W KIND
ZIET VERLANGEND
DE VDDDW EU K/vAE ïiDIS
HET ECHEC!!
5
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
No. 8. 23 FEBRUARI 1934.
TWEEDE BLAD.
LE ROI EST MORT - VIVE LE ROI
BIOSCOOP
HET KORT VERHAAL
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
Begin Uw dag goed!
CRETONNE SCHORTJE.
•3016
Der Belgen Koning is niet meer
Men rouwt en in een lange rij,
Het hoofd ontbloot, den blik omfloerst,
Trekt nu zijn volk de baar voorbij.
Men komt, en staat, en buigt, en gaat.
Onhoorbaar brengt de lange stoet,
Na uren wachten in de straat,
Den Koning nog een laatsten groet.
Daar ligt hij, die de sympathie
Van zijn geliefde volk verwierf,
Die er voor leefde, er voor streed,
Maar door een slag van 't noodlot
[stierf
Het matte kaarsenschijnsel straalt
Op 't levenloos en bleek gezicht
Van hem, die, in de majesteit
Des doods verheven, nederligt.
Terwijl het stof f'lijk overschot
Nog niet aan d'aard is toevertrouwd
Wordt enk'le schreden er vandaan
Alreeds een nieuwen troon gebouwd
Hier is geen stilte, maar rumoer
Van arbeid en 't contrast is groot!
Het spreekt een duidelijke taal:
Hier heerscht het leven, niet de dood!
Een nieuwe vorst staat reeds gereed
Zich te belasten met het werk
Eens Konings aanstonds klinkt zijn
[eed,
Dien hij zal houden, trouw en sterk
Terwijl het kaarsenschijnsel straalt
Op 't bleek gezicht, zoo stil en schoon,
Klinkt verderop de hamerklop
Van d'arbeid aan den nieuwen troon!
Door GUUS BETLEM Jr.
LUXOR-THEATER.
In Luxor-Theater draait deze week:
„De gunst van Generaal Yen".
Vervaardigd naar de gelijknamige novelle van
Grace Zaring Stone.
Korte inhoud:
Megan Davis, een jeugdige wonderschoone
VI'OUW, is op weg naar Snanghai, om daar in
het huwelijk te treden met br. Robert Strike,
een geneesheer. Het is geen verbintema uit liefde
die ze beiden aangaan, doch meer om persoon
lijke voordeelen.
Bij haar aankomst in Shanghai staat Megan
versteld bij het zien van alles, dat zoo geheel
afwijkt van wat zij gewend is in de beschaafde
wereld. Soldaten van alle naties, machine
geweren op de straten, vluchtende menschen-
massa's, het feit, dat haar aanstaande echt
genoot haar niet kan afhalenalles door
dringt haar van het besef, dat Shanghai het
middelpunt van een burgerloorlog is.
Des nachts, alle angst opzij zettend, gaat zij
met haar man mee op een reddingsexpeditie,
ten doel hebbende de bewoners van een
Christelijk weeshuis in veiligheid te brengen.
Hun auto wordt aangehouden, Megan wordt
bewusteloos geslagen en ontwaakt in den privé-
trein van Generaal Yen, een der voornaamste
figuren uit den Chineeschen oorlog. Zij wordt
naar een luxueus ingericht paleis gebracht, ver
van het binnenland, feitelijk als gevangene,
maar toch behandelt deze fascineerende man
met het ondoorgrondelijke gelaat, deze groote
krijgsman, die in Oxford gestudeerd heeft, haar
met Oostersche eerbied, waarvan zij de be
koring niet kan ontkennen. Haar medebewoners
interesseeren haar nagenoeg evenveel als Yen
zelf. Daar is, als favoriete van den Generaal,
Mah-Li, een schoone Chineesche. Dan Kapitein
Li, de militaire adviseur, die in het geheim verliefd
is op Mah-Li. En dan is er nog een Amerikaan,
Jones, de financieele raadgever van den generaal,
die hem tevens attent heeft gemaakt op Li's
verraad aan de communistische vijanden van
Yen.
