JlM,
de ZOON VAN
Bobby
(twré (trouw
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
No. 26. 30 JUNI 1933.
TWEEDE BLAD.
LOSSE BLAADJES.
„Neef" sprak gist'ren Tante Antje
,,'k Las zooeven in het krantje
Dat de gulden veilig staat,
En er was zoo'n consternatie
Over moog'lijke inflatie,
Want geen rnensch had daarbij baat!
En die gouden standaard, die ze
In het buitenland verliezen,
Kost ze dat geen lieve duit?
Daarvan snap ik heuseh geen jota;
Van die dingen heb 'k geen nota!
Leg jij mij dat nu eens uit."
„Met plezier" zei 'k „lieve Tante,
't Is eenvoudig, wat de kranten
Willen zeggen, kort verteld:
Elke gulden blijft berekend
Honderd centen. Dat beteekent,
Dat-ie veilig is gesteld.
Krijgen we hier nu inflatie,
I)an is dat voor heel de natie
Heusch nog zoo plezierig niet.
Elke gulden, dien u spaarde,
Heeft dan plots'ling minder waarde,
Dus dat geeft een hoop verdriet!"
„Neef" sprak Tante ,,'k zal 't
[onthouen.
't Blijkt, je kan geen mensch vertrouwen!
Al is mijn bezit maar klein,
Dut zal 't allerveiligst zijn!"
Vervolg Plaatselijk Nieuws.
BURGERLIJKE STAND
BIOSCOOP
FILMNIEUWS.
BONT ALLERLEI.
VOOR ONZE LEZERESSEN.
Practische wenken.
DE VEILIGE GULDEN!
7e Blijf de guldens, die 'k kan sparen
In m'n ouwe kous bewaren!
OPENING GEZONDHEIDSHUIS.
De officieele opening van het Gezondheidshuis
aan de Lieven de Keylaan zal plaats hebben op
Zaterdag 15 Juli a.s.
ESPERANTO.
Gedurende het afgeloopen winterhalfjaar
van begin October tot 13 Juni j.l. werd
wederom in de gemeente Heemstede een cursus
gegeven in bovengenoemde hulpwereldtaal. De
leider was als vorige jaren de heer C. Jacobs.
De cursus werd aangevangen met 35 leerlingen,
waarvan meerderen om verschillende redenen
vertrek, drukke werkzaamheden vroeger
moesten staken, doch 15 tot het einde van den
cursus de lessen hebben gevolgd.
Met groote belangstelling:- aflereerst om de
prettige wijze, waarop de leeraar de lessen wist
smakelijk te maken, lederen Dinsdag van 8 tot
10 uur was het geen bezwaar, maar een lust om
te gaan naar de Dreefschool, omdat wel degelijk
de ernst bij den leeraar voorzat, maar de lessen
allerminst droog en vervelend, integendeel
smakelijk en boeiend werden gemaakt. Gulle
lach en blijde scherts waren geen zeldzame
gasten. Zoodat het den cursisten eigenlijk nu
vreemd en leeg is, dat de lessen zijn geëindigd.
Maar ook voelden zij al meer de waarde van
deze wereldtaal. Welke bezwaren men ook
tegen haar inbrengt dat zij gemaakt, en niet
gewoon geworden, ontstaan is, enz. de
logische bouw en woordvorming, die bij eenig
taalgevoel niet moeilijk zijn zich eigen te
maken, geven haar veruit den voorrang boven
alle verdere pogingen tot het vormen van een
wereldtaal (Volapiik, Ido en hoe ze verder
heeten mogen).
Daarom is het te wenschen, dat als, naar wij
vermoeden, althans hopen en wenschen, het
bestuur der gemeente Heemstede in een volgend
seizoen opnieuw op zulke billijke voorwaarden
de gelegenheid openstelt met deze taal kennis
te maken en een cursus te volgen, velen meer
nog zich zullen opgeven en zoo eenigszins
mogelijk trouw de lessen blijven bijwonen.
In vele, zeer vele steden in ons vaderland en
in alle andere landen der wereld in Spanje,
in Hongarije, in IJsland, ook in Brazilië, in
Japan wordt het belang van deze hulpwereld
taal beseft als een middel om de verbroedering
der menschen te bevorderen en zóó iets bij te
dragen tot den wereldvrede. Op congressen,
waar bewoners van allerlei verschillende landen
aanwezig zijn, kunnen allen met elkander door
deze wereldtaal spreken en elkander begrijpen
en gemeenschappelijke belangen behandelen.
