ALADDIN
TOVERFLUIT
ZONDER PUNTEN
PREDIKBEURTEN
DASSEN - HOEDEN
HANDSCHOENEN
VOOR DE JEUGD
INGEZONDEN
SPORT.
FS.G.H
EN DE
JAN WIEGMAN
BONT ALLERLEI
DE GROOTSTE WENS
2
Ned. Herv. Kerk, Wilhelminaplein.
V.m. 10 uur: Ds. Barger.
Bediening van het H. Avondmaal.
Kapel Nieuw-Vredenhof.
V.m. 10.30 uur: Ds. Briët.
Bediening van het H. Avondmaal.
Gebouw „Samuel", De Glip.
N.m. 4 uur: Diakoon G. van Eijk.
Evangelisatie-samenkomst.
Gereformeerde Kerk, Koediefslaan.
V.m. 9.30 uur: Ds. v. d. Bom.
N.m. 3 uur: Ds. Dondorp.
(Zondag 25).
Extra collecte voor Kerk en Schulddelging.
Camplaan.
V.m. 9.30 uur: Ds. Dondorp.
N.m. 3 uur: Ds. v. d. Born.
(Zondag 24).
Extra collecte voor Kerk en Schulddelging.
Nederl. Protestantenbond.
V.m. 10.30 uur, Ds. J. M. Leendertz, Doopsgez.
pred. te Haarlem.
(Met medewerking van het Dameskoor).
Onafhankelijke Religieuze Gemeenschap,
Oranjeplein 9, Haarlem.
V.m. 10.30 uur: Ds. A. R. de Jong.
Onderwerp: „De nieuwe mens dezelfde
mens".
ORAMOFOONPLATENCONCERT VAN DE
HEEMSTEEDSE RADIOCENTRALE.
(Des avonds van 78 uur).
Maandag 7 October.
1 uur mot Barnabas von Geczy en zijn orkest
met intermezzo van zang, gez. door film
sterren.
Die Hochzeit der Micky Maus, Barnabas von
Geczy en zijn orkest Cubanischer Tanz, Bar
nabas von Geczy en zijn orkest Papilion,
Barnabas von Geczy en zijn orkest So schön
wie heut' hab' ich dich noch nie geseh'n Mon
amour, Gez. door Maurice Chevalier Kann
den IJebe Sünde sein, Gez. door Sarah Leander
Wozu ist die Strasze da?, Gez. door Heinz
Rühmann Komm mit nach Madeira, Barna
bas von Geczy en zijn orkest Die Nacht, die
Musik und dein Mund, Barnabas von Geczy en
zijn orkest Ueber blauen Wogen klingt mein
Liebeslied, Barnabas von Geczy en zijn orkest
Roter Teufel, Barnabas von Geczy en zijn
orkest Wenn der Abend versinkt, Barnabas
von Geczy en zijn orkest Das kann doch
einen Seeman nicht erschiittern, Heinz Rühmann
Von der Puszta will ich traumen, Zarah
Leander II pleurait, Maurice Chevalier
In der Taverne, Barnabas von Geczy en zijn
orkest Ein Student geilt vorbei, Barnabas
von Geczy en zijn orkest Liebesserenade zur
Nacht, Barnabas von Geczy en zijn orkest.
Dinsdag 8 October.
1 uur Operettemuziek.
Potpourri uit de Operette „Paganini", Edith
Lorand Orch. Potpourri uit de Operette „Der
Vogelhandier, Dajos Bela en zijn orkest Kurz
Operette „Schwarzwaldmadel", Solisten, koor
en orkest Potp. uit de Operette „Die Dollar-
prinzessin", Edith Lorand Orch. „Wiener
Operette Revue", Symphonie Orkest Potp.
uit de Operette „Der Mikado", Dajos Bela en
zijn orkest.
Woensdag 9 October.
Zang solisten met intermezzo van orgelmuziek.