Yen ziet zijn werk kwijnen, zijn plannen in
duigen vallen. Meer dan ooit te voren is hij
verliefd op het aantrekkelijke Amerikaansche
meisje, die haar puriteinsche gewoonten lang
zaam aflegt tengevolge van Yens geheimzinnige
Oostersche hofmakerijen. Yen's kracht is ge
broken. Beseffend, dat zijn liefde het moet af
leggen tegen den slagboom, geplaatst tusschen
blank en geel, het onoverkomelijke voor een
blanke vrouw om een Chinees met hart en ziel
lief te hebben en zijn slavin te zijn, neemt
Generaal Yen vergif in en drinkt langzaam,
doch met vaste hand, van de bittere thee.
BADHUIS HEEMSTEDE.
In het Badhuis aan de Postlaan werden in de
week van 12 tot en met 17 Februari genomen
653 douchebaden en 37 kuipbaden.
Aan 30 kinderen werd een gratis schoolbad
verstrekt op Woensdagmiddag van 2 tot 4 uur.
Van de gelegenheid tot kosteloos baden op
Woensdagavond tusschen 5 en 8 uur werd door
29 volwassenen gebruik gemaakt.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Amama, Hoogewoerds-
dwarsstraat 48, Haarlem, een R.K. kerkboekje;
Van Gelderen, Zandvoortschelaan 127, oliekan
met trechter; A. van Stijn, Wiekenplein 8, een
vulpotlood; Gerbranda, Rembrandtlaan 32, een
rijwielbelastingmerk; E. Gielen, Eikenlaan 42,
een grijze wollen muts, Van Leeuwen, Molen-
werfslaan 68, een dop van een radiateur; Wesse-
ling, Eerelmanstraat, een dames-portemonnaie;
Niezen, Achterweg 24, een autoband; Peper-
koorn, Molenwerfslaan 22, een halsketting; A. J.
Lagendijk, Binnenweg 118, een rijwielbelasting
merk; Bureau van Politie, Raadhuisstraat, een
das, een portemonnaie met inhoud, een dames
handschoen en een kinderhandschoen.
Nee, heusch, meende mevrouw Ten Pas,
terwijl ze haar man, die lui in één der nieuwe,
gemakkelijke stoelen hing, wenkbrauwfronsend
aankeek, heusch, zei ze, we móéten iets
doeniets terugdoen, verbeterde ze dan.
Al was het alleen maar voor Emilie.
Meneer haalde achteloos zijn schouders op.
Als het maar géén geld kost, vond hij
zakelijk, doch zijn eega bitste, onmiddellijk
vlam vattend, Nee, natuurlijk, gèlddat
mag het in géén geval kosten. Maar je vergeet,
dat je nu behoort tot de notabelen van het dorp.
Tot de éérsten, enje móét ze terugvragen,
daar ontkom je niet aan!
Mensch, kalmeerde Ten Pas, toen hij een
trek deed aan zijn twaalf-cents sigaar,
mensch, dat zeg ik toch ook niet?ik zal
me d'r heusch niet aan onttrekken. En als het
niet was om Emilienou dan was ik er vast
nóóit aan begonnen. Nooit! En we krijgen déze
maand kosten genoeg, de meubelen, de wijnen
alles op afbeHm, ze moesten het wéten,
hier, grinnikte hij dan opeens, moesten ze
wétenDe „rijke" Ten Pas met zijn deftige
inrichtingalles op afbe
Ja, laat maar, viel mevrouw hem driftig
in de rede het is toch niet noodig wel, dat
je nou persé vier, vijf keer die zin herhaalt. Ik
weet het heusch wel. Maar ze schoof dichter
naar de tafel - laten we nou eens goed over
leggen! We moeten in de eerste plaats vragen
den baron met zijn vrouw en natuurlijk den
jonkheer, danden burgemeesterden
dokterden notaris
Ja, die zou wél, begon Ten Pas, maar zijn
vrouw viel hem heftig in de rede: Ja, natuurlijk,
je zou het hééle dorp hooren spreken, als je dié
niet vroeg.
