ALKMAAR'S KAASHUIS
De Ouwe Gaper
P. J. BONHOF
KRUU
Benny en zijn Schaapje
Een vrouw over „vrouwen"
STA3SSCHSUWBUR6
NOOY's
H. J. FEU E
„MEN ZEGT
RECTIFICATIE
TON IC U M
HAARLEM.
Duurte ten spijt, handhaven wij prijs en kwaliteit.
H. PEPER, Zandvoortschelaan 24,
M. R. J. LAMMERSE HASTER
ZANDVOORT HEEMSTEDE
VOOR DE TUIN
00STERH00RN
HET SCHERM GAAT OP
AGENDA
VOLKSVOORSTELLING
„Ik ben
zeventien jaar"
GALA-PERFORMANCE
SADLER'S
WELLSBALLET
Een goede wasscherij
Stoomwasscherjj „FEMIHA"
Kantoorlokaal
huur
te
Dames Zomermantel of
Tailormade, naar maat
L. Veerstraat 20,
Rundvlees.
Varkensvlees.
Blank KALFSVLEES Mooi
Kapsalon ANNIE KROON
EEN GOED VERZORGD KAPSEL
PERMANENT WAVE f 5.50
Gierstraat 35 - HAARLEM
Prima Edammer en Gouda Kaas
Sedert 1924
Slijterij Wijnhandel
Groote Krocht 28 Zandv. Laan 119
WIJNEN uit le klas Huizen
JAN v. GOYENSTRAAT 12 - Tel. 12266
CONFISERIE
CHOCOLATERIE
mestsoorten - turfstrooisel
graszoden - flagstones enz.
70r
WOONHUIS
mmbhuBM
DE EERSTE HEEMSTEEDSCHE COURANT
3
Benny was mijn vriend. Zijn voordelen als
vriend waren ontelbaar. Omdat hij er namelijk
geen had! Met zijn verstand was het slecht ge
steld. Maar om een eenvoudig kruiswoord
raadsel mee op te lossen, ging 't nog wel.
Overigens was Benny een aardige jongeman,
die bij de meisjes wel in de smaak viel....
Op een weldadigheidsfeest trof hem het be
kende pijltje.... Alleen ontkent Benny, dat 't
een pijltje was; volgens hem was 't een bliksem
straal, die hem schroeide... Gerda was een heel
aardig meisje. Maar blauwe poppenogen in een
perzikengezichtje en blonde „permanent"-
golven had ook nog menig ander moeders
kindje
Hoe dan ook: Benny was verliefd op de eerste
blik. Iéts moest er dan toch wel zijnHet
was: nu of nooit die of geen! Een week
later was hij met Gerda verloofd. Want tempo
is al een zaligheid op zichzelf!
Het gebeurde precies een maand later, dat
Gerda's „bekoorlijke" lachje Benny op de
zenuwen begon te werken! Dat „zilveren"
lachje klonk zo ongeveer, fonetisch uitgedrukt,
als „Mè-hè-hè!" Dat mag erg grappig en dod-
derig zijn, maar als je het dikwijls hoortEr
zijn wel sterkere mannen dan Benny... Enfin...
Nu, Benny hoorde het in ieder geval dikwijls.
En iedere keer moest hij denken aan een kudde
schaapjes, als Gerda „mè-hè-hè" deed en hem
met haar blauwe poppenogen, waarin niets te
lezen stond, aanstaardeVoordat de tweede
verlovingsmaand om was, moest Benny steeds
met ijzeren zelfbeheersing zichzelf bedwingen,
om niet wanhopig te gaan gillen, als Gerda
lachte. Hij begon in te zien, dat hun banden tè
sterk waren
Als een man dat gaat inzienEnfin
De derde (en onder ons gezegd: de laatste)
verlovingsmaand kwam.... Binnen drie weken
zou er bruiloft gevierd worden. Maar Benny
was al zover gekomen, dat hij zichzelf afvroeg,
of hij genoeg zelfbeheersing zou hebben om zijn
gehele leven kalm te blijven, wanneer hij bij
alle mogelijke en onmogelijke gelegenheden op
„mè-hè-hè" werd getracteerd.
En als een man zich dat gaat afvragen....
Enfin....
