•apuaSoodiuq jjij appz (i'jBBqquBpuo joi§ '{snif jaag"
(('ubb§ a{ SaAV ua uaq
-qnd a{ Jsjjoq uftra ;st JBBp pfiq ap nu qfijuaSp {Bp
'uaAaS a{ quaM uaa jbbui sjpz rao 'ufiz uapora noz
JBBqquBpuo jo.iS jaaMjB qi {Bp 'ppqqfippuaiJA ajoojS
jajjBMnjooA qfipjuoqia ooz qi uaq qoo{ ua 'uaAfqq
3} jaiq ja°ub[ tno 'uaqqaq a{ {qoai uaaS uapaq§ip
-ub{smo uaAaSaS ap ui dfi.iSaq qj 'jaaqjaA jaiq qi ui
-jbbaa 'piAaS qfjppora uaa si pq" 'qi appz ,/raoQ"
,/uaSfiiq a{ uapaquiBBuaï?
-ubbuo {UBq uaip uba 'ppaqquap {aq qoo JBBq {japuiq
ua |bz uaquap p.w oqAiBjj {ba\ uaunajqaq a{ rno ja qoiz
rao '3aoua§ sbbmp fiz st nu 'uaraoqaS {fiz siuuaq ui
spqMBjj ap {ara suo joop ua {fiz jaau azuo a§ nu '§nja{
ipiz fiz ppj{ ooz '{jebm ps{s ap {in puaiiA uaa jbbui
"ipnoAuaa 'pipipuiBj uaaS 'apraaa.u uaa s{qoap fi§ sjb
uapaz {im a\no{ do aqMBjj apno ap {Bp 'qhpAV
-nq uba {joos pq uba fiz paaq jaaqjB uaSiuui u.ooz
uadjaq aj {jooa siuapaiqosaSsappij aip Ijq uajaiuBiu
a{|B do n ua uaddojq a{ japnoqos uap do n tno 'uljz
noz apjaa ap a{uc{ |fiMJa{ ua I sja{qoop aufira jooa
dnqospzaS inBBuaSuBB uljz sjappop aul'iz irao jBBqp
put ubb§ na ppssiMaS uaqaozaq uaqqaq [im 'uBUijnnq
azuo si aqAUijj jaaqufijq •pcSrao jBBq ut ja {ba\
'{saq daajSaq qj qjaaq do ubui uap aam a{ub{ san
{Bp pi^r -afpnqos ufira ui uajBA liz" fiq appz „iqoBf
'pA\ {Bp ftS {qjaui '{jajpq aqMBjj uapno uaip {Ba\ 'jap
-aoui auunq sjb jbao sjapuu ja uaquap safspra a(q"
•qi appjooM{UB (('sjapuozfiq paA piu 'qoo"
•iuoo ufira Sao ja <<(juazB[q
a{ joo {aq ui Sou uoao ooz at oiqdog psq p^"
•qB{sdo jbbSis
ajapiiB uaa ua ajpziaau japaM fira qi |ftAua{ 'uajaoAaS
IZl
124
HOOFDSTUK VII.
Miss Hawke wordt kort gehouden.
De vroolijkheid van mijn oom was ditmaal niet
aanstekelijk. Nooit in mijn leven was ik minder geneigd
geweest tot lachen, dan nadat ik hem goeden nacht
gewenscht had. Het was toch alles behalve aangenaam
voor mij, om te moeten denken dat mijn bezoek ten
gevolge kon hebben, dat mijne familie met de Hawke's
kwade vrienden zou worden. Mijn oom mocht het dan
in 't belachelijke gooien, mijne nichten mochten op
mijne hand zijndoch het was duidelijk, dat tante
eene zeer strenge opvatting had van haren plicht te
genover buurvrienden, en dat zij mijne bewondering
voor miss Hawke afkeurde, zoolang ik haar gast was.
Aangezien ik nu niet de minste neiging gevoelde om
de buurt te verlaten, waar miss Hawke woonde, moest
ik overwegen, of ik oom beleedigen zou door nog tijdig
genoeg zijn huis uit te trekken, om eene breuk tus-
schen de beide familiën te voorkomen, dan wel die
zaak haren loop laten volgen.
Het ging mij erg aan het hart, iemand, zoo open
hartig en vriendelijk als mijn oom, te moeten grieven.
