JOAtnp 9Q [9A\ 'aOUOJOjq J8UI pj99°B°U99§ jalU Sou
siararai qfiz ag r; uaSfjjq oj UBBpaS jojsijg ui uan
-OAV A\n jam fig jdooq jb^ <j apnui ia Suqaopaq awn
si jbaa qoog -uibbu spraaq st ui uup eg 'fjicn uaAfqq
jaiu ag nu jmq\i -uoqqaq uaizafl uaSoouaS jam jip fm
uapnoz 'U9A9[q9S jjbbm suo fiq ag spy -uajBjd aap
-I3A jaiu joAo.reup ft an. uaqnz uep" f fiq iaz „'002"
„•uauapai
uaAagagdo spaaj ap mo ua" qi appiooAijUB „'Bf
■fiq qBjds uajBp
-jaA aj suo mo 'uamaujooA aSippaps A\n si jaq sng"
•appjooAAjusaq jaazuaAa qi aip 'giiBJA
anaa 'jsaora napBjaq aa qi paaAaoq 'fiq gaojA do.reuQ
•jmnq ap apraaou qp 'psq pannqag siaumq suag
-aa qi jbbaa 'fira moo gooiA 'sbaa uajopsaS jobaa anap
ap uaoj, qoqjaA qajjjaA jaq 'maq uba quaA\ naa do
joqoz 'ajuBj doaaiq jjoq jfiAuaj 'Jaau ua do jauraq ap
hi apjapnBAV na do jaojs ufiz iiba puojs moo uf[H
MBBm
(t
jqoBAV 'uapauBqasjin azfiM aaapuB jo anaa ap do jaaAA
|aAA aa qi jbz 'jiz qaajs ap ut oSaAuaAjuq qi sjy"
•qi apiaz „'qfqaiaom jam fira mo n jaq qBBj\["
„'Jjaaq uaAaqjuo uaaiiq sjb uaSupqoqdjaA azno
uba suo aqMBjq uapuo uap uba guapag ;aq pfi.w aaam
aj 'uajBj aa qaajs ap ui a°9MJ9ApBq jeiu maq 'jqoqd
-jaA uu fiAV ufiz aoopaBBp ua 'uaqqaq a; jqoBjqafl gaAV
uap do qBBz azap fiq maq 'uaSippnqosaq uauunq suo
uoz fiq uauuaq aauajopg fiq apjaap suo joog mapaoAt
uapuoqauo qaiu maq piaqpuaqiMpaAi ua guigipaom
-UBB azuo gum raoiBBp ug -auaam aaq fiq jsp 'sfiAV
-aq uaa qaq si pBAaS qpa ui" 'sbaa fiq jam aa qi josjb
'apuaqaads aBBq joj 'aaooA uioo ufim guig „'n|q"
'ajuBj appaooAvquB „'qfqaiaom jaiu jbSou si jBg"
6ST
158
Mijn oom zat naar mij te luisteren en mij met zijn
hoofd opzij, zijn rechteroog half toegeknepen en diep
in gedachten aan te staren. Ik was op eene uitbar
sting van gekrenkte hartelijkheid, van verontwaardigde
gastvrijheid voorbereid, des te meer verbaasde mij zijn
zwijgen en nadenken. Het was juist tante, die protes-
steerde; en ik moet zeggen, zij deed haar best, om
mij tot blijven over te halen. Zij beweerde, dat het
nu toch aan de zaak niets meer afdeed of ik bleef,
dan wel heenging. Van harte hoopte zij, niets gedaan
te hebben, wat tot mijn vertrek aanleiding gaf. Als
ik nu toch in Bristol wilde blijven, begreep zij vol
strekt niet, waarom ik het noodig oordeelde om kamers
te gaan huren, terwijl hun huis toch te mijner beschik
king stond. Ik antwoordde hierop, dat ik hare vrien
delijke bedoeling op den hoogsten prijs stelde, en ik
met zeer veel spijt, maar met innige dankbaarheid
woor al wat ik genoten had, van haar scheidde.
Al dien tijd had mijn oom zijne oogen niet van
mij af gehad. Hij wachtte tot tante het opgaf,
om mij te overreden en zeide toen op zijn beurt
„Wel, Jack, waarom blijf je in Bristol hangen
Waarom maar niet liever naar Londen terug?"
„Omdat de lucht mij hier zoo goed bevalt," zei ik.
„Hebt gij dan uwe kamers in de stad al opge
zegd
„Neen."
„Kan dat zoo maar lijden, om twee stel apparte
menten in gebruik te hebben, tegen zooveel's jaars
riep hij.
„Ik zal het beproeven," antwoordde ik.