Meneer zuchtte
Verder; vroeg hij gelaten.
Nou -f- verder natuurlijk Van Reul, den
tandarts, enneo ja, juffrouw Heuveling.
- üch, dié kletsmajoor?
Ten Pas draaide wrevelig op zijn stoel, doch
zijn vrouw negeerde de interruptie door te ver
volgen: En dan natuurlijk ook de Roden-
burg's.
Zoodus dat zijn d'r's kijken,
drievijf, zevenhij telde op zijn vingers
verder, elf. Juistda's precies veertien. En
wij met ons drieën, da's zeventieneen
heeleboel, maar enfin besloot hij zuchtend, we
hébben wijn en zoo in ons huis, dus 't hoeft
niet zóó duur te worden
Weet je wat we feitelijk moesten doen,
opperde mevrouw, die al eenige oogenblikken
in nadenken verzonken was geweest, we
moesten er iets bijzonders bij nemendat is
altijd iets aparts. Dat is altijd goed. Het vestigt
je reputatie.
Ik heb anders al reputatie genoeg, vond
Ten Pas, doch zijn vrouw vervolgde opge
wonden: Zegwe moesten zien, dat we
iemand engageeren of zoo ietsdat wordt
in bétere kringen óók gedaan.
Ja, dat kun jij weten, meesmuilde Papa
Ten Pas, die altijd nog niet goed mee kon met
de grootdoenerij van zijn vrouw. Toen we
nog in de stad woonden, verkeerden we altijd
in de hoogere kringendeurwaardersen
zoo
Ik wou, dat je me daar niet altijd aan
herinnerdeJe schijnt het erop gezet te
hebben, mijn leven hier te vergallen, snibde
mevrouw, terwijl haar oogen vuur schoten.
Je moest je eens wat méér aanpassen. Zoo
burgerlijk als jij!
Da's waar, vond meneer, maar jij en
je dochter vergoeden in dat opzicht juist zoo
heel veelzie je, dat scheelt
Als je hatelijk wordt, ga ik naar boven!
Nou kalm maar, ik zeg al niets meer.
Nou je weet, die Ten Hove's hebben laatst
bij een soirée Albert de Bruin geëngageerd, Je
weet wel dien beroemden violist. Dat kost natuur
lijk een bende geld en zoo hoog behoeven wij
trouwens niet te vliegen.
Op dit moment ging de deur open en Emilie
verscheen in een licht, schattig zomertoiletje
papa had de rekening juist voldaan, honderd
vijftig gulden had het gekost.
Er lag een trek van onuitsprekelijke verveling
op haar gezicht. Ze liet zich op den divan neer
vallen. Bah, wat een vervelende boel is het
hier.
O, gelukkig nummer twee, opperde papa,
welke opmerking zoowel door mevrouw als door
het nummer in kwestie werd genegeerd.
We gaan een soirée geven kind, vond
mevrouw noodig, haar in te lichten. Deze fleurde
zichtbaar op.
Dat zal tijd worden, zei ze, ik verveel
me dóód.
De moeder schoof opgewonden haar stoel in
de richting van den divan.
Denk om het kleed, waarschuwde Ten Pas
met een dreigend opsteken van zijn wijsvinger,
zestienhonderd guldenop afbet
Kind, sprak mevrouw verheugd, we
vragen den baron en zijn vrouw, enneden
jonkheer natuurlijk
Een lichte blos overtoog haar gelaat.
Zoo, weifelde ze, komt die ooken
dan, in herinnering aan het feest op het oude
slot gegeven, voor enkele weken, als introductie,
door de zoo juist aldaar gevestigde adellijke
familie: Nou, het was daar echt gezellig den
vorigen keer.
Ja, bar gezellig, vond ook Pa, die zich
gruwelijk had verveeld in de deftige salon van
den baron, in de omgeving waar hij zich niet
thuis voelde.
