tno|idt!5[ s[B nu a§ x-ibba Sinq aojj (UiaxxodppS
qaq ubs aS %[yi p.wriojpS aS xjjz raaiooq uaAjazn apuBB§
-ubb x^ xsaaa ftm xbbj qooQ" -qi appjooA\xuB ,/aop
aaz do qi xbm 'uaqaxjaA saaa jom sqBjp n jbz qx"
„•ua°ua.iq uauunq |bz qBp japuo spuBf s(
uauuiq SaouaS jba ftra aip 'ufiz uazmq ui .iBBjaqBiu
uaaS qfuquiuo^q pSiusa.ia^ X8lI ui |bz .ia ua" 'dftd
ufiz uba uaqapuBB pq japuo 'ftq laz <('uap|bu afxuinx
-joj uaa suaa ftm uapaoca ag <j piqag jo}ba\ axnoz pq
uba SaouaS piu pftx jap ui aS iqajq jaiioBSSBd spj
nu sjpz 'napiM a? aaz jbbu uio aox qoox 'iubbu sazojy
ui 'ja fiS juioq aoq JBBjq -pfiq uajaflaojA uap jbao
ua;pz a; do tuooq uaSiuam Sou uaqqaq f}A\" 'uooj
uaqfqapBq uapno uap do ftq dau ((j pB§ apaui ftS pp
dooq qi ipriS apam ftS pp 'dooq qi j jajaq 'nfq"
(<-uapuiA noz pjooq ubb
u qi pp 'pjapaA fira p.iaM JUbq qiBBM up ft§ pp
'uaSfuq ax piaqjaqaz rao *xsaaA\aS jooximq apuo x3q
ubb pint ooz uaq ua aipapaApB ap ui .iapjaoA§Bza§
sp tuBBu avu sb| qj maman ax joiSussed sp xnq uaa
<S£)PAV"PlnZ"Mn3!M JBBU s!019P ■I00A 'diqos a\u do rao
j3a0 ja quap qj 'apoj aMn jooa uajaxsuorauBB uaxiq
qaq fira qi x«P 'X3pi quap" 'apuaqoBj qi iaz ((j q"
(<'X§uiqxin afxjaaq xaq JBup jo jaiq ua
pBqaS xpBq siuajja auaa xqa,I uaAaSaS ubb ja aaz
apSuBj uaJBf jb ft§ xBP 'uaqBtusfiM uaxB| lira qaq qt
ua" i apuadfufl dftd uftz jbbu japaM ua apuaxB|soj uap
-usq auftra 'x;n ftq dau (lj uaqsra siaj ap ftra X9J\["
puaqnra ax apara u xsm siaj ap
rao j9ao pjuq ja quap ua 'uaiz ubb§ ax 9.(om/[pu^
aMn rao 'uaqqop ap jbbu SaM do uaq qj (jxqooz n
jbbu xsp? nit ^11 ïBP 'uaAOopS jaM a§ XPA\" '^P T9Z
„'uosdraoqj, 'Suixaoraxuo aSuipxapuoz auaa si xiQ"
60S
<iC:safun{d spBXS aip ui uauuaq qftppsp
ooz jnora/ag qoBp noz 'sSjaaAv ax 'aiM ua 'ubbSoS
-ui xqouj ap jaSooq xa0A 1193 I9Ai ?ÜZ ua X9ZS°ÜC1 pA
-auq uaa xqaq ftS jbbj^" 'ftq dau (<j apuaqjaq qftjapsp
Xaiu n qi x^Cf" "uapuBq apiaq ftra axxBA ua ftra joao
-uaSax sxBB[d ap do Suoids 'jaau quzsqBqux ua dftd ftq
xaaras piaqqftpxJBqsuBtuaaz axqoa xara ua jjnorajfag
qoBf si XBp 'x;oo qi qaq 'pA\ ua lsgo.ijuoftr ap
uba pjooq ubb ubuijuuxs apaaAix qi sba\ 'jbbC saz jooa
ua" 'ftq apiaz ^'iubbu uftra si uosdmoqj, piuBQ"
^•ftra jooa uoosjad ui
pAinp uap qi qaq uap 'xftz xsp x^p CiB s|y -axxaaq
uosdraoqj, piuBQ aip 'uBuunnxs uapaazp uaa x9ra
980J,)uop\i ap uba pjooq ubb qi sbm 'uapapS jbbC sag"
uaSSaz ax X9tn 'afxBBid uaa qi uoSaq -qsqs; ua
dftd uftz jbbu apuapjquus p 'ftra SuaaqjapaM xfP ftq
paap 'uiBudo qjaxs raaq qi xup 'apuaig -do paoq uassoi
uaxquapaS uaa pcq ua uaqBj MUBjqjaqnop ui paajq
-aS sbm ftq xbb| uaquap qoiz xup 'UBiuaaz uba ad.fx
aXSxqBBiupA x3q 'xjoos uftz ui 'apaooxjaA ua 'xqoizaS uftz
ui qaJX uaprapjaSdo uaa ua uaSoo aqfqapuaiJA 'uado
puq ftji -uajBAA uajpAaSxp pjaSajaSuo xba\ uazBtu ap
ubajbbm 'sba\ uaqqoJxaS Jairqs uaxuuq 'apooj uaa pinq
ap j8a0 XBp 'apnoz uaquap 'ftqBU uba 'uara x^pooz
'uaaqos xqoBjqaSuBB do uaqqap ua uadajxs xara ja jnajq
aip x^prao 'puajpA Soo x3q ui pjooA 'poojjnuA sbm
XBBjaS uftz uadaq aox uajoo auftz ubb xox 'qjaMMUOx
son uapausaS joopuappim uaa sp 'aip 'uapjBBqaq
-qsq aSissoj Saojp 'pno uajuf SiXJaaA-ua-jftA SujxXBqos
jbbu 'ubui pAiuoqaS xusqjaiA 'uiajq naa sbm ftjj
•OTBAlq
.jooa puaqaq jaaz ftm aip 'raaxs ap joop uapoixaS