Mein Herr Marquis, Erna Sack Flowers so
beautiful, Carlo Buti Komm zu mir, Herbert
Ernst Groh Fein, fein schmeckt uns der
Wein, Marcel Wittrisch Alessandro Stradella,
Joseph Schmidt C'est aux iles d'amour, Tino
Rossi Cityland potpourri, Cor Steyn (orgel)
Naughty Marietta, Reginald Dixon -Hit
Review, No. 1, Reginald Foort Missisippi,
Reginald Dixon Two guitars, Carlo Buti
Steig ein in die Gondel, Herbert Ernst Groh
Spiel' ich die Unschuld, Erna Sack Kiissen
ist keine Sünd, Marcel Wittrisch Martha,
Joseph Schmidt El Danzon, Tino Rossi.
Donderdag 10 October.
Hollandse avond.
Het Nederlands Elftal, Harmonie-orkest
De bloem van het land, Willy Derby -Wie is
Loesje, Het Ramblers Dansorkest Holder de
bolder, Gez. door P. Muyselaar Ramblers
Radio Revue, Ramblers Dansorkest Undeci
ded, Dick van Limpt White heat, Het Ram
blers Dansorkest Holland vooraan, Har
monie-orkest Vannacht als de bloemen dro
men, Willy Derby Flip de Fluiter, Het Tri-
nettó Trio Blonde Mientje heeft een hart
van prikkeldraad, Het Snip en Snap Quartet
Zie aan 't raam de laatste rozen bloeien, Willy
Derby - Mijnheer de Baron is niet thuis, Het
Ramblers Dansorkest Honeysuckle rose, Dick
van Limpt Farewell Blues, Het Ramblers
Dansorkest.
Vrijdag 11 October.
Dansmuziek.
Penny Serenade, Nat Gonella and his Geor
gians Twilight in Turkey, Ambrose én zijn
orkest Angels never leave heaven, Ambrose
en zijn orkest Mondnacht auf Cuba, Corny
Ostermann en zijn orkest F. D. R. Jones,
Carroll Gibbons en zijn orkest Figaro, Fud
Candrix en zijn orkest The Japanese Sand
man, Paul Whiteman's swinging strings -My
heart belongs to Daddy, Harry Roy en zijn ork.
The man with the mandoline, Harry Roy en
zijn orkest Swing Patrol, Ambrose en zijn
orkest Spanische Frauen, Corny Ostermann
en zijn orkest Stairway to the stars, Caroll
Gibbons en zijn orkest The Grilfriend of the
whirling Derwish, Fud Candrix en zijn orkest
Ragging the scale, Paul Whiteman's Swinging
Strings Run, Rabbit, Run, Harry Roy en zijn
orkest I paid for the lie I told you, Ambrose
en zijn orkest.
Zaterdag 12 October.
1 uur filmmuziek en zang, gez. door filmsterren.
„Champagne Waltz", selec., Paramount Thea
ter Orkest Rund um den Film, Adalbert Lut-
ter en zijn orkest -Gold Diggers of 1937
Louis Levy en zijn orkest Little Sir Echo,
Bebe Daniels en Ben Lyon Sing a song of
sunbeams, Bing Crosby Senorita, Nelson
Eddy The masquerade is over, Bebe Daniels
en Ben Lyon East side of heaven, Bing
Crosby Sun-up to sundown, Nelson Eddy
„Magyar Melody", Louis Levy en zijn orkest
„Big Broadcast of 1938", Paramount Theater
Orkest „Rosalie" selection, New Mayfair
Orkest „Banjo on my knee" selection, Para
mount Theater Orkest.
Nog onze eerste Klas fabrikaten
en tegen oude prijzen.
Fa. GEBRS. VERMEULEN
Gr. Houtstraat, hoek Gr. Markt, Haarlem
AANRIJDING OP DE HEERENWEG.
Zaterdagmiddag reed Mevr. E. H. D., wonen
de te Heemstede, op de Heerenweg in de rich
ting Bennebroek en wilde, naar beweerd wordt,
zonder voldoende teken te geven de v. Merlen-
laan inrijden. Eveneens uit de richting Haarlem
naderde een Duitse militair op motor met zij
span. Daar de bestuurder niet tijdig meer kon
stoppen, volgde een aanrijding, waardoor de
dame tegen de grond geslingerd werd en vrij
ernstige verwondingen opliep.
Een lid der Heemsteedse E.H.B.O., later ge
assisteerd door Dr. v. Luin, verleende de eerste
hulp, waarna de dame per ziekenauto naar de
Mariastichting werd vervoerd. Het rijwiel werd
ernstig, de motor licht beschadigd.
(Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie.)
lekerunó VAn fjenlcia
o=o
<o">£ IX/iHaa?,.
GOOI WAT IN MIJN SCHOENTJE.
Het Comité „Gooi wat in mijn schoentje"
hoopt dit jaar wederom vele kinderen gelukkig
te maken door het plaatsen van een schoentje
onder de schoorsteen van kindervrienden in
Haarlem en omstreken.
Ouders die menen, dat hun kinderen van 4
tot en met 7 jaar, hiervoor in aanmerking ko
men, kunnen dit voor 8 October schriftelijk op
geven aan het Secretariaat, Hooimarkt 30,
Haarlem.
Namens het Comité:
A. BOLLEURS—BOCAGE,
Secretaresse.
Voor a.s. Zondag is vastgesteld de wedstrijd
HilversumR.C.H. te Hilversum.
In het Sportpark te Heemstede om 2 uur.
R.C.H. IIStormvogels II.
A. Hillebrand,
C. v. Eek, J. Kors,
P. v. Esch, B. Vreenegoor, W. Stevenhaagen,
R. Mulder, C. Hoog' ndoorn, H. v. Roodselaar,
L. Biesbrouck, C. Meyer.
Geïllustreerd door
Uit het H.B.C.-Kamp.
Het is Zondag HBC niet gelukt ook maar één
puntje te veroveren. De 31 nederlaag was
echter wel wat zwaar, en met een beetje geluk
was een gelijk spel voor de Spartaan toch ook
niet slecht geweest.
Maar er kleven in het systeem van HBC nog
te veel fouten, en deze verbeterend, zal HBC
zeker nog wel van zich doen spreken in het
komende seizoen.
Maar of het Zondag gelukken zal tegen HVC
(uit) betwijfelen wij sterk. Zowel tegen de Ken-
nemers als tegen Volendam wisten de HVC'ers
de zege te behalen met 64 en 21.
Maar met de wil om te winnen kan er veel
gebeuren. En in uit-wedstrijden zijn wel eens
meer successen geboekt.
'Dus Zondag het beste beentje voor!
H.P.C.-NIEUWS.
Na een tweetal weken van volkomen rust, dit
na het zware zomerseizoen, is de training op
zwem- en pologebied aangevat, en we kunnen
niet anders zeggen dan met enthousiasme. Deze
training doorstaat, om de Heemsteedse kleuren
komen ingesteld op de komende stedenontmoe-
tingen, waarvan de eerste plaats heeft op Zon
dag 6 October te Haarlem. De H.P.C. wil goed
vertegenwoordigd zijn in de Haarlemse ploeg,
hetgeen haar stempel legt in het feit, dat zwem
mend en waterpolospelend H.P.C. een strenge
training doorstaat, om de Heemsteedse kleuren
zo goed mogelijk naar voren te doen komen.
Wat betreft het oefenuur zelf, in deze tijd
van verduisteringsmaatregelen heeft ook de
H.P.C. zich aangepast. Vooral met het oog op
de jongere leden is een speciale regeling getrof
fen voor het halen en het naar huis brengen van
deze leden. Dit geschiedt onder leiding van het
bestuur met medewerking van oudere leden.
Ploegsgewijze kunnen de jongeren onder leiding
naar Haarlem komen, en deze zullen, indien ge
wenst, na afloop van de oefenavond weer aan
huis afgeleverd worden. Hierdoor behoeven geen
moeilijkheden te bestaan voor het niet bezoeken
van de oefenavond.
Zwemmen.
As. Zondag, 6 October, vindt in het Sport-
fondsenbad te Haarlem de eerste ontmoeting
van de stedencompetitie plaats tussen Haarlem,
Amsterdam, Den Haag en Utrecht. Een zeer
select programma is samengesteld, dat in menig
nummer de spanning zal doen stijgen, vooral
daar de deelnemende steden met haar sterkste
ploegen uitkomen. Haarlem is voor deze wed
strijden goed voorbereid, waarbij de HPC zich
gelukkig mag achten vele afgevaardigden voor
de vertegenwoordigende ploeg te kunnen
leveren.
