COMPLETE MEUBILEERING.
PATISSERIE DE KWAKEL
B. A. CASSEE Zn.
Pas op voor winterhanden
G. TEEUWEN ZONEN,
NIEUWJAAR.
VOL - AU - VENTS
G. I. VOORN - Leidschevaartweg 178 - Heemstede - Telf. 15408
ZIJLSTRAAT 83 OSTADESTRAAT 3
A. A. MOOREN
VAN HUIS JANSEN
Raadhuisstraat 21 - Heemstede. - Telefoon 28037.
I
zr. f. rooijers,
Wenscht zijn
geachte
Clientèle een
gelukkig
V., bloem in den hof der menschheid.
Dankbaarheid maakt het werk tot een
spel, toovert tranen om in een glim
lach op. maakt den levensweg tot een
aangenaam pad om te gaan
DAMES!
iepenlaan 8 - Heemstede
aannemers
beeed. makelaars.
Nieuwbouw, Verbouwingen
Onderhoudswerken.
DROGISTERIJ G. M. BRÜHL
2
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT.
MEVR. A. M. BOUMAN—KLOTS, f
Maandag overleed alhier Mevr. A. M. Bouman-
Klots. De overledene was jaren lang als onder
wijzeres werkzaam aan de Openbare Lagere
School aan den Voorweg, waar zij 16 jaar lang
het openbaar onderwijs heeft gediend. Als
onderwijzeres stond zij zeer goed aangeschreven
èn genoot zij de achting van ieder, die haar
kende. In Mei van dit jaar werd zij door een
keelziekte gedwongen haar werk, dat zij liefhad,
voorloopig neer te leggen en werd haar ziekte
verlof verleend. Zij is nadien niet meer in de
school werkzaam geweest.
De begrafenis zal Vrijdag 28 Dec. plaats heb
ben op de openbare begraafplaats aan den
Glipperweg.
PÉDICURE, MANICURE, MASSAGE.
BRONSTEÊWEG 52 HEEMSTEDE.
SUBSIDIES ST. MICHAEL.
Ons is gebleken, dat door een onjuistheid in
de begrooting bij enkele belanghebbenden eenige
verwarring is ontstaan ten aanzien van de sub
sidies, die in 1929 aan de R.K. Harmonie St.
Michaël zullen worden toegekend. Evenals over
1928 wordt een subsidie verleend van 200.en
daarbij 100.voor eereprijzen, uit te loven op
het aanstaande concours. In 't geheel krijgt
St. Michaël dus 300.in handen. Afgescheiden
daarvan zal de gemeente, als het concours een
tekort mocht opleveren, daarin voor ten hoogste
500.bijdragen.
BADHUIS HEEMSTEDE.
In het badhuis aan de Postlaan werden in de
week van 17 tot en met 22 Dec., 458 douche-
baden en 50 kuipbaden genomen.
Aan 15 kinderen werd een gratis school bad
verstrekt op Woensdagmiddag van 2 tot 4 uur.
Van de gelegenheid tot kosteloos baden op
Woensdagavond tusschen 5 en 8 uur werd door
5 volwassenen gebruik gemaakt.
T13.§cfineegans&<
(|?)ontw«rker
Sehouwtjflslaan 100Tol 13099
mm*
(a
OUDEJAARSAVOND.
Dankbaarheid- de schoonste
Het is een goede geiWoonte van velen onder
ons volk, om op den laatsten avond des jaars
in dankbaarheid te gedenken de vele goede din
gen, die in het afgeloopen jaar tot hen zijn ge
komen. Deze dankbaarheid kenmerkt heel
speciaal den geest van onzen oudj aarsdag. In
andere landen, Amerika bijvoorbeeld, heeft men
in November een speciale „dankdag" daarvoor,
gewijd dus aan de dankbaarheid over datgene,
wat het afgeloopen jaar bracht.
Waarom „dankbaar" te zijn?