'apuaqftquBB qsjxs raaq 'qi pz ,/X3P xq^nPA"
809
312
onuitgekamde haren, een ongewasschen gelaat, bevlekte
jurk en kleine toontjes, die uit gapende schoenen
gluren, toch hare schoonheid behoudt en, trots haar
slordig voorkomen, de aandacht trekt, zoo bood de
JS'trathmore, voor het deskundig oog, alle kenteekenen
van een prachtigen, hechtgebouwden klipper, en dat
in weerwil van hare bezoedelde dekken, scheef getopte
raas, de kaalheid van het boventuig en haar ingevoerde
kluifhout. Het schip was, luidens de advertentie, com
posiet-bouw, dat is: gebouwd van ijzeren spantenen
dekbalken, met houten bekleeding. Het was eene
kleinigheid langer dan de Portia, doch iets minder
breed, en had den naam van een uitmuntenden zeiler
te zijn, ofschoon het bij enkele gelegenheden, te oor-
deelen naar het scherpe beloop van den voorboeg, flink
den neus onder water moest kunnen steken. De masten
waren wit geschilderdmen had het onderwant door
rusten grooter sprei gegeven, ofschoon toen reeds
dit middel buiten gebruik was geraakt. De romp was
zwart geverfd, met een breeden, witten gang over de
geheele lengte, die regelmatig door zwart geschilderde
poorten was afgebrokendit, met den platten spiegel,
waar sierlijke kajuitsramen uitkwamen, de korte mas
ten en buitengemeen breede raas, leidden er toe, de
Strathmore, op eenigen afstand, voor een fregat aan
te zien.
Thompson liet mij niet veel tijd om rond te kij
ken; want, na even zijn hoofd boven het grootluik
te hebben gestoken en iets gevraagd te hebben aan
het volk, dat beneden werkte, vatte hij mijnen arm
en bracht mij naar de kerk, zooals de salon onder
de kampanje genoemd wordt. Dit was eene flink ge
strekte kajuit, keurig versierd met ahornhouten panee-
305
Hawke, hut No. 6, in de kajuit. Eerstgenoemde dame
is de laatste reis met het schip medegekomen, en had
toen dezelfde hut, die zij nu weder vraagt." Hierop
legde hij een plattegrond van de salon, met de hut
ten daarop genummerd, voor mij neder. Behalve de
zes hutten aan iedere zijde, waren er nog twee ach
teruit, waarvan die aan bakboordszijde van den kapi
tein was; de twee voorste hutten, tegenover elkander,
juist onder het uiteinde der kampanje geplaatst, wa
ren den eersten en tweeden stuurman toegewezen.
„Dus dan," zei ik, mijn vinger op No. 6 leggende,
is dit, naast die van den kapitein, recht achteruit, de
hut, die besproken is door de twee straks genoemde
dames. Welke zijn er nu nog verder open
Hij wees de hutten aan.
„Ik zal eens aan boord gaan kijken," zei ik. „Hoe
veel is het bedrag van de passage?"
„Twee-en-zestig pond, tien."
„Heb ik daarvoor de hut alleen?" vroeg ik. Hij
antwoordde dat dit er van afhing; het Kantoor waar
borgde alleen uitsluitend bezit, als men zóóveel be
taalde (het bedrag is mij ontschoten). „Ik zal heter
op wagen om dat geld uit te sparen," zei ik, „moch
ten er soms hutten open blijven, dan zal ik de mijne
toch wel alleen kunnen behouden?" Hij antwoordde
daarop, „Ja zeker."
„Het kan immers niet missen, dat die dames
No. 6 nemen
„Dat is stellig," antwoordde hij. „Bij de aanvra
ge is het halve passage-geld gestort."
Mijn hart vloog mij in de keel, toen ik dit hoorde.
„Vertel mij nu nog eens." ging ik voort, ,,of die
kapitein Thompson, als de Gezagvoerder van de
