'3!u ^11 J0S1G pmaqaS spui ia josp 'uopnoq
a} suo 'jsaq suo uajp qfipquuAUBU uapap fiav 'u\j
unnSg jaq ua afjqoizaS pq uaajp 'gup uaip
do 'fun qi lauuiiaq aouaiojg uu^ uifiz put apjaijiaA
9JUA\ 9p UHq 'SI }UBP UI Spi OOZ JOJ 9ip 'piIUIU9J
j SlOOIU JUM SI ppj ,5 SU AA |OSU.IUtI 9.1 Ul[ lUajq 8qpA\ UU/\
öpuq do fiz paoq uua poos qpA\. paajqaS fiz
aoq 'ajqiamdo qi pp 'puuraai stuos jquag -uaSoo qi
puq uaaqu aouaioj.q iooa "uuu piu .luura fira qi qoij
pp qoop piajnojqaSdo suay Saw uajpjs nap uaSaj
lauii ap jm jsmf ooz aip 'puuraai jooa noz uapoAaS
fiz aip 'guqppguupq ap pui 'uuu suaa fira ^qrag
ap.iuup uapraquaqossnj, -pup ui uaqfiqaoj uup siapuu
J98A piu joj qfquaSp sum ua 'uajpjiaA aj giuia.u puq
qj \iuuqp fiq Mnoij fiM u9A9jq auuiffoq uap uj
•do fiM uap
-laaqoiuiu qfquamuzaS ua *.I9ao.iooa uiuuqoij pq °ooq
'paoq ujjz uuu puuq ap apiuqoq auljz pui jqoauq
aiootu ap jqouiq doiuup ua It'. jm °9A\ uapjpzuap uuug
fiAV lump piu ipoj suo tuo jfqg" uaoj appz 'uuuq
aqusuaoqpq uaa sp guz pooi ooz (ppqos agipoou ap
uuuiuup puq qi) apuiUAi ap uua ua 'ajqoupuqS uaSaj
-I8A afjaaq uaa aip 'aiqdog 'uljz aj ql'q.iuuAaS azfiM
aip do mo 'Suof aj sum fig jquup (jz praajj uap
'll°°CI 'apppuuqaq lapiaA (jra (jz apauiiuuM 'ppqpoq
apuajpAdo ap jm ua guz firn (jz uaoj 'gutssuxiaA uua
gutgaAiaq apiaa a.iuq pn 'gup ap sp iuu|q ooz 'qaajq
jig -uapfii aj smq iuuu iuuq 'uaqqaq uaAagag puj
jqoauq uap jaqaz fiz noz 'uaop uauunq puq uiz uagia
luuqpsdaqos aqljpqaiz 'atuiu pq uaipuj r; uapjfiMjaq
pp noz aiM fira iooa uaqaaj SijsunS uag 'apuooM
jinnq ap ui siauiuq do gip.iooAuiagaq qi pp 'puq
uagaMZiaA sinq(j aaua.toj q pp 'ajquura SuiqqaijSpAaS
60S
212
Zij was een beetje ontsteld geworden door de harts
tochtelijkheid, die mijne stem wat gejaagd maakte.
„Er bestaat volstrekt geene noodzakelijkheid, om u
ongelukkig te gevoelen," zeide zij.
„Wat bedoelt gij daarmede?" riep ik, mij aaneen
stroohalm vastgrijpende. „Zeg mij maar, dat ik hopen-
mag thans vraag ik niets meer en daardoor
maakt gij mij den gelukkigsten aller stervelingen."
„Ik zal er wel voor oppassen, zoo iets te zeggen,"
antwoordde zij. „Ik wenschte wel, dat u maar nooit
aan mij dacht. Och, mijnheer Seymour, ik deed beter
met maar niet tegen u te spreken."
„Zie eens hier, miss Hawke neen, ik wil u Flo
rence noemen misschien vindt gij dat niet goed;
maar ik ben vast besloten, om ten minste ééne ge
lukkige herinnering uit al die kwellingen te halen:
wilt gij ééne vraag slechts van mij beantwoorden?"
„Gij moogt mij geen Florence noemen," zeide zij
met een glimlach.
„Waarom niet?" vroeg ik. „Hè, hoe hard van u!
Geen duim breed toe te gevenZij antwoordde niet.
„Nu, als gij er tegen zijt, zal ik maar geen Florence
meer zeggen."
„Nog ééne keer moogt gij het dan zeggen, doch
maar ééns," zeide zij, nogmaals het hoofd afwendende,
„Mag ik er dan nog iets vóór zeggen?"
„Wat?" vroeg zij, bijna ademloos.
„Mag ik zeggen „lieve Florence"?" riep ik, gevoe
lende, dat ik, als die vervelende rolstoel maar uit het
zicht was geweest, stellig hare hand zou gegrepen
hebben.
„O, neen, zeker niet," riep zij, werkelijk ontdaan.