Wel, laat ik U eens mogen navertellen, wat
iemand eens in de „New Outlook" (Toronto)
vertelde over een eigenaardige gewoonte in
zekere deelen van Denemarken. Daar viert men
namelijk het oogstfeest, terwijl de zomer nog in
volle glorie is, en weken vóórdat het koren in
de schuur behouden is binnengebracht. De
dagen zijn dan veel langer en daarom schijnt
het een veel beter en prettiger tijdstip voor de
viering van een oogst-dank-dag. En bovendien,
die eenvoudige lieden van het Deensche land,
zij hebben vertrouwen in het weer en in de
Voorzienigheid en zijn er zeker van, dat er een
overvloedige oogst zal zijn, om zich over te ver
heugen. En daarom hebben ze hun oogstfeest,
wanneer de velden nog groen zijn en de oogst
nog slechts een belofte is. Zulk een wijze van
zich verheugen over zegeningen, die nog niet
gekomen zijn, mag misschien wat vreemd en
buitennissig lijken, en toch.... zit er veel goeds
in. Wanneer in dit speciale geval de oogst zelfs
beneden de verwachtingen zou uitvallen, zou het
landvolk toch in ieder geval de vreugde erom
reeds gehad hebben en dit kon niet meer van
hen weggenomen worden. En wanneer men goed
nadenkt, zal men tot de slotsom komen, dat er
maar heel weinig oogsten zijn, die niet waard
zijn dat men er dankbaar voor is... net zooals er
maar heel weinig dingen zijn in ons leven, die
tot ons komen, en waarvoor het niet de moeite
waard is hartelijk „dank" te zeggen. Men zou
kunnen zeggen, dat die Deensche boeren en
dorpsbewoners de gewoonte hebben aangenomen,
het beste van het leven te verwachten, en niet
uit te zien naar mis-oogsten en teleurgestelde
verwachtingen, en te denken dat de resultaten
bevredigend zullen zijn, en dat het noodlot niet
om eiken hoek op de loer ligt voorwaar een
heel goede gewoonte, en die zeer zeker waard
is aangemoedigd te worden. Want de ervaring
leert ons, dat de meeste van onze „oogsten" op
allerhande gebied, en waarnaar we uitzien, wel
de moeite waard zijn om ze af te wachten, en
redelijke verwachtingen niet teleurstellen. Ter
wijl de gewoonte van vele onder ons, om steeds
maar beducht te zijn op moeilijkheden en tegen
slag, en voortdurend maar noodlottige dingen en
teleurstellingen te vernachten, slechts weinig „in
de werkelijke ervaring in onze levens vindt, om
het te rechtvaardigen. Het aankweeken van een
geest der goede verwachting, die maakt dat wij
hoopvol de toekomst tegemoet zien, heeft veel
vóór.
Waarom dankbaar te zijn? Op dezen laatsten
avond van het Oude jaar? En waarom dien lof
der dankbaarheid te zingen?
Omdat het gevoelen van dankbaarheid een van
de rijkste en meest verheven schatten van het
menschelijk hart is, zooals een Vaughan het
onlangs treffend uitdrukte. Zonder dit gevoelen
wordt het hart koud en onverschillig, en is het
leven verstoken van een der onschatbaarste kost
baarheden, die het verrijken kunnen. Hetiis
jammer, soms levens te vinden, die vol zijn fan
menige mooie trek en karakteristiek, en tfjjïh
jammerlijk ontbloot zijn van werkelijke dank
baarheidIndien vriendelijkheid, oprechtheid
en dankbaarheid meer algemeen in praktijk
werden gebracht, zouden veel van de hardheden
des levens, pijnlijke wonden en koude onver
schilligheid, uitgedreven kunnen worden, en de
stralende gevoelens van liefde, sympathie en
vreugdevolle vriendschap een plaats vinden.
Dus: laten we dankbaar zijn, op dezen avond
van het jaar dat voltooid is. Laten we stuk voor
stuk onze zegeningen nagaan, alle de dingen, die
het goed en weldadig is te bedenken; kleine
vriendelijkheden die we ondervonden, voorspoed,
succes, groei in wijsheid, groei in liefde en ver
draagzaamheid. Hoe zwaar en moeilijk en triest
sommigen den afgelegden weg van het schei
dende jaar misschien ook mag lijken, zeker
zullen er toch wel lichtpuntjes, goede dingen in
te ontdekken zijn. Dingen, waarvoor we dank
baar kunnen zijn. En zie, het gaat als met den
sterrenhemel. Hoe meer we kijken, hoe meer
sterren ontdekken we, totdat we stil worden van
de grootschheid dier ontelbare sterrenZoo,
als we beginnen en enkele goede dingen uit het
afgeloopen jaar willen bedenken, zie, hoe meer
we denken, hoe meer goede, mooie ervaringen
ontdekken we. En onze dankbaarheid groeit
Het bekende ADRES voor permanent wave f 7.50,
1 Watergolf a f0.00, Onduleeren af 0.50, Knippen A f 0.40
is thans
BAAN 43, Dameskapsalon „(JALLIA'
Aanbevelend, H. HU YB ENS, Banrcslj^JP^Wr-
EEN VREEMDE OUDEJAARSAVOND.