Deze toestand maakte Benny diep ongelukkig.
Zijn moeder en die van Gerda waren nog oude
vriendinnen. Zij ontmoetten elkaar geregeld en
waren haast onafscheidelijk. Dit zou een pijn
lijke geschiedenis worden, als hij de verloving
nu verbrak. Benny kon immers van zijn moeder
niet vergen, dat zij op haar leeftijd nog een
andere kennissenkring zou zoeken, waar zij de
moeder van Gerda niet zou ontmoeten.
„Ahahemtnm!" dacht Benny, „wat moet ik
toch beginnen?" en hij deed datgene, wat andere
weifelachtige mensen in een dergelijke situatie
zonder mankeren gedaan zouden hebben: hij
besloot de raad van een ervaren, wijsgerigen
man in te winnen. Die man was ik natuurlijk.
„Ricci-mannetje," zei hij, (ik trok mijn wijs
gerigste gezicht, om hem dergelijke onhebbe
lijke titels af te wennen!), „Ahahemmm ik
wilde je eens raadplegen over moeilijkheden,
die een vriend van mij me heeft voorgelegd,
maar waarvoor ik alleen de verantwoordelijk
heid niet durfde te dragen,"
„Draai af!", zei ik en zocht kieskeurig een
sigaret uit zijn doos. Die inleiding van dien
vriend doorzag ik allangAch, een kwestie
van wat ervaring en wat mensenkennis....
„Dus.... ahahemmm....! Mijn vriend is ver
loofd met een meisje."
„Tjonge.... machtig interessant!"
„Doe niet misselijk.... met een meisje, waar
van hij veel houdt!"
„Komt ook wel meer voor.... Overigens: dan
moet hij zo spoedig mogelijk met 't kind
trouwen!"
„Zeer zeker. Ahahemmm. (Die ouwe rad
draaier is er vlug bij met zijn raadgevingen!!)
Maar de zaak staat zo; het meisje heeft een
gewoonte, waardoor de verloofde dreigt zenuw
ziek te worden! (Nu moet ik wat anders be
denken, anders merkt hij, dat ik van Gerda en
mij spreek:) Zij heeft de hoogst onaangename
gewoonte om na iedere zin.... met de ogen te
draaien!"
(Drommels, dat was me aan Gerda nooit op
gevallen! Nu ja, dat vertelt hij me maar, om
me om de tuin te leiden, 't Zal wel wat anders
zijn.) „Zo een onaangename gewoonte kan
het gewone gevolg van de zeer begrijpelijke,
doch opwindende werking van de verlovings
tijd op een jong meisje zijn. Die verdwijnt dan
wel weer in de wittebroodsweken. Of de man
went er zodanig aan, dat hij 't niet eens meer
bemerkt!"
„Onmogelijk! Totaaal onmogelijk!" streefde
Benny tegen. (Nu ben ik even ver als in den
beginne. Wat ben ik begonnen om die ez,el raad
te vragen!!)"
Ik keek op mijn horloge. „Je moet me excu
seren, Benny.... ik heb nog een dringende af
spraak, ben al haast te laat. (In die geschiede
nis wil ik me liever niet mengen. Dat geeft later
maar verwijten van beide kanten!!....)"
Benny ging terneergeslagen zijns weegs. Er
was niemand, die hem raad kon geven. In zo'n
klem was nog nooit iemand geraakt! Wanhopig
gewoonweg!....
Het beste is, dat ik 't Gerda eerlijk zeg.... Zo
gezegd, zo gedaan. Benny trof Gerda in de tuin
van haar ouderlijke villa aan. „Dag Benny....
mè-hè-hè!", zei ze zonder veel enthousiasme.
Benny kreeg weer een wild gevoel....!
„Ahahemmm! Benny ging verlegen van de
ene voet op de andere staan. Tenslotte was het
een afschuwelijke moeilijkheid om een verloving
te verbreken... Maar het kón niet anders.
„Ahahemmm!"....
„Aaaaai, om 's hemelswil!" gilde Gerda wan
hopig en stopte beide oren dicht. „Alweer dat
eeuwige Ahahemmm van jou! Ik kan het niet
langer verdragen!!! Het is tè veel voor mijn
zenuwen!!!"....
