pnojOAOopq ooz appiBBAUBB §i[[iA\(iiA qi aip 'Snip
-noq apua;qaBA\jB acuBiiaSuBB lapnim ap ui jb§ iqoizui
jaSipaomfijq uaa fim aa 'djaiq douaAoq jaaqaS fim
■ia Scipaq ^ip .mcp 'paoA qjtS araoqiajA pcssojoq auaa
raos aip 'jaiz ufiui uba apdaip pq ui 'qi pp 'uaraau
qfqeMq a; [B pm qoo; tira fiS pom 'uoq uassira paq
pp§ pp qi josp 'psq uapnoqaS fim qi uooqosjo 'ug
ua^pqos aj sfiid uapoaj uap do 'Sbj uuEcp aip 'piaq
-puaqiAijaAV aqfqjapBA ap 'uaAajqag sbaa aqajqaS ui qt
uaipui 'jb§ fim moo ufira uup 'uaqqaq puaipjaA uaut
-bu lapiBq paA Sou piu qi nog "Subj piu inq azooq
ufira 'gnz uadfjjSaq pA\ hS spooz 'apjnnp suBpoo]q
•pqao; spoajs 'uaqem a; }in jaqqBAiz" uaa ua (1diqos
-aaz" .iBBqquBpuo uaa jooa fim joop 'pBq posjqaS
fim fiq uijbbai 'Sutmmap ap sp qfippuq ooz 'piaq
-paoS aufiz jooa maq apucpaq ua fim fiq uoq uap qr
qup 'uapjoAiaS ufiz pSipaapq 'spfizjaufim SuuaSiaAi
ajapjaA joop 'noz fiq jo 'uoq uassira pin pq jbbq
((-jaAo japjaA uup ja SfiAiz ua
'unra 'uoq uaip raaa^; uapaoSjaA ua[ju\ a; pnoqjapuo
uaSia A\n qfiz fiS psS suaiA\ 'puBraai mo 'ufiz suas
-jaq uba dajs ua qip ooz 'jjbbm pm pp aS sp 'aS
ipnog" "ft1! dan jiaqqBMz uaaS si p^"
„juaq jaqqBAvz uaa qt sp 'qoo;
fim apq pAtnp ap jBBra" :qi appiooA\}UB (['pAV Bp"
<i(j Mqqvaiz 'piu pp aS
ïdfuSag pop Cim jooa pp 'uappq a} jjaz Bpdsoq a.iin
uba spjejd ui nu fiS pp ua pnoqaq aSojuapnq uba
poos uaa sp joopjBep n qi pp qaoz pnnq ap ui n
jooa soiSo[ 'pS jappop aufiz ubb aqAiBjj osuoqdjy
aip 'sjapjo ap joop uapoAaS a; pfiqas qsraaS Am
do smq ufira ui jaSuB] pm n aS ppmo 'nu sqi pp
'piu uBp fiS piz" 'pn fiq daii <('qasuam 'jbbj\["
891
•apaz fiq ja fiz pp pqoizaS aSipaoS uooai
-aSuapnq pq ua apuapdjoo ajBq joop piazi UBBpaS
piu a; 'uapiaojA uaddq ajBq jbao uapjooAi ap sp pus
uaAa 'aip 'ppqqfippq uba poos uaa pra 'do Bipray
ajqiara (('si jBBquBBpaq siameq uaSp pm uaajp pp
uaSSaz uauuBm ap aip 'ptaqqfipquBqpuo ap jbbu paq
-unq J38a\ ua paaq suo uba SaouaS qaBf fizuaj/'
„•uaSafSaAAuapj'pbbav raoqpA\ ooz fiS jbba\ 'aipraBj:
aufim uba aqziBjj jaaqufira joop piu qoo; fim qi uoz"
'apuapUBB (;jBBq auaSaz pop) uaSoo ap ui uauBj;
pm Bitfiq ftm 'aiqdog appz a'qoBp 'sbav n qi sjy"
•sbai pqapasajd uas
-siuuaq auunq fiq aip ua uaqam uapuoq safpao^fu ua
uaSuippuBAi fiz uaiAA pra 'uaqqaq a^ smq ui qasuara
-Suof uaa 'SipiBB pM qoo pq fiz uapuoA uaipuaqnq
JBBra pAoSdo ftm jooa ppquaSauaS aqfijjapnz auaa
spaaj uappaq fig mappa a uoz qap QjapbS unq nam
aSiupAA uaumq ua puq pjnnqaS sjaranq qi pp 'sbm
ooz qfipqjaAA pq pp Suiqqappo ap fiq 'ajqjamdo ua;
-qoiu aufim uba Suijppinap^ ua ;fids ap qi uao} 'uaj
-aoAaS pppaS jaaz fim nap sjapuB piu qfqiBBAi uoq
qj majapinj a; uapuop jBBq jbbu piaquapuoAiaSdo
aAaiBU ua SuizBqjaA |oa aip 'uoAinojA uassBAipA 'apaz
-aS aaAi; aip uba ufiz a; japaom ap mo 'Suof a!) jbb[ Sp
-uiAp pAv 'uauuaqaq SaAijnS pq pom qi 'uaaqos ua
'uaSoo aAaq ua uapuBj aSpqasjd 'JBBq bjbmz 'jnnSg
loom 'daajs aSuBi 'uodsf apuaqn[SA\nBU aisq pra pm
paoS uooAiaSuaqnq qoo uup ja Sbz fig -jBBqaSpuBq
SpqoBjq pm pjBBdaS 'ppqpBBidsaqpAi jaiBq innA pq
joop pzaS uaiBAi pao[S ui uoSubav jam 'apuadiaAV
AinojA aufiz do SnuapuoAiaq pA qqq uaa suBpoou
'moo ufira apraojq <('Biqdog 'uapnjaq ui sireq; ja
fiAi uap| i uaqojdsaSjB si sajp 'pcj a^ nu si ph"
991
162
„Maar hoelang rekent gij er dan voor," zei hij, „om,
of het meisjen te krijgen, öf haar u uit het hoofd te
zetten?" Ik verzocht hem, mij dergelijke vragen maar
liever niet te doen, daar dit te schatten, mij onmo
gelijk was.