Ik had hem en tante, in hunne dochters, reeds geen
compliment gemaakt, door, onder hunne oogen, ver
liefd te worden op eene vriendin van den huize. Doch,
in plaats van daarover gevoelig te zijn geworden, had
oom mijne keuze toegejuicht, hadden mijne nichten
piu fiz sq •ua{p{jaA a{ ooz sapn {ip (jra rao 'psdaqos
jai{ uaa qoo{ aS {fiz {bm" 'qi dau jaiqdog 'o"
'ubb{s {saoui
uaza{ aj do ja aip 'SuiqqnjjaA azBA\ p ap joop 'ufiz
{saaAiaS pzoouuo jaaiu spiu uoq 'poAaS uftra jbbu
uapapjoo aj, -sbai uapqqsq {aq ubb ooz aiqdog
uao{ 'qaq {azaS pAv qi iqaizaS uba {joos qpw 'ua{a.\\
a{ tuo 'uaAaSaS jooa {bm |aaq jojbj ja pBq q{
«c! q°Bf 'SaouaS loom nu {sp s{ -ufiz {qoom
puaSnapuo ooz {aiu qi {Bp apuaSSaz '{oo|s puBq a.mq
{ara puora uap fira fiz do.iBBM 'uao{ qi SaojA „^uaA
-aSa{ aara raaq jooa duqospooq auaaS Cira aS {qoj{"
•uap{ads{SBA {ai{ qaop JBBq Eipray joop qoiz aip
'BtuBiu jbbu dojBBp qaaq ua uj qoo{ ]i{s" 'dau Ci<('si
pjBBAV spqraooajojq ppuiSay; ufizop j{bbaa{ sua{suira
_fiq {Bp 'uajB{q.iaA |oav qi jjnp 'si jaau uaSia uftra fiq
uooqosjo 'jbbj\t" -qi pz ,/{aiu qosnaq qoo" ,.iI9AC>
jbbui s3{{b {{8{jaA fiS uaSSaz {aiu qoo qoo{ qi noz {Bp
ua" fiz appjooM{ub (i'{aiu qi {aaw {bq" i((:uaSaouaS
{ip n {ao(j" JBBq Sao.iA qj J"BA1 {oq doz 'raoq
qoo" oppJOOM{ub ua fiz a{qoB{ uaoj, „"{qaq {qBBtuaS
n uba qfippoop qobf jaau ultra fiS {Bp 'Si{p{s joopS
qi 'aouojojq; :jbbi[ uaSa{ qi appz 'ua.iBA\ uaAoq JBBq
{ara 'uBBSSaAi {aq jooa Tim uao{ 'ppaqjooA Ciq 'puoAB
uajajsio qin jooa Suipjqjaq fiq ja niba\q fiz 'qoo"
•apuaqqiuqaoj fira {sbbu a^qoizoS
aqftppuaiJA ua apoq {aq 'qi SaojA <((j fiz ajqmjqaS uap
-jooa\ aqpyv dpsozos pM uBp {Bp fiz {jaaq aojj"
((mooa uauapaj apaoS ja qaq qj"
<l(j SuuiaMaq aMn jooa uauapaj
apjucdaq aS {qaq jo 'uaAaS a{ paora fira rao 'pSazaS
uaaqB nu {ip aS {qap[ -ppquaSauaS spqMBjj ssira uba
uapnoq uoq pjaqazjaA fira qi {Bp" 'qi appz (('pja{srap
8SI
125
mij zoo goed als te kennen gegeven, dat ik op hen als
bondgenooten kon rekenen, en, zoo al mijne tante zich
onzijdig had gehouden, was dit stellig en zeker alleen,
omdat zij niet wilde, dat de heer Hawke aanstoot
zou kunnen vinden in het gedrag van een jong mensch,
dat door zijn oom en door haar in Clifton-Lodge ge
ïntroduceerd was. Daarom, in aanmerking nemende
hoe goed, hartelijk en lief de familie zich voor mij
toonde, herhaal ik, dat het voor mij hoogst moeielijk
was, om in deze richtig te handelen.
Hoe dit nu zijn mocht, ik oordeelde, dat het beste
plan zou zijn, om Sophie in mijn vertrouwen te nemen,
en haar om raad te vragen; en den volgenden mor
gen, na het ontbijt waaronder ik mij niet herin
neren kan, dat een woord gesproken werd over de
Hawke's en hun diner volgde ik haar in den tuin
en verzocht haar, mij tien minuten lang, ergens op
een rustig plekje, hare aandacht te schenken, wijl ik
haar iets te vertellen had.
„Wat is het, Jack?" vroeg zij.
„Ik zal mijn hart voor u open leggen," zeide ik,
,,en zou gaarne uw gevoelen vernemen. Gij herinnert
u, wat er gisteren avond in de eetkamer besproken
werd
„O ja, heel goed," antwoordde zij. „Maar gij moet
u, wat mama gezegd heeft, niet al te zwaar aantrek
ken. In sommige opzichten is zij wel eens wat vreemd
zooals papa meent, al te fijn gevoelig. Zij erkent
dat zij mijnheer Hawke niet best zetten kan, en toch
schijnt zij er erg tegen op te zien, om hem iets in
den weg te leggen."
„Juist dat," zeide ik, „maakt het mij in dit geval
zoo moeielijk."