Benny richtte zich op. Heel zijn gekrenkte
mannelijke waardigheid protesteerde tegen haar
bedoelingen! „Wat bedoel je met die woorden?"
„Gelukkigdat 't eruit is!" zei Gerda op
gelucht. „Die keelschraperij van jou maakt me
zóóóóóó nerveus, dat ik er ziek van word! Ik
smeek je, mij te willen vrijlaten onze ver
loving te verbreken. Wij kunnen immers, des
ondanks, wel goede vrienden blijven!?"
„Zou je denken...?" zei Benny koel, „maar
wat zou je er van gezegd hebben, als ik nu eens
hierheen gekomen was om te trachten onze ver
loving te verbreken, omdat ik een van jouw
gewoonten niet langer kon verdragen?! 1!"
„Dat zou zeer zeker voor mij erg pijnlijk zijn
geweest. Wees daarom maar blij, dat ik zulke
gewoonten niet heb! Ik weet nü, hóé onaange
naam het is voor anderen!! En dan.... iemand
te moeten zeggen, dat men één van zijn ge
woonten niet meer kan verdragen.... Brrrr! En
fin, einde goed, alles goed.... mè-hè-hè!"
„Ahahemmm! Het is beter zo."
„Ik ben blij, dat je het ook zoo inziet,
„Mè-hè-hè."
„Ahahemm."
HET OUDSTE LEVENDE WEZEN:
EEN PALM.
Een Amerikaanse expeditie, die onlangs uit de
Australische wateren is teruggekeerd, had zich
tot taak gesteld, het oudste nog levende wezen
te ontdekken, onverschillig of dit een dier of
een plant zou blijken te zijn. Botanici maakten
de expeditie opmerkzaam op een boom op de
Tambourine-berg in Queensland. Een onderzoek
wees uit, dat deze boom volgens een nauwkeu
rige schatting ongeveer 15000 jaar oud moet
zijn, een ouderdom, die nog door geen enkele
andere boom, voor zover bekend, is overtroffen.
Drie jaar geleden werd de stam van de boom
ernstig beschadigd, doch de palm, die al 15000
jaren getrotseerd heeft, zal ook waarschijnlijk
deze wonden wel te boven komen, want hij
groeit alweer lustig door.
Nervositeit achter de coulissen.
Oeoehoeaaah! Oehoeaah! weerklinkt het dof
en grommend uit de roofdierenkooi; de grote
koningstijgers zijn weer eens in een slechte
stemming. Miss Ella beweert, dat het dier te
lijden heeft van de zenuwachtige sfeer, welke
achter de schermen van elk wereldvariété hangt
voor men gaat opbreken. Er heerst daar een
drukte van belang, geen doet in bedrijvigheid
onder voor den ander. Volgepropte koffers
worden met vereende krachten dichtgesnoerd.
Stemmen worden hees van het schreeuwen en
bevelen: optreden, dat mag geen seconde te
laat geschieden. Het publiek mag er geen flauw
vermoeden van hebben wat zich achter de
coulissen afspeelt, het mag niets vernemen van
het lachen en huilen, van het dierengebrul en
van het gejacht der artisten. Zij, achter de
schermen, moeten aan duizend en één dingen
denken: „Zijn de kaarten voor het vliegtuig er
al?" „Kan er nog een wagen achter de trein?"
„Wie zorgt voor dat zieke dier?"
Vijf minuten tussen deze krielende mensen,
en ge zult voor goed beseffen wat het betekent
de organisatie te leiden van een wereldvariété
of circus!
Wanneer déze voorstelling ten einde is, luidt
het parool van allen zonder onderscheid: pak
ken! Alles in orde maken en des nachts naar
een andere stad vertrekken. De volgende morgen
is men daar bij het krieken van de dag. Van
slapen is niet veel gekomen. Een kort ontbijt
en dan terstond aan het oefenen en repeteren
voor het nieuwe nummer; generale van muziek
en programma! Want alles moet sluiten als een
bus, van de eerste tot de laatste dag.
Dat weten zij: artist kan men slechts zijn,
wanneer men iets presteert en bovendien moet
men een persoon zijn, waarop de werkgever zich
kan verlaten. Uiterlijk mag men dan trekken
van zenuwachtigheid vertonen, innerlijk moet
een rust en ijzeren wil heersen.
