'uaquziaA 9} jqaqd uajnq rao uapiq 9} J3ao rajqoop
aufim 'noSSsz .pAaq qi ps{ 'jo 'jajqoop aufim pra:
uaop aj apara 'uauuuds a? uauiBS firn uaflaj qa
rao Jjaaq uaizpo piu qoiz qa qaq ubbSoS
-mo qlipddBqosuaijA ooz qi apam.iBBAi 'aqnuBj auaa
pp 'paa"[ paA jaaz fim pop pq qa ua 'jqaiz
-do pp ui uaqosuaAV aufim pui puaqaq uamoqpA ufiz
ajUBj ua uioo a\rj 'pinf qi popaq fvp" 'apuaqqiuq
pjooq pq pen SijqoBjq 'fiq daii t/jaaqufnn 'bf"
■qi appiooMjuB
<<(;8qA\Bjj jaaqufim 'qip n paopaq 'uaA\nq uoz aquioaa.1
-oj\[ .xaaq uap pui fiz pp 'sbm uafluBjiaA a\ti pq pp
•p.iooqaS uba spi ooz ia aqtuiBj aufim fiq qaq qj"
puaqaquo pin n amsp aSuof aip juajjmo qa
pajpuo uafluijqoBAuaA aufira pp" 'fiq apSpAiaA
,/jaaquljm joopfl qj" -piA\ uba suaSiau qi josp uaqfiq
aj 'paq ufiiu paap ua SuiSmq ajqoq auaa ajqBBtu qj
^•aqAMipj ssira 'laupop aufim pa.ipq" 'apuajpz .mnj
-sod ui jqoaj qoiz 'fiq appz l('n ubb qaozaq ufij\r"
'uaSioqiOA a} pAifiiA
suuqpB pp qi piM SiqqnpS jbbui 'fiq uup laSpqoB
-Aiiiuaz Soa qi sbm uaiqossij\[ -sba\ jbaa ap ut innSg
ufiz pui fiq aoq 'uaS.iaq.iaA ai ino uappsq puaipag
sjqaajs qfquaSp 'uaqqoipS pBq smq Siiapau ufim
uaflaj fiq aip 'uapor/aS aqfipaj ap pp 'SuiqqajjfljoAaS
ap pi loopjBBp uiBAiq qi ua 'sba\ SijqoBAinuaz jaaz
fiq pp 'uaiz paoS p.iaa qi uoq 'uufiq ooz ub^ "nam
-ouaSaoj Sou (jq uaaqas 'uauaaq ua uaui.ib uba ajqip
ua ajguaj ui 's.iaprioqos rap ajuBqiaiA pq ui 'paA uba
ajraini ui 'pBjaS uba ajpaajq uj -ufiz aj uap.ioMaS
jbemz ooz suaa Sou 'puq uaizaS ppBj pq tuaq qi spuis
'fira uaaqas fijj -uaqqaq aj pSajaSaaau pjBj do uau
182
230
anders over, dan haar toe te staan, den ouden Hawke
binnen te laten. Ik keerde dus in mijne zitkamer
terug, brommende, dat zij, nu er toch opengedaan
werd, het dan maar zoo gauw mogelijk zou doen,
zette mij in eene stoel neder, greep eene courant en
trok het onverschilligste gezicht van de wereld.
„Is mijnheer Seymour te huis?" vroeg de palfre
nier, na iets gemompeld te hebben over de onbe
hoorlijkheid, iemand zoolang op de stoep te laten
wachten.
„Jawel, mijnheer," antwoordde juffrouw Chump,
met hoogst opgepaste vriendelijkheid en met eene
stem vol ontzag, want zij had er geen flauw idee
van gehad, dat er, voor haar huis, zulk een mooi
eigen rijtuig had stilgehouden. De oude heer stapte
nu uit; ik hoorde zijne laarzen kraken. „Zeg dat de
heer Hawke er is," gaf hij haar op. Juffrouw Chump,
de kamer inkomende, verrastte mij met de mededee-
ling, dat „mijnheer Ork" er was om mij te spreken.
„Ruim de boel hier weg," snauwde ik haar toe. „Kom
binnen, als 't u belieft, mijnheer Hawke." Ik stond
op en wees hem eene stoel.
Wat scheen hij mij, in die kleine kamer, een ko
lossaal man toe! „Zou ik," zeide hij, pal tegen den
muur gaande staan, om vrij baan te maken voor Juf
frouw Chump, die zich nu haastte om de ontbijtboel
bijeen te pakken, „u een oogenblik mogen spreken,
mijnheer?"
„Met genoegen," antwoordde ik. „Laat het servet
maar liggen, juffrouwen, nadat zij met hare han
den vol met het theeblad en de borden de kamer
uitgegaan was, sloot ik de deur achter haar dicht.