„O, mijnheer Seymour, gij beklaagt u, dat ik geen
fiM ihbm 'Sa.ttfiz uaa uuu (im uarauAiq qfippuig
•uapfii a} §8A\ iuuq pui 'apsupë jqaauq-piaAif
uap üprag pp 'pA\UA\a§ puapnoquuu ufuu ioop
'ajppq ua 'rauMq pjooq pq ui fira p.\\ 'sapu uua ap
-laz 'pojspi uap fiq jqoip luuut fun qi pjaiq 'uaqqaq
noz pfiq uagipoou uap aojiuup fiz ppdo 'ua f uaS.ioz
-aq aj pmoquamus a6i]jvaaojpoop uaa (jut 'uajuq.iaAO
uauunq noz |om Sou uipuaiiA aiuq qooq uaiqossiui
aiqdog na ufiz noz diaMiapuo pq pA\ mouHag qaup
pp 'uoq uadfuSaq qi icup 'uap.iaM pioopaS pm ui
-luup fiz pp piuuA\ pa a pq sum fi x\T qquu.iaS qaidsaS
qnip ui uaiuM ua uaqquz uap( apaoq.iapou ap ui
qoiz aouaiojg ua aiqdog snuq; uappuq uaqossnpj
•lapiaA piu luum
jfprag pra rauMq qi 'paap paq uficu qoo nu qi aoq ua
uapnoqju uaq do ua uauioq paiz ui siuuuuira ia
laauuuM *uaq.iaA\uaSaq siapnz aiooni auunq 'ppqSip
-lUBMaqimuj ap uuu ua utnuui jo udud uuu A\no.iq uua
iuuuii uaSipaq uap ui 'stuos asqas aqfipuuuuaq aiuq
uua uaiapuu spooz 'uayppaA aj ioao 'piAiooA uaSoo
aiuq japuo pp 'pupuuqos pq ua uaiuoq a; ju suo
uua rao puaSuupaA 'SqaSaiq 'Sijqoopiajipu 'qosiaopf
sum (jz f uapud uaiooq fiui iaAO maq puq (jz afpuiq
spdud luuq sbm (jz qoog -jSaz smos uam spooz 'sum
(<uaqum aj uua pm" pM iuuav 'ufiz noz puuraai fiz
pp 'Sou qi ajdooq 'puq porapo smq uaSp luuq ui
uapapS jioq iuuq qt uaoj, raaspujd aj ppqqfipuuitu
-aq laiq 'suuq uaaS iqa.ipjOA Suz qj mazaiiA aj Jipip
p ua poqaS Liz uaaqos uaoj juura 'aqraooa.ioj\[ 'ij\[
uua jooa uap iuuu qi apiaaraiojui doiuug uaporaaq
aj uapaquaSapSuuu auaSp auftra jara laAaij luura fira
'SuiSipooujin auaa do qaapS paA jup 'sjai. jara jdaaqos
-a°ju piaM ua ppqpuozaS aiuq iuuu SaoiA qj 'uaau
9 IS
213
duimbreed toegeven wil, en nu wilt gij wel een heele
mijl nemen!"
„Goed, goed, ik zal u dan geen lieveling noemen
ik zal het maar denhen ik zal zeggen: Florence,
wilt gij ééne vraag beantwoorden?"
„Ik moet eerst weten, wat die is."
Zoo dicht mogelijk kwam ik met mijn gezicht bij
het hare en zeide toen„heb ik iets te duchten van
den heer Reginald Morecombe?"
„Die vraag wil ik nu wel beantwoorden," zeide zij
dadelijk, ofschoon het niet aardig is, om die zóó te
stellen. Mijn antwoord is: Neen!"
Wel een wonder, dat ik niet uit mijn vel sprong.
„O! Florence!" riep ik uit, als gij eens wist, als gij
u eens kondt voorstellen, wat mij dit een pak van
het hart afneemt
„Gij hebt mij nu al tweemaal Florence genoemd,"
zeide zij„dat is niet eerlijk. Kom laat ons de anderen
inhalen. Emily zal niet weten.
„Geef mij nog één oogenblik," zeide ik. „Het zal
misschien zoolang duren, voor ik u weer ontmoet, en
al dien tusschentijd heb ik dan slechts dit korte ge
sprek, om op te teeren."
„Dan zal ik voor u maar hopen, dat wij elkaar
spoedig weer ontmoeten," riep zij uit, „want gij moest
anders eens erg afvallen
„Dat zal ik zeker alle gekheid daargelaten. Reeds
nu heb ik een gevoel, alsof ik de Natuur geweld aan
doe, door geen schim te zijn. Dus, gij hoopt voor mij,
dat wij elkaar spoedig eens weer zullen ontmoeten.
Zeg mij dan nu nog eens, op welke wijze dit zal
kunnen gebeuren?"
„O, dat weet ik niet," antwoordde zij, „en daarom