Een doodssalto met trillende zenuwen? Dat
zou een gevaarlijk variété-nummer worden!
Neen, de artist weet: zolang hij zijn beroep uit
oefent, bestaat voor hem niet anders dan het
werk!
Zij leiden een soort zigeunerleven, altijd ge
wapend met gepak en koffers. Voor een derge
lijk circus bestaan nergens ter wereld grenzen.
Onder de leden treft men geen alcoholisten en
geen verbruikers van verdovende middelen. Men
kan het om zijn beroep niet permitteren. Koffie
houdt hen op de been. Laat wordt het altijd.
Zij slapen betrekkelijk kort na een lange dag
van hard werken. De artist houdt met een ware
overgave van zijn werk, want het karakteristieke
van het werk is eigenlijk zijn kinderlijke „naïe-
veteit". De artist houdt van zijn werk, welke in
geen verhpuding staat tot zijn prestaties.
De laatste avond
Programmawisseling, schijnwerpers worden
ontstoken, lichtbundels zwaaien over het po
dium, de seininrichtingen werken snel, bepaalde
dingen worden nog snel veranderd heeft me
daar op het laatste ogenblik iemand geprobeerd
den concurrent een vlieg af te vangen! Lucht
van poeder, zweet, stof, parfum vermengen zich
door elkaar. Bleek als een witte zomerwolk ligt
de spanning van het publiek over het theater.
Het publiek, dat met achterover gebogen hoof
den ademloos ziet hoe de artist de „salto mor-
tale" verricht. Dit alles geeft een onbeschrijfe
lijke atmosfeer.
Rusteloos trekt de artist over de wereldbol.
Hij maakt het tournée, dat anderen voor hem
hebben uitgedacht, want zonder „managers"
kan hij niet. Hij is trouwens artist en geen
zakenman.
Tempo, tempo is het parool! Nu nog deze
kabel wat strakker aanhalen, dan de girls
waarschuwen, de jongleurs en de krachtreuzen
staan gereed. Men kan haast niet geloven, dat
het hele apparaat, samengesteld uit zoveel top
prestaties, stuk voor stuk, maar ook bloot
staande aan zoveel mogelijkheden op mis
lukking zo op de minuut af functionneert.
En dan is het zover! Reeds loopt een vrouwe
lijke page met het nummerschild over het toneel,
het applaus zet in, een gongslag, weer handen
geklap. Een zenuwslopende spanning heerst
voor en achter de coulissen. Dan staat de artist
op het toneel in het schelle, onmeedogenloze
licht van de schijnwerpers. Zijn nieuwe nummer
beleeft vanavond zijn première! Of hij siicces
heeft? Het hangt van het publiek af!
HET WITTE HUIS IS NIET ORIGINEEL.
Toen in 1792 de Amerikanen een idee voor
een woning zochten voor de regering, gingen
zij wat eenvoudiger en radicaler te werk dan
bijvoorbeeld thans de vroedschap van Amster
dam, die een nieuw raadhuis wil bouwen. Het
Witte Huis, dat het symbool is geworden van
de gehele Amerikaanse politiek, is n.l. volstrekt
niet origineel met dat doel ontworpen, maar is
niet anders dan een kopie. Het origineel staat
te Dublin en heet daar Leinster House. De ar
chitect, de Ier James Hoban, bood, toen hij
hoorde, dat men een ontwerp zocht, een kopie
van het Leinster House aan. Men betaalde hem
daarvoor.... 500 dollar. En aan de hand van de
plannen bouwde men toen het Witte Huis. Ho-
ban trachtte later nog meer geld te krijgen,
maar men wees zijn aanspraken eenvoudig van
de hand met de mededeling, dat hij, als hij het
niet genoeg vond. dan maar geen genoegen met
de betaalde 500 dollar had moeten nemen.
door AMY GROSKAMP—TEN HAVE.
Het is de moderne geest van moed
en durf die de vrouw bewonderens
waardig maakt.
Het is de moderne geest geschraagd
door de ouderwetse deugden, die
haar onweerstaanbaar doet zijn.
