VERBANDTROMMELS.
GEBRS. REE, Schilders
G. J. SMIT
Wit Lacqué LEDIKANTEN,
Vslkenburgerstraat 6, Heemstede.
B. Th. SANTEN, ACCDUHT1HT.
Kapok Bedstel,
te Heemstede.
VAN HUIS JANSEN
Heemsteedsch Woning- en Taxatie-Bureau
PREDIKBEURTEN.
DROGISTERIJ G. M. BRUHL
DAMES!
Luxe en Orthopedische Schoenmakerij
Speciaal adres voor fijne reparaties.
JOH. PORTEGIES
Zandvoortschelaan 135 Heemstede.
TELEFOON 26261.
Firma B. A. CASSÉE,
heeft heden aan te bieden:
MATRAS, PELUW en KUSSEN, f 49.50
Ziet Etalages Ziet Etalages
ADR. v. OSTADEPLEIN 4
TELEFOON 28600. I
ZR. F. ROOIJERS,
V E R H UIS D van Bronsteeweg 52
Nieuwbouw, Verbouwingen
Onderhoudswerken.
PENNEKRASSEN,
A. A. MOOREN
lepenlaan 8 - Heemstede
FEUILLETON.
ONTDEKKINGEN VAN ALLERLEI AARD.
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT.
Zondag 30 Jiini.
NED. HERV. KERK (Wilhelminaplein).
Voorm. 10 uur: Ds. Briët.
KAPEL NIEUW-VREDENHOF
(Johan van Oldenbarneveldtlaan).
Voorm. 10'/2 uur: Ds. Korff.
In beide diensten zal bij het uitgaan gecollec
teerd worden voor den arbeid in Midden Afrika
van Prof. Albert Schweitzer.
GEREFORMEERDE KERK
aan de Koediefslaan.
Voorm. 10 uur: Ds. A. Dondorp.
Nam. uur: Dezelfde.
NEDERL. PROTESTANTENBOND.
Afd. HeemstedeBennebroek.
Voorm. IO'/j uur: Ds. G. Horrëus de Haas,
van Zwolle.
(Met medewerking van het dameskoor.)
Schaalcollecte tot schulddelging.
ST. MICHAEL OP CONCOURS.
Een inooi succes.
Op het concours van het fanfarecorps „Een
dracht" van de draad- en kabelfabriek te
Amsterdam behaalde 1.1. Zondag de R.K. Har
monie St. Michaël zoowel in den concert- als in
den marschwedstrijd een 2en prijs.
In aanmerking nemende dat er een klein
ongelukje plaats had met een saxophone, waar
van het rietje brak tijdens het concert, waardoor
dit instrument niet stemde, en het minimum
aantal punten voor een 2e prijs met 14 punten
werd overschreden, terwijl het bovendien de
eerste maal was dat St. Michaël in de le af-
deeling uitkwam, mag deze uitslag zeker als
een goed succes beschouwd worden.
Ass. Apoth.
Binnenweg 143, Heemstede. - Telef. 28258
Het bekende ADRES voor permanent wave f 7.50,
Watergolf f 0.90. Onduleeren ik f 0.50, Knippen
a f 0.40 IS THANS
BAAN 43, Dameskapsalon „GALLIA".
Aanbevelend, H. HUYBENS, Dameskapper.
LAAT UW ADMINISTRATIE BEHANDELEN
DOOR
SCH0UWBR0EKP.RSTR4 AT 1, Halte Koodletulaan.
Voor Amsterdam: licguliersgracht 28. Tel. 31260.
ZIJLSTRAAT 83 - Tel. 11307
BEHANGERS
met prima Spiraalmatras f 17.—,
met Voetbord f 22.—
bestaande uit:
PRIMA WERK.
ONZE SIGAREN INDUSTRIE.
Dat het sigarenrooken een Ilollandsche ge
woonte bij uitnemendheid is, zal wel niemand in
twijfel trekken, en ook zal het bekend zijn, dat
het fabriceeren van onze rookertjes een echt
Hollandsche industrie is.
Minder geloofwaardig schijnt wellicht, dat de
banderolle-statistiek ons leert, dat in Holland
slechts twee cigaretten tegen één sigaar worden
gerookt, en dat de Vereenigde Staten van
Noord-Amerika met hun zooveel grootere be
volking nog geen 6V2 maal zooveel sigaren op-
rooken als wij in ons kleine land.