Dat dan met steeds toenemend aantal en met
toenemende belangstelling ook de cursussen
mogen worden gevolgd, die vanwege het
bestuur der gemeente Heemstede wij huldigen
zijn initiatief werden en worden gegeven!
P. A. VIS.
PERSONALIA.
Op 22 Juni j.l. slaagde onze plaatsgenoote,
Mej. J. C. E. van Teutem, voor het eindexamen
piano bij het Amsterdamsch Conservatorium.
KINDERVERTELLING
DOOR G. TH. ROTMAN!
Wat of het toch wel wezen mocht,
Hetgeen de man zoo moeizaam wrocht?
Wel, hij was, wegens slapte in zaken
Aan 't étalagekaartèn maken!
Toen 't klaar was, zeemde hij zijn ruit
En stalde al zijn waren uit;
De kaarten werden keurig net
Er midden tusschenin gezet.
Maar d'and'ren dag vroeg opgestaan
Is Jim aan 't schilderen gegaan!
Hij nam de kaarten één voor één
En smeerde inkt er overheen
Ach, ieder die den winkel zag,
Sloeg bijna dubbel van den lach!
Waarom, zoo vraag je? Wel, dat blijkt,
Wanneer je 't plaatje goed bekijkt.
Van Baren dacht al na een week
Niet meer aan deze boevenstreek,
Vooral niet, toen hij op een dag
Weer klanten in zijn winkel zag.
Het waren weliswaar drie menschen,
Maar 't was toch meer dan hij kon wenschen;
Want ach, het was den laatsten tijd
Niets dan „malaise" en narigheid.
Helaas, ook Jim was op 't appèl
En die bedierf weer 't heele spel!
De schorteband van juffrouw Mast
Bond hij aan een stellage vast,
Die pas met flesschen limonade
En bessensap was volgeladen....
Na deze wandaad viel zijn oog
Op 't hondje van mevrouw Verhoog..
VERGADERING O.S.P.
Over den Heemsteedschen Raad en nog iets...!
De O.S.P. afd. Heemstede belegt op Vrijdag
7 Juli a.s. in Café v. d. Heuvel, Valkenburgerlaan
hoek Camplaan, een openbare vergadering.
Spreker: Sal. Tas, lid van het Partijbestuur
van de O.S.P. Onderwerp: „Over den Heem
steedschen Raad en nog ietsHet Raadslid
Disselkoen is uitgenoodigd om zich op deze ver-
j gadering voor de Heemsteedsche arbeiders te
verantwoorden. Hem is ruim gelegenheid voor
debat en repliek toegezegd.
RIJWIEL VERMIST.
Aangifte is gedaan van het vermissen van een
I heerenrijwiel uit de Overboschlaan alhier.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Zemel, Dr. P. Cuijpers-
laan 13, een hond (fox); J. Sepp, Bosboom
Toussaintstraat 60, een gehaakte muts; P. Hark-
mans, Vijfheerenstraat 6, een mestvork; Lange-
veld, Rijnstraat 42, een kinderportemomiaie;
H. Hettema, Hendrik de Keyserlaan 10, een
wollen damesmantel; Wessels, Prinsessekade
40, Haarlem, een tennisracket; H. Brouwer,
Zandvoortschelaan 70, een damestasch met
inhoud; J. Taarling, Havenstraat 21, een kinder
rijwiel; B. Silvis, Glipperweg 63, een V.T.-
lantaarn; Bureau van Politie, Raadhuisstraat,
een damesschoen, een Lipssleutel en een schrift
met versjes.
Ondertrouwd: G. N. v. d. Ben en T. Roelfs;
P. J. C. Dobber en A. J. Reurts.
Bevallen: A M. ErkelensDuken z.; M. H. A.
DijkstraVisser z.
Overleden: C. Weijers 84 j., wedn. A. Schob
bing.
LUXOR-THEATER.
In Luxor-Theater draait deze week:
„Als Parijs slaapt".
Jacques Costaud, die wegens een moord ter
dood is veroordeeld, bevindt zich in de straf
kolonie Cayenne in Fransch Guayana, omdat
zijn straf veranderd is in levenslange dwang
arbeid, door zijn dapperheid, tijdens den oorlog.
