^ioos apjjazap uba 'afjai.iq uaAAUOAaS Siqaoqaup 'uiajq
uaa doJBBp fira jb§ fig l(-pjooA\jUB JBBq si jaiq no"
tqBz uapui puuq aiBq qBjs ua 'fiz appiooA\juB ,/np"
nsAO.iqosoS p jeeq fiS jqajl"
<t-jaiu CiAv uajqaBAi aouo.iopq"
'fiz apioz ,,'uoont" 'qfqapBp fira daa.iSaq aiqdog
uaiqossun 'fizuaj 'uad
-daqos a; naiz uaSaouoS duqospzaS uoSio ui jaoni qj
•uauuaAvaS a} piaquiBBzuaa ap ubb 'uojaaj pom qj
•SuiqaoziaA ut pin firn 8uaiq" qi pz „'uaay"
•uap uaraoq noz
uaq fiq qoo puoAU uaip qi jo 'uaiooq aj ua opuooAV
qi aoq naiz aj snaa mo 'uadoojaSuEB fira fiq uaajpj
ubjbaa fig 'uapapaA aj pra fira fiz uappcq SMnaiNj
•uararaap aj ui
iiaiapaq.omqq ufira p pra qfqapup ua uapjooAijuBaq
aj jqanz uaa pm jqanz uaa mo 'sbm puBraai jaara
aiqdog jaapuaSajui jfiAuaj iuaAinoqosaq uoq aSijsuia
auaa sp pin .ibbiu Suipopaq aufira fiz josp 'uooj
uapuajjods suizsSiuaa do ppaara jip ua paap uagc.iA
azap p aip 'Bipmy japuozfiq j( ui jaara qi uaam uup
'„fiz" Saz qi jaauuB^ "sjjooa ooz ua uaAaj siarauq
do oSiqazaSuo pq uaSaj ufiz noz puupaq aauaiojg jooa
piaquaSauaS aufira pp 'apjajsjooA fim qi jo 'noz uaj
-pAaq p Sou jaiq fira pq pp jqoup qi jo 'puq uadnp
-a8 pAV qi aoq 'SuqppSuBjaq pra uaSaoJA fig 'uaS
-aojsaq UBAJBBp qi ua safsiam aunpaSpM aan; aip pp
'jaap ajooiS pq .loop 'sbm uaquojsaS jjjaq ap jooa
azap jo 'uaaqos |oa\ 'uappcq nauiouaSspcjd fiz uaoj
'pq pp 'uaSSaz qoo uup jaom qi ua !puo.i jaureq
aufira fiz uaqaq 'qa.ij.ia a jaq uba uaSuipmp ap .loop
'pSiauaS uaqaBj pj jBBqqfqg 'uojqoiu apiaq jaufim
SuiuaipuBB ap joop pSjoAaS '.map aufira do qij uaquip
LIV
180
gebeurd is, geen quaestie van zijn kon, dat iemand
uwer bij de Hawke's weêr een voet aan huis zou
zetten."
„Zij kan wel eens tot andere inzichten komen, en
in dat geval," zeide Sophie,, „zou zeker onze afspraak
uwe goedkeuring wel verwerven?"
„O ja, zeker," zei ik, „als ik daardoor miss Iiawke
eens in uw huis zal kunnen ontmoeten. Maar zou zij
wel komen, wetende dat haar papa er zoo tegen is?
En zou de oude Hawke niet weêr een stopper zetten
op Florence's bezoeken, als hij hoort, dat ik in Bristol
ben?"
„Och, wat ben je toch een moeielijk mensch om te
helpen," riep Amelia uit. „Wat een hoop van veronder
stellingen werpt ge daar weêr opAls alles, waarvoor
gij u ongerust maakt, zou moeten plaats vinden, is
het maar het beste, dat wij eene diepe buiging voor u
maken en u, in uwe moeielijkheden, aan uw lot over
laten; want wat kunnen wij dan doen?"
Hierop maakte ik mijzelven in stilte voor een dwaas
uit, want wat was ik anders, nu ik allerlei bezwaren
ging opduiken, om daarmede de romantische verwach
tingen, waardoor alleen mijne nichten zulke ijverige
bondgenooten voor mij waren geworden, den bodem
in te slaan? Ootmoedig op hen neerziende, smeekte
ik beiden om vergiffenis en beloofde beterschap, door
voortaan geene zwarigheden meer te luchten, maar de
zaken meer op te nemen, zooals zij waren, en, als de
wind soms van voren in mocht komen over den eenen
boeg, dan in 's hemels naam mijn roer maar om te
leggen en het over den anderen boeg te beproeven.