Bij de dames komen van HPC Mej. Sevensma,
Mej. Bakker, Mej. Smit e.a. in verschillende
banen uit, terwijl Mevr. HölskenNeve, van
HPC, Haarlem in het schoonspringen zal ver
tegenwoordigen. A. C. de Bruyn, M. Mauritz,
A. H. Sipkema, F. de Geest e.a. zijn in de
Herenploegen onderverdeeld, zodat de HPC op
alle banen vertegenwoordigd is. Voor de esta
fette 4 X 200 M. vrije slag zijn drie HPC'ers
ingedeeld, t.w. A. H. Sipkema, M. Maurits en
F. de Geest.
Deze middag, die te 4 uur aanvangt, wordt
besloten met een tweetal waterpolo-wedstrijden
tussen de steden-zeventallen van Haarlem en
Utrecht. In het Dames-zevental van Haarlem is
de HPC.-speelster, Mej. F. Kann, uitverkoren,
terwijl in het Haarlems Heren-zevental de
HPC'ers Braam, van Groningen ei] F. de Geest
zullen uitkomen. Het geheel belooft een middag
van goede sport te worden, waarbij we de Haar
lemse ploegen wel enig succes kunnen voor
spellen.
DE ONDERGANG DER WERELD IN HET
POESTERDAL.
(Uit Tirool). In Juli 1590, dus driehonderd
en vijftig jaar geleden, werd het Tiroolsche
dorpje Sillian in het Poesterdal door een berg-
lawine voor het grootste gedeelte verwoest.
Thans nog herinnert een kapel met de datum
van de natuur-catastrophe in dè vriendelijke om
geving met het uit ruim duizend inwoners be
staande dorpje aan de spoorlijn Merburg
Franzensfeste aan deze verschrikking. Toenter
tijd geloofde men in Sillian, dat de wereld ver
ging, toen plotseling de bergwanden ineen-
sortten en het dorpje voor een groot deel werd
bedolven. De bewoners, die de catastrophe
overleefden, vluchtten naar de naburige plaat
sen, waar zij van de schrik konden bekomen.
EINDELIJK ALS TEHUIS.
In Plymouth, een stad in de Verenigde Sta
ten van Noord-Amerika, brak een brand uit, die
eerst na vele uren geblust was. Het gehele huis
met inhoud was verbrand en in de as gelegd.
Alleen een aquarium was onbeschadigd geble
ven. Natuurlijk was het water in de viskom zeer
warm geworden, zodat de vissen op één na alle
gestorven waren. De eigenaar van het aquarium
had deze vis enige maanden te voren mede
gebracht van een warmwaterbron. Voor het
eerst sinds lange tijd kon de vis zich dus weer
eens behaaglijk voelen, en terwijl alle andere
vissen om hem heen stierven, voelde hij zich
eindelijk weer eens als tehuis!
HET ONUITPUTTELIJKE ASPHALTMEER.
In Venezuela heeft men een grote asphalt-
bron, zo groot als een meer, dat voortdurend
gevoed wordt door een onbekende onderaardse
rijke asphalt-bron. De rijkdom van dit meer
schijnt buitengewoon groot te zijn. Als men
's avonds grote hoeveelheden asphalt heeft weg
gehaald, om dit gebruiken voor de aanleg van
wegen en dergelijke, dan kan men er zeker van
zijn, het meer de volgende dag weer geheel vol
asphalt te vinden, alsof er niets is weggehaald.
52. Tegen de avond streken ze neer op een
hoge boom in een oerwoud en deden hun maal
met vruchten. Aladdin sliep fijn in de dikke
vedervracht van zijn vriend. En 's morgens ging
het weer verder tot 's avonds laat. Nu daalden
ze neer aan de oever van een groot meer.
„Aan de andere kant van dit water moeten
we zijn," zei de arend, „maar dat is minstens
een dag vliegen. Ga jij nu maar in dat hol daar
slapen, ik ga op bezoek bij mijn neef, die hier
niet ver vandaan woont. Hij heeft een hekel aan
vreemden, dus je kunt niet mee, maar je hoeft
niet bang te zijn, niemand zal het wagen een
vriend van mij ook maar iets te doen."