De heer Hawke ging zitten, na hoed en handschoe-
japBA uaiBq uba pioqSiuuiziiaSia ap joop uapio.wajo sooj
-apsj 'aouajopj Sbz qj 'apiBBjs uaqpAiqooi uazBjqaS
-pn firn jooa ap ui qi jfuuaj 'do firn jooa uazaj uap
-paquioojp aqfqjaaq uba jbj, 'uauoA\ ubbS aj pjsiig
ui ino 'uaqqaq aj pgjoAaS SuiAaflui ap 'qfids uajsuira
uap pin suuqi oppoAaS ua 'bu apjnaqaS §Bp uaip
pq ]B jaAO §|pn.ia suaa qi ^qoBp 'uaraoqaS smq ax
•ubbSjoao }qoom uajagajiBBui assBjq p; sraos qi pp
'piaqpfljozaq aufiz joop piajAafl suizsfliuaa |oaa 'SaA\ do
firn qi JBflaq 'apuaraauuBB moo ufim uba jbbSis uaa
dojBBp uauioq a^ ui japBA uajBq ua jBBq uaqossn;
mo apSuBjjaA aAjaz sqpz fiz spui uapnoqjaaM
uapj noz piu 'apjapiqjaA uaAay pq aoua.io]g uaiu sp
'fim qi uooqosjo 'ufiz uauunq noz aiposub poou uaq
-sqos uba pp 'apMiiojpaA qi pp 'uauuaq aj Jap suiz
-sfliuaa jbS ua SuiAaSpBBj aufiz jooa uiaq ajquup qj
<(-uapoAa§
uauunq ubajbbp siuiafl pq hhjqonp suaa pA\ j.3)vj CiS
jpnoz 'uajpp jpnoz sfud SiuiaAA aqA\Bjj uapno uap sp
puBiuai uba SuiuaSaz op do uaiqossim nu CiS uooqosjo
'ua f si SuiSipaq ajBqsiuiuo q[ipA\nq pq jooa auaa
qooi sjapno jap uaflaz ap 'uopqjoA aqosijuBiuoj aip
p uba jfids ui 'pp 'uoSSoz n [itn pBj qoop fuaop
-|oa pw afsood uaa uauunq fluiqBqos bu uaqfipAAnjj
•ubbS dooj uap do ubb jaiu quap p.iooA jbbui 'ao;
ajsjapn pq ui joj aaz-joop-jqoaj 'qjq.iaa saaAA 'uau
-ajao pjnpaS jappa jfijg -uajqoBAi aj aqAABjj asuoqdjy
uba piBq uap uba uapaqqlqiaoui apojS paq jqaq
fi£) 'Sooq aj piu qooj uafluijqoBWjaA o.wn uads jbbui
JpAV a§ paA\ pp 'uaSipaoiujuo piu jqajjspA n jiaa
qi'qoBp" :apiaz ua jsba puuq auhui raoo ufiui ppiq
'appsuoAi puoAB uapaoS aqtuiBj aufiui qi uaoj, 'uaflSagB
uauunq puq apuaspM 'sjarauq aufim jbbu uojjijo uba
9SS
227
^en door het aandringen van den heer Morecombe,
zij smeekte mij, haar uit dien ellendigen toestand
te verlossen. Diezelfde schaakpartij, waartegen mijn
•oom mij pas gewaarschuwd had, verscheen mij zelfs
voor den geest. Ik zwierf rondom haar huis, verborg
brieven onder een overeengekomen steen bij den in-
.gang van het hek, waar zij die, na het invallen van
de duisternis, zou vindendaarop kreeg ik hare toe-
.stemming, om haar uit haar weelderig ingericht, doch
door de behandeling onhoudbaar geworden, ouderlijk
huis te ontvoeren, waarna mijne levendige verbeelding
mij met Laar verplaatste in Londen, op arme doch
hoogst fatsoenlijke kamers wonende, waar ik soms
-door mijn hartelijken, deelnemenden oom moest bij
gesprongen worden, en, na een poos, zelfs bezocht
werd door den ouden heer Hawke, die ons smeekte,
om alles te vergeven en toen zijne dochter zoo'n royale
bankwissel in de hand stopte, dat wij onmiddellijk
een huis op een der beste standen konden gaan hu--"
ren. Welke jonge minnaar heeft onder den druk van
familietegenwerking niet zulke droomen gehad? In
onze jeugd zijn wij immers altijd vol ridderlijke denk
beelden, zien wij laag neer op het alledaagsche, zijn
onze gedachten immers altijd in hoogere sferen Nog
geen tien minuten zat ik in mijn weinig gemakke
lijke leuningstoel, of ik had mijn meisje al ontvoerd,
was getrouwd en had ons huis ingericht, deed goede
zaken, gaf uit dankbaarheid voor de bij mijne familie
genoten gastvrijheid, allerlei keurige partijen, en ont
ving herhaalde bezoeken van den heer Hawke, die
achter mijn rug steeds met den hoogsten lof over
mij sprak. En toen ik eindelijk naar bed was gegaan,
zag ik al die vizoenen in den droom terug.
