-aqjB}[ ap jbbu Bijaiuy -jam sSeep uajapuB sap JBBq
fiS pip 'uaaaflafl uaqqaq oj suo aaui 'spaa.i jsoioquiiB
9Mtl UBA SpuOAB s( 'pBl| puaqja flZ U30} 'U9 piaqJBBAA
ap fiz apjajjaA qfijjnnjB^ qpnq aaorajuo jaflaojA jcuq
-{a fifl laanuBM ua jbbaa 'uaSSaz aa taaq 'Suojp JBBq
uaoa aa 'pflipaoiuaSuBB uaqqaq a; n uba apflipjnqasaq
jBBq 'sba\ ua§B|sa§ piaqpuijq jam fiq aup 'jqcrep smos
jajqoop aufiz jo Sooja 'joopdo cclcd JBBq do.iBti.w
'jjbbaa JBBq uaflaj jbbijiiubj aa fiS acp 'uaoa apuaq
-juo aouajojg; -fiq apiaz (('juiaauuBB u uaflaj Jiiounfag
jaaqufim afluof ap aip uajaiuBui uba piaqjjjA ap mo"
•paap Sbbja aip fiq mojBCAA 'uaaaM uaoa 9Pl!M aoua.iojq
•puq jaouquo jaam |B n fiz jo '.iapBA JBBq SaoiA
'uaiBM SaM f(A\ uaoa 'puoAB uajajsir)" "am aiqdog daij
„'jjaaq pjajJaA fira fiz jbaa 'uaSSaz saioaad n |bz qj"
•qi apiaz „jBqy"
•aiqdog oppjooAijue „'jfiz J0lll fi§ Subjooz"
<((;uaqaozaq aa n mo 'ajaaq uapoqjaA JBBq
aqAABjj jaaqufira aBp 'jbbaa pjBBdaq slip si a8H"
<l(jajaaq pjooqaq ooz fiz uaip
'uBraaaz uap uba uaflfijq uoz uaiz aa dmijS uaa fiz jBp
'uaqqaq uBBasaq jbbij fiq dooq aSiuaa jaAi asm -m noz
'uaipuaainq ug; raaSSaz uauunq uoz qfijapinp uaraoq
-jOA asm jai.iq uaa ui aaq fiz JBp 'uaoa apsaaJA qoop
'uaAfjjqas aa aaq suaraaujooA asjoo sbaa fiz 'Bp"
<1(:na°ua.iq aa uaq
-aozaq lap.taA jaiq 'puq uapoqjaA JBBq eded JBBq jcp
uapaaiaA a; n mo 'uaajjB jaaqaS jaiq fiz racAvy *a§B8jA
qfijaAinq uaa JBBq fiq jooa 'uajiip asm jbaa jaq pz
qooa Subj uojjba unq uoaiuq aufiz do JBBq jooa fiq
aup 'ufiz jbz uazauaS joaooz aqraoaajojy uafluof uap
uba asoA ap Bjpooz 'uaSuajq uauuiq aa qoiz a3q jbz
fiz ua" !qi apiaz <('piaqjEBA\ ap fiz assAA nu 'Bp"
HI
«'PÏ3ÏÏ
-jbbaa ap fiz jaaw n^j" qm aiqdog daij ,/aqosp JBBq
J3ao a8 aoq 'pjajiaA JBBq aqaq '{BAaS opa up"
(('si JBBJ aa aap
Bjpooz 'SuiquapjaAo amBuaSuBBUo auaa si jBp ua 'ua§
-uajq uauunq jb puq jaaaq J8AA ja aaq qi aBp 'uaqaap
ubbS uoz qi jo 'uapjooA\ aufim do jam JBBm ajA qoopj
•<(uadjoqaquo" pJOOA\ aaq qoo qi aaqinjqaS raojBBp ua
'qiijds uadjoqaquo qi a^p 'qfqaiaom qi jBp '[8A\ jsiaa qj
*apJOA\ pSojaS puom nap ui jaoAaS ufiz joop raaq a^AV
saps fiq aSoz 'aaora uaaqoaiqdo usp ua 'paap qi sjbooz
'jjaoAaS qoiz pusmai sjb" 'qi jaz /aiqdog jaAp"
-joqaquo" mojBBA\ JBBm 'puaqaasam si „jJBq aSuop"
(i aJBq aSuof <(uad[oqaquo" mojBBAA qoopj 'uaqqaq
uapBAaq jaAV aouajopq jbz fv(j jSipjBB aojj" -uajads
Sbz qnasaipamoo jaaauamiauas uaa uba auaos aasqfij
-uaopuBB ap fiz josjb 'aBB[aS JBBq do Suiqqnjpam auaa
jam aiqdog daij <<(;pSazaS o[fipi[Xdai aup fiS apapl"
,/uaqajq uauunq uoz jmq uadjoqaquo 'aSuof
ufiz fiq jooajbbaa 'puq jaoraauo uaAaj ufiz ui fiq aip
'sbav afsiam aasjaa aaq fiz aBp 'puq pjaqazjaA JBBq
jnora.fag qosp aup 'uajajfioSoAV uauunq fiq noz aioou
JBBm 'ap[iA\ fiq jbaa uaop aqaom japBA JBBq jip ua
pBqjaq giuui ua Suiui JBBq qi a«p 'uup JBBq appj
-J8A qi" Ijaijqaumm apno uaa uba uazajJOOA uajooq
qaqqnd a, ui aaq sjb saai ooz si aaq 'uajBqjaq uaaBj aa
'ajaaq pjaasinpaS joo jaq ui afsiam Suof uaa qijquaSoo
qlijaaqooasaJBq uaa ui fiq aip 'safaBBjd ap jb maq uup
uaA8§ uauunq afdooq jajooiS uaa puuraai qjjjaiaora
noz uara jubai 'puajazjBB SiuiaAV uaa qi apiaz <('njq"
<<(j acBSmo ja aBA\ aaa-AA jam qi SJB 'uadjaq
•aa u qfijagora fira a, si aoq 'jamaq apaojj maaaAA
0?I
144
een huwelijk aangaan, alleen ten pleizieve van kaar
vader, maar eer zal zij als oude vrijster sterven, dat
houd ik voor zeker, dan hem in dat opzicht verdriet
aan te doen."