EEN film, geschreven door een vrouw, ge
speeld door vrouwen, uitsluitend vrouwen
zonder één enkelen man. Wij krijgen niet
één man te zien, maar wij merken het niet.
De man, die hier schijnbaar op de achter
grond blijft, neemt echter in werkelijkheid het
eerste plan in. Het is niet de vrouw, maar de
man, die deze hele film beheerst: hij is de spil
waar alles om draait, de aanleiding, de oorzaak,
de ontknoping en de rest!
Wij zien hem niet (of beter gezegd: wij zien
„hen" niet, want er zijn verschillende mannen),
maar hun aanwezigheid is zo tastbaar duide
lijk, dat wij ons niet voordat de laatste scène
gespeeld is, er rekenschap van geven, dat wij
den man, die ook ons zo geheel is gaan bezig
houden, in het geheel niet gezien hebben, d.w.z.,
niet gezien met onze ogen. Maar in gedachten
zién wij dien man meespelen zó duidelijk alsof
hij op het doek vóór ons stond. En dit is een
heel knap staaltje van filmkunst.
Deze film heeft de vrouw een boodschap te
brengen, een boodschap en een waarschuwing,
die feitelijk de kern vormt van het geheel. Maar
om tot die kern door te dringen moeten wij eerst
in staat zijn dwars door het uiterlijk heen te-
zien. En dat uiterlijk, dat wordt ons hier opge
dist in een verwarrende veelheid, die boeit en
verbluft en soms een beetje onthutst en in ieder
geval.... afleidt.
Wanneer wij deze film goed willen zien, zó
willen zien, dat wij achter de dwaas-geestige
satyre, die in hoofdzaak de rijke Amerikaanse
vrouwen van een bepaald milieu hekelt, het al
gemeen menselijke ontdekken, dan moeten wij al
dadelijk beginnen met alle typisch Amerikaanse
toestanden en interieurs te beschouwen als te
behoren tot het „décor". Het is dit uitmiddel
puntige, voor Hollandse begrippen hier en daar
bijna onaanvaardbare „décor", dat voor sommi
gen de film af en toe op een tamelijk onwezen
lijk plan zal doen belanden.
Wij kennen (gelukkig!) geen juffrouwen die
haar dagen verdromen in medicinale schuim-
baden, die de slanke lijn bevorderen en geen
kranten, die met letters-van-5 c.M. zonder blik
ken of blozen de intiemste bijzonderheden publi
ceren over bij een echtscheiding betrokken per
sonen. Wij kennen hier niet de laagheden en
de intrigues, die ginds worden te baat genomen
om in maatschappelijke kringen toegang te ver
krijgen. Het feit, dat vrouwen, die gaan scheiden
zich uit doodsangst voor sensationele onthul
lingen in de kranten gedurende hun scheidings
proces terugtrekken in het afgezonderde plaatsje
Reno in Nevada, waar ieder als in een glazen
huis leeft, teneinde als het ware tevoren alle
lasterlijke aantijgingen te ontzenuwen door een
soort openbaar „goed gedrag" dat zoiets
nodig kan zijn, is voor onze begrippen pijnlijk
en onterend.
En zo is er veel, waar wij vreemd tegenover
staan, maar dat vreemde is, hoewel geestig,
sprankelend en onderhoudend, niet de hoofd
zaak. De hoofdzaak is de centrale figuur uit
deze film (Norma Shearer), de normale vrouw,
de liefde-vrouw, de moeder, de figuur tot
wie iedere Hollandse vrouw zich onmiddel
lijk aangetrokken zal gevoelen, omdat in haar
belichaamd is al datgene wat tot de intrensieke
levenswaarden behoort.
De uiterlijke omstandigheden, die hier als het
ware de flonkerende lijst vormen, omramen een
gebeuren, dat van alle landen, van alle tijden en
van alle standen is: de vrouw, die haar huwe-
lijkslijksgeluk bedreigd ziet door een geweten
loze intrigante en terwille van deze verstoten
wordt door den man, die zij trots alles lief blijft
hebben. Zoiets gebeurt overal. Helaas vermag
dit schrijnende onze aandacht nauwelijks meer
te boeien.