Nou, dan en de dokter en de
Oh, spaar me, verzocht Emilie met een
wuivende handbeweging, ik kan het droomen.
De notaris natuurlijkdie tandartsenfin
het gehééle kliekje.
Foei kind, bestrafte mama met opgestoken
wijsvinger, niet zóó vulgair, kleintje.
Zoo af en toe, kun je nog wel zien, dat ze
een dochter is van haar vader! grinnikte deze.
En dan, vervolgde mevrouw, -engageeren
we den pianist Leuvenstein? Een vragenden blik
naar haar man. Daar zeg je zoowat, oor
deelde Pa. Dat was toch een vroeger school
vriendje van je, hè.
Misschien doet hij het uit vriendschapik
bedoel een gereduceerden prijs.
Wie weet, glimlachte mevrouw geheim
zinnig, en anders is het ook niet erg. Je moet
er dan natuurlijk wat voor over hebben.
I
De werkelijk zéér beroemde pianist Leuven
stein was heel verrast een invitatie te ontvangen
voor een week-end bij de familie Ten Pas.
Niettemin had hij een vermoeienden tijd achter
den rug en een paar dagen rust in zoo'n heerlijke
landelijke omgeving als daar zou hem zéker
goed doen. Al was het dan bij vreemde men-
schen. Och dat ééne avondje gasten bezig
houdendat was nou het allerergste niet
als ze hem voor de rest maar met rust lieten.
En.... hij accepteerde. Tot groote verwondering
van het gezin, dat gehoopt had: Neen!
Waar Leuvenstein echter dien Zaterdagavond
helaas verhinderd was, verzocht hij de „soirée",
zoo mogelijk te willen verzetten op een
„matinée", en liefst wel Maandagmiddag. Hij
zorgde dan wel aanwezig te zijn.
Het speet hem natuurlijk héél erg.
Aanvankelijk was het een teleurstelling ge
weest, dochdat laatste gaf den doorslag.
En zoo geschiedde het dat diverse ingezetenen
een invitatie ontvingen voor een „matinée" ten
huize van meneer en mevrouw Ten Pas, op
Maandagmiddag ca. half drie.
Bespottelijk, meende de notaris, en
mijn werk dan?... ik heb juist een verkooping...
Dan stel je die maar eens uit, vond diens
eega, wantwe gaan er naar toe. Stel
je dat eens voor, die pianist Leuvenstein, dien
we laatst nog voor de radio gehoord hebben.
Het schijnen toch wel menschen van éénigen
invloed te zijn, die Ten Pas en zijn vrouw
Och, daar kun je tegenwoordig zóó weinig
van zeggen, meende de notaris. Maar we
zullen gaan.
Evenzoo werd besloten in de andere gezinnen,
waar .ook de vreemde invitatie aanvankelijk ver«
wondering had gewekt.
Wie gaf er nu een avondje op een middag:
Enfin misschien was dat zoo de gewoonte in
de stad. Overigens wist Alida van den dokter
te vertellen dat de betere families in de stad er
een jour op nahielden, hetwelk weliswaar slechts
iets was, dat door dames alleen werd bezocht,
maarnoujazooiets zou dit dan
ook wel wezen natuurlijk... En ook zij berustte!
Oh mevrouwtje, kirde de barones, terwijl
zij haar blikken keuren& door de kamers liet
gaan, wat hebt U het hier smaakvol in
gericht. Gewoon beeldig, en zóó modern!
Emma kleurde van genoegen en wierp een
steelschen blik op haar dochter, die praatte in
een verren hoek met den jonkheer.
En voelende het geslaagde van haar matinée,
ziende ook de onverholen bewondering die
straalde uit de oogen van den jonker, zoodra
deze zich richtte op Emilie, terwijl hij niet uit
haar nabijheid weg was te „slaan", wierp ze
tersluiks een dankbaren blik op haar man, die
ongemerkt een veelzeggend gebaar maakte.