Een zonderlinge geschiedenis, door SIROLF.
Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden.
Nu, het had heel wat voeten in de aarde gehad,
voordat Gladys toestemming had gekregen, om
onder geleide van Will Dorcas, naar het feestje
te gaan in „Het Witte Hert". De andere gasten
in het kleine wintersportplaatsje, voornamelijk
de ouderen, bleven natuurlijk in het groote,
comfortabele hotel, met de keurige bediening
van vele gerokte kellners, om daar den Oude
jaarsavond door te brengen. Maar de jongelui
hadden iets anders bedacht. Eén van hen had, in
een klein dorpje, op ongeveer 15 kilometer af
stand, een prachtig, heel ouderwetsch, landelijk
herbergje ontdekt, met een groote open schouw
en donkerbruine balken. „Het Witte Hert"
heette het kostelijke oude „Wirtshaus". En hij
had niet eerder gerust, voordat de jongelui met
zijn plan geestdriftig hadden ingestemd, om
daar, in dat idyllische dorpsherbergje, den
Oudejaarsavond te vieren. Ze zouden zelf van
alles meebrengen, kruidenwijn en broodjes en
allerhande lekkernijen, en ze zouden er met een
karavaan van auto's heengaan. Voor een auto
was het ten slotte immers maar een klein eindje.
De zeer voorname ouders van de zeer lieftallige
en schuchtere Gladys, die zonder het te weten
vele jongemannenharten in lichtelaaie gezet had,
hadden er eerst niet van willen hooren, dat zij
in de auto van Will Dorcas mee zou gaan, hoewel
deze laatste beloofde, haar dadelijk na twaalf
veilig thuis te brengen. Pas toen toegezegd was,
dat de meisjes Marion en Doris, van die char
mante familie Fairstreet, ook mee in den auto
van Will Dorcas zouden gaan, hadden zij er
noode in toegestemd.
De auto suisde nu zacht zoemend over den
gladden, besneeuwden boschweg. Will Dorcas
reed met een matige snelheid. Met die gladde
bevroren wegen moest je voorzichtig zijn. En hij
vervoerde een kostbare lading. Gladysdie
zacht blozend, in haar bontmantel gehuld, het
donkerblonde haar beschenen door het getem
perde licht van het lampje aan de zoldering
van de auto, behaaglijk in een hoek zat weg
gedoken, achterin. Gladysvoor hem het
eenigste meisje op de heele wereld, die hij al
wekenlang op een afstand aanbad, omdat het
meisje zoo schuchter was en, gelijk een hinde,
zich onmiddellijk scheen terug te trekken, te
Appelbollen12 cent
Appelflappen8
Amandelbroodjes.... 8
Appeltaartjes8
Appelbeignets10 cent
Saucijzenbroodjes.... 10
Croquetten20
Pasteitjes25
Berlinerbollen8 cent
Oliebollen5
Sneeuwballen8
gevuld. 12
Hors d'oeuvres, Huzarensalade, Haringsalade, Zalmsalade en Kreeftensalade
Depot van Wijnen Firma ROOZEKRANS v/h. G. DE VOS Co.
Aanbevelend,
TELEFOON 11307.
p. f.
vluchten, wanneer één van de jongelui poogde
iets vertrouwelijker te worden, dan de strenge
omgangsvormen gedoogdenDat de beide
meisjes Marion en Dorris van die charmante
familie Fairstreet op het laatste moment met
één van de andere auto's waren meegegaan, dat
had Will Dorcas natuurlijk niet kunnen helpen.
