^apuBBS |b nu pp si Subj aopj" -qi apiaz ./mBAiqapain
tram uapno ugp pro uaSiom 9qtnoo9jopy[ laaqufira
eSuof aip pp 'uaSSaz aqiABjj ssijq apiooq qj"
(('U90pUBB poop U9p '190IU Uadjaq
UlilBBp UI9l| 91 p 'PJ9UI 9UIIB 9p U9 'UadojSUI U8I00
U9 pjooq ufiz fiq pueraai ja fiq isaoiu jb 'uaqqnjaS
rnaqnoz pp ua uaSfuq iq dnqosiuBMiaA aqfqjape mo
'U9A9J1S uflZ SI 19JJ j ISBMq apUBBAU9A U99 ABBIU '§90U9§
flJAlSBQ 'pSBB.IAsS U9p.lOA\ U9p 91 IU9q fiq SU99 JOAV
U9§Bp J9Z0p U99 U9|[nz lj^ fiq pUO.lS jaaAOOZ piu SI
49 qoop 'lip nop sinq laiooiu U99 pooAiaq fijj 'puBjs
-19a ufiz iooa p Sou ijajd pp ua 'uoijijq do qoo pq
ipnoq fijj" qiooA moo ufim SuiS ,,'piu fiq si mop
'aSom ufiz qoo aqAVBjj apno aip Si.ia.pniq aojj"
(I-uaqm uaqiM uapuog jooa piu 'pnq pq qi sjb
'pp noz qi" piooMiUB ufim sba\ (i'.iaqaz .laaz q"
•uojjoipS poq Suipompo opjaa azuo fiq spaai fira
pp '1U900B aaqiray pp pra quids snou ufiz loop fiq
jfiAMai 'pn moo ufim daii ui uapuog ui uup uooja
49a9q iaiq qi moiBBAi 'uadfuSaq piu n fiS png"
•aimooqgS aSooq pq ui ]BBS9iqoBU
U99 uba uauoi aSiiqouid ap loop jo uppoj ap uba
uapjqaS aqossuj pq loop 'uiaipoods uaa uba pipS ua
1 inpaS 'unapaS piapfmiaA pq joop piaAi uaqoiqaSp
siqaajs ua jbScuo suo aip 'pm ua aqip aqfqapuej iqaa
'aqfqiaaq auaa pq sba\ suaSiiaAO ua 'iqoqiaaAi pq uba
jasjfqqiaAO qe.wz uaa uup na nu uam Sbz 'pn suo
400a 9118a ap ui piBBzaq uanap join ua lapjaq sbaa
iqanj ap 'ubbiu ap uaaqos sinq pq laiqay 'uaqooi ua
uaddaqas aptqonj uaa (ia\ uaSuiS iBBp ua 'uaoiBAiqim
apuBiBM uaa do aip 'uado uamap apqqnp ap Saojs
moo ufijy "iqaBiqaSuauuiq uaraSis afpiq uaa ia piaAi
ua do pjBi uba saraBp ap napuop uuiBBp Sipaodg
L8
qieq puaddojq uaa pm pq apMnoqos
-UBB ua 'pouiiuo pipoou ufim psq qj i Sail sba\ pm
-spaomaS ufim fpjaqiaA sbm qj j up uaSmpS pom qi
ua apaa lapuo fira looqia^ c; uaSSaz uba ia qi pz ;ba\
jSBBpjj^uaiinpom iaiq piaquaAaipiaAO apiniqaSdiaqas
aip |B qi pp 'pjaqiav iBBq do spaai uaoi uup qi sb^\
(jufiqosauBm ua inaSuazoi uup siapuu spi piA pp sj
loom aip piu SuiAftiqasaq aufim nu iaiq si ibbj\[
•uaraoqaSpooA uaddij aufq
aiBqpn'ufiz ai raapB ap uaaqasaoi fim aqpAV 'uap;nA
-laAinaS uaa pm qaipoA pq aip 'safpBBjqmaoiq uai
-admdua aqasiuud 'apiAi ap loop ppuipmo 'uaiz ai
fira iooa ppaq muq iapuoz 'uaquap iBcq ubb iap{
qi uoq iioo]yT -uapiaopuaaui sp uaiapejq ua uam
-ao]q uba uamiOA auooqas ua uainajq apuaiaipqas ap
ua iBBjaSuaAinoiA qfijapq uaa Suiddaqas spog uba
uaiapuoM apSimaq apiaq ap ppp} 'Sniai IBBq pi
I99AA qqq ufim SuiS uup ua 'ppi ap uba uappira pq
do laqmimaojq uaSiiqanid uap ibbu ibbij uba qaaq
qj [,sba\ ppBjdaS IBBq laAonaSai }Sinf qi pp 'pjiA\aS
qoo pipoou iaq pnq uioieb^ -uaSipaA iBBq do suaa
uaSoo aulira uaAuioiiiaA laara Siuaa pm q; apjinp
ua 'I8A0 spapuapoiS ppqSiiqoBAinuaz aufim sba\
sunqg, -qi iqoBp 'uaqqaq ai lapaom auaaS infiqas fi^
t<-spfiimos uaa|p buibbS uaq qj 'ibbu
iioou fira poAaS qi" 'fiz appiooAipB (<'uaau qoo"
■moo ufim SaoiA „iufiz ai sinq apoiS pp
ui U99]p ooz mo 'SipqB Sia piu pq fiS ipui^"
•paaAiaS qaidsaS unq uba diaAViapuo pq laam suaa
pM aqmooaioj\r laaq aip sbm iBBqqfqg; -qaaq aiqdog
ibbu sqinjsiai fiz jfiMiai 'qoB[raqS aAinnp uaa qoiz
apuaqaai 'afpuora aAaij spqMBjq ssij\[ mo ua 'Suip