Het liep tegen drie uur, toen werd er gebeld.
Mevrouw sprong haastig op, doch ging dan
even snel weer zitten. Geen oog hield ze echter
van de deur af, waardoor ze ieder oogenblik
haar vroegeren schoolvriend kon zien binnen
stappen.
En inderdaadDaar stapte een heer van
middelbaren leeftijd de kamer binnen, waar hij
een moment bedremmeld bleef staan. Doch met
een: Welkom in ons midden, stevende Emma
op dien heer af. Hij schudde haar stevig de hand.
U herkent me niet meer! lachte ze,
natuurlijk U herkent me niet, maar ik zou U
ook niet meer herkend hebben hoorhet is
trouwens al lang geleden, hè, dat we nog samen
op de schoolbanken zaten.
- Maar wacht, laat ik U even Voorstellen aan
mijn gasten. O, daar is mijn man ookdan
kan die de taak overnemen, juist meneer
Leuvenstein, mijn man en dat mijn dochter.
Ja, maar pardon! begon de bezoeker ver
legen, ik komehden vleugel
Ja, juistnatuurlijk! lachte Ten Pas,
terwijl hij zijn gast kameraadschappelijk op den
schouder klopte, hetgeen Emma een oogenblik
de wenkbrauwen deed fronsen.
Ja, maarpardon, begon de ander nog
maals, ik zieUw gasten zijn allemaal
zóó deftig in het zwart, ik wil niet dérangeeren.
O, maar meneer Leuvenstein, heelemaal
niet. U bent toch hier voor uw genoegen, maar
toch niet om in avondtoilet te verschijnen
dat is toch heelemaal niet noodigeen groot
kunstenaar beoordeelt men slechts naar zijn
talenten, niet naar zijn kleedingMaar wilt
U niet eens eerst wat gebruiken.
Nee, nee, pardonik meen het heusch,
ik geloof hier is een vergissing in het spel.
O, maar dat is onmogelijk, lachte Ten Pas
met een ongerusten trek om zijn mond; U
komt ons immers wat vergasten op wat piano
muziek?
Nee, integendeel, ik kom den vleugel weg
halen, mijn mannetjes staan al buiten. Het was
niet mijn bedoeling U te dérangeeren, werkelijk
niet.
Het moest wel, de eerste termijn had al
weken en weken geleden betaald moeten zijn,
en als het den eersten keer zoo gaat, hoe dan
in de toekomst? Maareh, ik zal U wel een
uurtje met rust laten, ik kom bij vijven wel
even terug.
Na een korten groet verdween hij door de
geopende deur.
Even heerschte een stilte. Dan zei de barones:
Kom, Frangois we gaan naar huis, het wordt
onze tijdEn na een korte vormelijke
buiging verliet het adellijke geslacht het huis.
De overige gasten volgden hun voorbeeld.
Op dat moment verscheen in een gele regen
jas de heer Leuvenstein.
Wat een échec! meende de barones, toen ze
de oprijlaan van het oude slot binnenreden.
Dan boog ze zich voorover naar haar man,
terwijl ze tersluiks een blik wierp op haar zoon.
-ZegFransfluisterde zeheb
je de vorige week gedacht om den derden ter
mijn van de auto. Die lui zijn zoo gewiekst, je
kunt het niet weten, ze zijn zóó precies.
Verdraaid. Goed dat je het zegt, schrok
de baron, ik zal er straks meteen even snel
werk van maken, dan moet ehVerlaan nog
maar even wachten hè, dat lijkt me minder
riskant.
iederen week uit naar zijn kindervertelling, die wij reeds jarenlang
in ons blad publiceeren. Zoo geven wij steeds „elk wat wils". Voor
iederen inwoner van Heemstede staat steeds iets in ons blad te lezen,
wat men in geen enkel ander blad (dag- of weekblad) zal aantreffen.
Steun ons werken en geef ons een blijk van waardeering door ons
Uw abonnementsopgave in te zenden.