Het is wel aan dit feit toe te schreven, dat
er nog zooveel sigarenfabrieken kunnen bestaan
in Nederland; immers, de tijden dat de Hol
landsche sigaren in massa over de geheele
wereld verkocht werden, zijn voorbij. De hooge
tariefmuren hebben den export vrijwel afge
sneden en de eigen fabricage in vele landen in
de hand gewerkt.
Een scherpere concurrentiestrijd op de binnen-
landsche markt moest hiervan wel het gevolg
zijn. Waar grondstoffen en arbeidskrachten de
laatste jaren duurder zijn geworden en men
moeilijk de prijzen der sigaren nog kon ver-
hoogen, kon men verwachten, dat deze omstan
digheden de fabrikanten deden zoeken naar
nieuwe fabricage-methoden, naar rationalisee
ring en mechaniseering in hun bedrijf, gelijk
zulks uit andere industrieën bekend is.
Veel veranderd is er echter in onze nationale
sigarenindustrie niet, vergeleken bij tientallen
jaren terug. Het lijkt wel, of dit een bij uitstek
handmatig bedrijf is, dat zich niet leent voor
mechaniseering. De ingewikkelde subtiele han
deling van het sigarenrollen zelf schijnt meer
een kunstwerkje te zijn dan iets, dat machinaal
gedaan kan worden. De meeste sigarenfabri
kanten zullen den leek trouwens wel inlichten,
dat er niets gaat boven de vaardige hand van
hun -bekwame vaklieden.
Toch is dit niet juist: in Amerika wordt
reeds meer dan 70 van alle sigaren langs
zuiver mechanischen weg geproduceerd. En ook
hier te lande beginnen meerdere fabrieken de
mechanische sigarenfabricage toe te passen,
b.v. de Soplafabrieken te Amersfoort, die op
Amerikaansche wijze reeds het grootste deel
van haar bedrijf gemechaniseerd hebben. Deze
fabriek vervaardigt niet alleen haar bekende
cigarillos geheel machinaal, doch zij heeft ook
de nieuwste Amerikaansche sigarenmachines in
bedrijf, welke geheel op de wijze, zooals dit met
de hand geschiedt, een complete sigaar met
knak en kop fabriceeren uit lang binnengoed,
dek en omblad. De hierbij afgedrukte foto ver
gunt een blik in de zaal, waarin een 14-tal dezer
machines staan opgesteld. Elke machine wordt
door electriciteit gedreven en door 4 meisjes
bediend, terwijl de noodige technici op het geheel
toezicht houden. De productie bedraagt circa
18000 sigaren per week per machine, zoodat
elke week eenige honderdduizenden kunnen
worden afgeleverd.
Het valt moeilijk, in dit bestek nader op de
bijzonderheden der sigarenfabricage in te gaan,
doch de verwachting mag worden uitgesproken,
dat een toenemende mechaniseering in het
Hollandsche sigarenbedrijf mogelijk zal blijken,
hetgeen wel een sterkere concentratie zal mede
brengen, zoodat tenslotte onze Hollandsche
rookertjes er misschien niet duurder op be
hoeven te worden.
Machinale sigarenfabricage. Een kijkje in de Sopla-fabrieken te Amersfoort.
(in het Bronsteepark)
Gedipl. particulier verpleegster.
PÉDICURE - MASSAGE.
TELEF. AANGESLOTEN onder No. 28628
NAAR
AANNEMERS
BEËED. MAKELAARS.
Meesterlottelaan 12. Telefoon 15468
RAADHUISPLEIN 25 - TEL. 28102
belast zich met het koopen, verkoopen, huren,
verhuren, administreeren en taxeeren van
vaste goederen en sluit assurantiën.
Bouwk. Beëcdigd
Makelnar en Taxateur.
Iiijkssehatter
Serenade.
De burgemeester verjaart en Excelsior is
in touw!
Er zal een serenade gebracht worden aan den
beschermheer. Om half acht worden ze in de
Van Merlenlaan verwacht, en om zeven uur
zitten de heeren muzikanten reeds in Hotel
Lommeroord hun blinkend gepoetste instrumen
ten warm te blazen. Want nietwaar, er mag
niets aan mankeeren!
Een klein getal nieuwsgierigen wacht buiten
op de dingen, die komen zullen. Zoo nu en dan
komen er een paar bjj, en als de Excelsior-leden
aanstalten maken om te beginnen, is de'publieke
belangstelling bevredigend.
Met het vaandel voorop wordt in de Kerklaan
aangetreden, front naar de IJzeren Brug. Over
hun fietsen hangende, critiseeren een paar op
geschoten jeudige toeschouwers deze manoeuvre.