En het is zeer de vraag, of hij een vinger zou
hebben uitgestoken om het te verhelpen, indien
hij het gekund had. Maar dat alles wisten de
zeer voorname ouders van de allerliefste Gladys
natuurlijk niet
In de auto hing een heel fijn parfum, dat
herinneringen wekte aan prille, juichende voor
jaarsdagen, aan bloesems en teere bloemen
„Zoo, zoo nu maar altijd door te rijden, door het
sneeuwstille bosch, in den behaaglijk warmen
auto met de bedwelmende bloemengeuren en
daar achter, als een droomGladys": dacht
Will Dorcas. En nergens anders aan te denken,
dan alleen aan het geluk van dit oogenblik, de
nabijheid van het meisje van zijn droomen
Maar jawel, straks, over een paar minuten, lag
het bosch achter hen, en dan nog een kwiartiertje
en dan waren ze er, zaten midden in de drukte
der feestende jongelui. Was de droom uit
Maar zoo lang zou het niet eens duren. Want
een oogenblik later begon de auto eensklaps
heftig te stooten. Will Dorcas stopte en zei
lakoniek: „Lekke band." Gladys keek verschrikt,
maar Will stelde haar gerust. Ze moest maar
even rustig in den wagen blijven zitten. Hij zou
even een ander wiel opzetten. Hij zette zijn
kraag op, trok zijn handschoenen uit en stapte
uit, om in de kou van den laten winteravond een
band te verwisselen. Hij opende de gereed
schapskist, zocht daarin, zocht nog eens, en
bromde dan iets tusschen zijn tanden. Een
oogenblik bleef hij besluiteloos staan. Dan zag
Gladys zijn gezicht voor het venster van den
auto verschijnen, en ze hoorde hem zeggen: „De
crick is niet in mijn gereedschapskist!"
„De crick? Wat is dat?" vroeg het meisje.
„Een soort dommekracht, die onmisbaar is.
Ik kan den wagen nu niet opvijzelen en dus ook
geen ander wiel opzetten!" zei Will. Hij sloot
daarna de kist weer, en kwam snel weer binnen.
Brrr, wat was het koud buiten. Gladys keek hem
met haar groote bruine oogen aan, alsof ze
zeggen wilde: wat nu?
„Tja", begon Will, kwasi-onverschillig. „Daar
zitten we nu. We zijn net zoowat halfweg. Het
eenigste wat we kunnen doen, is wachten of er
een andere auto langs komt, die ons even kan
helpen. Of we moeten gaan loopen, maar dat is
minstens twee uur en" hij wierp een blik op
de gouden avondschoentjes van het meisje
„dat kunt U niet, is het wel?"
Nee, knikte Gladys. „Maar wat moeten we dan
in vredesnaam doen, als er geen auto langs
komt
„Wachten", zei Will lakoniek, „wachten, tot
de anderen terugkomen. Die moeten hier natuur
lijk passeeren". Dan opeens liet hij zijn stem
dalen, en hij zei heel hartelijk: „Vind Uhet
heel erg vervelend, zoo lang met mij opgescheept
te zitten?"
„Nnneee, dat nietzei ze aarzelend en
bloosde diep.
Zijn oogen tintelden van plezier, toen hij ver
volgde: „We zitten hier anders heel goed, warm
en comfortabel. En we hoeven van honger of
dorst niet om te komen. Ik heb een flesch
kruidenwijn bij me, en hier, een doos met
sauzijzenbroodjes, en room-soezen.... nee, maar,
ik heb een reuzen-idee. Daar, achterin, naast U,
onder de bank, daar staat mijn pic-nic-mand. En
daar is een snelkoker bij. Zal ikmag ik een
glas warmen wijn maken? We mogen toch wel
wat hebben voor ons wachten op Oudejaars
avond
„Ja, ja," zei Gladys vroolijk. Ze kreeg blijkbaar
plezier in het zeldzame avontuur. Ze werden
uitgelaten, als twee ondeugende kinderen. Will
pakte den pic-nic-mand uit, stak den snelkoker
aan en smolt sneeuw in het pannetje. Toen het
water kookte, zette hij er den flesch kruidenwijn
in. Glazen kwamen te voorschijn, de doos met
soezen' en de sauzijzenbroodjes werd open
gemaakt. Inmiddels vloog de tijd om. En buiten
was het begonnen te sneeuwen.