QED. OUDE GRACHT 88
HAARLEM
TELEFOON 1 01 44
ABONNE MENTSPRIJS
f I.25 p. halfj. bij voor
uitbetaling te voldoen
Een stevig ontbijt is noodig.
Enkele goede raadgevingen.
Door Drs. R. v. d. HEYDEN.
In den regel volstaan wij in ons land door
te ontbijten met enkele sneetjes brood en een
kopje thee, soms wordt er een ei, rogge, koek
o.a. bij gebruikt, in enkele gevallen ook haver
mout.
De Engelschen daarentegen zorgen voor een
stevig ontbijt, liefst warm. In Frankrijk, België,
Zwitserland en Duitschland is het ontbijt naar
onzen smaak wel wat weinig en bestaat meestal
uit koffie en een paar kleine harde broodjes met
een weinig boter of honing.
Jammer genoeg wordt er in den regel slechts
vluchtig ontbeten, gauw even een paar boter
hammen weggewerkt met een kop thee en op
een holletje weg.
Veelal is het in de groote steden noodig, als
gevolg van groote afstanden, dat de boterham
voor twaalf uur wordt 'medegenomen, die
echter ook maar weer vlug genuttigd wordt.
Is het dan wonder, dat velen, vooral jonge
meisjes, zich onvoldoende voeden op deze
manier? Het gevolg hiervan is, dat zij zich
meermalen nerveus gaan voelen en niet in staat
zijn op den langen duur hun werk te verrichten,
zooals dit geëischt wordt. j
Indien men echter zorgt goed te ontbijten,
liefst warm, dan zal men ondervinden dat men
veel meer bestand is tegen koude niet alleen,
doch zich tevens krachtiger gaat gevoelen.
Men kan hieraan tegemoet komen door een
bord havermout aan het ontbijt te geven, doch
hiervan houdt niet iedereen.
Er zijn echter nog genoeg eenvoudige schotels,
die niet veel tijd vragen en die er toe bijdragen
man en kinderen goed gevoed en \yarm naar
hun bezigheden of school te laten gaan.
Geeft men 's morgens havermout, dan moet
deze smakelijk zijn toebereid, zonder dikke
klonten, doch een gebonden, ook weer niet te
dikke massa zijn. De vlugkokende havermout
is in een wip klaar, strooit men deze (volgens
vaste maat en niet op 't oog) in de kokende
melk, dan laat men het roerende even doorkoken
en stelt het gas laag. In een minuut of vijf is
de pap klaar en de huisgenooten hebben een
heerlijk warm bord voor zich staan, waarbij
onder de hand nog een paar boterhammen naar
binnen gewerkt worden.
Kinderen vinden het meestal lekker met
bruine suiker.
Is het brood oud, dan wordt een stuk boter
(margarine) in de koekenpan warm gemaakt en
de snede hierin aan beide zijden gebakken,
warm gepresenteerd.
Warm gebakken spek is eveneens een uit
stekende bijvoeding. Men maakt de pan goed
warm, doet het machinaal gesneden spek er in,
draait het gas zoo laag mogelijk en geeft het
warm bij het brood.
iKnderen houden dolveel van wentelteefjes;
men klopt een ei, voegt er eenige kopjes meel
bij, dompelt de sneetjes brood hierin en bakt
ze in wat boter in de koekepan. Geeft ze warm
met suiker bestrooid.
Indien men spekzwoerd bewaart, kan men dit
ook gebruiken om uit te braden bij het bakken
van brood.
Menige huisvrouw zal zeggen: „Er is 's mor
gens toch al zoo veel te doen, daar heb ik geen
tijd voor." „Het kost wellicht een minuut of
tien meer tijd," zouden wij U willen antwoorden,
doch hiertegen weegt dubbel en dwars op het
feit, dat man en kinderen zoo goed gevoed van
huis gaan en daardoor veel beter kunnen
werken.
