Jk
I* fi
B. A. CASSEE ZONEN
"V U
SINT NICOLAAS-CADEAUX,
ROEST'S PLUIMVEEVOEDER
VAN HUIS JANSEN
A. A. MOOREN
STAATSLOTERIJ
AANNEMERS
BEËED. MAKELAARS.
Nieuwbouw, Verbouwingen
Onderhoudswerken.
In Heemstede en Omstreken vert. door Techn.-Bureau A. A. VAN AMERONGEN, Havenstraat 8. Tel. 28072
Zijlstraat 83 - Tel. 11307
tegen scherp concurreerende prijzen
Wij zijn deelnemers der Reclameweek
FEUILLETON.
VOOR 'T PORTIER.
ZR. F. ROOÏJERS,
lepenlaan 8 - Heemstede
„ALRO", Raadhuisstraat 90, Heemstede.
PREDIKBEURTEN.
DAMES!
DE EERSTE "*HEEMSTEEDSCHE COURANT.
Meesterlotteiaan 12. Telefoon 15468
DE HALTE HEEMSTEDE—AERDENHOUT.
Er wordt druk gebruik van gemaakt!
Toen de halte HeemstedeAerdenhout nu
ruim een maand geleden opgericht werd, waren
er sommigen, die verklaarden, dat deze halte
een kwijnend bestaan zou lijden, tenminste in
geen geval zou beantwoorden aan het doel,
waarom zij voornamelijk werd ingesteld, n.l. de
forensen een gemakkelijke verbinding met Am
sterdam te bezorgen. De vrees bestond, dat
eenerzijds de op handen zijnde dienstregeling,
waarvan een en ander reeds was uitgelekt, wei
nig geregelde passagiers voor Haarlem en Am
sterdam zou trekken, anderzijds, dat de spoor
wegen, juist door de weinige animo, er weinig
voor zouden voelen, de dienstregeling uit te brei
den, ja zelfs eerder geneigd zouden zijn, deze in
te krimpen. Wat dan natuurlijk volgens de
zelfde sombere voorspellers weer minder
passagiers ten gevolge zou hebben, daarop weer
minder treinen, enz., enz., totdat deze onge-
wenschte wisselwerking met den laatsten pas
sagier van den laatsten trein zou ophouden,
waarna de halte HeemstedeAerdenhout in het
spoorweg-museum kon worden bijgezet.
De kans op een dergelijk droevig einde ver
minderde echter reeds aanmerkelijk, toen B. en
W., gelijk men zich zal herinneren, een onder
zoek instelden omtrent de meest gewenschte ver
trekuren der treinen. De belanghebbenden lieten
zich deze gemakkelijke gelegenheid om hun wen-
schen kenbaar te maken, niet ontgaan, en ge
wapend met .het aldus verzamelde materiaal,
heeft het College indertijd bij de Spoorwegen
aangedrongen op een regeling, die zooveel moge
lijk aan de geuite wenschen tegemoet zou
komen.
Dat de regeling niet ieder zou voldoen, stond
van te voren reeds vast. Men kan het nu een
maal niet ieder naar den zin maken. Een trein,
die voor den eenen forens op een geschikt tijd
stip vertrekt, zal voor een ander misschien net
iets te laat of onnoodig vroeg vertrekken. Iets
anders is, of de dienstregeling aan redelijke
eischen voldoet, en dit mag betwijfeld worden.
Voornamelijk is het aantal doorgaande treinen,
zoowel van Heemstede naar Amsterdam als om
gekeerd, te gering. In theorie moge het een klein
llldll/iu»"-
- Het luchtschip „Graf Zeppelin" bezit een
j Telefunken radio-installatie. Hoe deze ook
in de moeilijkste oogenblikken betrouwbaar
functionneerde, heeft ieder kunnen gadeslaan.
WAAR HET ER OP AANKOMT NEEMT MEN TELEFUNKEN!
