jbbu ua uadaoi a; ubb qBO auaa jaiA (iui }aq sjb 'sbm
uaijBtn a") jiaj uaa qfijaqijBuiaS uaAa aip 'SuuaSui
aaaa sbm ^ajj -SuiJBquado auaa sjb lira jooa sbm jajj
i uvvBafi aaz xvvw aoua.witf jam piu moxvvji uara
-aou aj ajjfijappoS uaa ufiz noz pSiauaB qi aip 'jqaBtu
aStpuaMUi uaa .loop pjajsaS fim 'Sbbja agjpnoAuaa
ap UBp s.iapuB sjajsj ^qaBjqaS puq qaaajs uba puaj
-Bqgsnjuo ooz fim ;up 'jaM uu fiS juaaui :jbm ug
•ai}B}i°B aSuijas:jO|d ap uba apuaiaojS 'ubSubaa
.iBBd uaa ;acu jaau ua do jatUBq auficu ap[oq ua uaS
-uojdsaSdo jaojs ufitu qn qi sbm uaizauiiuo uaa ui u3
'(ua.iBq 3mu ua pjooq Mil ui SuipjOMJBBMaS ap do
'yaaq ijqBBiuaS uapuoMaSdo SijqoBAinuaz suaa n uaut
5Bp 'jbbiu ajsjaa ap ijaj 'nuja^ ,i spBBjammj 'smos fiS
ÏIjobjhiijS) uajpjz a; qn Subauio uauoMaS uap jbbui
-.iaiA 505 pjooq ufim uaaqos qoqos anoAiaSnajmq nag;
•mBuaq uiapB uap 'apfiz ap ui Mnp uaa sjb 'fira aip
'Saajq jbaui uaa 'Sbjsj8AOo:j uaa joop sjb 'suaado qi
uao} 'jmoqiaAO jaam ]3M uaduiBjsuaAaj ajoojS ufiz ut
puBtuai pp s[booz 'uauBj; ap fim uapiaojA SipuaMuj
•uapfius a; ^.ibij xaq ut sam uaa :jam s[B fun 'uapiaqos
noz qajjiaA jBBq bu suo aip 'piiBjsjB ua;ooj° uap uba
duSaq :jaq 'ubbSSqai uba jaoAaS laq uoSaq 'uamoq
-aS uauaoiziA jaufuu jund qfijagjap giuaa jo pp dQ
qaiqosjaA
jajsinp ua soojapuia joq do jqouaS qijq uap 'apuBBjs
uaajjB aouo.io[Lq ua 'jjopaSqn uoqinj ua sSmsunqos
-J3A j8ao 'ua^uBuiBip sjb 'sjaddnjp ui Mncp 'uaping
}aq ui ucmn ap ^am 'puoABsSuijqjaaq uaSrjsnj uaa
jbbu SuipjaaqjaA aufiui fim apiaoA 'do jaSooq So^t
•aaua.ioj^ japuo.iBBp na 'uajazaSuBB saraup ua uai
-aaq uba dBijosjazaS uiBBuaSuBB uaa 'piaqSiAjjjpaq ajjOA
ui sjajsaamjoq ap 'ijqapjajo tjjomsbjS jam ua jsBtiiBp
682
uba si ajLomiipujs ap jaapiooA ufim ui uaSuip aiapus
Sou ja ufiz uaipnapng; "qaq^JI qi pip 'afsiara :jaq
UBA uaop aj PUBJSJB JOOAJBBp ua uaiz 95 do uaSa^jBBp
mo 'ui SaouaS ua.iBMzaq auaaS lira .iooa paaq oijbijs
-ny .ibbu afsiai u(ooz ua 'uajaap dBqosSuqjBq ajBq aji
jim UBp 'pmn^saS jpiOA\ puBj jaq pn aouajoj^ sjy"
•pn pupjsaaS joa jji dajj ,/pip >p qaq Sijjajs 'Bf"
<((j uaqaqaq ubjubjj ajjB uba ijbbz aip qftj
-uazaM ua Sipuia nu CiS jqaq 'jjoBf 'suaa fim jajiaA
qooQ r; uaiopuBJaA uauumj jpnoz uajqoripaS uba Sou
581 u qijquaSoo ojsjbbj jaq do fiS 5Bp 'jSaz aiM ua
ubbS pjooq ubb jaiu qao; n aiz ïjp" -fiq appjooMjuB
<('uajaM aj s^ai ïqoijd.iaA jaiu uaq qi 'luoif qoo"
,/5aoA\jB uba S50T ja spaz n jBp"
'jji apiaz ^'.larauiBf jjj'ijuaSia nu ^aq si aiiaAooz up"
t<-ua3juap uba aufiz paq jbbiu ja oijmbjj
paora ubq ■uapaom.ioA aj usjd aqs-jnuj mii uba spaiu
uajooqaq ua 'uaqpojjaq uaraiaqaSsjjBq omu ui Saou
-aS jaA spaaj ufiz fig "uajaM uba sjai ja fiz uaSoin
apjBBAuooA auaaS japuo" fiq app.iooMpuB „'jsqaz"
<((iuapnoq
9} uiiaqaS uapqoiu ap ua ajuej jooa uauuBjd auficu
'ufiz qljjaqosuaM paiu ^aq noz" 'qi apiaz <(*moo"
•uaqjjajj uauunq aa fijuid
pBBJ uapaoS ufiz uba iuo 'uajaap uaop ruaq poo pi
apjiM SuijpBAdo aip ua pBBz aSipsuja psSooq auaa qoop
usjd paq sba\ fiiu jooa 'pubm pujds pfijaSoui injBp
ooz pi jfiMjap 'uaSoo ap ui Sipsu.ia uaop jtuaq paap ua
uapjoMaS sba\ japjBBpaq pbm fiq pop appqoBA\ pj
■ubbS noz ui pqonj ap 'Suiunaj ap
J3A0 uauaaq aufiz pam'fiq pup 'uapBiu ap uoSaq psiuaS
-no firu pi pop 'jaaM ua uaaq jaops ufiz ui fiq apjoj