53. Aladdin ging naar het hol en vond daar
een fijn bed van droge varens. Spoedig was hij
in diepe slaap. Maar midden in de nacht werd
hij wakker. Bij zijn legerstede stond een klein
meisje met een kroontje op het hoofd en achter
haar een troepje fikse, kleine kereltjes. „Ik ben
Hera, de dochter van den koning der Meer-
kabouters," sprak ze, „en wie ben jij, klein
mensenkind, die zo vermetel zijt, om onze holen
binnen te dringen. En hoe komt het, dat je net
zo klein bent als wij zijn. Ben je soms een
spion?" Aladdin verontschuldigde zich en zei,
dat hij niet geweten had, dat hij hij iets onge
oorloofds had gedaan.
54. „In ieder geval moet je mee naar Vader,"
zei het meisje. Aladdin volgde gehoorzaam. Tot
zijn schrik bemerkte hij, dat de kabouters in zijn
slaap al zijn zakken leeg gehaald hadden, zodat
ook zijn flesje olie weer in verkeerde handen
geraakt was. Hij was dus weer net zo hulpeloos
als bij de elfen en aan de genade van de kabou
ters overgeleverd.
Ze kwamen gauw bij enige bootjes, in de
kleinste nam de kabouterprinses plaats met haar
gevangene, terwijl het gevolg in de andere boten
stapte. Handig pagaaiden ze in de maneschijn
langs de oever, tot ze een grot bereikten, die
ze binnenvoeren. Het was een druipsteengrot en
tevens de ingang van het paleis van de prinses.
Het Korte Verhaal.
door
fann;y de lang;
Mabel stond voor het keukenvenster~~erTstaar-
de naar buiten. Ze zag echter niet de schoon
heid van de sterrenhemel, niet.de tuin in het
maanlicht.
Ze zag, als vage gestalten, die zweefden door
de nacht, haar dromen en wensen daarbuiten.
Ze zag, als vage gestalten, die zweefden door
kostbaar toilet gehuld, uit de wagen stappen,
ze zag zichzelf temidden van de „grote wereld",
als gast of gastvrouw, omringd door mensen
van adel en persoonlijkheden uit de financiële
wereld, millionnairs, sterren.... Met een schok
keerde ze terug tot de werkeliijkheid! Haar moe
der riep: „Daar is Bert voor je!" Bert.... Zijn
naam deed haar hart altijd iets vlugger kloppen,
doch de laatste tijd verzette ze zich daartegen.
Wat kon de toekomst voor haar betekenen wan
neer ze met een man als Bert was, een mechani-
cien, trouwde? Een leven, zoals ook hier bij haar
ouders: huishoudwerk, zelfgemaakte japonnen
of confectie, een bioscoopbezoek zo nu en dan...
Neen, neen, het zóu moeilijker zijn, als de vrouw
van een mechanicien. Ze zou misschien kinderen
hebben te verzorgen.... die al haar tijd in beslag
zouden nemen, ze .^ou vroeg oud worden....
Langzaam liep ze dé smalle gang door, haar
besluit stond nu vast, het was beter, wanneer
Bert het wist.
Er was een ander. Ze erkende het, toen de
onthutste Bert, die uit alle hemelen viel, haar
ernaar vroeg.
Ja, hij heetfè Jacpherson, was al 40, maar
had.... geld en géén kinderen. Daarbij deed hij
zaken. Ze hoopte, dat hij het nog eens tot iets
groots zou brengen.
Bert stond neer te zien naar haar koel ge
zichtje, waarvan hij zoveel gehouden had.
„Dus, je wilt met dien dikken vent.... alleen
om zijn geld?"
Zijn toon trof haar pijnlijk. Ze verdedigde
zich. „Niet alleen om zijn geld, Bert, maar hij
kan misschien iets bereiken.... iets.... bereiken."
Ik wil verder komen in het leven, ik wil beter
worden dan.... alles wat ik hier zo rondom me
zie.... ik wil vooruitkomen...."
Dus je wilt verder komen dan je ouders?,"
vroeg hij bedroefd. „Dacht je, dat ik niet verder
kan komen? Maar niet ten koste van...." Hij
kon geen woord meer vinden, hoewel hij een
intelligente jongen was. Hij zuchtte.
Zeker, ze wist, dat hij hard werkte, dat hij
avondcursussen volgde in de meest voorkomende
talen, hij zou later wel behoorlijk zijn brood
kunnen verdienen.... doch dat was het niet, wat
ze bedoelde.