Neemt dus Uw radio-installatie, luidspreker en radio-lampen van
Telefunken. Brochures daarvan worden gratis toegezonden door:
TELEFUNKEN - DEN HAAG - Vert. door Siemens Halske A. G.
eis*9!
«mjHM
Gedurende de Reclame-Week
van 9 tot en met 17 November
hebben wij geëtaleerd
EEN GROOTE KEUZE ARTIKELEN
GESCHIKT ALS
3)
„Nou hoop ik één ding," dacht Camouflet,
terwijl hij uitstapte en zijn reisgezel, die zitten
bleef, groette,... „dat er een Entam klaar staat.
De baas zal ook wel nieuwsgierig zijn
Van Leeuwen bleef alleen achter. Met een
katachtige beweging had hij de Nieuwe Rotter
dammer, die Jonas had laten liggen, opgepakt en
bestudeerde de courant vlijtig, veel vlijtiger dan
men in de ochtenduren een krant in den trein
leest. Toch vond hij nog gelegenheid, over 't
hoekje der courant op 't perron te gluren, of er
geen glimmende knoopen liepen. Een paar rijks
veldwachters die er op en neer kuierden, blij
eens iets anders te doen te hebben dan dien
eeuwigen Rechtbank-dienst, waren oorzaak, dat
de tranen hem in de oogen sprongen. Toen een
oogenblik later een controleur zijn kaartje kwam
vragen schrok hij nog erger, lachte luidkeels om
een opmerking over het weer en steunde, toen
het portier dichtgevallen was en de trein in
beweging gekomen.
Zat er iemand achter hem? Neen, vlak naast
hem? Kwam daar niet een hand onder de bank
vandaan? En werd in de coupé naast de zijne
niet zijn naam genoemd... Hij luisterde scherp,
met open mond, toe, maar hoorde alleen het ge
ratel der wielen, het geklepper van een defect
raampje.
De „Rotterdammer" lag al lang verfrommeld
in een hoek. Van Leeuwen steunde weer, liet 't
hoofd op de beide handen rusten. Een dief!
Een dief! Een gewetenlooze, laaghartige dief,
dat was hij geworden. Dat kon al het water van
de zee niet afwasschen. De zee! Was 't maar
zoover! Zag hij maar alvast de zee, die hem
dragen zou naar den overkant, daar, waar
bezwaar zijn, even in Haarlem over te stappen,
in de practijk blijkt het voor zakenmenschen een
groote last, het kleine traject nog in twee deelen
te moeten afleggen. Doch de huidige dienstrege
ling kon moeilijk anders dan een voorloopig
karakter dragen, en naar wij vernemen wordt
dan ook reeds door de Spoorwegen overworn,
bij den aanstaanden zomerdienst eenige V'We
gingen aan te brengen, zoodat de treinen",
zich beter zal aanpassen bij de behoefte van liet
reizend publiek.
Niettegenstaande het bezwaar van de wei. 'ge
doorgaande treinen is het gebruik, dat va hide
halte wordt gemaakt, toch zoodanig, datqnet
bestaansrecht er van na ruim een maand reeds
bewezen is. Wij hebben eens geïnformeerd naar
het aantal tot nu toe afgegeven plaatskaarten en
het resultaat was naar het oordeel van den
ambtenaar, die ons te woord stond, alleszins be
vredigend. De volgende cijfers mogen dat duide
lijk maken
Naar Amsterdam bedroeg het aantal afge
geven plaatskaarten 3e klasse ongeveer 750, 2e
klasse ruim 200 en 1ste klasse 75. Voor Haarlem
bedroegen deze cijfers respectievelijk 750, 100
en 30. Er gaan dus ongeveer evenveel reizigers
naar Haarlem als naar Amsterdam. Volgens
onzen zegsman moest dit vermoedelijk hieraan
worden toegeschreven, dat voor het traject
HeemstedeAmsterdam geen buurtverkeer is
te krijgen. Wie op één dag naar Amsterdam en
terug moet, kan voordeeliger eerst een kaartje
naar Haarlem nemen en vervolgens een dag
retour Amsterdam. Het geringe aantal afge
geven kaartjes 1ste klasse wordt goeddeels ver
klaard door het feit, dat dagelijks slechts drie
treinen met wagons 1ste klasse aan de halte
stoppen.