-noqpuBpiaA uba qqq uaa uappssm uaiqoiu aufij^
98
40
mooi van bouw, vlug van beweging, hecht en sterk,
vertrouwbaar voor de hand, die hen stuurt. En schoon
het niet aan mij staat, om daarop uwe aandacht te
vestigen vooral omdat dit genoeg in het oog valt
meen ik toch wel te mogen aanvoeren, dat gij, haren
leeftijd in aanmerking genomen, wel jonger vrouwen
zult ontmoet hebben, die voor zeer knap doorgingen,
en noch zoo'n figuur, noch zoo'n smaak om zich te
kleeden, noch zoo'n frissche kleur hadden. Is het niet
Volmondig stemde ik toe en zeide„En uwe doch
ters dan Hebt u daarvoor geen goed woord te zeg
gen? Ik durf verzekeren, dat ik nooit vriendelijker
gezichtjes ontmoet heb, nooit bekoord ben door zach
ter, innemender manieren."
„O ja, zij zijn heel goed, heel goed," zei hij op
zachten toon. „Het zijn beiden goede kinderen. Door
en door goedhartig. Ik dank er den Hemel voor.
Een vader mag niet meer verlangen.
En terwijl wij onze sigaren uitrookten, vertelde hij
mij van zijn vroeger getob en zijne zorgen, welken
steun hij in zijne vrouw had gevonden, waarmede
hij nu vijf-en-twintig jaar reeds gehuwd was; daarop
sprak hij van mijn vader, deed allerlei vragen om
trent mijne moeder, wie zij geweest was, welke fami
lie van haren kant nog leefde, en zoo voorts. Doch
het werd nu langzamerhand tijd om ons bij de dames
te voegen, die wij gezeten vonden voor de hooge
open vensters, luisterende naar de zachte tonen van
muziek, welke heel in de verte klonk en slechts aan
die zijde van het huis te hooren was.
„Wat spelen zij daar," vroeg mijn oom.
„Het heeft iets van het ,,God save the Queen,"
zeide Sophie.
33
mijne nichten een glimlach wisselen, wat mij ver
moeden deed, dat er in mijne manier heel wat meer
warmte liggen moest, dan ik zelf dacht dat zichtbaar
of althans aanwezig zou zijn. Ik sloeg de oogen neer
en draaide een wijnglas op de tafel in de rondte, terwijl
mijn oom aan Miss Hawke vroeg, of zij nog al van
de zeelieden hield.
Miss Hawke. -Ja, heel veel.
Mijn Oom. Dat mag ik hooren. Als ik om mijn
oude beroep denk, dan doet het mij goed te bemerken,
dat de dames de zeelui niet ongenegen zijn.
Sophie. Zeelieden zijn zoo eenvoudig en gemoede
lijk ik houd hen om die reden voor de aangenaamste
menschen, om mede om te gaan. Zij zijn niet zoo
onbeduidend, loopen geen complimentjes na, leggen
zich niet op mooie praatjes toe. Zij zeggen precies,
wat hun op 't hart ligt. En dan zijn hun gesprekken
degelijk, want zij zijn steeds op reis en zien aldoor
wat nieuws. Ik houd veel van de zeelui (met vuur).
Amelia. En ik ook.
Ik. Het spijt mij wel, dat ik niet meer op zee
benwant dan zou ik al dit moois met eene buiging
kunnen beantwoorden.
Mijn Oom. Zeg neef, hoe vindt gij dat gezegde
van Sophie, dat de zeelui zoo degelijk weten te praten
(Hij knipoogde eens tegen mij.) Is dat soms degelijk
en kernachtig hier haalde hij iets op uit den
ouden doos, waarin voorkwam van „alle hens op",
terwijl het schip in gevaar verkeerde, ieder zich moest
inspannen en duidelijk bleek, hoe in zulke omstan
digheden allerminst de matrozen als naaimeisjes be
handeld worden.
Miss Hawke (lachende). Ik heb dat „allehensop!"