„Och, vertel mij zulke dingen maar liever niet,"
zeide ik, terwijl mijne stemming naar omlaag ging,
als de kwik in den barometer vóór een storm.
„Het is uw eigen schuld," zeide zij lachende, „gij
vraagt er mij immers naar." En, na op haar horloge
gekeken te hebben, wilde zij mij verlaten, onder het
voorwendsel dat eene naaister haar wachtte.
„Vóór gij weggaat, lieve Sophie," zeide ik, „moet
gij mij eerst eens vertellen, hoeveel van hetgeen hier
van morgen voorviel, door u aan de familie zal worden
overgebabbeld
„Wel, al wat ik weet," antwoordde zij, „waarvan
dus van zelve uwe declaratie uitgesloten is."
„Ik ga een loopje maken naar Bristol," zeide ik,
„wees zoo vriendelijk, aan uwe mama te zeggen, dat
ik niet t'huis kan zijn met de lunch. Allernoodza
kelijkst moet ik de stadsdokken daar gaan zien, de
handelskade, zoo heet het daar immers?"
„Niet te dicht bij het water komen, Jack," zeide
zij; „gij zet een gezicht, alsof gij voornemens waart
aan uw rampzalig bestaan een eind te maken."
„Wees niet ongerust," zeide ik. „Ik ben niet in
de wieg gelegd om te verdrinken, zooals ik al eens
bemerkt heb, toen ik van de fokkera te water viel.
Sophie heb ik u al eens bedankt, voor uwe belang
stelling in mijne zaak in mijn hoe zal ik
zeggen in die sentimenteele geschiedenis, waarin
ik, dank zij uw vaders uitnoodiging om in Clifton
te komen, verzeild ben geraakt? Als ik het nog niet
137
„Maar dat weggaan is toch vrijwillig, en dus uw
eigen schuld, om de flauwe troost te missen, die voor
u in een voorbij gaan den groet kan opgesloten liggen,"
zeide zij lachende; en nu reeds praatte zij meer op
haar gemak, hoewel zij steeds zorgde, mij niet in de
oogen te zien.
„Ik heb niet gezegd, dat ik de buurt uitging,"
antwoordde ik; „maar alleen het huis hier."
Dit laatste bracht haar dadelijk weêr op koers.
Het scheen mij zelfs toe, dat zij dit niet ongaarne
hoorde.
„Miss Hawke," hervatte ik, stoutweg er met ge
sloten oogen en gebalde vuisten op inloopende, „ik
ben maar een eenvoudige jonge man; het leven op
zee heeft mij het vermogen benomen, als een Eran-
sche dansmeester, met een vriendelijk lachje om iets
wat mij ter harte gaat, heen te draaien. Ik kan slechts
rond voor de dingen uitkomen, en, ofschoon ik ge
voel, dat het niet mooi van mij is, om u zoo daar
over aan te vallen, terwijl gij hier gekomen zijt, niet
verwachtende mij te zullen zien" (hier sloeg zij voor
het eerst hare lieve oogen tot mij op, als wilde zij
zeggen: „zijt gij daar zoo zeker van?") „toch, daar
er zich misschien geene andere gelegenheid voordoet,
kan ik niet nalaten u te zeggen, hoe groot mijne be
wondering voor u is neen, neen, laat ik eerlijk
zjjn hoezeer ik u liefheb. Van het eerste oogenblik
af, waarop ik u zag, in die kamer daarginds, zijt gij
nooit uit mijne gedachte geweest. Het is alsof het
pas gisteren was ja, glimlach vrij in allen ge
valle, de tijd is kort geweest. Doch vergeet daarbij
niet, hoe dikwijls wij samen zijn geweest, hoe vrien
delijk, hoe lief gij steeds voor mij waart. Het is niet