Hier ontvangt hij een brief van zijn vrouw,
waarin zij hem mededeelt, dat zij stervende is
en dat zij haar dochter Manon de waarheid
over haar vader niet verteld heeft, maar haar
in de veronderstelling heeft gelaten, dat haar
vader in den oorlog is gesneuveld.
Dit bericht roept een groot verlangen in
Costaud wakker en hij is vervuld van het eene
denkbeeld, zijn eenzame dochter in de wereld
stad te gaan beschermen.
Hij breekt uit en het gelukt hem ook om naar
Parijs te ontkomen. Intusschen kan Manon haar
huur niet meer betalen en is zij uit haar woning
gezet. Als zij echter het idee opvat, haar eigen
dommen uit de woning te gaan halen, ontmoet
zij daar den nieuwen huurder Jitlot. Deze vindt
Manon wel aardig en verschaft haar een baantje
in een danslokaal, waar zij na iederen dans geld
moet ophalen. Een van de muzikanten is Paul
Renoir, die zij reeds kent en .het duurt niet lang,
of beiden zijn op elkaar verliefd.
Costaud is inmiddels in Parijs aangekomen en
komt ook in het café, waar hij in haar direct
zijn dochter herkent, daar zij sprekend lijkt op
een foto, die zijn vrouw hem in haar laatste
schrijven gezonden heeft. Hij maakt zich echter
niet bekend, maar blijft haar steeds terzijde
om haar te beschermen. Een van de aanwezigen
misdraagt zich jegens haar en direct slaat
Costaud er op los. Manon, die echter niet weet,
dat hij haar vader is, wordt bang van haar
nieuwen beschermer daar hij haar voortdurend
volgt.
Den volgenden avond probeert Julot, Manon
te overreden als mannequin naar Zuid-Amerika
te gaan, doch Paul komt tusschenbeide en er
ontstaat een heftig gevecht, waarbij Paul be
wusteloos op straat blijft liggen.
Costaud wordt door de politie gevangen ge
nomen, doch het gelukt hem te ontsnappen en
hij baant zich met geweld een weg naar een
geheime kelder, waarin Paul en Manon gelokt
zijn door de bende van Julot. Hij komt net op
tijd om Paul te redden van een vuurdood en als
beide in veiligheid zijn, gooit hij een vat benzine
op het vuur en verschaft hij zich zoodoende
liever een zekeren dood, dan terug gezonden te
worden naar Cayenne.
EEN INTERVIEW MET CLARK GABLE.
Aan een tafeltje in het restaurant van de
studio's werd gesproken over succes in het
algemeen en over dat van Clark Gable in het
bijzonder. Sommigen kenden hem nog uit die
dagen, dat hij in een oude, zooveelste-handsch
auto de studio's afreed en slechts zelden hier
of daar wat te doen kreeg.
,,'t Eigenaardige met Clark is," merkte een
van hen, die hem langer kenden, op, „dat hij
altijd naar iets schijnt te verlangen, wat hij
niet heeft. Twee dingen hebben hem belet te
doen, wat hij werkelijk zou willen; eerst de
armoede en nu het succes. Ik heb 't hem zelf
hooren zeggen."
Dit opgevangen gesprek gaf me stof tot na
denken. Wat zou het toch zijn, dat Clark Gable
verlangt en niet kan hebben?
Op een regenachtigen Zaterdagavond kreeg
ik onverwacht een kans om het hem zelf te
vragen. Ik had een langen tocht gemaakt en
stopte bij een klein restaurant om een kop koffie
te drinken. En daar, ver van Hollywood, vond
ik Clark Gable, rustig in een hoekje achter een
kop koffie.
Hij was even verwonderd mij daar te zien,
als ik was hem te vinden in een klein plaatsje
op een regenachtigen Zaterdagavond.
„Wat voer je hier uit?" vroeg ik, terwijl ik
bij hem aan het tafeltje ging zitten. Het was
tien uur, maar ik dacht niet meer aan den
grooten afstand, dien ik nog moest afleggen,
want dit was een kans om iets meer over Clark's
geheime wenschen te weten te komen.
„Waarschijnlijk begrijp je het niet," lachte
hij, terwijl hij zoo gemakkelijk mogelijk ging
zitten in een van die eigenaardig onhuiselijke
stoelen, zooals men alleen in kleine afgelegen
restaurants kan vinden, „ik heb een week of
drie iederen dag gewerkt, zonder een kans te
krijgen eruit te breken en nu ben ik maar wat
gaan zwerven, op goed geluk, zonder doel. Ik
houd ervan door den regen te rijden."