Telt men bovengenoemde cijfers op, dan blijkt
dus dat in 35 dagen ongeveer een 1900 kaartjes
zijn afgegeven, d.i. globaal berekent ruim 50
per dag. De houders van abonnementen komen
daar dan nog bij en deze zijn ver in de meerder
heid, naar schatting van onzen zegsmaiu- \<rel
een 100. Zoodat wij veilig- mogen aannerjci
150 personen dagelijks van de halte geb;JiK
maken, welk aantal natuurlijk voortdurend nog
zal stijgen.
In de andere richting is het reizigersvervoer
aanmerkelijk minder. Het aantal afgegeven 3e
klasse-kaartjes bedroeg voor Den Haag ruim
200, voor Leiden ongeveer 150 en voor Rotter
dam 50. Met het aantal 2e en 1ste klasse-kaarten
in dezelfde verhouding als voor Amsterdam
komt men dus tot ongeveer 600. Hieruit blijkt
wel, dat de halte voornamelijk beteekenis heeft
voor reizigers in de richting Haarlem en
Amsterdam, wat geheel overeenkomstig de ver
wachting is.
Uit het bovenstaande blijkt o.i. wel, aan welk
een groote behoefte de halte Heemstede
Aerdenhout voldoet, en het stemt tot groote
voldoening reeds na zoo korten tijd te kunnen
constateeren, dat het geld, hiervoor door de
gemeente betaald, in geen geval weggeworpen is,
doch zeer ten bate komt aan een belangrijk deel
harer inwoners.
PÉDICURE, MANICURE, MASSAGE.
BRONSTEÊWEG 52 HEEMSTEDE.
HEEMSTEDE, 25/10 1928.
Ondergeteekende, als afnemer van ROEST'S kippenvoeder, betuigt hiermede zijn
volle tevredenheid over genoemd voeder en zijn dankbaarheid over de spoedige ontvangst
van ZES KIPPEN EN EEN HAAN welke hij verkreeg door het inzenden der in de
zakjes voeder zich bevindende letters, te samen vormende de woorden
en geeft toestemming tot het bekendmaken van dit schrijven.
Hoogachtend,
HEEMSTEDE, lepenlaan 34. (w.g.) J. O. DANIELS.
schurken geduld worden, en een allerlaatste
kans nog kunnen aangrijpen.
Wat de laatste dagen gebeurd was ging als
een booze droom hem voorbij. De laatste dagen,
die hij nooit, nooit zou kunnen kunnen vergeten,
hoe goed of hoe slecht 't hem ooit gaan zou
Die laatste dagen, och neen, dat laatste half
jaar immers had iedere dag nieuwe ellende ge
bracht en voor Van Leeuwen week de coupé-
wand en er verscheen een sjoviaal tafereeltje:
'n Knus hoekje in een even knus pijpelaatje;
Biervaatjes als tafeltjes en om die biervaatjes
de gemakkelijke stoelen met de vriendenJanus,
die altijd met bijzondere merken odeur liep en
Van Slogteren, die drie kwartier op de minuut
af kwam en Steenwijk met z'n hond en och, 'n
massa andere vrienden, allemaal menschen met
heele nette betrekkingen en stuk voor stuk ge
tapt in de bitterclub. Hij óók. Frans van
Leeuwen was de minste niet. Hij wist, dat-ie
doorging voor 'n keurigen vent, met een stevige
positie van kassier aan de Nederlandsche
Scheepvaart Maatschappij, met een flink salaris
én een snippie effecten van zichzelf. Hoe ze daar
aan gekomen waren was hem een raadsel, maar
Van Slogteren was op de hoogde. Had hem, nu
een half jaar geleden er eens over aangeklampt
en hem gezegd hoe eeuwig stom hij deed,
tevreden te zijn met een paar gulden rente, als
er zooveel meer voor 't grijpen was. Gebrek aan
