addeuq uaa uadooj raopuoj jjud ufiiu jooa junq
jbbui 'jjiav aS jbm uojing jSoocu ag -ua8aoA\z ua uajBq
jaaut jo 'ubbjs qljqjm do uaa8 'Suijjiqg 'uaasj -joa ua
jaaj a\u jam uajuuaq aj uapunq ufira uro jam jbbui
,,'zua 'puB.i uap do sjiazdoj ufiz jam 'diqos uaa pjooq
ubb uaq qj" jSaz afsjOA apno jaq sjbooz 'uaqnui
aijBijsny jbbu sia.i ap apatu n jam qi «8 qooj jbbj\t
•qBA jaq ui jaiu ajsuitu uaj" 'qi iaz „'Suifliqg 'uaa^"
(<c| ugbsbs jfiz uajBA
jaq ubb jaaa\ n jBp" 'uumsjooq ap iaz (('.moniifag
jaaqufiui 'uaquuisfiAi uajjiAV jaiu qooj (jtu jjuz q"
•uaqoo.t aj jqoizaS
Sijsuja uaa jaui uaoj uo8oq ua soopsququj uajadoq
'ajqinjqaS subj uaa jm jip ajdojs 'ufiqosjooA a; afdfid
jjbmz j.ioq uaa qczqao.iq ufiz jm fiq apjBBq do.iBBp
jaauis jooq aufiz do aip ua tubujb sjnmsjad ufiz
'100.18 uba azfiA\ fiq 'fiq dojBBM 'uajjajs a} jooa inaq
ubb fiui pjoojoq ooz sba\ UBUisjooq 3(j uaq fiq aj do
puiav uap ui paA aj jooai SijqaoA jam .loop 'uajojjaA
uappuq majq auuuq fiz josjb 'qaajq ooz 'apiBBjsuBB
ua8oo a8ij.ioospuiaa.ia .iBBd uaa joop fiui ua 8ao.ip
uiq ap puoj japuaoq uajajsiaA uaa s[B pjBBq uaa aip
'quoqaaz apjaidsaS 'apiBBqaq uaa sbaa jip uauuiq
jnq ap UBiuiauituij ap ajdujs qijquaSoo jBp do
•ubbs aj j.iooa 'jqoocu
uauiaou siapuB jip fiq aoq jo *[bbiu ufiz jam ua uaqaut
aj uaSuiSajdjqoijd auaoS iuo uaqqaq aj jqoozjaA inaq
bu 'uajjiz 8u;8 ua pueq ap qfijajjuq map appnqos
qj -uassiS.iaA uoq ql'ijoSorauo fiui qi jup 'uajqBBUi
'uaAajqasaq uappuq pjooq.tooA ufiz .ibao ua ua8oo aufiz
uiopuoj uajinp ua uaqaojA ua uaqqajj ua uajsq jaq
aip 'uaAaoaS ap ua uiq uajuauisqiad apiaazuaA ufiz
'p.iBBq aSijqoBsfiiS ufiz .ibbiu Uiaiapuiq a.iuq aaz ap
69s
372
„Van 's gelijken," bromde de baas - timmerman.
Welk een echt staaltje van rond zeemansvertrou-
wen lag in deze, hunne opvatting verborgenAls
iemand van den wal mij had hooren zeggen, dat ik
tijdelijk een anderen naam droeg, zou hij mij tenzij
ik hem precies uitgelegd had, hoe de zaak in elkaar
zat onmiddellijk verdacht hebben van brandstich-
terij, valschheid in geschrifte of moord, en aangeno
men hebben, dat ik naar Australië vluchtte om de
justitie te ontloopen. Die twee varensgezellen daaren
tegen deden geene verdere vragen, zochten er niets
kwaads achter, zeiden eenvoudig weg„Hegerton zal
het zijn," en daarmee was de zaak uit. Eenmaal
zoover met mijn vertrouwen gegaan, meende ik nog
meer te moeten mededeelen, en vertelde hun, dat,
aangezien mijn vriend Daniel Thompson, de kapitein,
aan den wal was, hij een zeker persoon onder de
psssagiers niet kon doen weten, dat ik mij aan boord
bevond, en daar ik die persoon niet mocht ontmoeten,
vóór zij op mijn terugzien voorbereid was, ik voor-
loopig liever vooruit, buiten zicht wenschte te blij
ven en dus wel gaarne nog een poosje van hunne hut
gebruik zou maken.
„Wel wis en zeker, mr. Hegerton," zeide de boots
man grijnzende, terwijl hij mijn naam met eene
stormkoelte uitbulderde, om mij recht duidelijk te
maken, hoe goed hij dat woord in zijn hoofd had„en
mocht u soms hier willen slapen, maak dan gerust
gebruik van mijn kooi."
