U3ip UBB °0U SUBIJJ qi SJB JBBUI SOUlBp aSuof UBA
SsjpaS joq ua uaSnijqoijdiaA ap juajjrao 'uajqoizur
aqfijiapno ap jooa paiqiaa ui 'lapuo qi aop puBcuaiu
jooa na 'ubejs Ciux uaAoq aip 'uaiapus s[B ufiz qasjoij
U3A3 jaoAaS ufim ui 'jjaaq sad jaq jbbaa 'ucq qj
•uaqoB] paap qfijajjBq moo ufim ubajbbp
Suissojdo ap jfiAuaj 'jm atjsacnb ap sba\ aparajaijq
i(-japjaza§jaA jaiu Bijaray ua JBBq nu
fiS sjb 'uajfids fim noz jaq pBBpiapui si uaam qr
jbm uaajjB apjiM. qj -qoBf jaaqufim 'jaiu qfijaqjaAA
.tBBAAzaq uaaS qaq qj" -ui fiz jaiA „'uaau 'uaajq"
ufim uaSaj
jqaq iBBAizaq n uaipui qoog; -uapiaq uba uaa 'puBBAV
-J8A qfija§BjpjaAUO jooa jo uapnoq qaS jooa maq
qi noz 'uauuiAi uauunq aj jieq jBBq 'apjajs pjooq
ufiz ui qoiz fiq sjb jBBra jijoa\ jbbij do pjaijjaA sua»
uapuauA jo s(a§oj J8A\n uaa sjb 'ufiz jam pmaajA jaaq
ooz noz jajj -si afsiara jaij uaa jaq jep 'aoj raajs qj
f; jjooj qiABq ap qfquooMaS aip Jmp ap jaq sj ,;jbz
uaquqos ua uojjbaubb araBp aSuof aip qi jup 'JBBq
-quap jaq sj ajunj 'jqBBraaS pSjozaq n moiBe^y'
■uaqajds aj apara
suaa mo piaA\ pfij fim jooa jaq jBp 'daajSaq qj
•uaqajs fiz jaajq moiapaAi qaozdo jraoq
sjfiMqip suo aauajojLq jBBp JBp 'naam qi uajnq
ua uassiuuaq aufiz sjb Ciaa jep 'uaSSaz jbbui qi apjrn
uaajjy 'qfijaA\tiq jaq juajjrao uapjaaqquap azBMp
s(aqAiBjj jaaqufim jooa uajBqdo sjapnoqos ap 'aop
qi uBp jaara UBq puBmaijq" "Sijfids suizsSiuaa 'ajimj
aufira apiaz „'uaAaS uapnoz SuipiajuBB aojjaiq uaS
-uiqjamdo aufim JBp 'jqoBpaS jioou pBq qi 'mo^"
il(jljaaq Soo jaq do JBBq jooa fiq uaip 'jbj uap jooa 'qi
Saz 'uajBMaq aj jaq uba sjBBjd ui uaSipunqjaAO
TS
uaip ni sjqaajs qoo qooQ -uajaomjuo uajjnz aj moo
ufim puaaraaS 'jqocjqagjaAO pBq uaraBU azuo jqoauq
-sinq ap uaoj 'fiz psq Jaqag maSuBAi ajsq Soojjöao
sojq ajqoij uaa ua 'uaiz aj fim pjapuoAuaA uaaqos
fig rnauuiq jarauq ap 'SuijapuuAi ap jooa paajqaS
'aqMBjj ssim uiBA\q 'apjaAvdo jaiz ufim }in qosuaM|iaq
aip uao} jsmf ua i qi jqoap 'jbz jbbm jaiu jaaA\ qt
'uaSuiqqajjaqaijiuiBj ufiz jam fiq jBp 'ajqosuaA\ qj
„•ufiz
JUBMJ8A s(aijimBj aqfijjapB Sijuiaij jqav ubb saqraoo
-ajojq ap jBp 'uaqqaq aj pjooqaS uaam qi ua 'ufiz
uojaq ajsjqoB ap fiq jbz 'jjuoai jaq uooz ap sjy"
■saijq jadmojj uaa do 'ubb japjoz uap
uaSaj uamaojq dooq uaa uba uappira aj ua 'jbz qjOAV
auaa do aip 'amsp auaa joop pjaA\ uaqqojjaS jqaapuBB
aufira jfiAuaj 'qi apiaz „j uooz suojnq uaa uup uaizdo
sjaSooq sjai jbbu japBA jbbij qooj jsaora piaqjoojS
u(ooz uj mazjBBj aufira jooa ufiz mm aj fim noz
puojS oq 'uadooj aj mo ufiz jbbjs ui jaara jaiu jaqaz
qi noz uap 'apuooM jaiq qi sjb" 'qi apiaz ,,'qoo"
(/saipBrj;
ua spjorj jooa aAjBqaq 'uaqqajjdo jsaora snau uap
uaajapai jooa 'jjaaj SuiAoSmo u(ooz ui jsp 'afsiam
uaa jBp uajqoBAijaA noz uajq; ^s_i qfijjapuiq ua pjajs
-unqaSuo ooz Sou oouajojLq jBp 'pmaajA jaaq jaiu nu
jaq fiS jpuijY 'Si pnoS uba jaq josjb jin jaiq ja jaiz
sajjB jiiba\ 'uaqqaq jqoBjqaS uojjijq jbbu qoiz jam
pnoS qosijBJjsny jba\ jaaq jaom aqA\Bpj jaaqufijq"
■jqoiu auljra apjajsinp qosjoojS jaiu jaq sj"
„j,aqA\BU ssij^ nu juooai
jaiq ujj" mapuiA aj pnoq ooz ua pjBq ooz JBBp jaq
'uaqqaq noz jajaq 'sbm jsaaMaS ja jaq sjb 'fim jBp
jbaa jaiu jaaAV qi apuassim sjai ua apuaqfiq
fQ
50
eigen nicht naar een orgelconcert te begeleiden
„Als ik u was, mama, dan zou ik mij niet zooveel
om mijnheer Hawke's zonderlingheden bekommeren,'*
zeide Sophie. „Waarom zou neef Jack Florence niet.