„Je begrijpt me niet," en toen liet ze hem
staan.
Ze trouwde een half jaar later met Jac
pherson.
Het huwelijk werd niet, wat ze ervan gehoopt
had. Jaspherson was gesteld op zijn gemak, hij
bezat een groot fortuin en vond het niet nodig
zich erg in te spannen. Mabel zag met smart al
haar illusies verdwijnen. Er waren nachten
waarin ze lag te schreien om haar verloren
jaren!
Drie en twintig was, toen ze trouwde. Nü was
ze drie jaar ouder! Bêrt zag ze nóóit meer. Hij
had een betrekking in een andere stad aange
nomen. En toen geheel onverwacht maakte het
leven haar vrij. Jaspherson kwam onder een
auto en werd gedood. Mabel was een rijke we
duwe.... ze had véél geld....
Ze overlegde wat ze kon doen. Zakenkennis
en begrip bezat ze, het viel haar niet al te
zwaar, de zaken van haar man voort te zetten
en al spoedig ging ze verschillende pogingen
wagen om de zaken uit te breiden.
De jaren waren nu vol arbeid, doch als ze
zo de gehele dag bezig was geweest, en des
avonds vermoeid insliep, zag zij haar wens
dichterbij, altijd weer dichterbij op haar af
komen.
Ze werd acht en twintig.
Toen, op zekere dag, ontmoette ze Philbert.
Hij was directeur van een grote firma. Hij was
vijftig en had al volwassen kinderen. Getrouwd.
Ze stemde toe.
Het was een transactie, koel en zakelijk over
wogen en uitgevoerd. Tezamen, zo hoopten ze,
zouden zij de hoogste sport van de ladder be
reiken. Ze werkten en leefden als goede vrien
den naast elkaar. Soms, op mooie lentedagen,
of zwoele zomernachten, overviel haar plotse
ling een angst....!
Dan dacht ze aan vorige jaren, aan dat ogen
blik, waar ze voor het keukenraam zat te dro
men. Waren er werkelijk al zoveel jaren voor
bijgegaan? Zoveel mooie jaren van de jeugd?
Ze bekeek zichzelf in haar spiegel. De knappe,
kleine Mabel was een mooie, nog steeds knappe
zakenvrouw geworden.
Ze had geld om zich goed te kleden, doch bij
tijden kon het haar niet meer schelen. Er was
niemand meer, voor wie ze zich eigenlijk mooi
behoefde te maken. Haar man zag nauwelijks,
waneer ze een nieuw toilet aan had. Ze was te
verstandig, te vervuld van eerzuchtige plannen,
om ooit af te dwalen van het rechte pad, om
ooit te dromen, ooit te verlangen naar mensen,
die jong waren, die wèl zouden zien of ze
mooi was.... neen, zij was niet zo'n dwaze, vlin
derachtige vrouw, die voor een moment van ge-
geluk, voor een roes, haar toekomst zou ver
knoeien.
En de jaren gingen voorbij.
Philbert en zijn vrouw waren rijk geworden.
Hij was de laatste tijd zeer verouderd, zat
liefst thuis, in een gemakkelijke stoel en liet
alles in de handen van zijn vrouw.
Ze was nu veertig, een vrouw, die respect in
boezemde, doch wier gelaat scherpe trekken
kreeg. x
Het gebeurde op zekere dag, dat ze een uit
nodiging had gekregen voor een diner in de
grote wereld.
Mabel hal al haar connecties al lang uitge
buit om door te dringen in het huis van een
zekere hertogin, want daar te zijn genodigd zou
dan eindelijk betekenen de vervulling van haar
grootste wens.
Ze zou, voortaan, tot de grote wereld behoren.
Doch toen ze opgewonden terugkwam, om
alles aan haar man te vertellen, vond ze maar
heel weinig medeleven.
Hij hield tegenwoordig van zijn rust en het
kostte haar heel veel moeite om hem zover te
krijgen, dat hij erin toestemde mee te gaan.
Voor ze ging, bezocht zij een schcoonheids-
salon.