Ofschoon ik voor dit gastvrije aanbod dankte, ver
telde ik hem echter, dat hij mij zeer verplichten zou,
door mij eene kom thee uit de kombuis en een stuk
brood te bezorgen, waaraan hij zoo spoedig mogelijk
sjbooz -.mud ap.wnqaSSuof jaq .iapuo.iBBA\ 's.ioiSusscd
ap uba jbjubb uaa .ta Sez qi .ibbiu ufiz aj uauiouaSju
subj spaa.i uaaqos jajcj ag -uaj|BA aj 800 joq ui jjaz
.xapuoz 'jaiAJOOA uauuiq ja jba\ uaiz uoq 'uacuB.i ap
Joop 'qi jBpooz 'ubbjs qjaq ap iooa jaajq ua ua.iojqou
jbbu ajdsjs qx "uadoojSaM uaop aj uajuSlids ap Joop
jip 'pBq SaouaS fizScjs uaaS diqos jaq jupuio 'jojbaa
joa uapuojs uaqqap ap ua jin Siuunjsuo .ia 8bz jqonj
ap qoop 'uapnoqaSdo nu puq ua8aj oq 'uajaiuaS aj
dcBjs uapuaipjaAjaAi uaa tuo 'uaqaozdo uapnoz looq
unq 'uaqqaq noz uajBjjaA uaq qi jupuu qfijapup joaa
sja.iaq apiaouuaA 'am.iB ap jup 'apuajau 'duqosjazaS
jap.ioa ufira uba uajaoqjsB'S apiaq auftra qi ajsoj.iaA
'sbaa uaSsjsaS qap.iajqoB jaq do (uaSau jjuq) svjff U9j>
uaoj ua 'jqoBjq ufiqosjooA aj ofjsBq uiajq uaa jin ubiu
-sjooq ap jBp 'qosaajA qosjaA qnjs uaa uba apaui qi
jb 'uaSu.ia aj japuB jo uaa jaq iuo inaq joop 'uaquoi
opuBB.8 apjjAi jaiu jajsaauijoq uap uba piaqSijaiSsMuaiu
ap jaaA\ qoo qooj ua 'ubbs aj paq ufuu jbbu uaja
-puoAB Siuaa japuoz uio puq jsnj jaaA jaiu qi ibbq
■qia.iaq suo uauuiq
puasaABjg jaui 'ua"Bj siuaaqj, auijuq ap do Sou fia\ jup
'uajauuuaq aj firn ajjsoq ajiaoui suios jaq jsp 'aaz
ajjOA ap fiq SipjBBuaSia ooz uapjooqaq uaAoq uapinj
-aS aip ua 'jjbaaz ooz sba\ jijdbu ap juba\ uajaoAaS
aj diqos jaq ui SuiSawaq auaaS IjqjBBp ua 'uajooq
aj uaaq Sini jaq joop uaSa.i uap uba jajjajqaS jaq
ua puiAi uap uba qosiiuaS jBp mo pmaajA jaa.w fiui
sba\ jaj] Maaui uaqsz aqljjaSjap ua Sutq jsuraaqqoj
uap uba jaoA uap ubb jaSBuSajaq uaa .13ao jBp .wnoj
uajoqosaSdo uaa '8bj jqa.qsaS uajajqau jbbu jb jids
-j09a jaq uba aip SuijjaqjaquB ap uba uarajBqos ajoo.iS
jBBd uaa uajinq .iBBp siiuajsinp ap ui uaaqosaq
91S
373
voldeed. Zooals ik daar op zijne kist zat, terwijl de
zware Cavendisch tabak, die de zeelui gewoon zijn
te rooken, mijn neus prikkelde, en buiten de wind
zich tamelijk krachtig door het tuig deed hooren,
kreeg ik het gevoel, alsof ik zelf weêr een zeeman
was, en dadelijk geroepen kon worden om de anderen
een handje mede te helpen. Ik zat met deze twee
menschen genoegelijk te babbelen over het schip en
over den kapitein (met wien zij beiden al meer ge
varen hadden), en zoo haalden wij allerlei oude en
aangename herinneringen open toen zij eindelijk
voor den dienst werden weggeroepen, bleef ik alleen
over.
Het was intusschen gaan regenen, de nacht zag er
weinig gunstig uit, telkens hoorde ik den wind, die
bij buien over mijn hoofd floot. Ik stak mijn neus
eens naar buiten en keek langs het dek: een paar
stuurmansleerlingen (de Slralhnore had vijf van die
„jonge heeren" aan boord) leunden in oliepakken
gekleed, bij een van de trappen over de kampanje
reeling, terwijl de 2,k stuurman die op dezelfde wijze
uitgedoscht was, zijn waardigheid ophield door alleen
bij het stuurrad te staan. Van niemand der passagiers
viel iets te bespeuren, en de thans verlaten,,donkere,
natte dekken, de regen, die in stofwolken langs de
masten stoof, het heen en weêr waaiende touwwerk
en de dikke lucht, die door de schaduw van den
invallenden nacht met spoed verduisterd werd, vorm
den te zamen een treurig, een drukkend schouwspel.
Het benieuwde mij, wat Morecombe op dit oogenblik
wel uit mocht voerenof hij soms bij tante Damaris
en Florence zat. Maar, wat maakte mij dit ook eigen
lijk wijzer Ik zelf moest nu slechts zien, hoe ik den