mogen kennen, en niet met haar en Amelia mogen
wandelen? Ik weet zeker, dat hij wel duizend Heeren
Morecombe uit zijne mouw schudt."
„Zeg liever twintig duizend, Sophie," riep ik uit,,
terwijl ik die beste meid, voor hare waardeering en
hulp, wel aan mijn hart had willen drukken.
„Ik ben zelf ook vader," zeide mijn oom, in zijn
stoel achterover leunende en een blik van voldoening
rond de tafel latende gaan, „en net zou mij spijten,
iets te doen, wat een ander kon dwarsboomen in zijnn
wenschen ten opzichte zijner kinderen. Doch ik ben
niet voornemens, het mij moeielijk te maken over
dingen, die ik niet helpen kan. Ik zoti liever niet
naar Mr. Hawke gaan, om hem in zijn gezicht te
zeggen, dat hij mijns inziens een kwast is, die het
geluk zijner dochter voor de toekomst op het spel
zet, voor een misselijk verlangen, om een ongelukkig
voorwerp van een man in zijne familie te halenalleen
omdat deze nu, bij zijns vaders dood, Baron zal wor
den. Ik zeg, ik zou hem dit niet graag vertellen.
Maar het zou toch al te dwaas zijn, dat ik mijn eigen
broeders zoon niet bij mij zou mogen hebben, dat ik
mijn huis voor mijne eigen sekse zou moeten sluiten,
omdat miss Florence wel eens hier komt, en de oude
Hawke boos zou zijn, als zij haar bart eens schonk
aan een mijner gasten, in plaats van het te bewaren
althans het omhulsel er van, want het zal maar een
hol iets zijn, dat zij aan te bieden heeft, als zij ge
dwongen wordt, dit aan den verkeerden persoon te
55
eersten oogopslag werd hare verwondering kenbaar
gemaakt, en toen kwam er een glimlach, die zoo
duidelijk blijdschap verried, dat mijn hart er haast
hoorbaar van bonsde.
Zij stak mij hare kleine hand toe, zeide, dat het
haar verheugde mij te ontmoeten, en vroeg, of ik
ook naar de Kathedraal met hen medeging.
„Als ik mag, gaarne," zeide ik. „Toen Amelia over
het choraalzang sprak, vroeg ik verlof, om mede te
gaan luisteren. Ik hoop nu maar, dat het niet al te
onbescheiden van mij is. Niemand heeft mij gevraagd.
Ik ben op eigen uitnoodiging hier gekomen."
„Wel waarom zoudt u ook niet meêkomen zeide
zij glimlachend, doch een weinig schuchter kijkende.
„Het koor is uitstekend. Als gij van kerkelijke mu
ziek houdt, zal het zingen u wel bevallen."
Toen wij de deur uitgingen, vroeg ik of de kerk
ver weg was.
„Bijna ver genoeg om er heen te rijden, als gij
soms niet van wandelen houdt," antwoordde zij.
„Wij rijden immers terug," zeide Amelia. „Bijna
geheel de weg is afglooiend. Ik kom liever niet per
rijtuig naar de kerk, niet eens midden in de week.
Als ik zoo de menschen tot vóór de kerkdeur zie
rijden, dan verbeeld ik mij, dat zij verwachten, dat
de geestelijke en zijn hulppredikers en de voorzanger
en de koster naar buiten zullen komen, om in eene
rij te gaan staan en eene diepe buiging voor hen te
maken. In de week kan het er nog door; doch an
ders alleen voor menschen, die oud zijn of aan podagra
lijden."
„Ja, in de kerk behooren wij allen gelijk te zijn,"
zeide ik, „daar moeten wij op onze voetjes komen,