Langzamerhand kwam hij los en bij drie
koppen koffie en een ontelbaar aantal sigaretten
zat Clark Gable te filosofeeren over „het leven".
„Soms kan ik het wel eens zijn met menschen,
die den gang van zaken willen veranderen,"
zeide hij onder anderen. „Jeugd behoort de
tijd voor plezier en vroolijk leven te zijn en
ouderdom om te werken. Ik herinner me, dat,
toen ik nog een jongen was op de boerderij, een
van onze buren zijn hebben en houden verkocht
en naar de stad verhuisde „om van het leven
te genieten". Hij was toen een jaar of vijftig
en had een aardig sommetje opgespaard. Een
tijdje later ontmoette ik hem weer, hij zag er
veel ouder uit. Hij vertelde me, dat hij met zijn
vrouw een jaar naar Europa geweest was, later
hadden ze in New-York en in Californië ge
woond, maar kwamen toch weer terug naar hun
geboorteplaats in Ohio, waar hun vrienden en
kennisen woonden. Nooit zal ik zijn laatste
woorden vergeten: „Ik geloof, dat ik te oud
ben om dat vroolijke leven nog te kunnen
waardeeren."
„Ik was toen nog maar een jongen, maar ik
beloofde mezelf te zullen zorgen, dat ik het
leven leerde kennen, voor ik te oud was ge
worden om ervan te kunnen genieten.
„In die dagen was armoede voor mij het
ergste wat er bestond. We waren altijd min
of meer arm geweest. Je weet wel, wat ik
bedoel, genoeg te eten, kleeren en een dak
boven ons hoofd, maar verder ook niets. Soms
hoorde ik anderen praten over zomerreisjes,
boottochten, jagen, zeilen, maar die dingen
kende ik alleen uit geïllustreerde bladen en
advertenties. Ik wilde zelf ook reizen en mijn
wensch werd gedeeltelijk vervuld gedurende de
jaren, dat ik verbonden was aan reizende
tooneelgezeischappen. Maar dat was toch eigen
lijk maar een eentoonig rondtrekken, altijd
dezelfde theatertjes in dezelfde stadjes en
's avonds dezelfde stoffige hotelkamertjes. Er
was wel iets van een avontuur in, maar het was
niet dat soort reizen, waarvan ik gedroomd had.
Een enkele maal gingen we 's Zondags visschen,
j maar ook dat had ik me anders voorgesteld.
„Ik verlang niet naar het gezelschap van
anderen. Liefst ben ik alleen. Dat komt misschien
door mijn opvoeding op een boerderij, daar leer
je op je eigen beenen te staan. Zoo'n uitstapje
alleen, zooals vanavond, is een opluchting voor
me na weken lang al die menschen om me
heen gehad te hebben.
„In die jaren, toen ik precies genoeg verdiende
om te kunnen eten, verlangde ik toch niet zoo-
zeer naar geld en luxe, als naar de vrijheid om
i alles te kunnen zien, wat het leven kan bieden.
Ik wist, dat daar geld voor noodig is en dacht,
dat succes me alles zou brengen, wat ik maar
kon wenschen.
„En nu is het succes gekomen, ik ben niet
arm meer en nog steeds verlang ik meer van
de wereld te zien. Succes is niet makkelijk, je
moet hard werken om het niet te verliezen,
vooral als het afhankelijk is van het wispel
turige publiek.
„Begrijp me goed," ging hij haastig verder,
„ik zou mijn filmloopbaan niet willen opgeven
voor een reisje naar Europa of naar Canada,
maar het is eigenaardig, dat ik nu nog even
gebonden ben, als in den tijd, dat ik niet vol
doende verdiende.
„Een tijdje geleden had ik met Wallace Beery
afgesproken naar zijn berghut te vliegen om
daar een dag of tien te gaan jagen. Driemaal
moesten we het uitstellen en eindelijk hadden
we een dag afgesproken, dat we allebei vrij
waren, maar op het laatste moment moest ik
naar de studio's komen om een paar scènes
opnieuw op te nemen. Zoo liep het weer mis.
„Ik klaag niet. Ik lach mezelf uit. Dit laatste
jaar heeft me geleerd, dat het voornaamste is,
als je zelf de resultaten van je werk kunt zien
en ieder nieuw succes is een aansporing om
harder te gaan werken.