De heerlijke geur die bij de bereidingen van
een warm maal door het huis trekt, doet
wonderen en ieder is benieuwd wat moeder nu
weer voor heerlijks heeft gemaakt en haast zich
meer dan anders om op tijd aan het ontbijt te
zijn. Wij willen hieronder eenige recepten laten
volgen, die niet duur zijn en tevens vlug klaar
te maken.
ROEREIEREN MET ZALM.
Klein blikje zalm, 2 eieren, een theelepeltje
melk, peper, zout, één lepel margarine.
Men neemt een klein blikje zalm, opent dit,
vangt het vocht op en snijdt de visch in kleine
stukjes, klopt de eieren met zout (en peper),
voegt melk toe, de gehakte zalm en de vloeistof.
Maakt de boter goed warm in een steelpan
en voegt de eier-visch massa er bij, steeds
roerende, totdat alles warm is en toch niet te
droog wordt. Warm bij brood geven.
OMELET VAN BROOD EN SPEK.
3 eieren, 3 flinke eetlepels broodkruim, 3 eet
lepels melk, eenige plakken spek, peper en zout,
Margarine om te bakken of slaolie.
HUIS- OF KANTOORJAPON.
Fantasiestof of tweed wordt bij voorkeui
coor dit eenvoudige en practische model ver
werkt. Men moet
een stof uit weten
te kiezen, die geen
gameering vraagt,
aangezien de bree-
de tot even boven
de taille vallende
revers van het zelf
de weefsel gemaakt
worden.
Sluiting en gar
neering van taille
en ceintuur met
knoopen. Gladde
aangesloten mouw,
en rok die uit zes
banen bestaat,
waarvan de mid
den vóór- en ach
terbaan op de zij
baantjes gestikt
worden, waardoor
het geheel eenige
afwisseling ver
krijgt.
Patronen in alle gewenschte maten kun
nen aangevraagd worden onder nr. 3008.
it
Gebloemd cretonne is alleraardigst materi
aal om dit elegante huisschortje te maken.
De kleine zakjes
worden in schuine
rionung opgestikt,
terwijl het onder
gedeelte aan een
dubbele band is
gezet, waartus-
schen het ron
de bovenstukje
ia gezet. De
beide banden
worden aan de rug
zijde gekruist en
op de band ge
knoopt, die om het
middel sluit.
De geheele om
trek wordt met ef
fen materiaal om-
gebiesd of indien
men dit werkje te
lastig vindt, stikt
men V2 c.M. van
den rafelkant of een 1% c.M. breede schuine
bies naar den binnenkant en stikt hem langs
den kant op.
Patronen in alle gewenschte maten kan
men aanvragen onder nr. 3016.
VOOR ONZE LEZERESSEN.
Patronen worden toegezonden na overschrij
ving van 0.58 op postrekening 62626 van
den Modedienst Den Haag of na inzending per
postwissel of in postzegels aan de Mode
redactrice, Roelof straat 109, Den Haag. Ge
wenschte maat en nummer 'ooral duidelijk ver
mei i.
Het spek wordt in dobbelsteentjes gesneden
en uitgebakken, de eieren geklopt met de melk,
hierbij voegt men broodkruim, spekvet en uit
gebakken spek.
In de koekenpan wordt boter of slaolie warm
gemaakt en de omelet aan een zijde op een
kleine pit gebakken, liefst met een deksel op
de pan.
Is de onderkant mooi en de bovenkant droog,
dan vouwt men de omelet in drieën en presen
teert hem warm.
Wij zouden deze gerechten nog met vele
andere kunnen aanvullen, doch hiertoe ontbreekt
ons de plaats. Alleen willen wij dit nog zeggen,
dat zij ook zeer goed aan de lunch gebruikt
kunnen worden, indien de tijd ontbreekt ze
's morgens te geven, alleen beantwoorden zij
dan niet geheel en al aan het doel, n.l. niet
alleen het brengen van afwisseling in het ontbijt,
doch het zoo te geven, dat de huisgenooten
inderdaad goed gevoed den langen dag tegemoet
gaan.
f
