jqBBraaS uaqqaq aj siuuaq uaqqaq aj uapuoAaff
n [jra jSnaqjaA pq 'qoBp" nooj uaSijqoajd jBA\pi
qaop 'uaqftppuaiJA japuozfiq do uaoj quids na 'uaSoo.
ap ui Sipuja firn §bz 'pueq aufira fiq bjjba
,/si jaM saps sje 'moo 'uajaaquBtn japuog"
„riScpuBBH
'sup n uaiz fuv jbbj\[ •uftz aj uoipjg-uojSuippBj
ubb Sou rao 'junq uaqqiqos piu aS pp Tira
qfxds pjj 'qBBidsjE auaa qi qaq jnn iaiA uaSaj,"
uadaoi aj jm ua uapq aj ufiqosiooA aj aSopoq
ufizjoop 'pjooaajub uaa uba ajiaora ap fira apjBBdsaq
fijj ,,'uaqera a^ spaoS paa ]8a\ Sou daojaq pp pn
si JBBp ua laijj -qaBp 'uaSoo ap pn pao§ qfiq qoofj
•uajpzjaau suaSja joouaSpjoa uba Suiqqajpq ap ui
fira ua uaAMioqosaq ubb§ Suimau.iapuo poos uaa sp
qftjaAMiq pq qi uoz uap 'firn jooa Sou ppjaAA ap u»
paq pfipaa] ami qi spy ,jpiu aS jmhojj thojbb^y"
'pBq (jra jooa jnapB uaa qi josp
'apjapuBB qairaoq ooz qaiz ftq pipmo 'apuaqoBj qi
appjooA^UB (('uajajuajs UBp sjapuB pa a piu aop qp"
(lljJOop pfij ami aS ;Suajq azfm
aqjaAA do 'uapucj uba apuijj-pa^ pq UBp 'uaqqaq aj
juaip SuijqsuaAa{ uajammj uaa 'fiS sp ooz uaqaids
a; paA\ jb qaiz uba aip 'pjaq aSuof uaa pp UBp
uaSSaz aj sjapuB pin qi paAA usp" 'ftq pz ,/n^j"
(<-uaSSij aqiuiBj ap ui qooj pooi pq" 'qr
appioOA\piB (<'raoo 'uaqqaq n uba pA\ pq pz qp"
„(jiuoj, aapaojq ufim uba piu pA\ jaqay
,pqaq n jbao afpBjd pp fiS uaiM uba 'uapapaA
Sou firn aS pom 'qasuara SuoC 'nu jbbj\t" '-SuiSpooA
fiq jfiMjap 'ubb Sipuja suaa fira ftq Sbz doiBBQ
(Ij sjuapBjussB ap uba papiooA p ui uaapu
'si uaizaS apuaAftjp Sou ftz pp 'jpjOM pjaaj.ioddBJ
61
auaa ja ubajbbaa saraep jau jooa suaaui puop qp
■ui aauiBqjiz appqnaraaS Sunaq
'auiiiu uaa 'pn qoiz jooa 'spj ap uba sbaa qi sp
uaAOjsaq ooz 'bujbbp (jra ap.wnp ua 'uapaq tuoqpM
Siponjpinj jaaz ftra rasMq raoo uftra jo 'jdepaSui
SubS ap qi sbaa sqftpA\nc\[ -jnap ap ftra apuado
apuaipaq apaajqag jjbaaz p ui 'apspaSpji uag 'puoA
-aq uiapoj pra jaAfu uaa qoiz ubajtïea\ uappim pq
ui 'umparaao|q uaSapSjppA uaa joop uaqpjaq a;
uaapi! sbav ua uaSjoqjaA uamooq aSiuaa japon qfqai
-papaS Sb[ 'sba\ Suirauiapaq aufira pp 'smq pjj
•uajooq paap puuuojaSjap
-uop puaqqaAiqnjpui uaa ajjaA ap ui paq qaiz {fmja^
'lUBAiq ufiqosjooA a; raasqqq ap suaqp; poqos uaAimuS
jaiAV pn jbbcu 'appBjdjaA piu Bufiq qoiz aip 'qpAA
aAaissBm 'aSooq uaa do japoa apinjs paojSpoq ai(p
■uapuoopaA 'ao; AinBqqiaquop ua ;qap pi pSnjBras uba
'uamajq ajp uaipssnpBBp qoiz |(u\ja^ 'pooj appj pq
Pï jaAo qlipppjaS uaSuiS uajaA ua uadajp uaSapS
jaSooq ap qoop 'uapa^ pq ui pjnajqaS pnoS jaAinz
uajBA\ uaSBpqorq apjapuo a(j "qfipS pp uaJOApz uaa
poo UBp jaara 'uaaqos ja pp 'pop pq Joop subuj
'uoAy ap qoiz apjaSups pp pq joop uappip maqBp
-jb uaSuojpaSraBBS ua jaquop 'uapsuajSrao ppBA ap
aip 'uapAnaq auaojS ap ua uamooq bjbaiz ap uaSaj
-JBBAA 'uamajq ajsSipuaAaj ap uba SuuaaqBqos azooj
-apup auaa Joop jazaS paojS ui sbai jqonj bq maiz
uauunq aj japq rao 'Suojds puiajaAO ua uBBjspjs pap
uapjBBd ap qi pp 'uaaqosaq uadjaMJOOA apuaSuurao ap
suaado pp 'pop aSupjapuoz pq joop uajjojpS ooz
qi pjaA\ 'appAi uapfujoop Suaraoojp uemjaoA ulira
jbbaa 'uamoqaS pjnaq najiajs fiJA uaa uba doj uap do
•uaqpjaq aj afjuajmq pq apamjBBp rao 'uaraouaS
ZZ
18
diging voor het niets doen en niets zijn, „dat ik een
excuus tracht te vinden voor mijn leegloopen, ten
einde u te doen zien, dat ik zelf mijne luiheid on
verschoonbaar vind?"
