squupuo 'afsiam Suof hoorn 00a spi uaA9 'qaoqq qararaoi
apuBqiapB U9 }bu '[iua 'ooiqsqoA °B[ qap qaq ua 'uaqasaq
-afiiaAO paoSsusradooq uajBq U9 uaqsiq uapiaM apfiz
-S§UB| UBBiq U93 .loop UaSaq SUO UOqqOlZafi 9MIU U9p
-.ibb}s qinj-iooifi qaq qm gizaq uqj9A\nofs uaiBA\ rami
qaq ui iqsBiqaSfiq raqqoB ira iooa uaiBA\ sbb.i afiiiaAO
op uaioqasafiqin qraiAAvnoq puodooj qaq U9 ua§BjsaSjB
uajraz 9j]B 'uaqaiqsaS sBBituBiquaAoq ua -raBiq 9iBq puq
'»MlU1{)VJ,lg 3(J qtJtiSni pjaiaAVUBBaOO 9pf[ A\ 9p '90499
9p fiq SuiSiau aqfqrais aSiuarn uba uaqura qaq rapuo
'qsqaodafi U9 prapjiqosaS 'paajqag qBBtus uaqsqBBj oap
su9§joa qaq qBpqoq 'uaqqoBAuaA u9jbus U9 uaiBq apuaS
-UBqsoj UBp srapuB 39m fi§ qunq iBBp si araup 9U99
IOOA I9UIBqp99jq 9p qBAA 'dll[OS 1199 IOOA SI qop 19J-J
"qap 19q do uaSuoids uo i9AO daai[BA trap
'qmqddooj op s§ubj uafiuiS fiA\ U9 <(j ubiu 'piooq ubb
raoq 'i9A0 dsis 'qooqq 'uaSfiiq 9; qui pqaraiA op uba
U9Ssarai99qos aqsaq ap ia mo 'uapiOAA uadajsaS afqaaq
uiaqq U99 iBBtn U9i90m uaqqii ap '[a^q jufiz uapnoz
razfi uaamafi uba ibbui uapuuqiaAqaoq ufira iBp 'uup
ua 'uaqajaSiaA diqos iBp fiq '[adsiapuiq ibbiu uapuoq
uba I9AA0J, ap si 'qjaiqaq piaqfiiAaqs qc^ jimqos ufira
'qoqq" -qui uosdraoqj, daii <('puaiiA afiipSnaf ufira 'sira jb
ua qaaq ooz qaiu ibbui quBjd uap B[s 'moq 'rao^q"
u'SBBq apno uaa sqe si 101 ooz uaiqossira pinquaq
-inq uaiuoq ufiz ua 'ufiz joqspuoiS aA\m uaa uba ibbui
uaqnoqui uaiazfi ufiz 'qaaiv qi ioaooz iooa 'uooqos
'iqoA\ lira ui jaoAoS puaiqouras uba 1100s uaa 'of uba
imqos 9|p UBA U9TZ 19q IBp 'UBIU 'U9A00J9S j9A\ af |IAA
IBBUI UBBlSIOOp 91 SU99 Sou S9[|B qip UBp 'l9tUBqp00iq
9A\n UI 101 U99 S|B 9p9CU I9A9I] q901 qi IBBA qfl[U9°I9
'ibbj\[ j uosdraoqj, 'u9A9]subui99z iBp 'U9A9I qfqiaaq
uaa ibbui qoojj "qfiqquo ufira iooa uaqqajaqoasuiBj ua
ITS
opu9doo]gip9[ 'injaaz aqqnisim 'sqaiaq azooqaABq raiinips
uba apjaoiiq uaaqiBBp Sbaa aqq raaqBAiaA uauunq 01
uafiuirarafim aqosiqaod ui qaaiqsqoinqouag; uba uoiquqs
iaq ui rao 'uaqqizaq qqoBiqs^nipqaaqraA aqiais auaa
qi iqoora ]9A\ ug; -A\UBp ua qqoquBBm iaiu 'ufiz uap
-noz qfijajaq ua iqoBZ aip 'uaiqouu fiq ua suoiq uba
iqoiq uaa lapuo 'apnoq fiq ua aqqiq fiq 'uaqpqspuiAA
ui ua U9IUI01S ui 'SubSiuo uaqfijaqqniiaA uszuo uba
daiqos uaSuqpisiooA uba |bi fira 'aiqoupaS .rap irapS
-nail ap do 'qi uaoi 'iiuq iaq lira aidojq .raqaus 'ua
'ufiz uauunq uauiBS SuqaAaq ufira iaiu Sup ubb SBp
'q99Al UBB q99A\ '.I9q9Z nu qi UOZ SuB[ UapUBBUI 911(J
'pBi] UBBpaS lolu Sou qi s[B azfrn auaa do uadfiiSaq
'SuiSui qi doiBBAA 'q.i9A\ quis qfqmniuoAB iaq uba uiz
uaiBAA uap firn paap 'piBBiaqimioOA spaai iqaoiiaAO
9a|Bq ap ua sba\ uaqoidsaq aouaiojg ua siibuibq; aiuui
iooa inq ap iBp 'piaqSipuB}srao aQ -laaiisqainqo
-uag ui uoiiBisioods iaq ibbu SaA\ ufira qi apSjOAiaA
Suiuiraais aqfqooiA laaz uj -looiUBq iaq doiBBp iaq
-I8A ua uapuiA uauunq noz uaaqu ]aM aiiaora lapuoz
diqos iaq qi iBp 'uaiBiqiaA ai loop 'raaq aiqusp qq
((t: uazfiAA
ai diqas iaq n rao 'uBB§apara qi jb 1 "uapuiA iinnq
ap ui suaSia |3A\ iBBp raaq n ijnz 'i[ia\ ubbS uaq
-qop ap ibbu qfqapnp sraos n sjb ua 'raaqufira 'Bf"
•lapiaA
i[i SaoiA <<(:uapuog; ui qqquaSoo }ip do fiq sq"
(/bC" 'afiuaA apno iaq apiaz 'uaiz
ai do qiaM uliz uba lapuo^ "Sbbia aufira apjBBqiaq
ua 'do qiiq uap qara qiajq uap ibbu qoiz jnSaq fiqq
<('iooiuBq apjqaziip iooa 9soj)uoj\i ap qara
iaoA uBminnis uapaaAii sjb 'uaisf aSiuaa iooa 'aip 'st
