wat te bedenken. Je speelt uitmuntend piano. Natuurlijk hoef je niet dadelijk aan de kinderen van een rijken slager les te geven, maar wellicht zou je bij families, die ons niet kennen, op de een of andere wijze geïntroduceerd kunnen worden. Je doet aan cartonnagewerk en speelt guitaar, enfin, waarom zou je niet trachten iets te verdienen met wat je zelf spelenderwijze hebt aangeleerd?" Juliette had medelijden met haar vader en gaf hem de hand. ,,'k Zal er dadelijk over denken," beloofde ze vriendelijk en vertrok. Ook Constant Rayère zelf stond op en liet een auto komen, die hem naar de Rue Florial bracht, waar hij op eenigen afstand van 't Hotel Empire uitstapte en een huis binnenging. Hij bleek er bekend te zijn. In een kamertje op de bovenverdieping verwisselde hij zijn kleeding met een onberispelijk zittend kellnerscostuum, streek nog eens door zijn bakkebaarden en keek, of zijn scheiding wel onberispelijk zat. Even later flaneerde hij, als 't type van den Parijschen kellner door de restauratiezalen van 't groote hotel. Er was in heel Parijs niemand, buiten Rayère zelf, die daarvan iets afwist. Men beschouwde Constant Rayère als een man van bescheiden middelen, die aan zijn eenige dochter, vooral na den dood van zijn vrouw, nogal wat geld ten koste had gelegd en die aan de courses een bij- verdienstetje had, maar overigens een bedaarde, fatsoenlijke man, die bitter weinig om conver satie scheen te geven, nooit des avonds iemand bij zich had, doch zelf dan ook nooit gevraagd werd, eens ergens te komen dineeren of 'n avondje te komen gokken. Maar als zijn kennissen vermoedden, dat Rayère thuis zat in de stille avonduren, dan stapte door de zalen van 't hotel Empire een deftig kellner rond, die den afstand, die hem van de gasten scheidde, altijd met angstvallig heid bewaarde en zelfs tegenover de enkele ver dwaalde bonvivants, die in 't restaurant van 't deftig hotel kwamen uitfuiven, zich nooit een enkele aardigheid veroorloofde. Dat gaf niet weinig cachet, ofschoon hij niettemin een zeer gedienstig man was, die kon tafeldienen als de beste en die aan 't gezicht der bezoekers scheen te raden, of 't dien middag 'n sterk bittertje zou zijn of een puntje chartreuse. Zijn gereserveerde houding had het voordeel, dat niemand hem met een kleinigheid durfde afschepen en wat Con stant Rayère in de vele jaren, dat hij iederen avond zijn kellnersbaantje vervulde, wel zoo ver diend had, als deftig garcon in een groot hotel eenige uren gaans van zijn woonplaats verwij derd, vormde een kapitaaltje, waarvan, als hij de som had gehoord, menigeen verbaasd zou hebben gestaan. Juliette was op haar kamer gekomen. Zooals reeds opgemerkt is, had ze medelijden met haar vader, die zulk een tegenslag had gehad. Hoe weinig ervaren ze op 't gebied van geldzaken ook was, had ze toch wel begrepen, dat haar opvoeding zoowel als haar tegenwoordig leven haar vader heel wat gekost had, geld en opoffe ring misschien wel óp 't een of ander gebied. Toen ze in haar lief boudoirtje zat, begreep ze dan ook, dat 't feitelijk niets anders dan 'n kleine compensatie van haar kant was, wanneer ze trachtte, nu zijn zorgen wat te verlichten. Zoo even was de krant gebracht en Juliette, die zich vaag herinnerde, wel eens gehoord te hebben, hoe naaistertjes en dienstboden zonder betrek king op iedere courant aanvliegen, hopende op een mooie advertentie, greep ook 't avondblad en keek de advertentiekolommen eens na. (Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

De Eerste Heemsteedsche Courant | 1928 | | pagina 8