•psaaS ufiz ui |aj["iA\q uazooppcora uap uba jbS uoav
-noqosuBB 0} ppaq pao§ uaa n pBBpS pjappuuaA ufiz
ifiAuap 'uaqfiq a} uadaqas apuaSflq raopuoj ap jbbu
'jBBqp ja.\o uacnjB ap jam 'ubui soopABq uaa puops
spui§ f uapoAaS noz psaam pq Sou psraoqsmqp ap fiq
pip ua uauoM a} fiq uapuBAUaA jauunq spjjB ap uio
'pqBButaS puq spj apuaiaouiiaA uaa pup 'uapuops uaaq
uaqosuam .rasd pjcufaq uaa mo aip 'uajapuiq aupjq
ua japaora 'japBA uba aqicuBj auaa sbav iBBp 'uaiajqas
ap appps ui MnojA aSuof auaa puz jaijj -uapauoop
apno aip ui oUiqapsSuBjaq apAvnoiuiOA auaa do 'ufiz
ap J8A0 daajpBA uap bu 'uaApzfira qi apdujpaq 'sbav
praaaiA paiu pqajpsjoA Qm pdsMiioqos paq pAvaojj
'uappqoBAvjB Suippqos ap jooa mas aqfijapfimjaAUO paq
'apuapBjd uadaojfl apuapups.iaA ui 'aip 'uapuaiJA auunq
ua sjaiflBssBdsqapuaqossnp ua -assB[q apjap 'uaqosuam
uba appoijq qap auoAvaS pajj qaj}B§ nap ubb Sb[A
-aipBU ap ua dop uapoojS uap ubb 'diqos paq uba uibbu
uap pam 'SejAJOopuBq ap jooa nap ubb guiq Sbja
-jiaz aAviiBjq ap 'piofsaS puBAi-pooj§ paq fiq uaStq looq
psjadaS uapq apusqaaiA apoojp -appSoAaS uba uaiz
-jooa afuBdrasq ap do uaqqoquaddiq ap '(uapqonjA ua
uapuaojS) ua8uiqos.iaA.iaA pA ssqiBq ap 'uo8Bjsa3uBB
uapaz ap 'pqoBiqaSdo ua.iBA\ sbbj ap uoSaq pmq.iadoq
ap iBBAV ufq ap uaAoq pop uapBpSaop '.imqq-aaz sjb
paoS ooz suuqp sbav oq •aajuqjaA ap qop
paq pm mo 'sbav paajaS sajjB pap 'uaizaop ua uapap
-pin uapAaq spqoaj ua squq 'uaSuuds ap apjooqaq uaq
-qap ap JOAO qi pap qoop 'uaddBps ap piooq ubb qamaS
apoop ufira do 99Z 'cuBAvq SBd ap paiu qfijuafha paq jo
-spa 'Soo.iq jaoAaS uaa qi pBp 'do f;m ui dao.iaq apno
ufira ubb uaSui.iauuuaq ajaAooz apqaAV .iBBpp piaqSiv
- fupaq ap ua 'diqos paq qi apqiajaq jja jpjq uaSaj,
889
336
alsof ik de eigenaars zeiven had aanschouwd, als be
wijs namelijk voor hun stellige vertrek per Strathnore.
Toen ik de deur weêr had gesloten, haalde ik mijn
valies, en trad daarmede mijne eigene hut binnen.
Het was er vrij duister, aangezien het patrijspoortje
op den hoogen kaaimuur uitkeek, maar toch zag ik
dadelijk, dat ik de hut niet alleen zou hebben. Bagage,
die mij niet toebehoorde, stond naast mijn koffer, en in
de slaapplaats onder de mijne was een verzameling van
allerlei reisbenoodigdheden waaronder een regenjas,
een geweerkist, en, bijeengebonden, een regenscherm,
een rotting, een degenstok, etc. Dat was nu een groote
teleurstelling, daar ik zeker gerekend had, alleen te
zullen blijven. Dus zou de Stratkmore hare passagiers
lijst compleet krijgenHet hing er nu van af, welk
soort van hutkameraad ik hebben zou? Was het een
vroolijke, aangename kerel, aan wiens gezelschap ik
iets hebben zou, of een zeezieke, brommende oude
heer, wiens bijzijn mij een voortdurende ergernis zou
zijn?
Ik keek naar de zaken, die op het bed waren
neergelegd, en toen ik op een koffer, die op den mij
nen geleek, een naam geschilderd zag, boog ik mij
voorover en las in groote, witte letters:
„REGINALD MORECOMBE, Esq.
Kajuit's passagier. Per Stratkmore."