„En tochalles wat ik van jagen, zeilen
en reizen naar verre landen weet, heb ik uit de
geïllustreerde bladen en uit de films."
Clark stond op. Hij moest terug naar Holly
wood en door de mist en regen was het een
lange tocht. Toen begreep ik, wat hij bedoelde
met het gezegde, dat armoede en succes hem
verhinderden te doen, wat hij graag zou willen.
E. P.
MODERNE VOGELVERSCHRIKKERS.
Een Franschman, een bewonderaar van het
rustige landleven en een liefhebber van boom
gaarden, heeft de geniale gedachte gehad de
vogels te verjagen met de radio. Tevergeefs
had hij gehoopt, dat zijn vogelverschrikkers de
gevleugelde veelvraten met hun zwaaiende
armen en beenen wel zouden verjagen.
Al spoedig echter hadden de bezoekers van
zijn boomgaard bemerkt dat die in het zwart
gekleede dames en heeren geen kwaad deden
en niettegenstaande al hun fratsen op hun plaats
bleven en niet gevaarlijk waren.
WANDELJAPON.
795
Deze japon van
effen of gewerk
te zomerstof
leent zich uit
stekend voor
slanke figuren
en vormt een
zeer vlot en
apart geheel.
Het lijfje heeft
ingezette stukken
aan de voorzij
de, terwijl het
middenstuk, dat
in een puntvorm
op de rok ge
stikt wordt, een
aangeknipte vo
lant over mou
wen en rug
heeft.
Als halsgar-
neering wordt
een platte strik
van glasbatist
gedragen, ter
wijl midden voor
een klein split is.
De rok bestaat uit vier banen, zoodat
midden vóór en achter een naad komt.
terwijl de rok slechts zeer weinig klokt
Om het middel wordt een gedrapeerde
ceintuur gedragen, die achter gestrikt
wordt.
Patronen kan men aanvragen in alle
maten onder vermelding van No. 795.
De prijs bedraagt 0.58.
ZOMERJAPON.
(779)
Voile, kunstzijde, bedrukt crêpe de
chine, shantung en andere modestofjes
geven van dit model een bijzon
der aardig geheel
voor slanke figu
ren.
De mouwlooze
japon is om het
armsgat, dat deels
gevormd wordt
door de puntig
tneloopende bo
venpas, afgewerkt
met een smalle
plissé, die naai
verkiezing ook
langs het puntig
toeloopende bo
venstuk der rok
kan worden aan
gebracht. Om het
middel wordt een
ceintuur van de
zelfde stof gedra
gen met effen
gesp.
Patronen verkrijgbaar vanaf
onder vermelding no. 779.
Dc prijs bedraagt f 0.58.
w.
Patronen worden toegezonden na ontvangst
van het bedrag op postrekening 62626 van den
Modedienst, Den Haag, of na inzending pei
postwissel of in postzegels aan de Mode
redactrice, Roelofstraat 109, Den Haag. Ge-
wenschte maat en nummer vermelden.
maat 40,
Tomaten en schorseneeren kan men ge
makkelijk van het huidje ontdoen, indien
men deze eenige minuten in kokend wa
ter legt. Tomaten prikke men desnoods
even aan een vork en houde ze boven
den gasvlam.
Glazen schalen springen bij het vullen
met heete spijzen niet, indien men ze
tevoren op een vochtigen doek of koud
bord heeft geplaatst.
D 34
Ten einde raad besloot hij zijn radio te hulp
te roepen.
Wanneer hij het moede werd naar rede
voeringen en vroolijke wijsjes te luisteren, deed
hij een lang snoer aan zijn luidspreker en
plaatste het toestel onder de vruchtboomen, met
het gevolg, dat de Jazz-bands en andere leven
makers op afdoende wijze zijn boomgaard be
vrijdden van de ongewenschte vreemdelingen.
Ook in dit opzicht kan de radio dus nuttig
werk leveren!
De langste baard ter wereld.
De langste baard ter wereld bezit ongetwijfeld
de Noor Langsetti, daar deze zeven Meter lang
is. Het spreekt vanzelf, dat de man zijn baard
niet ten voeten uit kan laten hangen, daar hij
er anders op trappen zou en erin verward zou
raken. Het grootste gedeelte van zijn baard
draagt deze zonderling dan ook in een zijden
zak, die hij onder zijn vest draagt. „In zijn
baard lachen", „likkebaarden" e.d. is hem wel
toevertrouwd 1