contanten? Hij was een ezel. Had-ie dan nooit
van prolongatie gehoord? En lang hadden ze
dien avond gesmoesd, totdat Stralenberg einde
lijk van den overkant der tafel geïnformeerd
had, of ze de heele soos zaten te verrajen en te
verkoopen. Dat was 't begin geweest. Van Slog
teren had gekocht. De verloofde van z'n zuster
zou de tips geven, 'n Bij de hand-te jongen, die
wel meer wat verdiende, door aan de Bank z'n
ooren open te houden. En, hij moest 't toegeven,
't was de eerste maanden aardig gegaan. Hoe
glunderde zijn vrouw, toen die nieuwe salon
meubeltjes arriveerden en hij had haar met wat
Onder Rijkstoezicht gedipl. SCHOENHERSTELLER
Bekroond op de Vaktentoonstelling 1927
te Rotterdam
wordt gebouwd naar de plannen van den
architect N. J. Nijman. Hierboven plaatsen wij
een afbeelding van het gebouw. Boven den in
gang staat echter niet St. Jozefhuis, doch de
naam van de onderwij sorde, waartoe de broeders,
hierboven genoemd, behooren. Naar wij ver
nemen zal het gebouw waarschijnlijk nog dit
jaar geheel worden voltooid.
HET NIEUWE HUIS VAN DE BROEDERS
ST. JOHAN BAPTISTE DE LA SALLE AAN
DEN HEERENWEG.
De vorige week gaven wij een beschrijving
van het nieuwe huis van de broeders St. Johan
Baptiste de la Salie, dat aan den Heerenweg
geklets over tantième om den tuin geleid. Maar
na die tijden kwamen tijden. In de stamkroeg
kwam Van Slogteren al lang niet meer. Wat-ie
van hem hoorde ging door de telefoon. „Frans,
't spijt me, jongen, maar der moet bij. 't Is
onbegrijpelijk, maar der moet een gemeeniteit
achter gezeten hebbenWat zeg je? Niet
meer? Der móét bijkomen, Frans, zaken zijn
zaken, dat hoef ik je toch niet te zeggen
Ach, hoe vaak had-ie niet zoo'n telefoontje
gehad! En weer hoorde hij de stem van den
ouden bediende op 't kantoor van zijn commis
sionair: ,,'t Zijn mijn zaken niet, meneer Van
Leeuwen, en 't is 't voordeel van m'n patroon
evenmin, maar andersverkoop den rommel.
Draag 't met schade. Als je door blijft gaan
wordt 't schade en schande!"
Maar hij was eigenwijs geweest. Stom-eigen
wijs. Twee groene en twee gele briefjes uit zijn
kas waren 't begin geweest van de ellende, 'n
kleinigheid, wat? Maar er was meer noodig ge
weest en in twee maanden was het tot twaalf
duizend gulden opgeloopen.
't Was nu Donderdag. Morgen, Vrijdag zou de
betaalmeester dat bedrag noodig hebben voor
de loonen. Als zoo dikwijls den laatsten tijd
trachtte Frans het voor te schieten uit andere
fondsen, toen er een telefoontje kwam: Of 't
meneer Van Leeuwen schikte, dat de accoun
tants vanmorgen kwamen voor de controle. „Met
genoegen." Bitter had hij gelachen om dat ge
noegen. Het eind was gekomen. Twaalf duizend
gulden had hij geleend uit de kas, hem toe
vertrouwd. Nu, stal hij er nog eens zooveel bij,
stopte de briefjes achteloos weg tusschen het
Telegraaf ochtendblad, dat in zijn actentasch stak,
zette zijn hoed op en verliet 't kantoor. Niemand
had argwaan
Een paar straten was hij doorgeloopen. Toen,
per atax, had hij zich naar 't station laten
brengen. In Rotterdam zou hij verder zien.