„Om welke reden hebt ge de zee vaarwel gezegd
vroeg hij, meesmuilende.
„Dat zeide ik u immers reeds, oom? Omdat ik
een voldoend inkomen meende te hebben. Doch er
was nog meer. Gij zijt zelf op zee geweest en weet
wat het zeeleven is. Wie is slaaf uit keuze? Toch,
toen ik op zee was, even als ieder ander aan boord,
dan hieraan, dan daaraan, op commando moest halen,
en trekken, met de zeilen sjouwen, reven, lapzalven,
volgepropt werd met podding of raasdonders, ook wef
eens een slag deed naar den slaap en menigmaal niet
meer dan één oog kon luiken, evenals iemand op den
nok van de ra zal uitloopen, om een boebie te grijpen
en gewoonlijk niet meer dan een enkele veêr, uit den
staart van het beest afkomstig, aan dek brengt, toen
„Jawel," viel mijn oom, zwaar grijnzende in, „en
denk eens aan, hoe iemand zich wel gevoelt, als hij
tot eene incomplete bemanning behoort, waar alle
hens opgeroepen is! O, niet waar, zoo'n genot, om
eens een weekje lang te varen, als de kok geen vuur
kan aanhouden, aan dek niets dan vorst, sneeuwjacht
en wind te halen is en omlaag water en duisternis
en overal natte kleeren, met kakkerlakken in de brood
kamer, ratten in de bottelarij en bakskisten, en de
drinkstander zoo lekker riekende, als het water van
de Theems, een uurtje beneden de stad; om niet eens
te spreken van een lekke schuit, die op stranden vaart,
waarvan de reeders zich telkens, tandenknarsende, de
haren uit het hoofd halen, als van de oude zeef ge-
23
den middelbaren leeftijd bereikt had, terwijl de drie
andere jonger waren; van deze laatste bleek er eene
een bezoek te brengen; zij had een oud, gladharig,
dik, klein hondje aan hare voeten liggen. Dit mormel
liet bij ons binnentreden de tanden zien en een schor
en snuivend gekef hooren, wat zijne meesteres aan
leiding gaf, het met //Couche't, stoute hondstil dan
toch, malle, oude Floratot zwijgen te brengen,
terwijl ik intusschen mijn buiging maakte en door
mijn oom voorgesteld werd.
De oudste dame was mijne Tante, eene slanke nog
zeer knappe vrouw, met overvloedig zwart haar, don
kere oogen, een net figuur en met een sleep aan hare
japon zóó lang, dat het eind daarvan nog bij hare stoel
lag, toen zij opgestaan was en, ter verwelkoming,
een paar passen naar mij toe had gemaakt. Van de
drie overigen waren er twee mijne nichten, beiden
welgedane, aardige meisjes, die, zonder bepaald mooi
te zijn, vriendelijke innemende gezichtjes hadden.
Reeds dadelijk vielen zij in mijnen smaak door de
wijze, waarop zij mij ontvingen; want alles ging
daarbij even ongekunsteld, met groote hartelijkheid,
zonder de minste gemaakte vriendelijkheid in zijn werk.
Doch die derde jonge dameToen oom mij aan
haar voorstelde, had hij haar Miss Hawke genoemd,
en haar voornaam was ik te weten gekomen, doordien
een mijner nichten haar, toen zij den zwakken, ouden
hond voor zijn keffen berispte, toegevoegd had, //Och,
Florence, laat het beest maarFlorence Hawke heette
zij dus, en als gij nu verder dit verhaal gelieft te
volgen, wat ik u zeker aanraden moet, omdat u wel
licht nooit vreemder geschiedenis ter oore is gekomen,
zult gij langzamerhand inzien, hoe ik dadelijk zoo