„Sophia, ik wed, dat gij wel raden kunt, waarom
Jack het zoo op Bristol voorzien heeft?"
qoiz fiz spy -anazaA\a°uBB maq joop uap ucp 'ueur
uaaapuB uaa jooa ua.iainpsjuo aj jBBjaS .ii:uq 'uapaiq
-jaA aj 'uaqaads uba azfiAA fiq 'jBBq rao 'ufiz jSBAiq
uaa sjb qinj; uaa aaaznaaa jbaa jaom aqAABjj jaaqufira
qaoQ 'si aaam uiiaqaS uaa puBcuaiu jooa jBp 'u.iSaaq
-jaA uaqiAA aj saai uio 'ufiz qag aj jb noz jeH qpaq
jqBBtnaS fim do qnipui uadaip uaa aqA\Bjj ssira JBp"
'jiooa qi SuiS ooz „'uauaqaooj jeiu qi ucq jbq"
„•ua.iaaauamB{ aj aaao aap
-aaa mo 'qBBz auaaS si aafl i uaAajqaS uapuaiJA apaoS
sjammi ufiz aip ua 'uouajojq uba jaaA uappiq safsiam
aQ" -moo aprao.iq „'pjBBM jaju jooq ap si dos ag"
„■uapuiAjapuo jsom piaqqfqaaBBP
-jaA azap n aBp 'si uaopaoj ufim joop* aaq aBp" 'aoa
ajUBa qi apSaoA „'asaam aaq fiui jjapuiq jan"
•soj do ja fiq ajduiBp Siyaq ua
<Ij doqsaoz apno aqfqasaaJA aip 'pjoqaS fiqaooA Suqjads
-jooa aufim 'jaA ua|ljm si (iq uBBpaS aaam qjasq
flH d n81II03I uaqiAA noz aam joaa fiq aBP 'qat{ p§szaS
qi jBp 'n fiS a-rauuiJOH" 'apuaqoBj moo ufira apiaz
„'uaSiUA uaqiAi uaja a; suaa asmf maq peq qf"
,t'PaP
qoo aaq qi mBBuaSuBBUo jsSooq aoq 'ajaajaq n Ja^aq jo
'suo aaq JaAOOZ jooa uaqfqaoojaA "BjpaS ufiz uaaqu
pAA qj ■qfqasfuSjB qi puu 'si uaSauaS aatu fiz uaip
'puBmai aaui uaAinoj; uaaBj aa puiq ufiz mo qosuaAA
ufi2" qJooA fiz SuiS t'.su3d pm Sou qfqaAinq aaq quaaq
-rao uaaqoizui aufiz jam jajqoa aaq q| «aq uiojBBg"
„•uamau aj qfqBAiq jam aqA\Bg jaaq
uap si jaH" '^1 apiaz „'aoa oujbbS n aaq jaa§ qi"
„■uaqBtu puia uaa siuapaiqosaS yooz ubb jaazuaAa aaiu
UBp fiS apnoz 'sbai JBBq uba qfqapoop fiq aap 'raBAiqam
jooa qfquado ja aip 'SuqapraaajA uaSuof uaa uba asaawaS
f91
155
voor dergelijke tirannie buigt, dan is zij niet zoo flink,
als ik van haar gedacht heb."
„Juist mijne opinie, Jack hetzelfde wat ik ge
zegd heb, zoodra Sophie met het bericht binnen kwam,"
zeide mijn oom.
„Het heeft hem natuurlijk gehinderd, dat gij gis
teravond zooveel werk van Florence hebt gemaakt,"
zeide mijne tante.
„Ja, en dat zij het ook nog al aardig scheen te
vinden," vulde mijn oom aan.
„Wanneer uwe manier van doen, mijnheer Jack,"
zeide mijne tante, „niet zoo in het oog vallend was
geweest als niet mijn man, ik moet het wel zeggen,
«en beetje erg ondoordacht, miss Hawke zoo aan u
had overgelaten, door juist te doen alsof hij niet goed
begrepen had, welke van de twee dochters hij gevraagd
was, aan tafel te geleiden, dan zouden er voor mijn
heer Hawke's achterdocht geene gronden bestaan, en
dan zou hij Florence's bezoeken hier ook wel niet ver
boden hebben. Men behoeft daarom nog niet te denken,
dat hij juist zoo tegenover ieder ander zou handelen.
Doch ongelukkigerwijs had hij slechts mijn man's
opzettelijke vergissing en uw gedrag ten opzichte zij
ner dochter samen te koppelen, om daarop allerlei
vermoedens te bouwen. Het zal hem nu wel niet uit
het hoofd te praten zijn, dat oom op uwe hand is en
u alleen bij zich gevraagd heeft, in de hoop, u Floren
ce tot vrouw te bezorgen."
„Dat zou waarlijk nog zoo'n slechte uitrekening
niet zijn geweest!" zeide mijn oom. „Ik ben voor
eerlijk overleg tusschen familieleden onderling, en hoop
van harte, dat Jack er ook zoo over denkt. Waarom
zou ik voor mijn broeder Tom's zoon niet een mooi