„Waarom gane ze niet de kortste weg?"
vraagt de een.
„Welnee jö, eerst een hallef uurtje reclame
make!" repliceert de ander.
Het corps is intusschen gereed om te ver
trekken. „Geeft acht!" commandeert goedmoedig
de heer Van 't Hoff, „voorwaarts, marsch!" En
de stoet zet zich in beweging; politie voorop en
een uitgebreide burgerlijke rijwielbrigade er
achter. Drie fiksche slagen op de Turksche trom
geven weldra het sein voor den eersten marsch
en op de tonen van het bekende „Camarades"
wordt door de Kerklaan gemarcheerd. De wiel-
rijdende achterhoede geniet daarbij nog extra
van een klein ruzietje tusschen eenige jongelui,
waarvan de een den ander in de wielen heeft
gereden. Een fiets op den grond, een klomp in
de hand en een van woede vertrokken huil-
gezicht, benevens een aantal lachende omstan
ders, teekenen eenigszins de situatie. Maar het
loopt met een sisser af en in volkomen pais en
vree wordt de Raadhuisstraat gepasseerd en de
Van Merlenlaan ingeslagen. Excelsior is daarbij
niet zuinig met een stukje muziek.
Nabij de woning van den burgemeester worden
de kalme begeleiders plotseling wild en stormen
op het hek af om een goed plaatsje te veroveren.
In de entree verschijnt, correct in 't zwart, de
edelachtbare jubilaris, vergezeld van eenige
familieleden. Het corps defileert, stelt zich dan
voor het huis op en geeft eenige nummers ten
beste, die door den burgemeester, ondanks den
guren Noordwestenwind met ontbloot hoofd
worden aangehoord.
Bij het driemaal herhaalde„Lang zal-ie leven
in de gloria!" houdt het publiek angstvallig z'n
mond. De een geneert zich voor den ander.
Overigens van deze zijde geen gebrek aan com
mentaar, doorspekt met volkshumor.
„Kijk eris, daar komp een stoel an voor de
directeur."
„Och heerejee, daar zakt-ie doorheen, vast-en-
zeker
De bewuste stoel blijkt intusschen voor de
Turksche trom bestemd, blijkbaar opdat de
drager van dit instrument niet halverwege de
serenade zal bezwijken.
„Kijk daar es voor dat keukeraam! Mooi
Juultje van Volledam!"
„Nee, die is van een bankbriefie van tien weg-
geloope!"
Het concert gaat ondertusschen voort. In
strak rythme danst de wandelstok van den heer
Van 't Hoff op en neer terwijl de haak er van
aanwijst of de pistons of de bassen moeten in
vallen. De heer Jonkman complimenteert den
burgemeester, die op zijn beurt vriendelijke
woorden spreekt tot den directeur, den voorzitter
en andere bestuursleden, en na het slotnummer
wordt met een pittigen marsch afgemarcheerd
naar Hotel Lommeroord, om aldaar op de
gezondheid van den beschermheer te drinken.
En het krachtig „Hiep hiep hiep hoei*a!!!"
waarmee de korte doch veelzeggende toost van
den voorzitter werd beantwoord, zal ongetwijfeld
tot in de Van Merlenlaan hebben weerklonken!
J.
Onder Rijkstoezlcht gedipl. SCHOENHERSTELLER
Bekroond op de Vaktentoonstelling 1927
te Rotterdam
2.
Naar het Engelsch.
HOOFDSTUK II.
Dienzelfden avond stond Roger Winthorpe
met de handen op den rug bij het haardvuur in
den salon, bereid over de toekomst te spreken
met zijn pupil.
Hij keek naar haar, met een blik, die één en al
verbazing uitdrukte. Zij had immers een leeftijd
bereikt, waarop zij officiéél mocht uitgaan;
maar hij vond haar nog zoo echt een kind, met
dat kleine, ronde gezichtje en die oogen, die zoo
vragend de wereld inkeken. Bovendien leek ze
nog zoo schuw en verlegen. Was dit niét het ge
val geweest, dan zou hij makkelijker aansluiting
voor haar hebben gevonden, maar nu zag zij
zeker op tegen nadere kennismaking.
Met aanmoedigenden glimlach verbrak hij het
stilzwijgen en vroeg bij wijze van inleiding:
„En heb je al toekomstplannen, Joan?"
„Neen. Ik meende, dat iets bedacht had, oom."