jaiq ugj „cjjaM Sou paq fiS paaM 'sba\ ubui pfijuaospuj
962
292
van mijn oom, vier regels lang, waarin hij mij meld
de, dat hij dien dag in Londen moest wezen, en mij
vroeg, met hem in het Great Western Hotel te ont
bijten. Aan die laatste uitnoodiging wilde ik wel
gaarne voldoen, maar wat verder? Zou ik hem mijn
hart openleggen, ik bedoel, zou ik hem het geheim
van mijn plan durven toevertrouwen? Veronderstel,
dat mijne tante, onder den invloed van haar eigen
aardig plichtsgevoel, het eens noodig achtte, den heer
Hawke kennis te geven van mijn voornemen, om
zijne dochter naar Australië te volgen. Was daar kans
op? Ik wist het niet; en, mocht ik, op dit punt niet
zeker zijnde, wel mijn nobele plan in de waagschaal
stellen, door er over te spreken met iemand, die ik
op mijne vingers kon natellen, dat mijn geheim zou
uitflappen Onder zulke overdenkingen werd het tijd
om naar Paddington te gaan, en toen besloot ik ein
delijk, eerst mijn oom te polsen, heel voorzichtig in
mijn praten te zijn, en mijn tuig te brassen naar
gelang de wind zou inkomen.
Oom wachtte mij in een afzonderlijke kamer in het
hotel af, en toen ik bij hem aangediend was, bestelde
hij het ontbijt, verklarende, flauw van den honger
te zijn. Hij vroeg mij, hoe ik het maakte, en ik
boorde hem uit over tante en de nichten. Toen aan
die beleefdheidsvormen voldaan was, riep hij uit
„Wel Jack, het doet mij genoegen, te zien, dat gij
nog een beetje blos op de wangen hebt overgehou
den. Ik had verwacht, een vogelverschrikker te zien,
een skelet, als kapstok voor te wijde kleêren."
„Waarom?" vroeg ik. „Dacht u, dat ik ziek was
geweest?"
„Neen, neen! Ik ging maar af op hetgeen Sophie
293
mij vertelde. Zij had juist van morgen een brief van
u ontvangen. Zij wilde hem mij nog laten lezen,
doch ik had geen tijdop eene minuut af, haalde
ik juist nog den sneltrein. Volgens haar verhaal,
moest gij u erg rampzalig gevoelen, en waarachtig,
haar zoudt gij niet meer ongelukkig hebben kunnen
stemmen, door eene uitnoodiging om uwe begrafenis
bij te wonen, omdat gij van plan waart, u van kant
te maken."
„Ja, het is ook zoo," zei ik, „toen ik haar schreef,
gevoelde ik mij ellendig genoeg. U weet natuurlijk»
dat Florence naar Australië gestuurd wordt?"
„Toen gij geschreven hebt, waart gij ellendig ge
noeg? Is dit dan nu al over?" vroeg hij.
„Neen," zei ik, „het is nog heel erg."
„Hoe gaat het met de eetlust, Jack?"
„Ik ben bereid om mede te eten," antwoordde ik.
Hij barstte in lachen uit en wilde juist iets zeggen,
doch slikte zijne woorden, onder een kuch, in, om
dat er een knecht binnenkwam. Wij zetten ons aan
tafel en, onder het eten, dwaalde mijn oom van het
samengestelde onderwerp Florence Australië en
mijne ellende af, door mij het doel van zijn bezoek
in de stad te vertellen. Het was zoo iets ik her
inner mij niet juist meer van bouwgrond, te Clifton
aan te koopen, en hij had nog erg veel te zeggen op
zekeren zaakwaarnemer, die tot tien minuten vóór
mijne komst bij hem was geweest. E11 toch kon ik
niet nalaten op te merken, dat hij, onder al zijne
drukte over verschillende zaken, steeds naar mij keek,
alsof hij aan heel iets anders dacht. Toen eindelijk
de knecht uitgeklaard was en ons alleen had gelaten,
zweeg hij een oogenblik stil, nam mij onderzoekend