Daarna kocht ze, echt vrouwelijk, een toiletje
van het grote modehuis in Parijs. Zij koos haar
mooiste juwelen. Ze straalde en voelde zich
weer opnieuw jong worden. Ja, ze was mooi, nü.
Als in een droom schreed ze naast haar man,
langs de lakeien de zaal binnen, waar de gasten
zich reeds bevonden.
Haar man ging, als een oude grijsaard, stapje
voor stapje verder....
En dit was dus de vervulling.
Het eerste half uur was dus voorbij. De gast
heer en de gastvrouw waren bezocht. Mabel
had van die enkele hooggeplaatste personen ge
sproken, waarnaar ze haar levenlang had opge
zien, ze wist zich nu één van hen. Een leegte,
een hol gevoel in haar borst deed haar rond
zien. Haar man zat te praten met een anderen
ouden heer. Ze stond op dat moment alleen,
hulpeloos alleen, een spiegel weerkaatste haar,
een gelaat, wier eerste jeugd voorbij was, doch
voor wie nog véél geluk zou kunnen komen.
Doch zij was gebonden aan een ouden man.
Voor hoelang nog?....
In gedachten zag zij de volgende tien jaren
vergaan, zo zonderling snel....
O, ze zou uitgaan en ontvangen, ze zou leven
tussen mensen van adel, misschien werd haar
man ook dan wel geadeld.... doch.... hoe.... leeg
was opeens.... dat alles. Hoe vertwijfeld ver
langde ze naar haar twintig jaren terug....
Opeens kreeg ze een schok.
Ze had toevallig iemand aangezien en moest
om zichzelf glimlachen. Zeker, die man leek
op.... Bert. Maar kon hij het wel zijn? Ze be
gon een gesprek met een jong meisje, dat naast
haar stond en dat aan haar was voorgesteld.
Het meisje babbelde over allerlei mensen, zij
knikte alleen vermoeid en triest. Opeens kwam
de man, dien ze voor Bert had aangezien, langs
hen. Aan zijn arm liep een elegante, aantrekke
lijke, jonge vrouw van omstreeks 40 jaar, glim
lachend en pratend. De man had een scherp
gesneden, karakteristiek gezicht, doordringende
ogen en een glimlach, die Mabel plotseling ont
stelde.
„Wie is dat toch?" stamelde ze.
Het meisje keek.
„O, zei ze, met de nonchalance die mode was
in de mondaine wereld, „dat is de grote man,
de uitvinder, waar deze avond voor gegeven
wordt.... Albert Jaspers, de grote uitvinder, mil-
lionnair en beroemd."
Mabel ging zitten. Het was, of haar benen
eensklaps krachteloos waren geworden.
Bert, het was Bert!!!!
Als van verre hoorde ze het meisje nog spre
ken: „Moet een doodgewone mechanicien zijn
geweest, verdiende een fortuin met een uitvin
ding, zo'n klein ding aan auto's, ging in de
vliegbranche en heeft nu zijn eigen vliegtuigen-
fabriek. U kent toch zeker zijn naam wel?"
„Ja," zei Mabel met zwakke stem. Zij kende
de naam, maar nóóit in al die jaren als ze ar
tikelen las over den uitvinder en fabrikant Jas
pers, als ze grote advertenties zag met die
naam, had ze aan Bert gedacht. Bert was voor
haar altijd de eenvoudige mechanicien gebleven,
die zo ongelukkig keek, toen ze hem afzegde.
En nu!....
„Mabel, sta toch op!! Je wekker is afgelopen
en je slaapt nog altijd!!"
Mabel vloog overeind. „Wat?"
Morgen, haar kleine kamer.... ze keek als
verdwaasd rond.
Daar lag een roman, opengeslagen nog....
het boeiende boek, waarin ze zo laat had zitten
lezen tegen het uitdrukkelijk verbod in dat
ze zich nu verslapen had.
De geschiedenis was het van een meisje, dat
hoger op wil, dat een grote zakenvrouw wordt.
Mabel repte zich. Ze neuriede onder het kle
den en ze dacht aan de avond, als Bert zou ko
men om haar te halen. Ze gingen fijn samen
naar de bioscoop. En als hij haar vroeg zou
ze „ja" zeggen.
Ze rilde nog, toen ze aan de echtgenoten uit
haar droom dacht!!!!