„Denkt ge," vroeg hij, „wel zes maanden in Bristol
te zullen blijven?"
„Och," zeide ik lachende, „na verloop van zes maan
den, zal ik althans wel zoo wat weten, hoe het er mede
staat."
Hierop trok hij een lade open, nam een kasboek
uit, en, na op een stuk papier eenige berekeningen
te hebben gemaakt, vulde hij een bon in en reikte
mij dien over.
„Daar, mijn jongen," zei hij, „steek dat bij u. Het
is om zes maanden kamerhuur van te betalen."
Ik keek naar den bon, en zag dat deze voor vijf
tig pond was. Werkelijk was ik door zijne goedheid
getroffen, en staarde een poos achtereen, als versuft,
op dat stuk papier. Toen legde ik het op de tafel
neer, verklaarde, geene woorden te kunnen vinden,
om mijn oom voor zijne mildheid dank te zeggen,
maar voor het oogenblik zelf geld genoeg te hebben,
om de aan de uitvoering van mijn plan verbonden
uitgaven te bekostigen. Doch nu liep het bijna op een
twist uit. Oom noemde mij een ondankbaar zeeschip.
Had ik hem niet de verzekering gegeven, dat slechts
mijnheer Hawke's voorschriften aan Florence mij weg
joegen Ik antwoordde, ja. Toen verlangde hij te we
ten, welk recht ik had, hem de beleediging aan te
doen, van niet langer zijn gast te willen zijn op mijne
eigene voorwaarden
„Ik begrijp u niet, oom," zeide ik.
167
Mijn oom echter, die genoeg van het onderwerp
had wat ik mij levendig kon voorstellen ver
zocht nu zijne dochters, om er maar verder over te
zwijgenJack wenschte weg te gaan, hij moest maar
weten, wat hem te doen stond„laat hem dan,
in vrede's naam, zonder verdere bezwaren vertrekken."
Op zijn verzoek, gaven wij dus aan het gesprek een
anderen loop en gingen kort daarop aan tafel zitten,
waar het maal, trots mijne pogingen om een vroolijk
gezicht te zetten en ongedwongen te zijn, zoo saai,
vervelend en treurig van stapel liep, dat een toeschou
wer gedacht moest hebben, dat wij een begrafenisont-
haal zaten te rekken, in afwachting van de lijkkoets
en toebehooren. Sophie, die geheel vervuld was van
mijn op handen vertrek, beproefde verscheidene malen,
mijne plannen op nieuw ter sprake te brengen, door
langs allerlei omwegen vragen te doen en opmerkin
gen te maken omtrent de Hawke's, doch zij werd
door haren papa geregeld afgewend en in verwarring
uit het strijdperk gedreventot eindelijk meer en meer
de algemeene overtuiging veld won, dat alle verdere
zinspelingen op mijn vertrek ongepast zouden zijn.
Toen echter het diner afgeloopen was en ik nog een
korte poos met mijn oom bleef zitten, zag ik, door
het openstaande raam, Sophie voorbij schuiven. Ver
langende nog een paar woorden met haar te wisselen,
vóór ik ging, stapte ik naar buiten en naar haar toe.
Dadelijk begon Sophie met„Wanneer hebt ge die
kamers genomen, Jack?"
„Dezen morgen," antwoordde ik.
„Mij hebt ge gezegd, dat ge naar de dokken zoudt
gaan. Waarom mij uwe ware redenen verborgen Jack?"
vroeg zij verwijtend.