Maar wat is het dan, dat deze film zo ont
roerend van diepe menselijkheid maakt, ook
voor ons, Hollandse vrouwen? Diat is de onont
koombare en onweerstaanbare invloed, die er
uitgaat van zuivere, natuurlijke, waarachtige
goedheid, die aan land noch zede gebonden is
en zich zelf altijd gelijk blijft, overal en altijd;
temidden van al het gekunstelde, al het opge
schroefde en onnatuurlijke, gaat deze eene nor
male vrouw met gezonde opvattingen en gezon
de aspiraties als een verfrissende adem door
een min of meer zwoele benauwenis.
De tegenstellingen zijn opzettelijk wat aan
gedikt, want wie het publieke geweten wil wak
ker schudden moet beginnen met een sterk ver
grootglas te gebruiken. De film „Vrouwen"
drijft op vaak onbarmhartige wijze de spot met
1001 typisch vrouwelijke hebbelijkheden en on
hebbelijkheden, maar onder dat schitterend
flikkerend spel van een rake en rappe geest
voelen wij als ondergrond de onuitgesproken
verheerlijking van de „vrouwelijke vrouw", dat
wonderlijke ideaal, dat in ieder mannenhart
leeft, altijd geleefd heeft en altijd zal leven.
Deze film is een spiegel, niet alleen voor de
vrouw uit de grote wereld, maar évenzeer voor
de vrouwen uit de dorpen en de gehuchten, de
plattelandsvrouwen en de vrouwen uit de kleine
provincieplaatsen. Wij allemaal ieder onzer
onverschillig waar, arm of rijk, oud of jong
(mits onbevooroordeeld genoeg tegenover de
eigen tekortkomingen staande), kan zichzelf
terugvinden in deze film.
Ja maar.... zó dwaas, zó leelijkzo onbe
heerst doen wij toch niet?
Het is sterk vergroot toegegeven!
Maar.... e.... heeft U wel eens anderen achter
uw rug gehoord over uw tekortkomingen?!
Dames, gaat naar deze film en doet er uw
voordeel mede! Ook als gij geen schoonheid zijt
zoals Norma Shearer. Ook als de bordekwasten
en huishoudschorten en mattenkloppers in uw
leven een grotere -plaats innemen dan bont en
juwelen en avondjaponnen, ook dan geldt voor
U voor 100% precies dezelfde maatstaf.
Vrijdag 3 Mei - 8.15 uur
Het Nederl. Tooneel
van Paul Vandenberghe.
Het groote tooneelspelsucces
van het seizoen/
Hoofdrollen; Guus Oster,
Theo Frenkel, Corrie
Korevaar, Louis de Bree,
e.a.
Pr. alles inbegr. 0.85-/ 0.50
Zaterdag 4 Mei - 8.15 uur
Het Nederlandsch Tooneel.
Blijspel van Arthur Macrea
met
Annie van der Lugt
Melsert-Van Ees
Norm pr. - Coupons geldig.
Vrijdag 10 Mei - 8.15 uur
Ned. Concertdireetie J. Beek
(42 dancers)
Orchestra: Haarl. Ork. Ver.
ConductorConstant Lambert
Progr.The Rake's Progress
(De lotgevallen v. oen losbol)
Les Patineurs - Parade.
Pr. alles inbegr.3.35-/ 1.20
Pl.bespr. vanaf Woensdag
van 103 uur - Tel. 10189.
behoeft niet noodzakelijk een
dure wasscherij te zijn. Probeert
u b.v. eens onze overweeksche
waschaflevering!
Helder gewasschen en keurig
gemangeld nog steeds tegen
een lagen prijs.
REGENTESSELAAN 40
Telefoon 13466
In de advertentie van de
firma HABERMEHL, Raad
huisstraat 95, Heemstede,
geplaatst i n De Eerste Heem-
steedsche Courant van 25
April '40 stond abusievelijk
vermeld „4 turkjes van 25J
nu 22J-," hetgeen moest
zijn „3 turkjes van 25i nu
224 ct."
aangeboden in het centrum van
Haarlem. Brieven onder No. 127
bureau van dit blad.
vanaf f 35.—.
Prima kleermakers werk.
Exclusieve modellen.
Kleermakerij H. STEVENS
Wagenweg 22 - HAARLEM
TELEF. 16317.
tegen moeheid, zenuwzwakte
slapeloosheid Vlo Liter 40 ct.