't Kon niet zoo moeilijk zijn, ergens aan boord
te komen.
Wf A.s. Maandag trekking:.
Koopt nog heden „ALRO" Oblig. Certi
ficaten _met Ongev. Verz., uitloging
a pari volgens aanwijzing der STAATS
LOTERIJ.
Overal verkrijgbaar en bij Ass. Kantoor
ZONDAG 18 NOVEMBER.
NED. HERV. KERK (Wilhelminaplein).
Voorm. 10 uur: Ds. Briët.
KAPEL NIEUW-VREDENHOF
(Johan van Oldenbarneveldtlaan).
Voorm. 101/2 uur: Ds. Korff.
Radio uitzending. Zang van het kerkkoor.
Bij den uitgang zal gecollecteerd worden voor
het schulddelgingsfonds Nieuw-Vredenhof.
GEREFORMEERDE KERK
aan de Koediefslaan.
Voorm. 10 uur: Dr. J. H. Bavinck.
Nam. 5 uur: Dezelfde.
Collecte voor Emeriti predikanten, predikants
weduwen en -weezen.
NEDERL. PROTESTANTENBOND.
Afd. HeemstedeBennebroek.
Voorm. 101/2 uur: Ds. D. Bakker, van Amsterdam.
Onderwerp: „Vergulde Levens."
(Met medewerking van het dameskoor.)
Het bekende ADRES voor permanent wave t 7.50
Watergolf a f0.90, Onduleeren kf0.50, Knippen a f 0.40
is thans
BAAN 43, Dameskapsalon „GALLIA".
Aanbevelend, H. HU YB ENS, Dameskapper.
En nu zat hij hier. Een misdadiger. Een dief.
Hij sufte, nog steeds 't hoofd in de handen.
Dacht aan vader, die eerlijk tot de laatste kruim
was, aan moeder, die verleden week hem nog
„Franzeman" had genoemd, aan z'n vrouw.
Vrijdagdan had ze de naaister. Als ze nou
in vredesnaam maar aan dat kapotte overhemd
dachtweer lachte hij hardop. Daar konden
ze wel poetslappen van maken of zoo iets, zou
voorloopig niet noodig zijn. Hij stond op en keek
uit 't portierraampje, de handen in de zakken.
Zenuwachtig graaiden de vingers. Een sleutelring
tastten ze in den linkerzak. Rechts voelde 't ook
al metaalhard en zwaar. Een browning op zak,
zoo had hij even voor zijn vlucht dwaas ge
redeneerd, gaf zekerheid. Je kon niet weten,
wiaar je verzeilde
In de coupé naast hem werd druk gepraat,
gelachen. Frans trachtte iets te verstaan. Be
merkte pas, dat de trein Rotterdam had bereikt,
toen de schemer van 't station in 't spoorrijtuig
daalde.
Frans stond op. Nam zijn tasch en zijn stok
en boog zich uit 't raampje om de kruk om te
draaien.
Toen hij overeind kwam, keek hij in de don
kere oogen van een heer, die, zeker van zijn
zaak, op hem toe was gekomen.
„Meneer Van Leeuwen?'.'
,,'t Zal de goede wel zijnprevelde Frans.
„Wilt u even medegaan?" De inspecteur van
politie opende de coupédeur.
„Welzeker!" Frans kwam naar voren. Weifel
de dan even.
„Een oogenblik."
De inspecteur zag, hoe de jonge man midden
in de coupé staan bleef en daar snel iets uit zijn
zak haalde, dat even schitterde van metaalglans.
Meteen begreep hij Frans' bedoeling.
„Hé, ho, niet doen, niet
Maar reeds knalde de browning.
EINDE.
M
mmi