Toen Gladys even naar buiten keek, in den
sneeuwjacht, en dan weer binnen in den auto
rondkeek, waar het geurde naar kruidigen wijn,
waar het warm was en intiem, feestelijk bijna,
en waar Will Dorcas druk in de weer was, om
een Oudejaarsavondtractatie te organiseeren,
kon ze zich niet inhouden en fluisterde„O, wat
zalig."
„Wat zei je, Gladys?" vroeg Will zacht, alle
vormelijkheid opeens vergetend.
„Iko, niets", zei ze en sloeg de oogen
neer. En volgde zwijgend de bewegingen van
Will, wiens handen heel even schenen te trillen,
toen hij het glas overreikte. Een oogenblik keken
ze elkaar recht in de oogen. Met een heel zacht
zingend geluidje tikten de glazen even tegen
elkaar, bij het klinken.
Het was wonderlijk goed en warm daar binnen
in die kleine, verlichte ruimte van den auto, die
daar verloren, gestrand als het ware stond in
den sneeuwnacht en de eenzaamheid. En toch
spraken ze heel weinig. Onzichtbaar gingen
evenwel de fijne, teere dingen als gedachten van
gelijkgestemde zielen zijn, van den een naar den
ander en weefden een wonderlijk blijde, lichtende
sfeer, die de kleine ruimte vervulde.
Het werd later en later, doch buiten was geen
teeken van leven te bespeuren. Hoe zou het ook
Wie ging er nu uit, in kou en sneeuw, in den
laten oudej aarsavond
Maar de beide menschen in den auto merkten
er niets van. Voor hen was dit de wonderlijkste,
heerlijkste Oudejaarsavond van hun leven. Om
vijf minuten voor twaalf zei Will: „Gladys, over
een paar minuten is het Nieuwejaar. Ik zou je
in dit jaar nog graag iets vragenGladys,
lieveling, hou je van me?"
En die schuchtere Gladys, die lieve, kleine
hinde, vluchtte dezen keer niet weg, maar zei
heel zacht en blozend: „Ja, Will."
Toen omvatten twee sterke handen het
donkerblonde kopje en twee lippen zochten de
hare.
En half uur later stopten drie auto's onder
hevig getoeter bij den gestranden wagen van
Will Dorcas. Geroep en gejuich klonk uit half
geopende portieren. Mannen stapten uit. Geluk-
wenschen werden over en weer geslingerd. Een
minuut of wat later was de wagen gerepareerd,
en reed Will Dorcas, met Gladys èn de meisjes
Marion en Dorris, die overgestapt waren, naar
huis terug'.
En den volgenden dag was er dubbel feest.'.
De verloving van Gladys en Will.
Het blijde slot van een vreemden Oudejaars
avond. Einde.
Onder Rijkstoezieht gedipl. SCHOENHERSTELEEIt
Bekroond op de Vaktentoonstelling 1927
te Rotterdam
OUDEJAARSAVOND-RECEPTEN.
Oliehollen.
Voor oliebollen heeft u 250 gram meel noodig,
4 eieren, 50 gram boter, Va Liter melk, 50 gram
krenten, 50 gram rozijnen, 75 gram sukade en
25 gram oranjesnippers of gedroogde appeltjes:
voorts suiker, kaneel, enz. Dit is voor 8 a 10
personen.
Eerst beslag maken van het meel, 15 a 20 gr.
gist en Va Liter lauwe melk. Als het even rijst
de eieren, wat zout, de gesmolten boter en de
krenten etc. er door roeren. Laat nu het beslag
nogmaals rijzen. Neem een eetlepel beslag en
laat dit in de vetpan zachtjes bruin bakken;
tracht er een ronden vorm aan te geven vóór
het beslag in het vet komt. Keer ze dikwijls
onder het bakken en bestuif ze, als ze klaar zijn,
met kaneel en poedersuiker.
Meesterlottelaan 12. Telefoon 15468
Ass. Apoth.
Binnenweg 143, Heemstede. - Telef. 28258
STOOKT ONZE PRIMA
Belgische Anthraciet.