Staal wijn, gr. flesch f 1.20
Wits maag en slijmpillen, werken
laxeerend, zonder kramp, doos
30 ct.
Zuiveringzout, p. ons 5 ct.
Karlsbad zout, p. ons 5 ct,
Eikel-cacao, zeer versterkend,
ook voor kinderen, p. ons 30 ct.
Vermageringsthee, ons 40—25 ct.
Alle kruiden, ook recept
zoetstof vervangt 2 pond suiker
Onschadelijk doosje 6 ct.
Motgas 6 voor 25 cent
Elast. kousen f 2.50, 1.95
Ook dunne lastex (2 reks)
Buikbanden Breukbanden.
Thuisbezorgen, Tel. 16625
DEMIf 2.25
COSTUUMS .f2.50
REGENJASSEN .f 2.50
incl. waterpr.
MANTELSf2.25
JAPONNEN v.a. .f 1.50
Geheel grondige behandeling.
STOOMERIJ „DE PAUW"
OOST INDIëSTRAAT 74
HAARLEM (W.) - Tel. 16889
BIEFSTUKper pond 0.90
ROSTBIEF0.65
BAKLAPPEN0.70
CONTREF1LET0.65
FIJNE OSSEHAAS 0.80
FRICANDEAUper pond 0.65
2 pond voor 1.25
CARBONADE RIB0.58
CARBONADE HAAS0.63
CARBONADE SCHOUDER0.50
2 pond voor 0.96
2 p. Lappen 1.10 - Lever p. p. 0.60 - Fricandeau 2 p. 1.30
Ook deze week 2 pond Gehakt h.o.h. 0.75
Telefoon 27432
JAN v. GOYENSTRAAT 28 - TELEF. 14699
SCHOONMAKEN VAN HAARDEN EN KACHELS
SLIJPEN EN REPAREEREN VAN GRASMACHINES
EN SCHAREN
BROOD-, BANKET-
en BESCHUITBAKKERIJ
Kruisweg 1226, Haari.meer, Tel. K 548-273 (Vijfhuizen)
Specialiteit in Witbrood, Melkbrood en prima
Zeeuws Tarwebrood - Koek, Banket, Beschuit, etc.
Wagenweg 17 Telefoon 15675
is een waarborg voor het slagen
van Uw geheele voorkomen.
Wij hebben met onze behandeling met Oleo
Cap een groot succes. Probeert U het ook eens?
MEVR. VAN ROON-KROON
vanaf 29 cent per pond
TELEFOON 2654 dRIN K TELEFOON 27926
COULANTE BEDIENING
Alle gewenschte BIEREN en MINERALE WATEREN
VRAAGT PRIJS
voor het lakken en moffelen van Uw rijwiel bij
Electro-technisch Bureau Rijwielhandel
v.h. Hellingman
GR. HOUTSTRAAT 173
Telefoon 10063.
Pain francais
Het bekende fijne dunne
boterkoekje gewone prijs
60 ct. p. J p. alleen a. s.
Zaterdag a 48 4- 2 50 ct. p. J p.
Theegebakjesa 6 ct. per stuk
Div. gebakjes8, 10 en 12J,,
Niniche punten I24„
Choc., chipolata, marasquin, mokka en vruch
ten cakesa 50
Nougatine cakea 60
Bonbons, eigen fabrikaata 30 ct. per ons
Onze kassabons hebben 4% waarde
RAVELINGSSTEEG 13 - TELEFOON 11292
HEEMSTEDE,RAADHUISSTRAAT O.
BEGRAFENISSEN
Tei. 28090
Gaat U boodschappen doen,
winkelen, naar bioscoop of
theater 1 Uw rijwiel geen
bezwaar.
Rijwiel stallen 2 ct. p. 3 uur.
W. v. DANTZIG
Jacobijnestraat 9
Zondags gesloten, overige
dagen geopend van 8 u. v.m.
tot 10.30 n.m.
gevraagd in ruil voor
prima beleggings
huis te Amsterdam,
waarvan huurop
brengst f 1250.- p. j.
Br. nr. 200 AGIDUS,
Amsterdam-C.