Ik kon mijne oogen niet gelooven, richtte mij op,
zag om mij heen, keek nog eens op het adres, en, stom
van verbazing, ging mijn oog over de beneden-cou
chette en van daar nogmaals naar den naam, „Regi
nald MorecombeHet was duidelijk genoeg te lezen,
en ik stond er koud en sprakeloos bij. Maar, wacht
■uaqumapam psaotn siai ap uBiu.mnps
s|B 'spuBBiu (s puod pqoB jo uaAaz uba aSuS auaa
do 'qi josjB 'jeSoq pjooq .ibbu piaquapujaqpsBA auqsq
apjjazap para 'Saajq SuuaoApm uba uiSaq uaa 8uiraau
-japuo o8ip.ioospmaa.iA 'azBAip ufira nu 'suaqp fint qi
pup'uaqqaq uapnoz paza§ puo.iS uaqosijBjpsny do paoA
uap fiAV pBpsu 'uajapuBq noz japjaA qi aoq 'uapBj ap
jaAO po|poou paq ubb paq ua 'uapazafljaA ap iaupig
jbbu aouaiojq; rao 'pmjsaq ufira uba uaquapjaAO paq
pop pBqoS pfip uap mini ooz nu psq qp -uapfu uapB[
ap uoipBpg-paajpsqojnqouaj paq .ibbu fira rao qBO uaa
ui 'puq pqudaS uapaqfliuiapq apSipoouaq qfqapup ap
qi U1.1BBAV 'saijBA poo.18 uaa uba uaizjooA 'Suoids ua
'spidsoq ufira uba piaqosjB qi mBU 'sbav jBBp Sepumq,^
ap uaop na 'uapuozaS spaaj pao8 ufuu qi puq uaiOA ap
sSBpfuyY 'ufiz psaoiu pjooq ubb qop paq ui suaSjotu (s
.mn jja ap qfqjopm qi pap 'uamouiaA 'uapsoqaSsssBd
apuaiaapsaj aap nóai paq uba 8uipuazaop ap pam qfqoS
ap 'uapuaëB ap uba paq qi na 'dMiui/fVJ/g ap jooa
«appaz ap sbav pi(q -gp jaqmapdag gg '°BpuBBj\[
■pjooq UBB BS
XIX XniSCLïOOH
•ua.1a3q8n.1ap uapaora noz firn ui pjBq a§ip
-8naf ufira jaaAv psjaa 'uaqaras ap suaa Sou uaSaouaS
jaAinz uaa qpnz rao pap 'uaquapaq ap SiAao.ip japuoz
'uajauuuaq paiu 'appoAaS qi atp 'SuiqqmiaA ap fira
qi uaq 8o|q 'd.iaA\JOOA pip uba pizaq paq ui qfipSora
SiqqnpS ooz ua qospojp ooz 'psaA ufira japuo uaquap
288
329
Of Sophie hiermede genoegen nam, heb ik mij de
moeite niet gegeven, uit te vorschen. Ik wist, dat ik,
hoe zij nu ook over mij denken mocht, weer gerecht
vaardigd zou worden als zij hoorde, dat ik, aan boord
van de Strathnoremet Florence mede gezeild was;
voorloopig was het zaak, dat mijn plan geheim bleef.
Vóór ik mijne familie verliet, fluisterde ik oom nog
in het oor, dat hij mij ditmaal niet meer in Clifton
moest verwachten, daar mij het volhouden van die
huichelrol te zwaar viel en omdat ik gevoelde, dat
iedere door mij geslaakte, geveinsde zucht, een belee-
diging was voor Sophie's hartelijke, trouwe natuur.
„Goed, kerel, doe wat gij wilt," zeide hij„doch
ik hoop, dat gij ons van Gravesend een regeltje schrij
ven zult, opdat wij zeker weten of gij onder weg zijt."
„Dat beloof ikwas mijn antwoord.
„En bij nader inzien," ging hij voort, „acht ik het
beter, dat gij dien brief aan mij richt, daarbij aan mij
mededeelt, waarom gij die reis maakt, enz., alsof ik
nog nergens van wist. Het zal nog iets zijn, om den
ouden Hawke voor zijn neus te kunnen houden als
hij het mij mocht lastig maken; en tevens zal dit
dienen, om uwe tante het spoor bijster te maken,
want ik wil niet hebben dat zij vermoeden mocht,
dat ik al dien tijd bij u in't vertrouwen ben geweest."
Ook dit beloofde ik stellig, en daar wij op dat
oogenblik alleen waren, nam ik van hem afscheid,
want, tenzij hij mij nog in Londen kwam opzoeken,
zouden wij elkaar vóór mijn vertrek niet meer zien.
Nooit was ik bij het vaarwel zeggen aan mijn vader,
vóór ik eene reis ging maken, zóó aangedaan geweest,
als nu ik de hand van mijn oom vasthield. En toch,
voorzoover er woorden bij te pas kwamen, bepaalden