„Er zit niets anders op, Jack," zeide Sophie; „want
als mama niet wil, en Florence niet wil en mijnheer
puaAoq .iBBiii f uajBjjsfiz aAuniu 'apA\noqoSpraaa.iA ua
'uaA\naa aSuoA jm uazmqqoAaS apno joa 'uuq uapuiA
jSBBquaui aip 'uasjBtqd ajsS;jqoBjap|iqos ap uba auaa
si jaq jubaa uaqqaq uajouaS jaaA pBjs apno ap ui
noz qi 'uoAa[ uoq uogaouaS ufiz jooa uaapB 'uaSjoz
uba fiJA 'aip puBraai 'jsaaA\a§ jojsug ui jaqaozaq
uooaujS uaa sjqoajs qi aiB^q raajjajj aj ube aqMBjj
ssim ja 'dooq apuojSaSuo jaaz qfquagia 'aAAnup ap
ui 'opuooA\fiq [BBjpoqjBAj ap ui jsuaippuajqoo uap qi
jbbai 'pBaqsijjOfj jbbu afdnjsjin uaa jam jqoBjqqaoz
uaSjoui uaa qi jfiAuaj 'puoA jm aipraoj ajaoqaS ap qi
.IBBAA 'sinq smoo ufira ubb qaozaq uaa Sou sbaa ajsSip
-JBBAiqjara jajj 'dmB.iaaz auaa ui .looqjaAiiaSinjaS jaq
fiq 'uaSSaz uapnoz suiajiduqsdaaqos ap sjbooz 'jooa
sjapuozfiq sjaiu ja joia uaSep apuaSjOA ai.ip a(j
•neSnijuoBAueA eufitn jaedraej raoo nftK
"X 3MSCLÏOOH
•uaqaoq ajqooqaS sud
ufira uba uaa do ubb uaoj jota ua piaqpuozaS uaSia ufira
do Snaj uaa quo.ip 'dfid uaa ajdojs 'do snq auaa ja
ajqnjp ua SaA\ fira jooa uba aiqdcjSojoqd ap qi ajqiu
SuipiapB joj ug; *qi jqoep ooz „juapnoqjoA qi jbz aoj
apuia uaj 'uaAaSaq ut jBBrauaa lira ja qaq qj" "ubbjs
aj jm jaSuBj jaiu sbaa jnp 'uaa^ uaqura aj sooj
-ajqoBjq 'piaqfijA jaufiz SuiuuiA\jaq joj 'apjajs qioAA
jaq ui j.mq ufira aip 'Suiëod ajsuira ap rao 'puojs
t8[
181
Hawke ook al niet wil als zij geen van allen
willen
„Dan moet ik natuurlijk ook maar niet meer wil
len," zeide ik, voor haar den volzin aanvullende.
Zij bleven nog wat praten, en vroegen mij, vóór
hun vertrek, nogmaals om bij hen te komen eten.
Ik had eeuwig graag de uitnoodiging aangenomen,
doch meende, dat ik grooter kans had op het behoud
hunner achting en genegenheid, indien ik, eenmaal
hun huis uit zijnde, hen niet al te dikwijls met mijn
gezelschap opscheepte. Buitendien, die vrijage van mij
kon wel eens zeer lang duren, hetzij met, hetzij zon
der bevredigend resultaat, en zou ik dus toch al
dikwijls genoeg in hun huis moeten eten. „Nu,
Jack, als gij ooit het wagentje noodig hebt, of
lust gevoelt in een rijtoertje, stuur dan maar eene
boodschap, hoor," zeide Sophie, en na mij daarop zacht
sentimenteel de hand gedrukt te hebben, gingen mijne
nichten heen.
Ik bracht de rest van den dag zoek, met door Bris
tol te wandelen en langs de dokken te slenteren,
waar de schepen en de werkzaamheden aan boord,
tal van oude herinneringen in mij opwekten; ook
besteedde ik een paar shillings tot aanschaffing van
eene kleine verzameling goedkoope romans. Mijn oom
had mij wel in zijne Club geïntroduceerd, maar on
gelukkigerwijze was de heer Hawke daarvan ook lid,
en de kans, hem daar te ontmoeten was voldoende,
om mij die buurt te doen mijden. Intusschen was het
een onmetelijke troost voor mij, te weten dat Florence
Hawke er nu mede bekend was, dat ik in Bristol
woonde.
Zelfs al gevoelde zij nog niet het minste voor mij,