Winthorpe keek in de grijze oogen, die zoo
vol vertrouwen op hem gericht stonden en hjj
begreep, dat hij het verpersoonlijkte Lot was
voor dat kleine ding! Met zijn weinige ervaring
van de vrouwelijke natuur leek hem dit haast
benauwend. Waarom was die kleine pupil toch
zoo opgegroeid, inplaats dat zij het aardige kind
was gebleven, waarmee hjj zoo gezellig had ge
speeld en die hij gelukkig had gemaakt met een
stuk speelgoed!
Ineens liet Joan Harvey zich van haar plaats
op de sofa glijden en kwam vlak voor hem staan,
nietig ding als zij was, terwijl ze met aandoen-
lijken nadruk vroeg:
„Toe, vertelt u eens, oom Roger, wat u van
plan is met mij?"
Als hij naar zijn hart te werk was gegaan,
dan had hij geantwoord; „Zoowaar, ik weet het
niet!" Maar die kleine vragende ziel wilde hij
niet meer onrust bezorgen door dit ongewisse in
haar toestand; en, of het muurvast bij hem
stond, wat hij over haar besloten had, ant
woordde hi j
„Ik zal zorgen, dat je een prettigen tijd hier
hebt; dat je véél uitgaat; véél menschen ziet; en
als je trouwt, nu, dan zal ik je mijn zegen
schenken."
„O! o! o! En zal ik hier wonen?"
„Tenzij je er bezwaar tegen hebt?"
„Zelfs wanneer ik al een-en-twintig ben en u
niet langer mijn voogd is?"
„Zoo lang als je lust hebt, om op zoo'n saaie,
oude plaats te blijven!"
„Ik zal het nooit saai vinden hier bij u," ant
woordde zij in alle oprechtheid. „Ik herinner mij
nog, hoe prettig wij het samen hadden, eer ik
naar school ging. Maar er is ook iets anders,
oom Roger, wat ik u vragen wilde."
„Kan dit dan niet wachten tot morgen?"
„Als u het niet anders wilt
Het was de avond, dat zij gekomen wasmaar
ofschoon Mrs. Yardley met groote inspanning
aan tafel verschenen was, had zij toch oo"k weer
onmiddellijk na het diner naar haar kamer moe
ten teruggaan en Joan had toen zoolang in den
salon gewacht tot oom Roger zijn koffie had ge
dronken en zich bij haar voegde.
„Als je niet te moe bent, kom dan maar voor
den dag met je vraag."
,,'t Is naar mijn geld," klonk het aarzelend.
„U heeft mij gezegd, toen ik ging, dat ik aan u
om alles moest vragenen op school hielden ze
het voor een uitgemaakte zaak, dat ik rijk was,
zeker, omdat ik de duurste dingen nam. Bèn
ik rijk, oom Roger?" w
„Bepaald rijk nu niet; maar je bezit wel ge
noeg, om je te veroorloven, al wat je redelijker
wijze verlangt."
„Komt het geld van mijn vader?"
„Neenmaar ik zal het je alles toelichten als
je één-en-twintig bent. Intusschen moet je mij
vragen, al wat je noodig hebt en zullen wij ook
een maandgeld voor je vaststellen."
„Geld, dat ik mag uitgeven zooals ik wil?"
Haar grijze oogen schitterden van opgewonden
heid. „En, oom Roger
„Ja?"
„Zou ik al heel gauw wat geld kunnen vragen?
Mijn kleeren zijn nog zoo echt schoolmeisjes
achtig en ik ben nu toch volwassen."
Winthorpe moest eens even lachen.
„Neen, kindje, verbeeld je dat maar niet!
Maar daarom mag je gauw wat kleeren gaan
koopen, hoor! Je gaat zeker graag eens een
dagje naar Londen, is 't niet?"
Joan klapte in de handen bij dit genotvol
vooruitzicht.
„Maar wie moet dan met je mee?" vroeg hij.
„Die arme Rosa komt nooit verder dan den
tuin
„Zoudt u niet?begon zij, maar zij hield
toen ineens op, daar Mrs. Yardley haar reeds
duidelijk te kennen had gegeven, dat haar voogd
niet graag zijn dagelijksche sleur verbroken
zag.
„Ik zal u niet van veel dienst kunnen zijn,"
beantwoordde hij toch de onuitgesproken vraag.
„Maar Miss Marchmont zou misschien met je
mee willen. Je herinnert je haar toch nog wel?"
Joan knikte.
„Ik vond haar nu niet zoo heel aardig,"
fluisterde zij.
(Wordt vervolgd).