uosdraoq^ jaiUBQ apqazap 'pSipuoqaSuBB
908
310
Hij deed op deze vragen een heel verhaal, waar
mede wij Blackwall bereikten, en ofschoon ik aanhou
dend door knikte en „Zoo„Ei, eien „Werkelijk
er tusschen in bracht, gaf ik zijne vertelling stellig
niet de aandacht, die hij meende, dat zij waard was.
Inderdaad was mijn geest zoo van mijne eigene zaken
vervuld, dat ik aan niets anders kon denken. Echter
ving ik genoeg van hetgeen hij zeide op om te weten,
dat hij getrouwd was en een paar jonge kinderen
bezat, dat zijne vrouw een beetje geld mede ten huwe
lijk bracht en hij nu sedert twee jaren over de Strath-
more het bevel voerde.
Wij stapten arm in arm verder, terwijl hij aanhou
dend door bleef keuvelen, en na een poos kwamen wij
voor een schip, waarvan ik den naam niet behoefde
te vragen. Ik bleef staan om te kijken. Daar lag voor
mij, het evenbeeld van het schip, waarop ik zoo menige
lange maand had doorgebracht, waarvan ik de masten
had zien slingeren over sterrebeelden, door een bewoner
van het Noorder-halfrond nooit aanschouwd, waarvan
het zware tuig de klanken van den Kaap Hoorn storm
in trillers had opgevangen of waarvan de lichte boven-
zeiltjes in de ademlooze stilte van een donkeren, tro-
pischen nacht, mij als wegslinkende dampwolkjes
boven het hoofd hadden geschemerd.
„Wat houdt u staande?" riep Thompson mij toe.
„Is daar boven in het tuig iets niet naar uwen zin
„Ochriep ik„ik zie daar de voorstelling van mijn
oude leventje, Danieldie oude zorgen op mijn een
zame wacht, die natte dekken, de bank, waaronder
ik voor mijne zeelaarzen moest duiken, als het af
schuwelijke geroep van „Acht glazenmij wakker
maakte uit droomen van veêrenbedden en mooie meisjes
307
bandieten, van het gemeenste soort schavuiten, die
men zoo op de scheepswerven ontmoeten kan, waar
zij hunnen haat tegen de kapiteins en scheepsreeders
in allerlei zinspelingen op banken en witte muren
luchten. Toen ik op het perron stond en mijn oog
over de menschen liet weiden, die daar met mij op
den trein wachtten, ging ik, in gedachten, jaren terug
stuurlieden met fluweelen vesten, kapiteins met roode
gezichten, die met het gevoel van de noodige eigen
waarde, een sigaar rookende, heen en weêr stapten,
zeelieden van allerlei natiën, sommige met witte plun-
jezakken, andere, die al wat zij in de wereld bezaten
in een rooden of blauwen zakdoek bij zich droegen,
Duitschers in sombere stemming, negers met een
vriendelijken grijns op de zwarte tronies, waarmede
zij verbaasd rondstaarden, en de Engelsche Janmaat
dronken, zwaaiend en rumoerig als altijd. Ik zeg, dat
gezicht bracht mij eenige jaren terug, en het kostte
mij werkelijk eenige moeite om niet te denken, dat
mijn kist en mijn kooigoed aan boord stonden en, dat
ook ik met al die anderen bestemd was om het zee
gat uit te gaan.
Kort daarop kwam de Blackwall-trein het station
binnenrolleneen troep menschen sprong er uit, en ik
stapte in een lste klasse coupé, die rook als de gelag
kamer van een herberg, waar den vorigen avond een
dronkenmanspartij gevierd is. Op het laatste oogenblik
kwam er nog haastig iemand in, wien ik in mijne afge
trokkenheid aanvankelijk weinig aandacht schonk. Nau
welijks gezeten, zei hij„Een fijn stel wagens houden
zij er op deze lijn op na, mijnheer. Zeker omdat alles
al gauw mooi genoeg is voor zeelui. Hebt u er niet te
gen, dat ik een pijp opsteek tegen dien geur hier?"
